Εξασφάλιση

·  Σε καμιά άλλη εποχή της ιστορίας, ο άνθρωπος δεν βασανιζόταν με περισσότερα ερωτηματικά όσο σήμερα.

·   Ποτέ άλλοτε το άγχος δεν καταπίε­ζε τον άνθρωπο τόσο, όσο σήμερα.

·  Η επιστήμη και η τεχνική ποτέ δεν προχώρησαν με τόση ταχύ­τητα, όσο τα τελευταία 50 χρόνια.

·  Τα επιτεύγματα του ανθρώπου ζαλίζουν και το ίδιο το μυαλό του.

Είναι όμως ο άνθρωπος σήμερα ευχαριστημέ­νος από τον εαυτό του, από το περιβάλλον του, από την κατάσταση στη χώρα του, και γενικά από τη ζωή του;

Η απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι είναι ΟΧΙ.

Ο ένας δεν είναι ευχαριστημένος πια να ζει στις μεγαλουπόλεις με τους φοβερούς θορύ­βους και το καυσαέριο που δηλητηριάζει σταθερά τον οργανισμό και στέλνει τους ανθρώπους στα ψυχιατρεία και στα νοσοκομεία.

Ο άλλος είναι αγανακτισμένος με τα κυκλοφο­ριακά προβλήματα των μεγαλουπόλεων, γιατί χά­νει δυο και τρεις ώρες την ημέρα για να πάει και να έλθει από την δουλειά του.

Ένας άλλος έχει αγωνία με αυτά που βλέπουν τα παιδιά του στην τηλεόραση, δηλαδή τα εγκλή­ματα και τις σεξουαλικές εκτροπές και διαστρο­φές. Ανησυχεί που βλέπει ότι το ενδιαφέρον τους για το σχολείο ελαττώνεται συνεχώς, και δεν υπάρχει πλέον σεβασμός προς τους γονείς. Αναρωτιέται, γιατί άραγε η Κυβέρνηση που τιμω­ρεί το έγκλημα και δαπανά εκατομμύρια για να χτίζει φυλακές και να τρέφει τους φυλακισμέ­νους, δεν έχει τη στοιχειώδη αντίληψη να καταλά­βει ότι δεν συμφέρει να μορφώνει τα παιδιά μέσω της τηλεόρασης, στο πώς γίνονται οι έξυπνες ληστείες, οι απάτες και τα φοβερά εγκλήματα;

Άλλοι καταπιέζονται από ανεργία και έχουν χάσει πλέον την εμπιστοσύνη τους σε πολιτικά συστήματα και ιδεολογίες στις οποίες κάποτε εί­χαν στηρίξει τις ελπίδες τους.

Άλλοι τα βάζουν με τις εκκλησίες που δεν κάνουν τίποτα για να σταματήσει το κακό.

Άλλοι πάλι αγανακτούν γιατί άραγε οι παραγω­γοί να ξοδεύουν εκατομμύρια σε χημικά παρα­σκευάσματα που θα αυξήσουν την παραγωγή (όχι όμως και την ποιότητα), των προϊόντων τους, και μετά να πληρώνονται από τους αρμοδίους για να πετάνε ολόκληρα αυτοκίνητα με φρούτα στις χω­ματερές, όταν εκατομμύρια πεθαίνουν από πείνα στην Αφρική και στην Ασία.

Και φυσικά αυτοί που κατοικούν κοντά στις χω­ματερές εκείνες που θάφτηκαν τα βερίκοκα και τα ροδάκινα και τα λεμόνια, παραπονούνται γιατί ενοχλούνται από τις μύγες, τα κουνούπια και τις δυσοσμίες.

Άλλοι ζουν με το φόβο ενός πυρηνικού πολέ­μου. Τέλος άλλοι τα βάζουν με το Θεό, «αν υπάρχει Θεός, γιατί δεν βελτιώνει την κατάστα­ση»; βλασφημούν, υψώνοντας τη γροθιά τους στον ουρανό. Λες και ερώτησε ποτέ ο άνθρωπος το Θεό για το τι κάνει και τι φτιάχνει στην ζωή του...

Και τώρα η ερώτηση που κάνει απεγνωσμένα κάθε ειλικρινής άνθρωπος είναι: Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να εξασφαλίσω το μέλλον μου μέσα σ’ αυτή τη χαώδη κατάσταση; Υπάρχει απάντηση; Υπάρχει ελπίδα ότι δεν θα καταλήξω στο ψυχιατρείο, ότι τα παιδιά μου δεν θα καταλή­ξουν στα ναρκωτικά, ότι δεν θα ντρέπομαι γι’ αυτά κάποια ημέρα;

Πολλοί φιλόσοφοι, πολιτικοί, κοινωνιολόγοι και συγγραφείς πρότειναν διάφορες λύσεις.

Οι άνθρωποι δοκίμασαν όλες τις προτεινόμε­νες λύσεις κατά καιρούς, ήρθε όμως καμιά βελ­τίωση στη ζωή τους;

Διάφορες οργανώσεις, θρησκείες, σωματεία φωνάζουν στους δρόμους: «Άμα έρθεις μαζί μας όλα θα αλλάξουν. Άμα γίνεις μέλος στην εκκλησία μας θα σε βοηθήσουμε... ». Και τρέ­χουν πίσω τους αφελείς αναζητητές της ευτυ­χίας και της ειρήνης, για να διαπιστώσουν ότι ύστερα από λίγο έχουν χάσει το πιο πολύτιμο αγαθό της ζωής, την ίδια ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ.

 Ιωάν.ιδ:6 Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού.