Τώρα μπορούμε να
καταλάβουμε τη ΒΟΥΛΗ του Θεού, το σχέδιο της δημιουργίας και της σωτηρίας, το
οποίο ο Θεός πατέρας «προέθετο ΕΝ ΕΑΥΤΩ» και τα πάντα εξελίχθηκαν, εξελίσσονται
και θα εξελιχθούν, σύμφωνα με τη βουλή του θελήματός Του, που είναι ο ΛΟΓΟΣ
ΤΟΥ.
Αυτό λέει ο
Παύλος, αυτό πιστεύουμε κι εμείς: «...Εν
αυτώ, εις τον οποίον και ελάβομεν κληρονομίαν, προορισθέντες κατά την πρόθεσιν
του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού» (Εφες.α:11).
Αυτής της θείας
βουλής, δηλ. του ΛΟΓΟΥ φανέρωση είναι ο Χριστός. Αυτός είναι το Ρήμα της
δύναμης του Θεού, ο Λόγος της δύναμης του Θεού, Αυτός είναι ο άνδρας της Βουλής
Του.
Ο Θεός κάτω από
τον τύπο του βασιλιά Κύρου της Περσίας, μας μιλάει προφητικά για τον Ιησού
Χριστό: «όστις απ' αρχής αναγγέλλω το
τέλος και από πρότερον τα μη γεγονότα, λέγων, Η βουλή μου θέλει σταθή και θέλω
εκτελέσει άπαν το θέλημά μου· όστις κράζω το αρπακτικόν πτηνόν εξ ανατολών, τον
άνδρα της βουλής μου από γης μακράν· ναι, ελάλησα και θέλω κάμει να γείνη·
εβουλεύθην και θέλω εκτελέσει αυτό» (Ης.μς:10-11).
Ο Κύρος ξέρουμε
ότι δεν εκτέλεσε «άπαν το θέλημα του Πατρός», αλλά μόνο ένα ορισμένο μέρος απ’
αυτό. Διέταξε να ανοικοδομηθεί ο Ναός του Θεού. Όμως είναι παγκόσμια
αναγνωρισμένο, ότι αυτή η Γραφή αναφέρεται στο μεγαλύτερο «Κύρο» που σημαίνει «ήλιος»,
στον «ήλιο της δικαιοσύνης», τον Κύριο Ιησού Χρίστο, ο οποίος είναι ο
πραγματικός άνδρας της ΒΟΥΛΗΣ του Θεού, γιατί Αυτός την εκτέλεσε όλη. (βλ. Ης.μδ:28
και με:13).
Ο Χριστός λοιπόν
είναι ο άντρας της βουλής του Θεού, ο λόγος του Θεού «εν σαρκί», το ΡΗΜΑ του Θεού. Όπως το ρήμα εκφράζει τη σκέψη, δηλ.
το θέλημα, έτσι και ο Χριστός έκφρασε τη σκέψη, το θέλημα, το λόγο του Θεού.
Κάτι άλλο που
πρέπει να διευκρινίσουμε πριν μπούμε στην ερμηνεία του Iωάν.α:1-14 είναι το
εξής: Όταν διαβάζουμε μέσα στη Γραφή τον όρο «Λόγος του Θεού» τι θέλει να πει
και να εκφράσει ο Θεός;
Ο Λόγος, είναι
κάτι που ανήκει στο ίδιο το άτομο, είναι αναπόσπαστο μέρος του. Όπως κι αν
δούμε το Λόγο, είτε ενδιάθετο, είτε γραπτό, είτε προφορικό, δεν παύει να είναι
έκφραση του ίδιου του ατόμου.
Γεγονός είναι ότι
αυτός ο Λόγος δεν αποτελεί ένα δεύτερο Εγώ, η μια δεύτερη προσωπικότητα, αλλά
παραμένει η έκφραση του εσωτερικού πνευματικού περιεχομένου κάθε ατόμου.
Η Γραφή μας λέει
ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ' εικόνα Θεού» δηλ. έχει στοιχεία που
αντιπροσωπεύουν αυτά του Θεού. Βέβαια όχι τόσο στην ένταση στο μεγαλείο και
στην τελειότητα, αλλά σαν μια μικρή σκιαγράφηση τους μέσα μας. Είναι ασύγκριτα
καλύτερο το ένα από το άλλο. Δεν παύει όμως το ένα να μαρτυρεί τα στοιχεία του
άλλου, γι’ αυτό άλλωστε λέει ότι πλαστήκαμε «κατ' εικόνα Θεού».
Έτσι και ο
άνθρωπος έχει στοιχεία που αντιπροσωπεύουν αυτά του Θεού, όπως π.χ., μπορεί να
σκέπτεται, να σχεδιάζει, να επιτυγχάνει αυτά που σχεδιάζει, να δημιουργεί, έχει
πνεύμα, έχει ικανότητα να εκφράζεται όχι μόνο με χειρονομίες ή με άναρθρες
κραυγές, αλλά με τρόπο πολύπλοκο και υψηλό. Όλα αυτά τα στοιχεία που αναφέραμε
και ίσως πολλά άλλα που ανήκουν στην «εικόνα» του ανθρώπου, είναι στοιχεία που
τα έχει και ο Θεός. Όπως λοιπόν ο άνθρωπος έχει λόγο, έτσι και ο θεός έχει λόγο,
όπως ο άνθρωπος με το λόγο του σκέπτεται, σχεδιάζει και εκφράζεται εκτελώντας
το θέλημά του, έτσι ακριβώς κι ο Θεός.
