«...και Θεός ήν ο λόγος..»
Ο Ιωάννης ήταν
Ιουδαίος, πιστός στον Ένα και Μόνο Θεό των Πατέρων, δεν γνώριζε ούτε πίστευε σε
πολυθεΐες και τριάδες. Μιλά λοιπόν για τον Ένα Θεό, και το «Λόγο Του», που όλοι
γνωρίζουμε ότι έχει να κάνει με τον Ιησού Χριστό, το Μεσίτη.
Δεν αναφέρεται σε
δύο ξεχωριστούς «θεούς», ούτε σε δύο πρόσωπα μέσα στη θεότητα.
Μ' αυτό θέλει να
πατάξει την πολυθεΐα και να μας προσηλώσει στον Ένα Θεό και όχι σε άλλο
πρόσωπο. Ο Θεός είναι Εις, ο Πατέρας, που είναι και Θεός του Κυρίου Ιησού
Χριστού.
Δεν μιλά λοιπόν
για έναν άλλο Θεό, δεύτερο, κατώτερο, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι. Δεν μιλά για
άγγελο, διότι ποτέ άγγελος δεν ονομάσθηκε «ο Λόγος του Θεού», ούτε κάποιος από
τους άγιους αγγέλους του Θεού δεν ονομάστηκε «Θεός» με την έννοια που
ονομάζεται εδώ, αναφερόμενος στον ένα Θεό, τον Πατέρα.
Η φράση αυτή μας
δείχνει τη σχέση του Θεού με το Λόγο Του. Είναι η ίδια σχέση που εκφράζεται
μεταξύ του υποκείμενου και του ρήματος, του προσώπου και του λόγου που ανήκει
στο πρόσωπο αυτό.
Ούτος ήν εν αρχή προς τον θεόν...
Αυτός ο Λόγος μας
λέει ο Ιωάννης, ήτο εν αρχή προς τον θεόν.
Το οριστικό άρθρο, μπροστά από το ουσιαστικό «Θεός», ορίζει το πλήρωμα της
θεότητας.
Ο Ιωάννης
αναφέρει πάλι αυτή τη φράση γιατί θέλει να τονίσει κάτι. Θέλει να μας δείξει τη
σχέση που είχε ο Λόγος του Θεού «εν αρχή» και τη σχέση που έχει τώρα, αφού
έγινε σάρκα.
Αυτός ο Λόγος, εν
αρχή, γνωρίζουμε ότι ήταν ενδιάθετος, μέσα στον Πατέρα, ήταν το θέλημα του
Πατέρα για ό,τι αφορά στη δημιουργία.
Αυτός ο ίδιος
Λόγος βλέπουμε ότι στην αρχή της υλικής δημιουργίας, εκφράστηκε, εξωτερικεύθηκε
από τον Πατέρα σαν το θείο Ρήμα. Διότι
αυτός είπε, και έγεινεν· αυτός προσέταξε, και εστερεώθη (Ψαλ.λγ:9).
Αυτό το εδραιώνει
τέλεια ο Κύριος μιλώντας από το στόμα του Ης.νε11 ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν
θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει
ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.
Αυτός ο Λόγος που
εξερχόμενος από το στόμα του Πατέρα δημιούργησε τα πάντα, είναι το θείο ρήμα
του Θεού. Μ’ αυτό το ρήμα, έγιναν οι ουρανοί όπως λέγει και ο Πέτρος (Β’
Πέτρ.γ:5).
Αυτός ο Λόγος ο
«εν αρχή» είχε ένα σκοπό και μια κατεύθυνση, να εκτελέσει το θέλημα του Πατέρα.
Αυτός ο ίδιος
Λόγος του Πατέρα, αργότερα στράφηκε «προς»
εμάς. Η δημιουργική ενέργεια του Πατέρα Θεού, στράφηκε προς τον άνθρωπο, όχι
στα στοιχεία της ύλης, ούτε σαν θείο Ρήμα, αλλά σαν Λόγος Ζωντανός. Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο, απόκτησε
ανθρώπινη προσωπικότητα και οντότητα, σαν ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς.
«ὦ γενεὰ
ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;»
(Μάρκ.θ:19) .
Αυτός ο Λόγος, το
θείο Ρήμα, που έγινε σάρκα, ήλθε «προς
ημάς» και τώρα πάλι είναι «προς τον Πατέρα».
Έτσι, αυτός ο
Λόγος που «ήτο εν αρχή προς τον θεόν» και μετά ήλθε «προς ημάς» και επέστρεψε
«προς τον θεόν», σκοπό είχε και έχει να εκπληρώσει το θέλημα του Πατέρα, να
κατευθύνει τα πάντα «προς τον Πατέρα».
