Ο Ιωάννης άρχισε
το Ευαγγέλιο του με το «ΕΝ ΑΡΧΗ», όχι τυχαία, αλλά για να μας συνδέσει με ένα
άλλο «ΕΝ ΑΡΧΗ» που συναντάμε στη Γέν.α:1 Εν αρχη εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.
Το «εν αρχή» της Γένεσης, έχει να κάνει με
την αρχή της υλικής δημιουργίας. Μας περιγράφει πως ξεκίνησε η δημιουργία, με
το Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και
έγεινε φώς· (Γέν.α:3).
Ο Ιωάννης όμως
δεν μιλάει γι’ αυτή την αρχή και γι’ αυτό το φυσικό φως, γιατί θα ήταν μια
επανάληψη στα θεόπνευστα αυτά λόγια που έγραψε ο Μωυσής. Ο Ιωάννης μας μιλάει
για την αρχή της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον
εις τον κόσμον.
Θέλει να δείξει
πως, πότε και που ξεκίνησε όλη αυτή η δημιουργία. Μας λέει λοιπόν ότι «εν αρχή ήν ο Λόγος». Αυτή ήταν ή αρχή
της πνευματικής δημιουργίας, ο Λόγος του Θεού, ο νους, η σκέψη, ο σκοπός και το
σχέδιο του Πατέρα Θεού. Ο Λόγος λοιπόν ήταν πάντοτε μέσα στον Πατέρα.
Ο Λόγος είναι η
σκέψη, το σχέδιο, ο σκοπός, που εξωτερικεύεται άμεσα ή μελλοντικά με την
ομιλία, το ρήμα και φανερώνει την ενδόμυχη διάθεση.
Ο Ιησούς Χριστός,
είναι ο Λόγος του Θεού, τόσο ο ενδιάθετος, όσο και ο προφορικός, δηλ. το Ρήμα
του Θεού. Ο Θεός προκειμένου να έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, χρησιμοποιεί σαν
μέσο τον Αμνό, το Μεσίτη, τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, γιατί υπήρξε ο μόνος αναμάρτητος,
ο μόνος που υποτάχτηκε τέλεια στο θέλημα του Πατέρα.
Το μέσο αυτό της
επαφής του Πατέρα με εμάς, βλέπουμε ότι δημιουργήθηκε πρώτα μέσα στο σχέδιο,
την καλή διάθεση (ευδοκία) του Θεού, και εξωτερικεύτηκε πρώτα με τύπους, όπως
οι θυσίες των Αρνιών, η σκηνή του Μαρτυρίου κ.τ.λ. και στον ορισμένο καιρό
φανερώθηκε με τη γέννηση Του στη Βηθλεέμ και τριάντα χρόνια αργότερα φανερώθηκε
στον Ισραήλ μέσα από τον Ιωάννη το Βαπτιστή.
Αυτός ο Λόγος
λοιπόν ήταν «εν αρχή» και όχι κάποιος
δεύτερος θεός που να είναι ο Λόγος του πρώτου.
Η έννοια «Λόγος»
προϋποθέτει ένα πρόσωπο, ότι είναι ο νους, η σκέψη και η έκφραση κάποιου.
Ο Λόγος
περιλαμβάνει όλο το σχέδιο της δημιουργίας και της σωτηρίας του ανθρώπου, που
συγκεφαλαιώνεται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, στον Λέοντα του Ιούδα, στη ρίζα και
το γένος του Δαυίδ.
Πριν ο Χριστός
φανερωθεί σαν άνθρωπος στη γη, ήταν ο ενδιάθετος Λόγος, που είχε στόχο να φέρει
σε ύπαρξη την πνευματική δημιουργία, αφού πρώτα θα υπήρχαν οι κατάλληλες
συνθήκες ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να υπάρξει πάνω στη γη.
Έτσι, ο ίδιος
Λόγος είπε «γεννηθήτω φως» και ο
ίδιος Λόγος είναι που «έγινε σαρξ».
Την πρώτη φορά σαν «Ρήμα», τη δεύτερη φορά σαν «Ζωντανός Λόγος», οντότητα και
ύπαρξη, που προείδε και προγνώρισε ο Πατέρας.
Και οι δύο αυτές
φανερώσεις είναι του Πατέρα, Τον βλέπουμε να σκέπτεται και να σχεδιάζει, και
μετά να εργάζεται εκτελώντας τη σκέψη Του!
