Α. ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥ
ΙΕΡΕΑ
Οι
ιερείς έτρωγαν τον άρτο της προθέσεως και έπαιρναν δύναμη και σθένος απ’ αυτό.
Αυτός ο άρτος συμβολίζει το λόγο του Θεού, τη Βίβλο. Αυξανόμαστε εν Χριστώ και
λαβαίνουμε δύναμη καθώς διαβάζουμε το λόγο Του.
Ακριβώς όπως πρέπει να τρώμε
φυσικό φαγητό για τη φυσική μας δύναμη, έτσι θα πρέπει να συμμετέχουμε στο λόγο
του Θεού και να παίρνουμε την πνευματική μας δύναμη. Διάβασε: Ιωάν.ς:32-35, 63
και Α’ Πέτρ.β:2.
Β. Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ
ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ
Ο
άρτος της Προθέσεως έπρεπε ν’ ανανεώνεται συνέχεια. Ποτέ δεν ήταν επιτρεπτό να
είναι μπαγιάτικος ή ακατάλληλος για χρήση. Υπήρχε φρέσκο ψωμί πάνω στην Τράπεζα
κάθε εβδομάδα, ακριβώς όπως υπάρχει στην Εκκλησία Του. Ανανεώνει το λόγο Του
μέσα μας από μέρα σε μέρα και βδομάδα σε βδομάδα.
Ο
Χριστός, ο Άρτος εξ ουρανού, ποτέ δεν παλιώνει. Τίποτε άλλο δεν τρέφει τόσο την
ψυχή μας όπως αυτός ο άρτος. Πρέπει να ψάχνουμε τις Γραφές καθημερινά για να
διατηρούμε το λόγο Του ανανεωμένο στις ζωές μας. Η Βίβλος δεν είναι σαν κανένα
άλλο βιβλίο. Μπορούμε να διαβάζουμε τις ίδιες γραφές ξανά και ξανά και κάθε
φορά να παίρνουμε κάτι νέο και πολύτιμο. Είναι επίσης πολύ απαραίτητο να
μαζευόμαστε όλοι μαζί για ν’ ακούμε το λόγο του Θεού που διδάσκεται από τους
υπηρέτες Του, καθώς βλέπουμε την πονηρή μέρα να πλησιάζει έτσι ώστε να
παίρνουμε δύναμη να σταθούμε. Διάβ: Εβρ.ι:25, Ιωάν.ε:39 και Πραξ.ιζ:11
Β. Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ
ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ ΗΤΑΝ ΠΙΚΡΟΣ.
Το
λιβάνι ήταν μια αρωματική μαστίχα που την έπαιρναν από ένα δένδρο που είχε
πικρή γεύση. Αυτό ραντιζόταν πάνω στον άρτο, και βλέπουμε ότι πόσο αληθεύει
αυτό με τον λόγο του Θεού.
Μερικές φορές γευόμαστε απ’ αυτόν,
κι αυτό που μας λέει να κάνουμε είναι πικρό, στον φυσικό άνθρωπο. Παντού μέσα
στο λόγο του Θεού βρίσκουμε να είναι ραντισμένο το λιβάνι το οποίο είναι πικρό
στην σαρκική φύση, αλλά γλυκό στον εσωτερικό άνθρωπο.
Στον άνθρωπο που το τρώει, γίνεται
γλυκύτερο κι από την κερήθρα. Όμως για τον άνθρωπο που τρώει επιφανειακά το λόγο του Θεού, θα έχει πάντοτε τη γεύση του λιβανιού, και πολλές φορές θα τα
απορρίπτει όλα εξαιτίας της πικρής γεύσης του λιβανιού που καλύπτει τον άρτο
της ζωής. Διάβ: Β’ Τιμοθ.γ:16-17, Ψαλμ.119-103.
Ο λόγος του Θεού
χρησιμοποιείται ακόμα για να μας αποδοκιμάζει και να μας επιπλήττει. Ο Θεός
έχει ορίσει να έχουμε ποιμένες και διδασκάλους για να μας βοηθήσουν να τελειοποιηθούμε
μέσω της εκμάθησης του λόγου Του, ακόμα κι αν μερικές φορές μπορεί να υπάρχει
αυτό το πικρό λιβάνι της αποδοκιμασίας και της επίπληξης.
