Το τέλος των ασεβών είναι μια
φοβερή τραγωδία, αλλά με το Γολγοθά και το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, υπάρχει
οδός διαφυγής.
Εβρ.ι:25-39 - Μαλαχ.γ:16 -
Αποκ.κ:1,15 - Λουκ.ις19,31 - Α’ Κορ.ς:2 - Αποκ.κα:8
Ψαλμ.θ:17 «Οι ασεβείς θέλουσιν επιστραφή εις τον άδην· πάντα τα έθνη τα
λησμονούντα τον Θεόν»
Εισαγωγή
Ο απόστολος Ιωάννης γράφει ότι: «ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιωάν.δ:8). Κάθε
τι που έκανε ο Θεός είναι έκφραση της αγάπης Του.
Η δημιουργία είναι εκδήλωση της
αγάπης του Θεού. Με τρυφερότητα και φροντίδα ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, τη
Γη και ιδιαίτερα τον άνθρωπο.
Η απολύτρωση είναι ακόμα μια
εκδήλωση της αγάπης του Θεού. Όταν σκεφτούμε ότι ο Ιησούς Χριστός, πέθανε πάνω
στο σταυρό για μας, πώς να μην εντυπωσιαστούμε από την αγάπη του Θεού.
Η σωτηρία είναι έκφραση της αγάπης
του Θεού. Το σχέδιο της σωτηρίας που έχει προμηθεύσει ο Θεός, είναι τέλειο.
Περιλαμβάνει τη μετάνοια, το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού Χριστού και το
προνόμιο της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο (Πράξ.β:38).
Ο ουρανός είναι έκφραση της αγάπης
του Θεού. Είναι ένα θαυμάσιο μέρος που ο Θεός έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς που Τον
αγαπάνε κι ετοιμάζονται για την επιστροφή Του.
Η κόλαση είναι έκφραση της αγάπης
του Θεού. Αυτό μπορεί να ακούγεται αντιφατικό. Το γεγονός της ύπαρξης κόλασης
προκαλεί την ερώτηση: Μπορεί ένας Θεός που είναι αγάπη να έχει δημιουργήσει την
κόλαση; Ακριβώς πάνω σ’ αυτή την ερώτηση θα περιστραφεί αυτό το κεφάλαιο.
Η ΚΟΛΑΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ
Α. Βιβλικές αναφορές σχετικά με την κόλαση
Η Βίβλος είναι το πιο δυνατό και
το πιο καυστικό βιβλίο. Έχει όλη τη γλυκύτητα μιας ήρεμης αύρας κι όλη την
κατασυντρίβουσα δύναμη του κεραυνού. Μας μιλάει για την πτώση, πως με την
αμαρτία του Αδάμ και της Εύας που έφαγαν από το απαγορευμένο δέντρο μέσα στον
κήπο της Εδέμ, έγιναν αιτία ώστε η αρρώστια και ο θάνατος να γίνουν μέρος της
ζωής των ανθρώπων. Η Βίβλος μας περιγράφει ακόμα ένα άλλο δέντρο, που αν και
είναι γυμνό χωρίς φύλλα, φυτεύτηκε στο Γολγοθά για ν’ αποδώσει καρπό υπέρ
αρκετό να νικήσει το δηλητήριο του άλλου.
Μπορούμε να καταλάβουμε τα
περισσότερα μέσα από τη Γραφή, αλλά κάποια δεν μπορούμε. Θα πρέπει να
προσπαθούμε να καταλαβαίνουμε όλο και κάτι περισσότερο από το λόγο του Θεού
καθώς Αυτός οδηγεί το πνευματικό μας βάδισμα. Έχει πολύ λίγη σημασία τι εμείς
νομίζουμε για κάθε θέμα. Η πιο σημαντική πλευρά της Βίβλου είναι τα σημεία όπου
γράφει: «Τάδε λέγει ΚΥΡΙΟΣ». Η Βίβλος είναι πολύ συγκεκριμένη στις περιγραφές
της και τη βεβαιότητα σχετικά με την αιώνια τιμωρία των ασεβών.
Β. Επιστημονική προσέγγιση
Θα προσεγγίσουμε τη Βίβλο, με τον
ίδιο τρόπο που ένας επιστήμονας λέει ότι πρέπει πάντοτε να προσεγγίζουμε τη
φύση. Θα πρέπει ν’ αδειάσουμε το μυαλό μας απ’ όλες τις προκαταλήψεις, απ’ όλες
τις προϋποθέσεις, τα συναισθήματα και τις θεωρίες που μπορεί να παρακωλύσουν
την έρευνά μας για την αλήθεια.
Θ’ ανοίξουμε το λόγο του Θεού, με
μοναδικό σκοπό να βρούμε την αλήθεια, όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
Ξεκινώντας από την Παλαιά Διαθήκη,
από τη Γένεση που είναι το βιβλίο των απαρχών και ξεφυλλίζοντας τις πρώτες
σελίδες, διακρίνουμε μια θαυμαστή δεσπόζουσα μορφή. Είναι η παρουσία του Θεού
που περπατάει στη γη και γίνεται ένα με τους ανθρώπους ασχολούμενος ενεργά με
τις υποθέσεις τους. Το κύριο χαρακτηριστικό με το οποίο φανερώνεται, είναι αυτό
του Κριτή.
Η Παλαιά Διαθήκη και ιδιαίτερα η
Πεντάτευχος, είναι βιβλίο κρίσεων. Χρησιμοποιώντας ένα ταμείο και εξετάζοντας
τα ονόματα, τους τίτλους, τις ιδιότητες και τις λειτουργίες του Θεού, βλέπουμε
ότι ο Θεός εμφανίζεται περισσότερες φορές σαν κριτής παρά σαν δημιουργός ή σαν
λυτρωτής. Μετά την πτώση του ανθρώπου, έστησε τη δικαστική Του έδρα στον κήπο
της Εδέμ, προσήγαγε τους κατηγορούμενους ενώπιόν Του, τους δίκασε και απήγγειλε
την καταδικαστική ετυμηγορία για τον καθένα – το φίδι, τη γυναίκα και τον
άντρα. Όλη γη καταράστηκε εξαιτίας της αμαρτίας τους.
Μετά την εκδίωξή του ανθρώπου από
τον κήπο της Εδέμ, κι ενώ η εξόριστη οικογένεια βρίσκεται πλέον έξω από τον
κήπο, ο Θεός κριτής συλλαμβάνει και προσάγει τον πρώτο δολοφόνο. Τον δικάζει,
τον καταδικάζει και του απαγγέλει την ποινή.
