Μέρος IV
Α. Η
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ
Λουκ.ιγ:11-17
1. Τα γεγονότα
Το θαύμα αυτό έγινε στην συναγωγή κατά την
ημέρα του Σαββάτου. Μαζί με άλλες θεραπείες που είχαν γίνει το Σάββατο,
δημιούργησε μεγάλη αντίσταση κατά του Ιησού. Σ’ αυτή την περίπτωση ο αρχισυνάγωγος
θύμωσε πολύ.
Αυτή η γυναίκα μπορεί να ήταν ηλικιωμένη. Δεν
ξέρουμε την ακριβή της ηλικία, αλλά το σώμα της ήταν λυγισμένο και δεμένο από
ένα πνεύμα ασθένειας πάνω από δεκαοχτώ χρόνια.
Ήταν ανίκανη να σταθεί όρθια, κι έτσι έπρεπε να περπατά και να κινείται
κατ’ αυτό τον τρόπο. Ήταν μια χρόνια περίπτωση ασθένειας, και σίγουρα μια
δύσκολη υπόθεση.
2. Η ανάγκη.
Μια συγκύπτουσα γυναίκα αβοήθητη πάνω από
δεκαοχτώ χρόνια χρειαζόταν ελευθερία.
3. Πώς έγινε το θαύμα.
Θα πρέπει προσεκτικά να μελετήσουμε τα βήματα
που έκανε εδώ ο Ιησούς.
- Κάλεσε την γυναίκα προς Αυτόν. Αυτό απαιτούσε προσπάθεια, πίστη και υπακοή από το μέρος της.
- Προφανώς αυτή ποτέ δεν ζήτησε θεραπεία, αλλά οπωσδήποτε, ο Κύριος είπε τον λόγο: «Γύναι, ηλευθερωμένη είσαι από της ασθενείας σου».
- Ο Ιησούς έβαλε τα χέρια Του πάνω της. Αυτό έγινε αφού πρόφερε το γεγονός της θεραπείας.
- Αμέσως στάθηκε όρθια θεραπευμένη.
- Δόξασε τον Θεό.
4. Αποτελέσματα και δίδαγμα
Υπάρχουν τρεις βασικές διδασκαλίες εδώ:
- Αυτή η παραμόρφωση οφειλόταν σ’ ένα πνεύμα αναπηρίας. Είχε δεθεί απ’ τον Σατανά για 18 χρόνια. Αυτό δείχνει ότι η θλίψη της ήταν σαφώς προερχόμενη από πνευματικούς λόγους. Ήταν δεμένη από ένα δαιμόνιο.
- Ο Κύριος την απεκάλεσε «θυγατέρα του Αβραάμ». Αυτό σήμαινε περισσότερα από το ότι ήταν Εβραία. Στην πραγματικότητα την ονόμασε «παιδί της πίστης». Αυτό μπορεί να απευθυνθεί στον καθένα απ’ εμάς (Β’ Τιμ.β:19).
- Πρώτα έπρεπε να υπακούσει και να πάει στον Χριστό.
Αυτό απαιτούσε οδυνηρή προσπάθεια και αγώνα, αλλά ήταν αναγκαίο.
Β. Ο
ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ
Λουκ.ιζ:11-19
1. Τα γεγονότα
Το θαύμα αυτό της θεραπείας των δέκα λεπρών
έλαβε χώρα έξω από ένα χωριό κοντά στα σύνορα της Σαμάρειας. Οι εννέα απ’ αυτούς τους λεπρούς ήταν Εβραίοι
κι είχαν έναν εθνικό ανάμεσά τους. Η κοινή αθλιότητα και τα βάσανα τους είχαν
γκρεμίσει τα φυλετικά εμπόδια.
Σύμφωνα με την παράδοση, έπρεπε να στέκονται
μακριά και να φωνάζουν «Ακάθαρτος». Η κατάστασή τους ήταν απελπιστική, αλλά
τίποτα δεν είναι απελπιστικό όταν ο Ιησούς έρχεται στο προσκήνιο. Αναμφίβολα θα είχαν ακούσει για την θεραπεία
του λεπρού στην αρχή της διακονίας του Κυρίου μας. Αν μη τι άλλο, είχαν ακούσει
για τον Ιησού, και γι’ αυτό τώρα φωνάζουν τ’ όνομά Του. Κραύγασαν όλοι μαζί «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς».
2. Η ανάγκη.
Υπήρχαν 10 λεπροί που είχαν ανάγκη θεραπείας.
3. Πώς έγινε το θαύμα.
Ο Ιησούς τους είπε απλά να πάνε και να
δείξουν τους εαυτούς τους στους ιερείς. Αυτό σήμαινε ότι ο καθένας θα πήγαινε
στον ιερέα που ήταν πιο κοντά στο σπίτι του και ο Σαμαρείτης στον ναό του όρους
Γαριζίν.
Αυτοί αμέσως υπάκουσαν και καθώς πήγαιναν
θεραπεύτηκαν.
Τα ξερά λέπια έπεσαν από πάνω τους, οι λευκές
κηλίδες εξαφανίστηκαν, το υγιές χρώμα επέστρεψε στο δέρμα τους, κι όλα τα
παραμορφωμένα μέλη ήταν τώρα αποκατεστημένα. Ρίγησαν και γεμάτοι συγκίνηση
βιάστηκαν να φύγουν. Ωστόσο ο Σαμαρείτης επέστρεψε γρήγορα στον Ιησού, έπεσε
στα πόδια Του και άρχισε να Τον ευχαριστεί.
Ο Ιησούς διέταξε τον Σαμαρείτη να φύγει
λέγοντάς του ότι η πίστη του τον έσωσε, και καταδίκασε τους άλλους με την
ερώτηση: «Οι δε εννέα πού είναι;»
4. Αποτελέσματα και δίδαγμα.
Ο Θεός ευαρεστείται όταν Τον ευχαριστούμε.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε να Τον ευχαριστούμε για τις ευλογίες Του. Το να
ευχαριστεί κανείς τον Θεό σημαίνει ότι έχει μια υγιή πίστη. Όταν ο Ιησούς
επαίνεσε τον Σαμαρείτη, είπε ότι ήταν η πίστη του που τον έσωσε, όχι οι ευχαριστίες.
