Αποκ.δ:1,2 Μετά ταύτα
είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν
ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει
όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα. Και ευθύς ήλθον εις πνευματικήν έκστασιν· και
ιδού, θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ, και επί του θρόνου ήτο τις καθήμενος.
Στην εποχή μας, στην περίοδο της εκκλησίας, όσο αδιανόητο κι αν
ακούγεται, υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί που προσβάλλουν και επιτίθενται στο δόγμα
της Βίβλου για την Αρπαγή της εκκλησίας του Ιησού Χριστού, πριν από την Μεγάλη
Θλίψη!
Αυτές οι δηλώσεις δεν έχουν καμία επίπτωση στην αλήθεια, όπως θα δούμε.
Μέρος της «σύγχυσης» για κάποιους, προέρχεται από το γεγονός ότι υπάρχουν
περισσότερες από μία Αρπαγή στη Βίβλο, και χρησιμοποιείται περισσότερο από μία
φορά η φράση «Ανάβα εδώ». Μια υγιής δόση από την Β’ Τιμ.β:15 είναι το
σίγουρο αντίδοτο για αυτή την πιεστική ασθένεια. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν.
Τα τρία «Ανάβα εδώ» και οι τρεις Αρπαγές
στη Βίβλο
Στο λόγο του Θεού, η φράση «Ανάβα εδώ» εμφανίζεται μόνο τρεις
φορές:
Παρ.κε:7 Διότι
καλήτερον να σοι είπωσιν, Ανάβα εδώ, παρά να
καταβιβασθής επί παρουσία του άρχοντος, τον οποίον είδον οι οφθαλμοί σου.
Αποκ.δ:1 Μετά ταύτα
είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν
ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει
όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα.
Αποκ.ια:12 Και ήκουσαν
φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν προς αυτούς· Ανάβητε εδώ. Και ανέβησαν εις
τον ουρανόν εν τη νεφέλη, και είδον αυτούς οι εχθροί αυτών.
Και παραδόξως, υπάρχουν επίσης τρεις Αρπαγές στη Βίβλο. Αν και είμαι
σίγουρος ότι αυτό είναι απλά μια «σύμπτωση»:
Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΠΑΓΗ: αυτή έχει ήδη γίνει, και δεν έχει καμία σχέση με την
εκκλησία. «Ο δε Ιησούς πάλιν κράξας μετά φωνής μεγάλης, αφήκε το πνεύμα. Και
ιδού, το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω, και η γη
εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν, και τα μνημεία ηνοίχθησαν και πολλά σώματα
των κεκοιμημένων αγίων ανέστησαν, και εξελθόντες εκ των μνημείων μετά την
ανάστασιν αυτού εισήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν εις πολλούς. Ο
δε εκατόνταρχος και οι μετ' αυτού φυλάττοντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν
και τα γενόμενα, εφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες· Αληθώς Θεού Υιός ήτο ούτος..»
Ματθ.κζ:50-54.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΡΠΑΓΗ: αυτή είναι της εκκλησίας, και θα λάβει χώρα πριν από τον
καιρό της στεναχωρίας του Ιακώβ (Ιερ.λ:7). Η στεναχωρία του Ιακώβ είναι το ίδιο
πράγμα με την Μεγάλη Θλίψη που αναφέρεται στο Ματθ.κδ. «Μετά ταύτα είδον,
και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως
σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει
να γείνωσι μετά ταύτα» Αποκ.δ:1.
Η ΤΡΙΤΗ ΑΡΠΑΓΗ: αυτή θα συμβεί κατά τη διάρκεια της στεναχωρίας του
Ιακώβ, ενώ η εκκλησία είναι ήδη στον ουρανό. «Και μετά τας τρεις ημέρας και
ήμισυ εισήλθεν εις αυτούς πνεύμα ζωής εκ του Θεού, και εστάθησαν επί τους πόδας
αυτών, και φόβος μέγας έπεσεν επί τους θεωρούντας αυτούς. Και ήκουσαν φωνήν
μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν προς αυτούς· Ανάβητε εδώ. Και ανέβησαν εις τον
ουρανόν εν τη νεφέλη, και είδον αυτούς οι εχθροί αυτών. Και κατ' εκείνην την
ώραν έγεινε σεισμός μέγας, και έπεσε το δέκατον της πόλεως, και εθανατώθησαν εν
τω σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά, και οι λοιποί έγειναν έμφοβοι και
έδωκαν δόξαν εις τον Θεόν του ουρανού» Αποκ.ια:11-13.
Ο προσεκτικός μαθητής της Βίβλου θα παρατηρήσει ότι τόσο η πρώτη όσο και
η τρίτη Αρπαγή συμβαίνει ενώ γίνεται σεισμός. Ίσως έχει κάτι να κάνει με αυτό:
Εβρ.ιβ:26 του οποίου η
φωνή την γην εσάλευσε τότε, τώρα δε υπεσχέθη, λέγων· Έτι άπαξ εγώ σείω ουχί
μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν.
Η φωνή του Θεού «ταρακούνησε τη γη» όταν ο Ιησούς ήταν στον σταυρό, και
θα την «ταρακουνήσει ξανά» κατά τη διάρκεια της στεναχωρίας του Ιακώβ. Αλλά στην
Αρπαγή της εκκλησίας, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Μια φωνή σαν σάλπιγγα που μόνο
οι πιστοί μπορούν να ακούσουν, και φύγαμε.
Αρχίζεις μήπως να βλέπεις τη διαφορά στο σχέδιο του Θεού για τους Εβραίους και
για την εκκλησία; Προφανώς
δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Αυτό αρχίζει να βγάζει νόημα όταν καταλάβουμε ότι ο λόγος που ήρθε ο
Ιησούς δεν ήταν η δημιουργία μιας εκκλησίας. Ήρθε για το λαό Του, τους
Εβραίους. Η δημιουργία της εκκλησίας ήταν το εφεδρικό σχέδιο όταν Τον απέρριψαν.
Έτσι, στην πραγματικότητα είμαστε ένα κόμμα, που μπήκε πριν 2.000 χρόνια,
ανάμεσα στον χαμένο Ισραήλ και τον λυτρωμένο Ισραήλ. Ο Πέτρος διακήρυξε στις Πράξ.β:16
ότι η «ημέρα του κυρίου» που είπε ο «Ιωήλ ο προφήτης» θα ερχόταν αμέσως μετά
από εκείνη την ημέρα (της Πεντηκοστής). Και αν οι Εβραίοι είχαν αποδεχτεί το
κήρυγμα του Στέφανου, αντί να το απορρίψουν και να τον λιθοβολήσουν, η ημέρα
του Κυρίου θα είχε συμβεί ακριβώς εκεί στις Πράξ.ζ, και η περίοδος της
εκκλησίας δεν θα είχε συμβεί ποτέ. Αλλά δεν έγινε.
Στις Πράξ.η σώζονται οι πρώτοι εθνικοί, και στις Πράξ.θ ο Σαούλ γίνεται
Παύλος και... Εδώ είμαστε! Τώρα που έχουμε «στρώσει το τραπέζι», ας ρίξουμε μια
ματιά στην Αρπαγή μας, στην Αρπαγή της εκκλησίας πριν από την Θλίψη, όπως βρίσκουμε
στην Αποκ.δ&ε. Ξεκινάμε με τον Ιωάννη.
Ο Ιωάννης είναι τύπος της εκκλησίας και βιώνει
ένα είδος Αρπαγής.
Ο απόστολος Ιωάννης δεν ήταν σαν κανέναν άλλο από τους 11 αποστόλους, η
Βίβλος λέει ότι ήταν ξεχωριστός. Στην πραγματικότητα, το λέει πολλές φορές,
ψάξε το.
Ιωάν.κα:7 Λέγει λοιπόν
προς τον Πέτρον ο μαθητής εκείνος, τον οποίον ηγάπα ο Ιησούς· Ο Κύριος είναι.
Την εκκλησία που τελικά ο Ιησούς δημιούργησε, την αγάπησε πάρα πολύ, με
μια πολύ ιδιαίτερη αγάπη που παρομοιάζεται με τον γάμο μεταξύ ενός άντρα και
μιας γυναίκας.
Εφεσ.ε:25 Οι άνδρες,
αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και
παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής,
Λόγω της ιδιαίτερης σχέσης του Ιωάννη με τον Ιησού, είναι ο απόστολος
που έζησε περισσότερο, και είναι ο μόνος απόστολος που δεν πέθανε στα χέρια των
Ρωμαίων. Επιπλέον, ο Ιησούς τον διαλέγει να του δώσει την αποκάλυψη των έσχατων
ημερών, του τέλους. Πολύ ξεχωριστό, δεν νομίζεις; Ακριβώς όπως η εκκλησία, είναι
πολύ ξεχωριστή και πολύ διαφορετική. Ο Ιωάννης είχε θλίψη με μικρό «θ» αλλά δεν πέθανε όπως οι άλλοι, σωστά;
Το ίδιο και η εκκλησία, αν και πάντα είχε θλίψεις δεν θα περάσει μέσα από ΤΗΝ Θλίψη
για πολύ περισσότερα από τον ίδιο λόγο. Σκέψου το.
Στην Αποκ.δ:1,2 ο Ιωάννης σαν τύπος της εκκλησίας καλείται ν’ ανέβη μέχρι
τον ουρανό σ’ ένα είδος Αρπαγής. Αυτό που βίωσε ο Ιωάννης τότε, είναι αυτό που
ο απόστολος Παύλος λέει ότι θα συμβεί στην εκκλησία κατά την Αρπαγή:
Α’ Κορ.ιε:51,52 Ιδού,
μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν
μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι
θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν
μεταμορφωθή.
Ακριβώς εδώ είναι που οι περισσότερες συζητήσεις για την Αρπαγή «κλατάρουν»
και πέφτουν στο χαντάκι. Οι άνθρωποι εδώ αρχίσουν να διαφωνούν για τις «σάλπιγγες»
και τις «φωνές» που αναφέρονται στη Βίβλο. Αλλά θα το παρακάμψουμε και θα
επικεντρωθούμε στο τι θα χάσουν οι περισσότεροι. Θα δούμε τι είδε ο Ιωάννης
όταν έφτασε εκεί.
Αποκ.δ:2,3 Και ευθύς
ήλθον εις πνευματικήν έκστασιν· και ιδού, θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ, και επί
του θρόνου ήτο τις καθήμενος. και ο καθήμενος ήτο όμοιος κατά την θέαν με λίθον
ίασπιν και σάρδινον· και ήτο ίρις κύκλω του θρόνου ομοία κατά την θέαν με
σμάραγδον.
Ο Ιωάννης δεν είναι στον παράδεισο, δεν είναι στον κόλπο του Αβραάμ, ο
Ιωάννης είναι στον ουρανό, στον θρόνο του Θεού. Άλλη μια καταπληκτική σύμπτωση,
είναι ακριβώς εκεί που ο Παύλος λέει ότι όλοι οι σωσμένοι πιστοί πηγαίνουν
αμέσως όταν πεθαίνουν.
Β’ Κορ.ε:6-8 Έχοντες
λοιπόν το θάρρος πάντοτε και εξεύροντες ότι ενόσω ενδημούμεν εν τω σώματι
αποδημούμεν από του Κυρίου· διότι περιπατούμεν διά πίστεως, ουχί διά της όψεως·
θαρρούμεν δε και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος και να
ενδημήσωμεν προς τον Κύριον.
Ποιοι είναι αυτοί που ψάλουν αυτή τη «νέα ωδή»;
Στην Αποκ.ε:9,10, το θαύμα συνεχίζεται και ο Ιωάννης βλέπει ένα τεράστιο
πλήθος ανθρώπων να «ψάλουν μία νέα ωδή». Ποια είναι τα λόγια αυτής της ωδής; Άκουσε...
Αποκ.ε:9,10 και
ψάλλουσι νέαν ωδήν, λέγοντες· Άξιος είσαι να λάβης το βιβλίον και να ανοίξης
τας σφραγίδας αυτού, διότι εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του
αίματός σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους, και έκαμες
ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς, και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης.
Αυτή η «νέα ωδή» μας λέει ακριβώς ποιο είναι αυτό το πλήθος στην Αποκ.ε:9,10,
γιατί δεν μπορεί να είναι κανένα άλλο. Είναι η μόνη ομάδα στην ανθρώπινη
ιστορία που «λυτρώθηκε με το αίμα του Αρνίου». Η χριστιανική εκκλησία!
Επιπλέον, λέει ότι αυτούς τους ανθρώπους, ο Θεός τους έχει κάνει «βασιλείς
και ιερείς» και «θέλουν
βασιλεύσει επί της γης». Ένα
τεράστιο στοιχείο του χρόνου εδώ είναι η χρήση της φράσης «και
θέλομεν βασιλεύσε». Επιτρέψτε
μου να σας πω γιατί. Αν αυτό είναι μια όραση της Εκκλησίας στον ουρανό μετά την
Αρπαγή, τότε δεν θα κυβερνήσουμε με τον Χριστό, όπως λέει η Βίβλος ότι θα κάνουμε,
πριν από πολλά χρόνια στο μέλλον από τη στιγμή που ξεκινά η χιλιετής βασιλεία
του Χριστού (Αποκ.κ). Και τι γίνεται με τους «βασιλείς και ιερείς»;
Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος που ο Πέτρος περιγράφει την εκκλησία στην περίοδο
της χάρης:
Α' Πέτρ.β:9,10 σεις
όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα,
έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς
εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς· οι ποτέ
μη όντες λαός, τώρα δε λαός του Θεού, οι ποτέ μη ηλεημένοι, τώρα δε ελεηθέντες.
Το έπιασες αυτό; Ο Πέτρος λέει ότι είμαστε «βασίλειον
ιεράτευμα», βασιλιάδες και
ιερείς. Ο απόστολος Παύλος μας λέει στην Β΄ Τιμοθέου ότι οι σωσμένοι πιστοί θα
βασιλεύσουν με τον Ιησού Χριστό στη χιλιετία.
Β’ Τιμ.β:11,12 Πιστός ο
λόγος· διότι εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει· εάν υπομένωμεν, θέλομεν
και συμβασιλεύσει· εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθή ημάς·
Επιπλέον, απλά για να τελειώνει αυτό το θέμα, για το
ποιοι είναι οι «βασιλείς και ιερείς» στην Αποκ.ε, επιτρέψτε μου να επιστήσω
την προσοχή σας σε αυτό που ο Ιωάννης αποκαλεί εκκλησία στο πρώτο κεφάλαιο του
βιβλίου της Αποκάλυψης.
Αποκ.α:6 και όστις
έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η
δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.
Σίγουρα, αν είσαι ένας Βιβλικός πιστός, μπορείς να δεις καθαρά ότι είναι
η εκκλησία που είναι οι «βασιλείς και ιερείς» του Θεού κατά τη διάρκεια
της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού. Και είναι αναμφίβολα η εκκλησία που
βλέπει ο Ιωάννης στο κεφ.ε.
Η λέξη «εκκλησία» εξαφανίζεται και δεν χρησιμοποιείται ποτέ ξανά μετά από
αυτό το σημείο. Ο Ιωάννης αναφέρει τη λέξη «εκκλησία» 7 φορές στην Αποκ.α&β,
και μετά που ξεκινά η Αποκ.δ, η λέξη «εκκλησία» δεν αναφέρεται ποτέ ξανά. Η
εκκλησία δεν φαίνεται στη γη μέχρι το τέλος της Αποκ.ιθ. Και αυτό που συμβαίνει
μεταξύ της έναρξης της Αποκ.ς μέχρι το τέλος της Αποκ.ιθ είναι η περίοδος της
στεναχωρίας του Ιακώβ, που είναι μια περίοδος δοκιμασιών και ξεκαθαρίσματος για
το έθνος Ισραήλ.
Αλλά η εκκλησία του Ιησού Χριστού, η εκκλησία της οποίας είμαστε μέλη
τώρα, αναφέρεται με μεγάλη λεπτομέρεια στην Αποκ.ε. Αν στην Αποκ.δ δεν είναι η εκκλησίας
της αρπαγής, τότε ποιοι είναι αυτοί εκεί πάνω στα κεφ.δ&ε; Δεν υπάρχει άλλο
σύνολο που να έχει: α) λυτρωθεί με το αίμα Του, β) γίνει βασιλείς και ιερείς
του Θεού, και γ) προοριστεί να κυβερνήσει και να βασιλεύσει με τον Ιησού στη
χιλιετία. Έτσι ακριβώς περιγράφουν ο Παύλος και ο Πέτρος την εκκλησία.
Προφανώς, και για τους λόγους που έχουμε δείξει εδώ, η Αρπαγή της
εκκλησίας συμβαίνει πριν από την έναρξη της Θλίψης στην Αποκ.ς. Και όταν «ορθοτομείς»
τη Βίβλο σου, όπως μας διατάζει ο Παύλος, αυτό ακριβώς είναι το συμπέρασμα στο
οποίο καταλήγεις.
