Οι ευλογίες του
παραδείσου
Οι άγιοι της Παλαιός Διαθήκης δεν μπορούσαν να περιμένουν
ότι θα πάνε στην παρουσία του Κυρίου μετά το θάνατό τους. Κανένας απ’ αυτούς
δεν μπορούσε ποτέ να πει με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια βεβαιότητα που έλεγε
ο Παύλος ότι «το αποθανείν είναι κέρδος». Όχι ποτέ δεν μπορούσαν να
έχουν την ελπίδα αυτή που έχουμε εμείς σήμερα.
Ο Ιησούς αυτή τη θαυμαστή υπόσχεση έδωσε στους μαθητές Του:
«Ας μη ταράττηται η καρδία σας· πιστεύετε εις τον Θεόν,
και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα- ει δε
μη, ήθελον σας ειπεί υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας
ετοιμάσω τόπον πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να ήσθε
και σεις όπου είμαι εγώ» (Ιωάν.ιδ:1-3).
Αυτά τα λόγια, βέβαια, ειπώθηκαν στους ακολούθους του
Χριστού πριν από το Σταυρό, με την προσδοκία της Δεύτερης Έλευσής Του. Η
προοπτική όμως του να είναι κανείς με τον Χριστό είναι εξίσου αληθινή τώρα και
για κάθε πιστό που πεθαίνει. Όταν είναι «απών από το σώμα, είναι στην παρουσία
του Κυρίου» (Β' Κορ.ε:8).
Και όπως ακριβώς εμείς περιμένουμε με λαχτάρα να δούμε τον
Χριστό, πιστεύω ότι περιμένει κι Εκείνος με μεγάλη χαρά να καλωσορίσει όλους
εκείνους που λύτρωσε με τη θυσία Του στο Γολγοθά.
Όταν σκεφτόμαστε το θάνατο ενός χριστιανού το μυαλό μας
συνήθως πηγαίνει στη χαρά που θα πρέπει να δοκιμάζει ο πιστός όταν για πρώτη
φορά βλέπει Εκείνον που τον έσωσε. Και πράγματι, τι θαυμαστό και συγκλονιστικό
θα είναι όταν συναντήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό! Οπωσδήποτε περιμένουμε
με λαχτάρα να δούμε τον Χριστό. Αλλά κι ο Κύριός μας - Εκείνος που αγάπησε τόσο
πολύ την Εκκλησία ώστε έδωσε τον εαυτό Του γι’ αυτήν - θα πρέπει να νιώθει
μεγάλη χαρά και ικανοποίηση όταν ένα πιστό παιδί του Θεού αγορασμένο με το αίμα
Του συνοδεύεται απ’ τους αγγέλους και περνάει τις πύλες για να μπει στη δόξα
του Ουρανού.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε σχετικά με τον
Ουρανό. Για ένα πράγμα όμως είμαστε απόλυτα βέβαιοι: όλοι εκείνοι που υπάρχουν
εν Χριστώ θα απολαύσουν την παρουσία Του και την ευλογία που ετοιμάζει Εκείνος
για όλους όσους θα κατοικήσουν σ’ εκείνο το θαυμάσιο τόπο.
Αυτό το μελλοντικό σπίτι, όμως, είναι μονάχα για κείνους που
πιστεύουν στον Χριστό. Εσύ, τον γνωρίζεις, αγαπητέ αναγνώστη; Αν όχι, ζήτησέ
Του σήμερα κιόλας να σε συγχωρήσει και να σε σώσει.
Ένας συνταξιούχος ιεροκήρυκας μου έλεγε πριν από καιρό το
εξής περιστατικό. Ένας γέροντας 96 ετών που είχε χάσει την αγαπημένη του
σύντροφο τελευταία του είπε τα εξής: «Δεν θέλω τίποτα περισσότερο τώρα από το
να ξαναδώ και να βρεθώ κοντά στη γυναίκα μου και πάλι». Ο ιεροκήρυκας απάντησε,
«Γιατί το λες αυτό; Ομολογείς ότι δεν είσαι χριστιανός. Πώς ξέρεις λοιπόν πού
είναι η γυναίκα σου; Και μπορείς να ’σαι βέβαιος ότι θάσαι πιο ευτυχισμένος
εκεί;».
Αφού σκέφθηκε για λίγα λεπτά, ο ηλικιωμένος απάντησε. «Δίκιο
έχεις. Πράγματι κάθε φορά που το σκέφτομαι αυτό, η σκέψη ότι θ’ αφήσω αυτή τη
ζωή με τρομάζει». Κι έπειτα έκαμε τούτη τη θλιβερή εξομολόγηση: «Βαρέθηκα τη
ζωή μου, αλλά φοβάμαι και να πεθάνω».
Τι τρομερό δίλημμα! Να βαριέσαι να ζεις, αλλά να φοβάσαι και
να πεθάνεις. Πόσο μεγάλη αντίθεση με την ελπίδα που έχει ο άνθρωπος που
γνωρίζει τον Κύριο και ζει γι’ Αυτόν. Ο πιστός δεν είναι ανάγκη να φοβάται ούτε
τη ζωή ούτε το θάνατο. Είναι έτοιμος να φύγει — κι έτοιμος να μείνει. Όποιο κι
αν είναι το σχέδιο που ο Θεός έχει γι’ αυτόν ξέρει ότι είναι για το καλό του.
Συνεχίζεται
