«Στήριξον τα λοιπά τα οποία μέλλουσι να
αποθάνωσι» (Αποκ.γ:2).
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων μπροστά στα
μάτια του Θεού.
1. Οι ζωντανοί.
2. Οι νεκροί.
3. Αυτοί που, αν και είναι ζωντανοί ακόμα, είναι έτοιμοι
να πεθάνουν.
Είναι οι ζωντανοί. Αυτοί που δέχτηκαν μέσα στην καρδιά τους το
Χριστό Κύριο και Βασιλιά, να διευθύνει και να οδηγεί. Αυτοί, δεν έχουν δικό
τους θέλημα, οδηγούνται από τον ίδιο το Χριστό. Μέσα στη θέλησή τους και στην
καρδιά τους, που είναι έτοιμη γι' αυτό, διαχέει το Πνεύμα Του, και οι άνθρωποι
αυτοί, πλέον, είναι «εν Κυρίω». Ζουν και υπάρχουν από τον Κύριο και
λειτουργούν μόνο για τον Κύριο. Είναι μια επέκταση της παρουσίας του Κυρίου.
Είναι οι νεκροί, κατόπιν. Είναι το ακριβώς αντίθετο. Είναι ο εαυτός
τους. Δεν έχουν Θεό. Ίσως κάποιον εξωτερικό Θεό να έχουν. Στην καρδιά τους
υπάρχει ο εαυτός τους και τα συμφέροντά τους. Ζουν και υπάρχουν για τον εαυτό
τους. Και φυσικά δεν σκέφτονται να αλλάξουν, να μετανοήσουν, να απαρνηθούν τον
εαυτό τους. Είναι νεκροί για το Θεό. Δεν πιάνουν και δεν μπορούν να πιάσουν
τίποτα από τα μηνύματα του Θεού. Είναι τόσο αποπροσανατολισμένοι και αδιάφοροι.
Όπως σ' ένα νεκρό, βλέπεις πως δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν έχει αντανακλαστικά,
έτσι και αυτοί είναι νεκροί. Πέρα για πέρα νεκροί. Όχι γιατί είναι αμαρτωλοί.
Μα γιατί δεν πήραν αναγέννηση για να ζήσουν.
Είναι και μια τρίτη κατηγορία. Αυτοί που είναι, αν και ζωντανοί ακόμα,
έτοιμοι να πεθάνουν. Είναι στην πορεία του θανάτου. Ζουν με τέτοιο τρόπο που
είναι των νεκρών, μα ακόμη μέσα στην καρδιά τους διατηρούν και τα δύο μαζί. Και
θάνατο και ζωή. Είναι μια μοιρασμένη ζωή. Είναι μια καταδικασμένη ζωή.
Οπωσδήποτε θα καταλήξει στο θάνατο. Μα μπορούν και να σωθούν. Γι' αυτό λέει «μετανόησον»,
κάνε τα πρώτα έργα.
Ένας χειρούργος, στην πρώτη γραμμή του
μετώπου, όταν μπει στο θάλαμο, κοιτάζει ποιοι είναι νεκροί. Δεν ασχολείται με
αυτούς. Είναι ανώφελο. Κοιτάζει ποιοι είναι ζωντανοί. Αυτοί μπορούν να
περιμένουν. Είναι και οι ετοιμοθάνατοι. Σε λίγο, αν αφεθούν στην κατάστασή
τους, θα είναι νεκροί. Με αυτούς ασχολείται.
Το ίδιο γίνεται και στα πνευματικά. Είναι
επικίνδυνο. Είναι ζωντανοί, μα επάνω τους έχουν τα σημάδια του θανάτου. Πολλά
και διάφορα.
Με αυτούς πρέπει να ασχοληθούμε. Τους κοιτάζεις
και πονά η ψυχή σου. Φωνάζεις, κάνεις σαν τρελός, δείχνεις φάρμακα, καλείς να
αλλάξουν συμπεριφορά και να πιαστούν από το Χριστό. Για να πάρουν ζωή. Να γίνει
μια ζωογόνος επέμβαση. Εάν αυτό δεν γίνει, τότε όλα αλλάζουν.
Θα πεθάνουν σε λίγο μέσα στα χέρια σου. Δεν ξέρω
αν είσαι και συ συνένοχος σ' αυτό το δράμα. Ίσως κάτι θα μπορούσες να κάνεις.
Να προσευχηθείς γι' αυτόν. Να τον παρουσιάσεις μπροστά στο Χριστό.
Να μην τους αφήσουμε να πεθάνουν.
Να αγωνιστούμε επάνω στην περίπτωσή τους.
Να, σε λίγο θα είναι νεκροί. Μα ναι, μήπως όμως
δεν έκανες ό,τι μπορούσες για να τους σώσεις!
