Ο Ωσηέ προφήτευσε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του
Οζία, Ιωάθαμ, Άχαζ και Εζεκία, βασιλέων του Ιούδα, και του Ιεροβοάμ ΙΙ, βασιλιά
του Ισραήλ.
Σύγχρονος με τον Ησαΐα (Ης.α:1), με τον Αμώς (Αμώς α:1) και τον Μιχαία (Μιχ.α:1), ο Ωσηέ ήταν ένας προφήτης του Βόρειου
βασιλείου που ονομαζόταν Ισραήλ, και τα μηνύματά του αφορούσαν κυρίως τις δέκα
φυλές με κατά διαστήματα αναφορές στον Ιούδα.
Το ιστορικό βάθος
για τις προφητείες του, βρίσκεται στη Β’ Βας.ιδ & ις και Β’ Χρον.κς &
λβ. Τα μηνύματά του ήταν άμεσα εναντίον στην σταθερή κατάπτωση του Ισραήλ στην
ειδωλολατρεία, εξαιτίας της οποίας το βασίλειο έπεσε στην Ασσυριακή αιχμαλωσία
κοντά στο τέλος των προφητειών του.
Απεικόνιζε την
αμαρτία του Ισραήλ από την ειδωλολατρεία, σαν πνευματική μοιχεία από το μάθημα
της συζύγου του, η οποία ήταν μια αμαρτωλή και άπιστη γυναίκα.
Ισραήλ, η άπιστη σύζυγος
Ο Θεός είπε στον Ωσηέ να παντρευτεί μια αμαρτωλή γυναίκα
από οίκο ανοχής, σαν διαμαρτυρία στον Ισραήλ, για την φοβερή κακοήθεια της
αμαρτίας της ειδωλολατρείας (εδ.2). Αυτό ήταν σκόπιμο, για να ταράξει τους
Ισραηλίτες για την τερατώδη απιστία τους στον Γιάχβε!
Είχαν ορκιστεί να λατρεύουν και να υπηρετούν μόνο τον
Γιάχβε, κρατώντας όλα τα προστάγματά Του, για τα οποία τους είχε υποσχεθεί
μεγάλες ευλογίες και ωφέλειες (Δευτ.κη:1-14).
Είχαν σπάσει αυτούς τους όρκους, και τώρα οι κατάρες του
Θεού ερχόταν πάνω τους (Δευτ.κη:47-48, λ:15-20).
Ο Θεός επίσης χρησιμοποίησε τα παιδιά της άπιστης
γυναίκας του Ωσηέ, να αντιπροσωπεύουν τις τιμωρίες που Αυτός έστειλε σε
εκείνους που είχαν σπάσει τους όρκους τους σ’ Αυτόν.
Είπε στον Ωσηέ ότι τον πρώτο του γιο έπρεπε να τον
ονομάσει Ιεζραέλ. Οι Ισραηλίτες ήταν απόγονοι του Αχάβ και της Ιεζάβελ (εδ.4).
Ο Θεός διέταξε τον Ιηού να είναι χρισμένος βασιλιάς του Ισραήλ και με την
δύναμή του να σκοτώσει όλο τον οίκο (απόγονοι) του Αχάβ, να εκδικηθεί το αίμα
των υπηρετών Του και προφητών, από το χέρι της Ιεζάβελ (Β’ Βας.θ:1-37, ι:1-11).
Λέγεται ότι ο Αχάβ είχα κάνει περισσότερα για να
προκαλέσει τον θυμό του Κυρίου, απ’ ότι όλοι οι βασιλιάδες του Ισραήλ πριν από
αυτόν (Α’ Βας.ις:29-33).
Ο Κύριος έσπασε το τόξο (δύναμη) του Ισραήλ, όταν στον
ένατο χρόνο του βασιλιά τους Ωσηέ, οι Ασσύριοι πήραν την Σαμάρεια και μετέφεραν
τους ανθρώπους από το Ισραήλ στο Ασσυριακό έδαφος (Β’ Βας.ιζ:6,7).
Το δεύτερο παιδί της Γόμερ ήταν μια κόρη την οποία ο Θεός
είπε ότι έπρεπε να ονομαστεί Λο-ρουχαμμά (χωρίς ευσπλαχνία) για να δείξει ότι
Αυτός δεν θα είχε ακόμη πολύ έλεος για τους ανθρώπους του Ισραήλ. Το έλεός Του
για τον Ιούδα, παρατάθηκε 136 χρόνια μετά την πτώση του Ισραήλ (εδ.6 & 7).
Το Ισραήλ ήταν αιχμάλωτο από την Ασσυρία το 721 π.Χ. και
ο Ιούδας μεταφέρθηκε στη Βαβυλώνα από τον Ναβουχοδονόσορα το 586 π.Χ.
Της Γόμερ το τρίτο παιδί, ένας γιος, ονομάστηκε Λο-αμμί
(όχι λαός μου) για να δείξει ότι το Ισραήλ σαν έθνος δεν θα ήταν για πολύ ο
λαός του Θεού. Όμως, ο Θεός υποσχέθηκε ότι το μέλλον τους θα ήταν σαν μια φυλή
με τους ανθρώπους του Ιούδα.
ΩΣΗΕ β: Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Οι δέκα φυλές του Ισραήλ έπεσαν στην ειδωλολατρεία από
τον Ιεροβοάμ τον γιο του Νεβάθ όταν το βασίλειο ήταν χωρισμένο μετά τον θάνατο
του Σολομώντα. Ο Ιεροβοάμ έγινε βασιλιάς των δέκα φυλών, που ονομάστηκαν
Ισραήλ, και ο γιος του Σολομώντα Ροβοάμ έγινε βασιλιάς των δύο φυλών του Ιούδα
και του Βενιαμίν, που συνήθως ονομαζόταν Ιούδας.
Επειδή ο Ιεροβοάμ φοβήθηκε ότι οι άνθρωποι θα επέστρεφαν
στην εξουσία του Ροβοάμ κατά τη διάρκεια της λατρείας στην Ιερουσαλήμ, εισήγαγε
την ειδωλολατρεία της Αιγύπτου, σχεδιάζοντάς την μετά την λατρεία του Γιάχβε.
Αυτό περιελάμβανε δύο χρυσούς μόσχους που τους έβαλε τον
ένα στον ιερό τόπο της Βεθήλ, κοντά στα σύνορα του Ιούδα, μόλις δέκα μίλια από
την Ιερουσαλήμ, και τον άλλο στη Δαν στο βορειότερο σημείο του βασιλείου.
Δικαιολογήθηκε ότι ήταν πολύ μακριά για τους ανθρώπους να
γυρίσουν στην Ιερουσαλήμ για να λατρεύσουν (Α’ Βας.ιβ:26-33).
Αυτός ήταν ο λόγος που αποδόθηκε σ’ αυτόν σαν «Ιεροβοάμ
που έκανε το Ισραήλ να αμαρτήσει» (Α’ Βας.ιδ:15,16, ιε:30,34, ις:19, Β’
Βας.ι:29-31, ιδ:23,24, ιε:8,9,17,18,23,24,27,28, ιζ:6,7, 21-23).
