ΓΕΓΟΝΟΣ 6: Ο Χριστός θα καταργήσει την επανάσταση και θα
κρίνει τους απίστους
Στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού πάνω στη γη, ο
Σατανάς, που είχε δεθεί όλο αυτό τον καιρό, θα ελευθερωθεί. Αμέσως λοιπόν θα
συγκεντρώσει ένα στράτευμα από απίστους και θα τους οδηγήσει σε μάχη εναντίον
του Κυρίου - στην τελική επαναστατική του πράξη.
Κάθε επαναστατικότητα θα καταργηθεί
Η περιγραφή του Ιωάννη βρίσκεται στην Αποκ.κ:7-10.
«Και όταν πληρωθώσι τα χίλια έτη, θέλει λυθή ο Σατανάς εκ
της φυλακής αυτού, και θέλει εξέλθει, διά να πλανήση τα έθνη τα εις τας
τέσσαρας γωνίας της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, διά να συνάξη αυτούς εις
πόλεμον, των οποίων ο αριθμός είναι ως η άμμος της θαλάσσης. Και ανέβησαν επί
το πλάτος της γης και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την
ηγαπημένην· και κατέβη πυρ από του Θεού εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς·
και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου,
όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και
νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων».
Όλα άρχισαν κάπου στο παρελθόν, τότε που ο Εωσφόρος γεμάτος
ζήλια έριξε το βλέμμα του στο θρόνο του Θεού. Μέσα στην άμετρη υπερηφάνεια του
έγινε ο αρχηγός μιας επανάστασης των αγγέλων ενάντια στον Θεό και ρίχθηκε έξω
από τον ουρανό (Ησαΐας ιδ:12-14, Ιεζ.ιη:12-15). Από τον καιρό της πτώσης του
στον Κήπο της Εδέμ μέχρι τότε που ρίχθηκε στην άβυσσο, προκάλεσε πάρα πολύ
μεγάλη θλίψη στο ανθρώπινο γένος. Τώρα, έπειτα από χίλια χρόνια φυλακής, το
μίσος του εναντίον του Θεού έχει γίνει πάρα πολύ μεγάλο. Κάνει λοιπόν μια
τελευταία, απελπιστική προσπάθεια να εκθρονίσει τον Κύριο. Παρ’ όλη όμως τη
δύναμή του, η τύχη του θα είναι η ίδια μ’ αυτή των υπηρετών του, του Αντίχριστου
και του ψευδοπροφήτη - αιώνια τιμωρία στην κόλαση.
Όλοι οι άπιστοι θα κριθούν
Όταν και η τελευταία επίθεση του Σατανά θα κατασυντριφτεί,
θα είναι πια ο καιρός για την τελική κρίση. Πολύ σύντομα θα γίνει ένας νέος
ουρανός και μια καινούργια γη, γι’ αυτό και όλες οι λεπτομέρειες των πραγμάτων
που αφορούν τη γη μας θα πρέπει να κανονιστούν. Η κρίση αυτή θα γίνει μπροστά
στο Μεγάλο Λευκό Θρόνο του Θεού (Αποκ.κ:11-15).
Αναφέρεται εδώ ότι «οι νεκροί, μικροί και μεγάλοι»
(εδ.12) θα παρουσιαστούν μπροστά στον θρόνο του Θεού. Θα βρίσκονται εκεί όλοι
οι άπιστοι από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, της εκκλησίας του Χριστού, την
περίοδο της Μεγάλης Θλίψης και της Χιλιετούς Βασιλείας. Καθώς θα ανοιχθούν τα
βιβλία, κανένας δεν θα γλιτώσει, γιατί και η θάλασσα και ο θάνατος και ο Άδης
θα δώσουν όλοι τους νεκρούς τους. Το αποτέλεσμα θα είναι μοιραίο. Όλοι εκείνοι
που απέρριψαν την προσφορά της σωτηρίας του Θεού εν Χριστώ Ιησού θα δρέψουν
τους καρπούς τους. Τα ονόματά τους δεν θα βρεθούν στο Βιβλίο της Ζωής του
Αρνίου. Κι έτσι θα ριχτούν και αυτοί στη λίμνη του πυρός, όπου θα βρίσκονται
ήδη ο Σατανάς, ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης. Αυτός είναι ο δεύτερος
θάνατος - ο αιώνιος θάνατος.
Βέβαια, οι σκέψεις αυτές δεν είναι καθόλου ευχάριστες. Δεν
μας αρέσει καθόλου η ιδέα μιας αιώνιας τιμωρίας. Η σκέψη και μόνο της αιώνιας
φωτιάς και αγωνίας μας τρομάζει. Θυμηθείτε όμως, ότι όλοι αυτοί θα είναι
άνθρωποι που θεληματικά και επίμονα διάλεξαν να μην εμπιστευτούν τη ζωή τους
στον Χριστό. Αντίθετα γύρισαν τις πλάτες τους στη χάρη του Θεού, αποφασίζοντας
να Τον αφήσουν έξω από τη ζωή τους. Δική τους ήταν η εκλογή.
Ο Θεός δεν είναι εκδικητικός, ιδιότροπος Θεός. Δεν προκαλεί
θλίψη, ούτε τιμωρεί έτσι τυχαία, από καπρίτσιο. Η τιμωρία Του προέρχεται από
την αγιότητά Του. Ναι, ο Θεός μας είναι Θεός άγιος και δίκαιος. Κανένας δεν
παίρνει τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απ’ ό,τι αξίζει, γιατί ο Θεός είναι
απόλυτα δίκαιος και σωστός στην κρίση Του.
Όταν προβληματιζόμαστε με τέτοια θέματα αιώνιας τιμωρίας, ας
θυμόμαστε τα λόγια του Αβραάμ: «Ο κρίνων πάσαν την γην δεν θέλει κάμει
κρίσιν;» (Γέν.ιη:25). Και κατόπιν, δια πίστεως, ας εμπιστευόμαστε
ολοκληρωτικά στα χέρια Του.
