Η καρδιά του προβλήματος

Ας υποθέσουμε ότι έχεις ένα αυτο­κίνητο και ότι κάθε τόσο σου δημιουργεί προβλήματα. Αντί για τον κανονικό θόρυβο της μηχανής ακούς παράξενους ήχους που μοιάζουν στο συνεχές βήχα ενός κα­πνιστή. Αντί να κυλάει ομαλά στην άσφαλτο, σβήνει η μηχανή και σταματάει κάθε τόσο. Πας τότε σ' έναν «ειδικό», του περιγράφεις το πρόβλημα σου κι' εκείνος αναλαμβάνει να σου το λύσει. Πηγαίνει λοιπόν και φέρνει, όχι τανάλιες η μετρητές υγρών ή άλλα ερ­γαλεία, άλλα ένα κουτί βερνίκι. «Αυτό πού χρειάζεται το αυτοκίνητο σου είναι ένα καλό βερνίκωμα», σου λέει. «Άσε με να το βερνικώσω και θα δεις που θα γίνει σαν καινούργιο»!

Παραξενεύεσαι βέβαια, άλλα ποιος είσαι εσύ να αμφισβητήσεις τη γνώμη του ειδικού; Έτσι, τον αφήνεις και σου γυα­λίζει το αυτοκίνητο.

Μια ώρα αργότερα γυρίζεις πίσω. Βλέ­πεις πράγματι το αυτοκίνητο σου να λαμποκοπάει. «Τώρα το αυτοκίνητο μου θα τρέχει χωρίς προβλήματα», σκέφτεσαι.

Όμως δεν τρέχει. Γυαλίζει, βέβαια, αλλά συνεχίζει η μηχανή να σβήνει.

Ο «ειδικός» δεν παρατάει τις προσ­πάθειες. Αλλάζει την οροφή, αντικαθι­στά τις ρόδες, βάζει καινούργια φτερά, προσθέτει φώτα ομίχλης. Όμως εσωτερι­κά, τη μηχανή δεν την εξετάζει καθόλου. Και το αυτοκίνητο παραμένει πάντα προ­βληματικό.

Μια γυναίκα υποφέρει από κατάθλιψη. Μια φίλη της ξέρει τη λύση. «Να αγο­ράσεις ένα καινούργιο φόρεμα», της λέει...

Ένα αντρόγυνο χρειάζεται βοήθεια για να προλάβει τη διάλυση του γάμου τους. Όλοι τους δίνουν τις συμβουλές τους. Ο καθένας και μια διαφορετική συμ­βουλή ...

Ένα εκκλησίασμα φθίνει. Κοντεύει να σβήσει. Τι πρέπει να γίνει για να πάρει μια νέα ζωή; «Ας χτίσουμε ένα καινούργιο εκκλησιαστικό κτίριο», προτείνει ένα από τα μέλη.

Όμως καμιά εξωτερική αλλαγή δε λύνει τα εσωτερικά προβλήματα.

Βερνικώνουμε το αυτοκίνητο και το μόνο που πετυχαίνουμε είναι η εξωτερική γυαλάδα. Η μηχανή συνεχίζει να μη δουλεύει.

Αγοράζει η γυναίκα  ένα καινούργιο φόρεμα και η κατάθλιψη της εξαφανί­ζεται... .. για μια μέρα. Την άλλη μέρα η κατάθλιψη επιστρέφει...  καταθλιπτι­κότερη.

Το αντρόγυνο αλλάζει συμπεριφορά και βρίσκει την ευτυχία του…... για λίγο. Κατόπιν  τα  προβλήματα  εμφανίζονται προβληματικότερα.

Το εκκλησίασμα συναθροίζεται με περη­φάνια στο καινούργιο μεγαλοπρεπές κτί­ριο και ο ενθουσιασμός φουντώνει!... για λίγους μήνες. Μετά η φλόγα αρχίζει να τρεμοσβήνει μέχρι που να εξαφανιστεί τελείως αφήνοντας ένα κρύο εκκλησία­σμα μέσα σ' ένα καινούργιο κτίριο και τα διαλυτικά φαινόμενα επανεμφανίζονται διαλυτικότερα.

Το εξωτερικό γυάλισε βέβαια, όμως το εσωτερικό σαπίζει. Το εξωτερικό άλ­λαξε, όμως το εσωτερικό παραπαίει. Οι εξωτερικές αλλαγές δεν έχουν βάθος. Δεν θεραπεύουν την καρδιά του προβλήματος.

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος πού ο Χριστός και οι θρησκευόμενοι ηγέτες της εποχής Του δεν συνέπλεαν ποτέ. Οι θρη­σκευτικοί ηγέτες πίστευαν ότι μια αλλα­γή στην εξωτερική εμφάνιση ήταν αρ­κετή. Ο Χρίστος όμως διείσδυε στη ρίζα του προβλήματος, πού ήταν και είναι πάντα η ανθρώπινη καρδιά.

Συμπέρασμα : Αν παρατηρήσεις ότι η πνευματική σου πορεία χωλαίνει, μην χρησιμοποιήσεις βερνίκι ή μπογιά. Πή­γαινε στον Κύριο. Ίσως είναι καιρός πια να σε εξετάσει σε βάθος και να δώσει Εκείνος τη λύση.