ς:1
Ο Κύριος είναι μακρόθυμος, δεν
παρατηρεί το Μωυσή για τα «διατί» του
που προκλήθηκαν από το μέγεθος της θλίψης του, αλλά του απαντά με αγαθότητα.
Αντί να ελέγξει τον τρόπο αυτού που τολμά να αμφισβητήσει τις ανεξιχνίαστες
οδούς του «Εγώ είμαι», προσπαθεί να
σηκώσει το πεσμένο ηθικό του υπηρέτη Του, αποκαλύπτοντας του τι θα κάνει
(Ιάκ.α:5, 17 & Ψαλμ.ργ:13, 14).
Όταν η καρδιά βρίσκει στον ίδιο το
Θεό την ανακούφιση που έχει ανάγκη, όταν μπορεί να καταφεύγει στην ασφάλεια που
προσφέρει το όνομά Του, όταν μπορεί να βρίσκει στο χαρακτήρα Του την τέλεια
απόκριση σε κάθε ανάγκη της, τότε ο Θεός είναι υψωμένος πάνω απ’ όλα τα
κτίσματα. Τότε, αυτή η καρδιά, μπορεί να πει: «Τα πάντα είναι ματαιότης» αλλά και «Πάσαι αι πηγαί μου είναι εν σοι» (Ψαλμ.πζ:7).