Θάνατος

Μακάβριο θέμα;

Εξ’ ορισμού είναι ο μισθός της αμαρτίας:

Ρωμ.ς:23 Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.

Ο “θάνατος” που αναφέρεται στο Ρωμ.ς:23 δεν σημαίνει το τέλος της ύπαρξης, όπως κι αιώνια ζωή δεν σημαίνει την αρχή της ύπαρξης. Αιώνια ζωή δεν σημαίνει μόνο να ζει κανείς για πάντα, αλλά να ζει σε μια συνεχή κατάσταση ευλογίας για πάντα. Η αιώνια ζωή δεν σχετίζεται τόσο με την ποσότητα όσο με την ποιότητα της ύπαρξης. Το ίδιο ισχύει βέβαια, απ’ την αντίθετη πλευρά, με τον αιώνιο θάνατο.

H ANAΣTAΣH

Α. Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Η ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι αναγκαία για την σωτηρία μας. Όλα είναι μάταια αν το σώμα του Χριστού δεν αναστήθηκε απ’ τους νεκρούς.

Αν ο Ιησούς είχε παραμείνει θαμμένος στον τάφο, η ιστορία της ζωής και του θανάτου Του θα είχε μείνει στον τάφο μαζί Του. Η ανάσταση δεν προέρχεται απ’ την ιστορία της ζωής Του, αλλά η όμορφη ιστορία της ζωής του Χριστού προέρχεται απ’ το γεγονός της ανάστασής Του. Μ’ άλλα λόγια, η ανάσταση του σώματος του Χριστού απ’ τον τάφο αποδεικνύει την θεότητα του Ιησού και τη δύναμη του αίματός Του να σώζει αμαρτωλούς.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ (συνέχεια)

ΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ

Mάρκ.ιβ:41-44, Λουκ.κα:1-4.

Το περιστατικό αυτό με το δίλεπτο της χήρας συνέβη μετά από μια έντονη επίπληξη κατά των γραμματέων και Φαρισαίων.  Ο Ιησούς μπήκε από την Εξωτερική Αυλή κι ήρθε στην αυλή που ονομαζόταν Θησαυρός, κατά μήκος της οποίας υπήρχαν δεκατρία γαζοφυλάκια (χρηματοκιβώτια) όπου οι Εβραίοι έβαζαν τις αυτοπροαίρετες προσφορές τους. Ο Ιησούς πρόσεξε την υπεροψία και την αλαζονεία που κυριαρχούσε στους πλούσιους που πλησίαζαν τα γαζοφυλάκια. Προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή ρίχνοντας τα νομίσματά τους από ψηλά για να κάνουν θόρυβο καθώς έπεφταν μέσα.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Λουκ.ις:22-23 “Απέθανε δε ο πτωχός, και εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ...Και εν τω άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού ενώ ήτο εν βασάνοις.”

Ματθ.κε: “Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.”

Λουκ.κγ:43  “Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.”

Σε πολλές περιπτώσεις ο Ιησούς δίδαξε την αθανασία - ότι υπάρχει ζωή μετά το θάνατο.  Ο Ιησούς μίλησε για την αιώνια ύπαρξη σαν “ζωή αιώνια” και “αιώνια τιμωρία”. Εάν η ζωή και η τιμωρία διαρκούν αιώνια, τότε δεν υπάρχει τέλος στην αιωνιότητα και στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής. Ο Ιησούς δίδαξε αυτή την αλήθεια πολύ καθαρά στην ιστορία του Λάζαρου και του πλούσιου, καθώς και με τα λόγια Του στο ληστή πάνω στο σταυρό.

«ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ»

Ιωάν.ια:25 Είπε προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει·

Όλα τα «Εγώ ειμί» του Χριστού, είναι σημαντικά και μοναδικά. Ιδιαίτερη όμως σημασία έχει τούτο, που ο Χριστός διακήρυξε στην κλαμένη Μάρθα και επαναλήφθηκε στον άδειο τάφο του Χριστού (Λουκ.κδ:6): 

«Εγώ ειμί η ανάστασις... δεν είναι εδώ, αλλ' ανέστη».

Τέτοιες διακηρύξεις δεν συναντάμε σε καμιά θρησκεία, γιατί όλες τους έχουν το «ενθάδε κείται» και καμιά έναν άδειο τάφο.

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (13)

12. Παρθενική γέννηση και ανάσταση του Ιησού: Λογοκλοπή από μύθους;

Κάποιοι νεοπαγανιστικοί και θρησκειολογικοί κύκλοι που αρέσκονται στους μύθους και στις μυθοπλασίες, ισχυρίζονται (προσοχή! ισχυρίζονται χωρίς να αποδεικνύουν), ότι η παρθενική γέννηση του Ιησού όπως αναφέρεται από το Ματθαίο και τον Λουκά, και οι αφηγήσεις των Ευαγγελιστών για την ανάσταση του Ιησού, προέρχονται από παγανιστικούς μύθους, γιατί τάχα υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ της θαυματουργικής γέννησης του Ιησού, με τη θαυματουργική γέννηση του Ηρακλή από την Αλκμήνη που την επισκέφτηκε ο Δίας ή το μύθο της Δανάης κ.α., και συνεπώς, οι Ευαγγελιστές από αυτούς εμπνεύστηκαν! Βέβαια, πρώτος που υποστήριξε τέτοιες ιδέες δεν ήταν κανείς άλλος παρά ο Κέλσος, τον οποίον οι σύγχρονοι χριστιανομάχοι αντιγράφουν! (Ωριγένης, Κατά Κέλσου 1, 37), πρβλ. και Δ. Τσινικόπουλος, Ο Κέλσος και ο (αν)αληθής του λόγος.

ΠΟΙΟΣ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ;

Οι τριαδικοί αδυνατούν να εξηγήσουν ακριβώς ποιος ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς. Ήταν ο Πατέρας Θεός, ή ο Ιησούς, σαν ένα ξεχωριστό πρόσωπο, που ανέστησε τον εαυτό Του από τον τάφο; Ένας νεκρός Θεός ανέστησε τον εαυτό του; Σίγουρα δεν πιστεύουν ότι δύο πρόσωπα ανέστησαν τον Ιησού από τον τάφο. Αν ο Πατέρας ανέστησε τον Ιησού, ο Χριστός εσκεμμένα μας εξαπατά στο Ιωάν.β:19-21; Αν ο Ιησούς ανέστησε τον εαυτό Του, μήπως ο Πατέρας Θεός καυχήθηκε για κάτι που δεν μπορούσε να κρατήσει;

Μετά από το θάνατο: Τι;

Εισαγωγή

Μπορεί κανείς να σκεφτεί μια πιο σημαντική ερώτηση; Όλοι μας – μέχρι τη στιγμή της αρπαγής -περνάμε μέσα από το στενό πέρασμα που οδηγεί από αυτή τη ζωή στην επόμενη. Το πέρασμα αυτό το ονομάζουμε θάνατο. Όλοι θα δοκιμάσουμε τη μετάβαση σε μια νέα σφαίρα, μια άλλη ζωή πέρα απ’ αυτή τη ζωή και τον κόσμο που ξέρουμε σήμερα.

Για μια στιγμή ας συλλογιστούμε την προσωπική εμπειρία που θα έχουμε με το θάνατο. Μια μέρα τα χέρια μας θα διπλωθούν πάνω στο άψυχο στήθος μας και τα μάτια μας θα κλείσουν καθώς το σώμα μας θα κάνει το τελευταίο του ταξίδι προς το νεκροταφείο. Ο θάνατος δεν κάνει διάκριση σε πρόσωπα.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Α.  ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

Ιωάν.κ:6-7 «Έρχεται λοιπόν ο Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτόν, και εισήλθεν εις το μνημείον, και θεωρεί τα σάβανα κείμενα, και το σουδάριον, το οποίον ήτο επί της κεφαλής αυτού, κείμενον ουχί ομού με τα σάβανα, αλλά χωριστά τετυλιγμένον εις ένα τόπον.»

Ιωάν.ια:44 «Και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τάς χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεμένον με σουδάριον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Λύσατε αυτόν, και αφήσατε να υπάγη.»

Ένα από τα σπουδαιότερα μηνύματα του άδειου τάφου ειπώθηκε από τα σάβανα και το σουδάρι. Στην ανάσταση του Λάζαρου (Ιωαν.ια:44), αυτός εμφανίστηκε από τον τάφο δεμένος χειροπόδαρα με τα σάβανα.  Ήταν απαραίτητο να τον λύσουν με το να τον ξετυλίξουν από τα σάβανα. Αυτό που εντυπωσίασε τον Πέτρο και Ιωάννη στην ανάσταση του Ιησού Χριστού ήταν το γεγονός ότι τα σάβανα και το σουδάρι ήταν στην θέση τους απείρακτα, όπως θα ήταν όταν το σώμα ήταν εκεί, αλλά τώρα το σώμα είχε φύγει. Δεν ήταν απαραίτητο να ξετυλιχτούν κάποια σάβανα για να αναστηθεί ο Ιησούς.  Η πέτρα δεν κύλησε για να κάνει την ανάσταση δυνατή, είχε κυλιστεί για να δείξει στον κόσμο τον άδειο τάφο.

H ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

ΜΕΡΟΣ Ι

Α. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Πραξ.β:24 «Τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τάς ωδύνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού.»

Πράξ.γ:15 «Τον δε αρχηγόν της ζωής εθανατώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, του οποίου ημείς είμεθα μάρτυρες.»

Πραξ.ιζ:31 «Και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.»

Η ανάσταση του σώματος και γιατί έχει σημασία

Όταν ο Χριστός επιστρέψει, η σάλπιγγα θα ακουστεί και «οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή» (Α' Θεσ.δ:16). Οι χριστιανοί που θα ζουν εκείνη τη στιγμή, θα μεταμορφωθούν και όλοι μαζί θα συναντήσουν τον Χριστό στον αέρα (εδ.17).

Οι χριστιανοί έχουν πολλές ερωτήσεις σχετικά με αυτό το μελλοντικό ζήτημα, και δεν έχω την πρόθεση ν’ απαντήσω σε όλες. Εδώ θα συζητήσω μόνο τη φύση του σώματος της ανάστασης.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Α.  Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ

1.  Παλαιά Διαθήκη

α. Στο λόγο - Ιώβ ιθ:25-27, Δαν.ιβ:1-3, Ψαλμ.ις:9, ιζ:15

β. Σε τύπο - Γεν.κβ:5, Εβρ.ια:19

γ. Σε προφητεία - Ησ.κς:19, Ωσ.ιγ:14

δ. Στην πραγματικότητα - Β’ Βασ.δ:32-35, ιγ:21

2.  Καινή Διαθήκη

α. Σε λόγο

Απ’ τον Ιησού - Ιωάν.ε:28-29   Ιωάν.ς:39-54    Λουκ.ιδ:13-14

Απ’ τον Παύλο - Πραξ.κδ:15   Α’ Κορ.ιε   Α’ Θεσ.δ:14-15   Φιλιπ.γ:11

Απ’ τον Ιωάννη - Αποκ.κ:4-6, 13

β. Στην πραγματικότητα

Ανάσταση του Λάζαρου - Ιωάν.ια

Ανάσταση των Αγίων της Π.Διαθήκης - Ματθ.κζ:52-53

Ανάσταση του Ιησού - Ματθ.κη

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΤΑΦΟΥ
 

Ιωάν.κ:6-7 «Έρχεται λοιπόν ο Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτόν, και εισήλθεν εις το μνημείον, και θεωρεί τα σάβανα κείμενα, και το σουδάριον, το οποίον ήτο επί της κεφαλής αυτού, κείμενον ουχί ομού με τα σάβανα, αλλά χωριστά τετυλιγμένον εις ένα τόπον»
 

Ιωάν.ια:44 «Και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τάς χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεμένον με σουδάριον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Λύσατε αυτόν, και αφήσατε να υπάγη»
 

Τι γίνεται με αυτούς που πέθαναν;

Υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα που αν και δεν έχουν ιδιαίτερη θεολογική βαρύτητα τα χαρακτηρίζει μία συναισθηματική φόρτιση. Ένα τέτοιο θέμα είναι και η ερώτηση που θα μελετήσουμε σ' αυτό το άρθρο. Η απάντησή αυτού του ερωτήματος εντάσσεται σε μια ευρύτερη προβληματική που αφορά αυτό που στη γλώσσα της θεολογίας καθιερώθηκε να ονομάζεται "ενδιάμεση κατάσταση".

Γιατί ο Ιησούς δίπλωσε την πετσέτα μετά την ανάστασή Του; (που δεν την δίπλωσε!).

Είναι μια πολύ όμορφη ιστορία και θα ήθελα πολύ να την πιστέψω, αλλά δεν μπορώ να βρω κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι είναι ακριβής. Το σουδάριον σημαίνει «μαντήλι ή ύφασμα για το σκούπισμα του ιδρώτα από το πρόσωπο, για τον καθαρισμό της μύτης και για τύλιγμα του κεφαλιού νεκρού». Δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι μπορεί να αναφέρεται σε πετσέτα που χρησιμοποιείται σε γεύμα.

...να έχω ζήλο να μιλώ για την ανάστασή Του...

Ιωάννης κ:17

Διαβάζοντας στα ευαγγέλια την ιστορία της ανάστασης  ένα πράγμα που παρατηρεί κανείς αμέσως είναι πως το πρώτο που ακούν αυτοί που βλέπουν τον άδειο τάφο και μάλιστα επαναλαμβάνουν οι ίδιοι και στους επόμενους είναι να πουν πως ο Χριστός αναστήθηκε!

Ο άγγελος προστάζει τις φοβισμένες γυναίκες το εξής: πηγαίνετε γρήγορα, και πείτε στους μαθητές του ότι, αναστήθηκε από τους νεκρούς· και δέστε, πηγαίνει πριν από σας στη Γαλιλαία, εκεί θα τον δείτε προσέξτε, σας το είπα (Ματθ.κη:7).

Ο Μάρκος δίνει την ίδια λεπτομέρεια: Αλλά, πηγαίνετε, πείτε στους μαθητές του, και στον Πέτρο, ότι πηγαίνει πριν από σας στη Γαλιλαία· εκεί θα τον δείτε, όπως σας είχε πει (Μάρκ.ις:7). 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.κ:6  Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.

Τώρα αυτοί δεν είναι οι μόνοι άνθρωποι πάνω στους οποίους ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσία, γιατί στον Δαν.ιβ:2 είδαμε ότι θα αναστηθούν και άλλοι δίκαιοι στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.κ:4 «Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη».

Αποκ.γ:21 Ο Ιησούς υπόσχεται στους αγίους της εκκλησίας της Λαοδικείας ότι: «όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθίσει μετ’ εμού εν τω θρόνω μου....».

Βλέπουμε εδώ τους μάρτυρες της Λαοδίκειας, τους πεπελεκισμένους  για τη μαρτυρία του Ιησού, που έδωσαν τη ζωή τους γι’ Αυτόν στη Μεγ. θλίψη. Βρίσκονται μαζί με αυτούς που κυβερνούν και βασιλεύουν μαζί με το Χριστό. Ο Ιωάννης λέει ότι είδε τις ψυχές των πεπελεκισμένων για την μαρτυρία του Ιησού, για το λόγο του Θεού, και γιατί δεν προσεκύνησαν το θηρίο ούτε την εικόνα του, και δεν έλαβαν το χάραγμα στο μέτωπο η στο χέρι τους. Πρόκειται για τους αγίους της θλίψης, που θανάτωσε ο Α/Χ για την πίστη τους στον Ιησού. Και τους βλέπουμε να κυβερνούν και να βασιλεύουν μαζί με το Χριστό στην χιλιετή βασιλεία, αλλά δεν είναι οι μόνοι καθώς θα δούμε.

Άδειος τάφος

Πραγματικά άδειος, εκείνο το πρωινό. Κανένας δεν μπορούσε ποτέ να προτείνει μια πραγματικά πειστική εξήγηση, εκτός από τη γενική μαρτυρία, όλης της Καινής Διαθήκης, ότι ο τάφος ήταν αδειανός, επειδή ο Ιησούς είχε νικήσει το θάνατο κι ήταν πάλι ζωντανός. Βέβαια, οι άνθρωποι δοκίμασαν να το εξηγήσουν διαφορετικά. Ένας διακεκριμένος καθηγητής πανεπιστημίου πρότεινε ότι στην καταχνιά, στα χαράματα της αυγής, η Μαρία κι οι φίλες της πήγαν τάχα σε λάθος τάφο! Και, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: Δεν τον βρήκαν αργότερα; Ο Ιωσήφ, άραγε, της Αριμαθαίας ήταν κι αυτός ανίδεος για το πού βρισκόταν ο τάφος, αφού ήταν δικός του και τον είχε παραχωρήσει στον Ιησού;

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στο πιο ένδοξο κεφάλαιο της Καινής Διαθήκης, το Α’ Κορινθίους ιε, ο Παύλος αναφορικά με την ανάσταση του Χριστού, κάνει μια υπόθεση (εδ.14) και παίρνει μια θέση (εδ.20). Πρόκειται, για μια αρνητική και μια θετική θεώρηση, των αποτελεσμάτων της ανάστασης του Χριστού: «Ει Χριστός ουκ εγήγερται... νυνί δε Χριστός εγήγερται». Ας δούμε τους πνευματικούς του συλλογισμούς...