κρατικός προσηλυτισμός: Θρησκευτικά με το ζόρι

Ο Ο. Γ. είναι 16 χρόνων, μαθητής της Α” Λυκείου στο 17ο Λύκειο Αθηνών. Από την πέμπτη Δημοτικού απαλλάσσεται από το μάθημα των Θρησκευτικών, με υπεύθυνη δήλωση του γονέα του, όπως ορίζει ο νόμος. Το ίδιο ζήτησε φέτος, με τη διαφορά ότι ο διευθυντής του σχολείου, που τυγχάνει θεολόγος, δεν υπογράφει την απαλλαγή και παραπέμπει τον φάκελο του μαθητή στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Eκτοτε η τύχη της αίτησης αγνοείται, παρά τα επανειλημμένα διαβήματα του γονέα προς τις αρμόδιες υπηρεσίες.

 Εδώ και τρεις μήνες ο μαθητής συμμετέχει αναγκαστικά στο μάθημα των Θρησκευτικών, κόντρα στη θέλησή του. Κι όμως από το 2008 υπάρχει υπουργική εγκύκλιος (91109/Γ2/10-07-08) στην οποία δηλώνεται ρητά ότι «για την απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών απαιτείται υπεύθυνη δήλωση από τον κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος ή από τον ίδιο αν είναι ενήλικος, στην οποία αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής». Η συγκεκριμένη εγκύκλιος εναρμονιζόταν με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σεβόμενη τα προσωπικά δεδομένα.

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Μεγ. Βρετανία: Επίσημη εκκλησία είναι η «Αγγλικανική» Εκκλησία της Αγγλίας με κεφαλή της τον μονάρχη. Ο όρκος του έχει θρησκευτικές αναφορές, τη στέψη του τελεί ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury. Προνόμια της εκκλησίας είναι η παραχώρηση ακαδημαϊκών εδρών σε κληρικούς στα Πανεπιστήμια του Oxford, Cambridge, Durham και η προστασία της με τον νόμο περί βλασφημίας (ισχύει από το 1676). Δεν υπάρχει οικονομική στήριξη της επίσημης εκκλησίας παρά μόνο συντήρηση εκκλησιών που θεωρούνται ιστορικά μνημεία.