Εξαιτίας της τρομερής ασέβειας, ο Θεός
καταδίκασε τον προκατακλυσμιαίο κόσμο στην τρομακτική κρίση του κατακλυσμού.
Έκαψε τις αμαρτωλές πόλεις της πεδιάδας με φωτιά από τον ουρανό και τις έθαψε
κάτω από τα νερά της Νεκρής Θάλασσας.
Ο Θεός προκάλεσε τον πνιγμό των υπερήφανων
ιππέων και αρμάτων του Φαραώ στην Ερυθρά θάλασσα. Καταδίκασε σε εξόντωση τους
ένοχους κατοίκους της Χαναάν.
Η μια κρίση ακολουθούσε την άλλη κρίση σε μια
τρομερή αλληλουχία. Σε όλη την Πεντάτευχο σπάνια υπάρχει κάποιο βιαστικό βλέμμα
προς το μέλλον, σπάνια υπάρχει κάποια νύξη για επερχόμενη κρίση. Τα πάντα είναι
έντονα τακτοποιημένα πάνω σ’ ένα παρόντα Θεό, που κρίνει και τιμωρεί άμεσα.
Τα τελευταία ιστορικά βιβλία, οι προφήτες και
οι Ψαλμοί μόνο δίνουν κάποιες αναλαμπές της επερχόμενης κρίσης και του
θαυμαστού μέλλοντα αιώνα.
Η
Καινή διαθήκη διδάσκει την ύπαρξη της κόλασης
Καθώς γυρνάμε στην Καινή Διαθήκη, και
καθόμαστε στα πόδια Αυτού που έχει τα κλειδιά του Άδη και του θανάτου, περνάμε
από τις σκιές στην πραγματικότητα. Βρίσκουμε να περιγράφεται μια κόλαση που περικλείεται
από θάνατο στη μια μεριά και κρίση στην άλλη. Στην Κ.Δ. ο Ιησούς τραβάει το
κάλυμμα από την κόλαση και μας δίνει την εικόνα της. Στο Λουκ.ις ο Ιησούς
αφηγείται την ιστορία του πλούσιου και του Λάζαρου.
Τι τρομακτική αντίθεση υπήρχε ανάμεσα σ’
αυτούς τους δύο ανθρώπους! Τους βλέπουμε και τους δύο στη ζωή και στο θάνατο. Ο
πλούσιος ήταν κομψά ντυμένος, ο Λάζαρος ήταν ζητιάνος. Ο πλούσιος έτρωγε καλά,
ο Λάζαρος τα ψίχουλα. Ο πλούσιος ήταν υγιής, ο Λάζαρος άρρωστος. Μετά πέθαναν
και οι δύο, ο πλούσιος πήγε στον τόπο της βασάνου ενώ ο ζητιάνος στον κόλπο του
Αβραάμ. Ο πλούσιος βρισκόταν σε αγωνία και βασανισμό, ο Λάζαρος ήταν
αναπαυμένος. Ο πλούσιος βίωνε μοναξιά, ο Λάζαρος ήταν παρέα με τον Αβραάμ. Ο
πλούσιος βρισκόταν σε μια αναλλοίωτη αγωνία, ο άλλος σε μια σταθερή ευλογία. Τι
φοβερή εικόνα της κόλασης!
Η Καινή Διαθήκη είναι γεμάτη από αναφορές
στην κόλαση. Υπάρχουν 264 κεφάλαια στην Κ.Δ. Σε 234 εδάφια- σχεδόν σε ένα εδάφιο
σε κάθε κεφάλαιο ο Θεός δείχνει ότι υπάρχει ένας τόπος αιώνιας τιμωρίας.
Αν ο δρόμος της ζωής ήταν 264 χιλιόμετρα και
σ’ όλο το μήκος του υπήρχαν 234 σήματα που έγραφαν «Αυτός ο δρόμος οδηγεί στην
κόλαση», θα έπρεπε να πάρουμε ένα άλλο δρόμο. Αυτό ακριβώς ο Θεός προσπαθεί να
μας εξηγήσει στην Καινή Διαθήκη.
Προφανώς, η πιο δυνατή διδασκαλία σχετικά με
την κόλαση βγήκε από το στόμα του Ιησού: «Και
θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον»
(Ματθ.κε:46). Ο Ιησούς δίδαξε ότι υπάρχει ένας τόπος αιώνιας τιμωρίας.
Υπάρχει άλλος ένας λόγος για τον οποίο πρέπει
να πιστέψουμε ότι υπάρχει κόλαση. Όταν σκεφτούμε την αγωνία του Γολγοθά,
καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός δεν θα έφτανε σε τέτοια ακραία απόφαση, αν δεν υπήρχε
τόσο μεγάλη ανάγκη! Πρέπει να υπάρχει κόλαση για να πληρωθεί ένα τόσο μεγάλο
τίμημα ώστε να μπορούμε να λυτρωθούμε από την αιώνια καταδίκη!
Λογικά, τα πάντα συγκλίνουν ότι υπάρχει
κόλαση. Η Βίβλος διδάσκει τις αντιθέσεις σε κάθε τι. Υπάρχουν αυτοί που έχουν
σωθεί και αυτοί που έχουν χαθεί. Υπάρχει το στάρι, υπάρχει και το άχυρο. Υπάρχει
το «με» υπάρχει και το «χωρίς». Υπάρχουν καλά πράγματα και κακά πράγματα.
Υπάρχουν τα πρόβατα υπάρχουν και τα κατσίκια. Υπάρχουν αναγεννημένοι άνθρωποι
και μη αναγεννημένοι. Υπάρχουν τα παιδιά του Θεού και τα παιδιά του διαβόλου,
πιστοί και άπιστοι, άγιοι και αμαρτωλοί, οι καθαροί την καρδιά και οι πονηροί.
Υπάρχουν φιλεύσπλαχνοι και καταπιεστές, ταπεινοί και υπερήφανοι, σοφοί και
ανόητοι.
Υπήρξε ο Άβελ και ο Κάιν, ο Σήμ και ο Χάμ. Ο
Ιακώβ και ο Ησαύ, ο Μωυσής και ο Φαραώ, ο Ιωάννης και ο Ιούδας, ο πλούσιος και
ο Λάζαρος, υπάρχει ουρανός και κόλαση.
