Είναι οι μέρες μας το Τέλος;

Πιστεύω θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι η ερμηνεία των γεγονότων των ημερών μας δεν είναι απλή και εύκολη υπόθεση. Υπάρχουν μηνύματα, τάσεις, εξελίξεις, που οπωσδήποτε κάπου οδηγούν. Όμως το να αποτυπώσει κανείς το ακριβές στίγμα των ημερών μας είναι δουλειά σοβαρή και υπεύθυνη.

Εμείς ευχαριστούμε τον Κύριό μας γιατί έχουμε στη διάθεσή μας όλα τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να μπορούμε να κοιτάζουμε κατάματα τις έσχατες ημέρες μας, τα γεγονότα, τις έντονες καθημερινές εξελίξεις. Έχουμε φως και αποκάλυψη του Θεού στη ζωή μας. Έχουμε το γραπτό λόγο Του που μας προετοιμάζει για όσα πρόκειται να γίνουν (Αποκάλυψη α:19), έχουμε το Άγιο Πνεύμα του Κυρίου που μας προσανατολίζει σωστά, έχουμε τη σοφία και τη σύνεση που ο Κύριος μας χαρίζει ώστε να ιχνηλατούμε με τη δική Του έμπνευση και να ερμηνεύουμε τα γεγονότα της ζωής μας σωστά, με αλήθεια και καθαρότητα.

Θα κάνουμε μια ανασκόπηση στα πιο πρόσφατα χαρακτηριστικά γεγονότα των ημερών μας, σε παγκόσμιο επίπεδο, και θα καταλήξουμε εκεί που συγκλίνουν και που μας οδηγούν.

Α. Σεισμοί

Θυμόμαστε το μεγάλο φονικό σεισμό στο Ιράν, με περίπου 30.000 νεκρούς. Από τότε ακολούθησαν άλλοι μικρότεροι σε ένταση και στη γειτονιά μας και στη χώρα μας. Για άλλη μια φορά νιώσαμε το πόσο ανοχύρωτοι και αδύναμοι είμαστε σαν άνθρωποι πάνω στον πλανήτη Γη, πόσα λίγα γνωρίζουμε και πόσα λίγα μπορούμε. Η κατάληξη είναι πάλι η ίδια όπως πάντα, φόβος και φόβοι, αβεβαιότητα και αγωνία. Έτσι ζουν οι άνθρωποι πάνω στη Γη. Ούτε το αύριο γνωρίζουμε, αλλά ούτε και το σήμερα. Τίποτα δεν είναι δικό μας.

Είναι θαυμαστό το ότι στην Καινή Διαθήκη γίνεται ειδική αναφορά στο κεφάλαιο των σεισμών (Ματθαίος κδ:7, Μάρκος ιγ:8, Λουκάς κα:11), γεγονός που σημαίνει ότι στην εξέλιξη των εσχατολογικών πραγμάτων οι «σεισμοί κατά τόπους» είναι και στοιχείο και σημείο αναγνώρισης και προσανατολισμού των ανθρώπων, όσων τουλάχιστον ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν αυτά τα μηνύματα. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο.

Φαίνεται ότι οι σεισμοί, που δε γνωρίζουμε ακόμα τι ακριβώς τους προκαλεί, έχουν σχέση και με την καταπόνηση του οικοσυστήματος, με τη ληστρική εκμετάλλευσή του και τη διαταραχή ισορροπιών και νόμων στο φυσικό μας περιβάλλον. Αυτά τα φαινόμενα θα πληθαίνουν στις τελευταίες ημέρες της Γης και όπως είναι φυσικό θα επιταχύνουν το τέλος και την καταστροφή της. Ιδιαίτερα στις μέρες μας που οι άνθρωποι, «φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι», (Β΄ Τιμ.γ:2) δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο παρά μόνο με τα στενά ατομικά τους συμφέροντα, τις επιθυμίες, τα είδωλά τους, την ευχαρίστησή τους, ποιος θα ενδιαφερθεί για τις ισορροπίες και το οικολογικό γίγνεσθαι επάνω στη Γη;

Οι σεισμοί πάντοτε εμφανίζονταν σποραδικά ή πιο συχνοί, απειλητικοί ή ήπιοι από τα παλιά χρόνια μέχρι τις μέρες μας. Στις μέρες μας όμως το κόστος στις πυκνοκατοικημένες μεγαλουπόλεις μας θα είναι πολύ μεγαλύτερο και ο φόβος καθημερινός. Θα είναι πραγματικά ένα καθεστώς φόβου και ανασφάλειας.

Β. Η δυναστεία του φόβου

Δεν γνώρισε η ιστορία της ανθρωπότητας ημέρες πιο τραγικές από τις ημέρες μας. Στην πραγματικότητα η ζωή μας, η χιλιετία μας άλλαξε, η σελίδα της Ιστορίας γύρισε εκείνη τη μοναδική 11η Σεπτεμβρίου, με την τραγωδία των δίδυμων πύργων. Άρχισαν οι απειλές, ο πόλεμος, ο άλλος πόλεμος, το κράτος πλέον είναι εναντίον στους πολίτες του. Όταν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης προσπαθούσαν να συναρμολογήσουν τα διαμελισμένα πτώματα των ανυποψίαστων επιβατών της αμαξοστοιχίας, όλοι το συνειδητοποιήσαμε, από εδώ και πέρα θα ζούμε με το φόβο. Φόβος και φόβοι και το κόστος το καθημερινό του φόβου.

Σήμερα, που έχει γίνει τόσο μεγάλη πρόοδος σε τόσες πολλές περιοχές της ζωής μας, οι άνθρωποι φοβούνται όσο ποτέ άλλοτε. Φόβοι από γνωστές αιτίες, φόβοι από άγνωστες, υποψίες, ταραχή, αγωνία. Είπε κάποιος την έκφραση «βουβός φόβος» και είναι πολύ σωστό. Γιατί τι να πεις και σε ποιον να το πεις; Οι Γάλλοι τρέμουν, οι Άγγλοι επίσης, όσοι έχουν εμπλακεί στον πόλεμο με το Ιράκ βρίσκονται στη «μαύρη λίστα» των τρομοκρατών. Ξέρουν ότι θα το πληρώσουν, αλλά δε γνωρίζουν το πότε. Το καθεστώς του φόβου, όταν δεν γνωρίζεις ούτε το πώς ούτε καν από τι να προφυλαχτείς… Και σαν τα φιδοκέφαλα της Λερναίας Ύδρας ξεπηδούν δυο δυο τα νέα προβλήματα, που επιδεινώνουν και βαραίνουν την κατάσταση αντί να την ανακουφίζουν.

Γ. Οικονομίες των χωρών

Είναι η περιοχή που εισπράττει το μεγάλο χτύπημα. Οι πόλεμοι, η τρομοκρατία, τα αντίποινα έχουν μεγάλο κόστος, διότι τα κράτη υποχρεώνονται να ξοδέψουν χρήματα και να επενδύσουν στην ασφάλεια, που είναι το πρώτο ζητούμενο στις μέρες μας. Τα κεφάλαια όμως αυτά είναι νεκρά από πλευράς απόδοσης για μια χώρα. Ας θυμηθούμε ότι τα οικονομικά μεγέθη μιας χώρας είναι ανελαστικά, διότι ο πλούτος της χώρας, η παραγωγή, οι εξαγωγές έχουν δεδομένους ρυθμούς και συγκεκριμένες διαστάσεις. Τα τεράστια ποσά για την ασφάλεια θα τα στερηθούν κυρίως οι επενδύσεις και η ανάπτυξη της χώρας. Τα πρώτα «θύματα» θα είναι τα έργα υποδομής και η τεχνολογία. Η οικονομία υποφέρει, η χώρα δεν αναπτύσσεται σωστά, οι πολίτες δεν ανακουφίζονται οικονομικά.

Και δεν είναι μόνον οι πόλεμοι, αλλά και…

Δ. Φήμες πολέμων

Υπάρχει κάτι, που αποδεικνύεται ότι είναι χειρότερο κι απ' αυτόν τον ίδιο τον πόλεμο. Είναι οι φήμες για πόλεμο. Η απειλή, το μαύρο πουλί του πολέμου επάνω από τα κεφάλια μας. Γεμίζει τους ανθρώπους φόβο. Παγώνουν τα πάντα. Οι άνθρωποι είναι σε απόγνωση. Το αύριο δεν υπάρχει πλέον γι' αυτούς. Η ζωή τους γίνεται μικρή, χωρίς ενδιαφέροντα και προοπτικές. Και όταν ο πόλεμος είναι δίπλα, γιατί να μην έρθει και σε μας; Ήδη στις μέρες μας δύο πόλεμοι είναι σε εξέλιξη, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Ποιος θα είναι ο επόμενος; Μήπως η Συρία; Μήπως η Β. Κορέα; Και οι μακροχρόνιοι πόλεμοι, όπως του Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους; Και οι άλλοι πόλεμοι, όχι με βόμβες, αλλά οι οικονομικοί πόλεμοι, που συχνά καταλήγουν στα όπλα; Η Ρωσία μαζεύει δισεκατομμυριούχους. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχει περισσότερους δισεκατομμυριούχους η Ρωσία απ' ό,τι η Αμερική. Και αυτά είναι επίσημα στοιχεία. Είναι μετά η Κίνα. Σήμερα η Κίνα έχει και δύναμη και φωνή και πλούτο. Αυτά τα τρία στοιχεία κάνουν την Κίνα ισχυρή και υπολογίσιμη. Θα παίξει, και παίζει ήδη, σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις, στα παγκόσμια δρώμενα. Ποιος θα την εμποδίσει;

Είναι μετά και η Ευρώπη. Η Ευρώπη των 8, των 10, των 12 και σήμερα των 25, με 450.000.000 πληθυσμό και ανάλογο πλούτο. Είναι και μια σειρά από χώρες που ετοιμάζονται να μπουν στην Ε.Ε. και θα μπουν. Υπάρχουν συμφέροντα, υπάρχουν τάσεις, υπάρχουν δόγματα. Η σκιά του πολέμου, οι φήμες των πολέμων δεν έλειψαν ποτέ από τη Γη μας.

Πόλεμοι οικονομικοί, κοινωνικοί πόλεμοι, κατά της τρομοκρατίας στις μέρες μας. Τρεις φορές επάνω από την ακριβότερη μέχρι σήμερα διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων ήταν το κόστος ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

Και όλο αυτό το κόστος, τα κόστη, βγαίνουν πάντοτε από τις ίδιες τσέπες. Η οικονομία δεν έχει ανάπτυξη. Οι άνθρωποι δεν ανακουφίζονται, δεν ανασαίνουν. Και τότε αρχίζουν οι αλυσιδωτές αντιδράσεις μέσα και έξω από τη χώρα.

Ε. Προσωπικά δεδομένα

Φάνηκε κι αυτό στον ορίζοντα. Οι κόκκινοι, οι κίτρινοι, οι πράσινοι χαρακτηρισμένοι και επισημασμένοι. Ανάλογα με τις πληροφορίες που υπάρχουν για το πρόσωπό μας, τα στοιχεία μας, τη χώρα προέλευσής μας. Πολίτες διαφόρων κατηγοριών. Κάποιοι μπορούν, κάποιοι όχι... οι μέσα και οι έξω... οι δικοί μας και οι άλλοι... Και όλα αυτά στο όνομα της ελευθερίας, της ασφάλειας των πολιτών. Νομιμοποιημένα και αποδεκτά, αν και απαράδεκτα, αφού δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Φαίνεται καθαρά πως σχεδόν όλες οι εξελίξεις στη ζωή  μας, στον κόσμο μας, πυροδοτούν με την εμφάνισή τους ένταση, χωρισμό, διάκριση, πικρίες, φόβους. Να γιατί ο πόλεμος δεν έλειψε ποτέ επάνω από τη Γη, ούτε πρόκειται να λείψει. Η ένταση μεταξύ των ανθρώπων και των λαών τροφοδοτείται από την αμαρτωλή φύση που κατοικεί μέσα τους και εκδηλώνεται ανάμεσά τους.

Ο πόλεμος σε παγκόσμιο επίπεδο για τα προσωπικά δεδομένα. Μεγάλη μάχη ανάμεσα στις χώρες. Νόμοι, ρυθμίσεις, νομοσχέδια, Σύνταγμα της κάθε χώρας. Παρ' όλα αυτά ο μεγάλος στόχος όλων των μεγάλων αυτού του κόσμου είναι να έχουν επιρροή επάνω στους ανθρώπους, να τους ορίζουν, να τους κατευθύνουν.

Να μια σημαντική πηγή φόβου στις μέρες μας. Ποιος ξέρει, τι ξέρει για μένα και τι θα το κάνει αυτό που ξέρει; Κι άλλοι φόβοι, κι άλλη ανησυχία.

ΣΤ. Ο Σατανάς και το ανάλατο Αλάτι!

Το ξεχνάμε, το προσπερνάμε, είναι όμως το σημαντικότερο στοιχείο στις εξελίξεις των ημερών μας. Είναι «ο άρχοντας της εξουσίας του αέρος, το πνεύμα που ενεργεί σήμερα στους υιούς της απειθείας», (Εφεσίους β:2). Η παρουσία του είναι φανερή, οι ενέργειές του προκλητικές και απροκάλυπτες.

Πριν από καιρό δολοφονήθηκε την ώρα που ψώνιζε στα μαγαζιά η Υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας Άννα Λιντ. Ο δολοφόνος βρέθηκε και ομολόγησε ψύχραιμα «τη σκότωσα γιατί μου είπε ο Ιησούς Χριστός να το κάνω!» Όλος ο κόσμος πάγωσε με αυτή την ομολογία. Μερικοί όμως χάρηκαν, ίσως και να συμφώνησαν πρόθυμα. Στις μέρες μας ο σατανάς δουλεύει εντατικά, συστηματικά. Έχει εκτροχιάσει το τρένο της εκκλησίας από τις γραμμές της αλήθειας του Ευαγγελίου, έχει πείσει τους χριστιανούς να συμβιβαστούν, να συνθηκολογήσουν με τα είδωλα του κόσμου της αμαρτίας. Το «αλάτι του Χριστού» δεν έχει ούτε γεύση ούτε δύναμη αναχαίτισης του κακού. Οι πιστοί του Χριστού τελείωσαν γρήγορα και όπως όπως τον Ιησού Χριστό, το σταυρό, την ανάστασή Του και ασχολούνται με άλλα, οργανωτικά, διοικητικά, οικονομικά, δραστηριότητες... και ο διάβολος μπορεί και αλωνίζει, να πλανήσει αν είναι δυνατόν και τους εκλεκτούς.

Είναι οι μέρες μας το Τέλος; Προσωπικά πιστεύω ναι. Αυτό πιστεύω, αυτό ζω, αυτό κηρύττω.

Είναι ο Κύριος πλησίον; Και πάλι πιστεύω ένα απόλυτο ναι. Γύρω μας υπάρχει ένα απέραντο κράτος φόβου, απορίας, ταραχής. Ταυτόχρονα η καρδιά των ανθρώπων στις μέρες μας δύσκολα ταπεινώνεται με μετάνοια και πίστη στο Θεό. Οι άνθρωποι στις μέρες μας έχουν καλλιεργημένο εγωισμό και έπαρση. Φιλαυτία και αλαζονεία είναι το δίδυμο που επικρατεί παντού στις καρδιές των ανθρώπων και έξω στον κόσμο αλλά και μέσα στην εκκλησία. Ασέβεια και αποστασία, είναι το πνεύμα που διοικεί τις πράξεις, τις ενέργειές τους και τις επιλογές τους. Είναι μέρες απιστίας και αποστασίας οι μέρες μας και γι' αυτό οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και το Τέλος πολύ κοντά.

Εμείς έχουμε άλλη ζωή και άλλο προορισμό. Ο άγιος θα γίνεται πιο άγιος και ο δίκαιος πιο δίκαιος, (Αποκάλυψη κβ:11). Τέλεια αποχωρισμένοι από το πνεύμα του κόσμου της αμαρτίας και το πιο σπουδαίο απ' όλα, να ετοιμαζόμαστε για επάνω, για την ευλογημένη αναχώρησή μας. Να μας βρει ο Κύριος να ζούμε ξεχωρισμένοι για Εκείνον, άγιοι και καθαροί. Να σκεφτόμαστε την αναχώρησή μας, να λαχταράμε, να προσμένουμε τον ερχομό Του, τη Βασιλεία Του, τον Ουρανό Του.

Μόνον αυτό είναι το αντίδοτο στην απιστία, την αποστασία, τον εγωισμό, το συμβιβασμό των ημερών μας. Επάνω, κάθε μέρα επάνω. Να ζούμε για τα μένοντα, τα αιώνια. Να είμαστε έτοιμοι και άξιοι «δούλοι αγαθοί και πιστοί» ώστε να καταλήξουμε στην αγκαλιά Του, στη Βασιλεία Του, στη δόξα Του. Διαφορετικά, εάν ζούμε σαν τον κόσμο, όπως ο κόσμος, μ' αυτά και γι' αυτά που ζει ο κόσμος, φυσικό και λογικό είναι ότι θα καταλήξουμε στην απώλεια και μάλιστα αιώνια, χωρίς δρόμο ή δυνατότητα επιστροφής, γιατί οι μέρες μας είναι όντως το Τέλος!