B’ Θεσ.α:6-10
επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να
ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους
άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά των αγγέλων
της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας
Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και
από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν έλθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού,
και να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν, επειδή σεις επιστεύσατε εις την
μαρτυρίαν ημών, εν τη ημέρα εκείνη.
Λίγα άλλα λόγια υπάρχουν μέσα
στην Αγία Γραφή τόσο προσεκτικά σχεδιασμένα για να κάνουν τις τρίχες της
κεφαλής μας να σηκωθούν ψηλά. Ποτέ δεν σταμάτησα να τρομάζω όταν τα διαβάζω. Η
εικόνα του Κυρίου Ιησού Χριστού που ενεργητικά κάνει εκδίκηση είναι απαίσια. Ο
τρόπος με τον οποίο περιγράφεται ο όλεθρος είναι ήδη άσχημος. Όταν όμως η
έκφραση ενισχύεται από το ότι οι άνθρωποι θα αποκλεισθούν για πάντα από το
πρόσωπο του Κυρίου, φαίνεται ακόμη χειρότερος.
Το γεγονός ότι μια τέτοια
εκδίκηση πέφτει και πάνω «εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν» και πάνω «εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» είναι το πιο ανησυχητικό.
Εδώ, έχουμε 2 ερωτήματα:
1) Ποιο είναι το ευαγγέλιο του
Ιησού Χριστού;
2) Πως υπακούει κανείς σ' αυτό το
ευαγγέλιο;
Απάντηση στο πρώτο ερώτημα:
Α' Κορ.ιε:1-4 Σας
φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον, το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και
παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε, διά του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω
σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό, εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως. Διότι
παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός
απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη
την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς.
«Το ευαγγέλιο» είναι ο θάνατος, η
ταφή και η ανάσταση του Ιησού!
Απάντηση στο δεύτερο ερώτημα:
Ρωμ.ς:3-5 Η αγνοείτε
ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν;
Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο
Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν
εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του
θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως.....
Υπακοή στο «Ευαγγέλιο του Χριστού»
σημαίνει μετάνοια, βάπτισμα στο όνομα του Ιησού (όχι άλλο βάπτισμα), βάπτισμα
με Πνεύμα Άγιο!
Πιστεύω, είναι μια ειλικρινής
περιγραφή της αλήθειας για το χάλι του ανθρώπου. Χρειάζεται να σωθούμε από την
οργή του Θεού και όχι από τα δικά μας μικρο-προβλήματα.
Η πεποίθησή μου πως αυτή είναι η
αλήθεια, προέρχεται κυρίως από την πίστη μου ότι όλη η Βίβλος είναι ο λόγος του
Θεού. Αλλά ακόμη κι αν δεν το πίστευα αυτό, και πάλι θα είχα να πω ότι ο Παύλος
δεν αποκλίνει σε μια δική του γραμμή όταν διδάσκει αυτά τα πράγματα. Τα
καταγραμμένα λόγια του Χριστού συμφωνούν ακριβώς με τις τρομακτικές δηλώσεις
του Παύλου.
Πάρε για παράδειγμα τον τρόπο με
τον οποίο περιγράφει ο Ιησούς πόσο χαμένοι είναι αυτοί τους οποίους ήρθε να
σώσει.
Πολλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι την
εποχή του Χριστού ενδιαφέρονταν να κάνουν θεολογικές συζητήσεις μαζί Του. Ο
Ιησούς όμως τους έκοψε την κουβέντα, λέγοντας ότι η ακαδημαϊκή απόκλιση ήταν
επικίνδυνη. Είχαν ανάγκη να Τον αναγνωρίσουν σαν τον Πατέρα, τον μέγα ΕΓΩ ΕΙΜΙ,
αλλιώς θα «πέθαιναν στις αμαρτίες τους»
(Ιωαν.η:24, με τα συμφραζόμενα). Προφανώς θεωρούσε αυτό το ζήτημα του να
πεθάνεις δεμένος με την αμαρτία σου σαν πολύ επικίνδυνο ενδεχόμενο. Γι’ αυτό
κατέβαλλε προσπάθειες να τραβήξει την προσοχή των ανθρώπων πάνω στην ανάγκη να
τακτοποιήσουν την αμαρτία τους, γιατί αλλιώς θα βρίσκονταν σε μεγάλο μπελά.
Κάποια φορά ήρθαν και Τον ρώτησαν
γι’ αυτό που στον εικοστό πρώτο αιώνα θα το ονομάζαμε τα «αθώα θύματα» κάποιας
φυσικής καταστροφής. Κάποιοι άνθρωποι είχαν εκτελεσθεί με σκληρότητα από τον
φιλόδοξο πολιτικά Πόντιο Πιλάτο. Άλλοι βρήκαν τον θάνατο όταν κατέρρευσε ένας
πύργος. Οι άνθρωποι στην εποχή του Χριστού δεν μιλούσαν αψήφιστα για αθώα
θύματα, αλλά μάλλον υπέθεταν ότι τέτοιου είδους τραγωδίες ήταν μια σίγουρη
ένδειξη ότι τα θύματά τους ήταν ένοχοι για κάποιες μυστικές αμαρτίες.
Ο Ιησούς διόρθωσε αυτή τη
λανθασμένη ιδέα, αλλά ταυτόχρονα χρησιμοποίησε την ευκαιρία να υπογραμμίσει
στους ανθρώπους την ανάγκη να τακτοποιήσουν το πρόβλημα της αμαρτίας τους. Τους
είπε: «εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως
θέλετε απολεσθή» (Λουκ.ιγ:1-5).
Όταν ακούμε για διάφορες
τραγωδίες όπου άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους, αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν πιο
αμαρτωλοί από εμάς τους υπόλοιπους. Χωρίς αμφιβολία όμως πολλοί απ’ αυτούς
πέθαναν χωρίς να ξέρουν τίποτε για τη δύναμη του Ιησού να τακτοποιεί εντελώς το
πρόβλημα της αμαρτίας. «Πέθαναν μέσα στις αμαρτίες τους». Σ’ εμάς σήμερα ο
Ιησούς θα υπογράμμιζε πάλι πόση σημασία έχει να αναγνωρίσουμε τον σοβαρό
κίνδυνο αυτών που είναι ακόμη ζωντανοί και που δεν έχουν τακτοποιήσει ακόμη το
πρόβλημα της αμαρτίας τους.
Σε μια άλλη περίσταση ο Ιησούς
παρατήρησε την πολύ λεπτολόγο τήρηση των θρησκευτικών διατάξεων από τους Γραμματείς
και τους Φαρισαίους. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν αναπτύξει ένα είδος θρησκείας που
θα εντυπωσίαζε πολλούς με τις υψηλές προδιαγραφές αφιέρωσης και τις μεγάλες
θυσίες που περιλάμβανε. Έκαναν επίσης ένα είδος ευαγγελισμού, φέρνοντας και
πολλούς άλλους στο ίδιο είδος της ολόψυχης αφιέρωσης. Ήταν όμως μια θρησκεία
ανθρώπινης εφεύρεσης, ένα είδος αυτο-σωτηρίας. Ο Ιησούς αναφέρθηκε με βαριά
λόγια σ’ εκείνους που την εφάρμοζαν και στους προσήλυτους τους σαν «υιούς της γεέννης» (Ματθ.κγ:15 κτλ.).
Εμείς που είμαστε παιδιά του Θεού, θα πάμε στον Θεό. Εκείνοι που είναι παιδιά
της κόλασης, θα πάνε εκεί. Βέβαια, αυτό το πράγμα είναι φοβερό. Θα το
σκεφτόμασταν δυο φορές πριν αποκαλέσουμε κάποιον παιδί της κόλασης ή παιδί του
διαβόλου. Δεν μας πέφτει λόγος να χρησιμοποιούμε τέτοιες εκφράσεις. Ο Ιησούς
όμως έχει το δικαίωμα, και τις χρησιμοποίησε!
Βέβαια ο Θεός, σύμφωνα με τα
λεγόμενα του Ιησού, δεν «σχεδίασε» την κόλαση για τους ανθρώπους. Η επιθυμία
της καρδιάς του Θεού ήταν πάντοτε να φέρει τους ανθρώπους στον Εαυτό Του. Παρόλα
αυτά, ο Ιησούς, ο Υιός του ανθρώπου, προειδοποίησε ότι Αυτός ο ίδιος θα πει από
το θρόνο της δόξας Του, «Υπάγετε απ' εμού
οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους
αγγέλους αυτού» (Ματθ.κε:41). Αυτή η φράση μοιάζει πέρα για πέρα να είναι
του Παύλου. Στην πραγματικότητα όμως είναι ο ίδιος ο Χριστός που λέει «Φύγετε»,
και παραδίδει τους ανθρώπους στη φρικτή φωτιά της κόλασης.
Συνεζίζεται
