Το πνεύμα του Αντίχριστου

Α' Ιωάν.δ:3 και παν πνεύμα, το οποίον δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού· και τούτο είναι το πνεύμα του αντιχρίστου, το οποίον ηκούσατε ότι έρχεται, και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω.

Όπως υπάρχει το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, έτσι υπάρχει και το Πνεύμα του αντίχριστου και όπως το Πνεύμα το Άγιο εργάζεται για την εκκλησία του Χριστού, έτσι και το πνεύμα του αντίχριστου υπάρχει και εργάζεται σήμερα στον κόσμο μας παραπλανώντας τους ανθρώπους και πλασάροντας τις ψευδείς διδασκαλίες και θεωρίες, που δυστυχώς έχουν μεγάλη έκταση και διάδοση, και δύσκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται περί έργου σατανικού, εκτός εάν έχει ειδική πληροφορία από το Πνεύμα του Θεού.

Το πνεύμα του αντίχριστου, σύμφωνα με το λόγο του Θεού, είναι σε δράση και δουλεύει όχι μόνο μεταξύ των απίστων. Τι να κάνει με αυτούς, αφού είναι έτσι κι αλλιώς δικοί του; Η σκέψη του είναι στους πιστούς. Αυτούς προσπαθεί να ξεγελάσει και να παραπλανήσει με ψεύτικες απόψεις και διδασκαλίες, που δήθεν αναφέρονται μέσα στο Ευαγγέλιο. Έχει στρατιές ολόκληρες οργάνων, που κανένας δεν μπορεί να υποψιαστεί και να παραδεχτεί πως είναι όργανα δικά του. Μέσα στην Αγία Γραφή αναφέρονται σαν ψευδόχριστοι, ψευδοπροφήτες, ψευδοδιδάσκαλοι.

Οι άνθρωποι αυτοί κινούνται μεταξύ μας. Και δεν γίνονται αντιληπτοί. Και ασφαλώς, πολλοί από αυτούς ούτε καν το γνωρίζουν. Ίσως, μάλλον πιθανό, πιστεύουν πως υπηρετούν το Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. Μα δυστυχώς το ακριβώς αντίθετο κάνουν, και αυτό είναι τρομερό να το σκεφτείς.

Οι άνθρωποι αυτοί κρατούν το Ευαγγέλιο.

Οι άνθρωποι αυτοί μιλούν από το λόγο του Θεού.

Οι άνθρωποι αυτοί φαίνονται πως ενδιαφέρονται για τη σωτηρία ψυχών.

Μα το Ευαγγέλιο που προσφέρουν δεν είναι σωστό, δεν είναι πλήρες, δεν είναι αυτό που μας παρέδωσε ο Κύριος.

Και η σωτηρία που προσφέρουν είναι μια κατ' επίφαση σωτηρία, πλημμυρισμένη από κοσμικό πνεύμα και πλημμυρισμένη, δέσμια, από κοσμικές και σαρκικές επιθυμίες.

Και τα αποτελέσματα δεν μπορούν να είναι διαφορετικά από τη σπορά που κάνουν.

Είναι άνθρωποι να τους λυπάσαι.

Λέξεις όπως αγιασμός, καθαρότητα καρδιάς, τελειότητα ζωής, που είναι γραφικότατες, απουσιάζουν από τα λόγια τους και τα κείμενά τους. Δεν υπάρχουν γι' αυτούς. Όχι μόνο, μα ειρωνεύονται και όσους ασχολούνται με τέτοια θέματα.

Είναι άνθρωποι μορφωμένοι και καμώνονται πως υπηρετούν την υπόθεση του Χριστού με απολογητικές και με επιχειρηματολογία που μπορεί να προκαλεί θαυμασμό, μα δεν έχει καμία θέση και σχέση με το Χριστό και τη δύναμη του Πνεύματος δια του Ευαγγελίου.

Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα.

Ο λόγος του Θεού λέει: «έλθετε προς Με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι και Εγώ θέλω σας αναπαύσει» (Ματθαίος ια:28, 29). Αυτό είναι σωστό και αληθινό. Μα είναι η μισή αλήθεια. Και η μισή αλήθεια δεν είναι καν αλήθεια. Ο Κύριός μας συνεχίζει και λέει: «Άρατε τον ζυγόν Μου εφ' υμάς. Ο ζυγός Μου είναι καλός και το φορτίον Μου ελαφρόν». Αυτό δεν το λένε. Ούτε τολμούν να το πουν. Ούτε διανοηθήκανε ποτέ να μιλήσουν για το ζυγό του Χριστού. Προσπαθούν με ανθρώπινη επιχειρηματολογία να κερδίσουν τις ψυχές. Μα, απελευθέρωση χωρίς το ζυγό του Κυρίου δεν έρχεται. Έτσι η σωτηρία που προσφέρουν, χωρίς ζυγό, ζυγό Χριστού, μένει χωρίς αποτέλεσμα.

Ο λόγος του Θεού λέει: «όστις θέλει οπίσω Μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν, αράτω τον σταυρόν αυτού και ας Με ακολουθή» (Μάρκος η:34). Δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν αναφέρουν. Τα θεωρούν ότι πηγαίνουν κόντρα προς τα όσα αυτοί λένε. Δεν λέμε στους ανθρώπους να αρνηθούν τον εαυτό τους. Ακολουθούν κουβαλώντας μαζί τους τον εαυτό τους, τον άθλιο εαυτό τους, που είναι διαβρωμένος από την επιθυμία, τη σάρκα, την αμαρτία, και με αυτό τον τρόπο θέλουν να σώσουν τις ψυχές. Μα σωτηρία είναι η απαλλαγή από τον εαυτό μας. Και εφόσον αυτό δεν λέγεται, δεν υπάρχει καρπός του Πνεύματος.

Τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Τα προσφερόμενα δεν φέρνουν αποτέλεσμα.

·        Έτσι έχουμε μια σωτηρία χωρίς Χριστό.

·        Έτσι έχουμε ένα Ευαγγέλιο χωρίς δύναμη.

·        Έτσι έχουμε ένα σταυρό χωρίς ανάσταση.

·        Και τα πράγματα είναι τραγικά.

Η άρνηση του εαυτού μας είναι βασικό στοιχείο. Γι' αυτό πέθανε ο Χριστός στο σταυρό. «Δια να μην ζώμεν δι' εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ ημών» (Β΄ Κορινθίους ε:15). Απαρνούμαστε τον άθλιο και αμαρτωλό εαυτό μας, τον αποστρεφόμαστε, για να γεμίσει την ύπαρξή μας το Πνεύμα του Θεού.

·        Το απαρνούμαι σημαίνει άδειασμα του εαυτού μας.

·        Το απαρνούμαι σημαίνει καταδίκη του εαυτού μας.

·        Το απαρνούμαι σημαίνει αποστροφή του εαυτού μας.

Σημαίνει άρνηση πεποιθήσεων που έχουμε μέσα μας, για μια πλήρη υποταγή στο θέλημά Του.

Σημαίνει άρνηση συνηθειών και επιλογών, που έχουμε από πολύ παλιά θησαυρισμένες μέσα μας.

Σημαίνει εγκατάλειψη σχεδίων και ονείρων, για να εγκολπωθώ του Θεού την αιώνια βουλή και προδιάθεση για μένα.

Μπαίνοντας μέσα στο χώρο της Βασιλείας Του εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας, σαν τις αποσκευές μας, και μπαίνουμε και παραδινόμαστε στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού.

Εάν ρωτήσουμε τους σύγχρονους χριστιανούς, που ομολογούν και λένε πως πήγαν στο Χριστό, αν έχουν αρνηθεί τον εαυτό τους, το λιγότερο θα πέσουν απ' τα σύννεφα.

Αλήθεια, πόσο έχουμε ξεφύγει από τα αιώνια πράγματα του Θεού!