Υποθέτω ότι άνθρωποι του Θεού κάνουν την ίδια
ερώτηση από τότε που ο Ιώβ είπε: «Είθε νά ήξευρον πού νά εύρω αυτόν· ήθελον
υπάγει έως τού θρόνου αυτού· ήθελον εκθέσει κρίσιν ενώπιον αυτού, καί ήθελον
εμπλήσει τό στόμα μου αποδείξεων» (Ιώβ κγ:3-4).
Ειλικρινά, δεν ξέρω την απάντηση. Μερικές
φορές οι κήρυκες νομίζουμε ότι πρέπει να έχουμε μια έτοιμη απάντηση για κάθε
περίσταση. Πρέπει όμως να σας ομολογήσω ότι έχω δει να συμβαίνουν πράγματα στις
ζωές καλών ανθρώπων του Θεού, σημαντικών εργατών, για τα οποία δεν έχω καμία
απάντηση. Κάθε φορά που δεν μπορείς να ακολουθήσεις τον τρόπο σκέψης του Θεού,
πρέπει να Τον εμπιστεύεσαι.
Έχω παρατηρήσει ότι συχνά αντιστεκόμαστε στις
περιστάσεις που ο Θεός επιτρέπει στη ζωή μας για να μας αυξήσει. Επιτρέψτε μου
να μοιραστώ μαζί σας μερικές έννοιες για το πώς ο Θεός πολλές φορές ενεργεί στη
ζωή μας.
Καταρχήν, πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε
τις περιστάσεις από τη σχέση μας με το Θεό. Ο Παύλος λέει ότι τίποτα δεν μπορεί
να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού. Το γεγονός ότι «Αγγελος Κυρίου
στρατοπεδεύει κύκλω τών φοβουμένων αυτόν καί ελευθερόνει αυτούς»
(Ψαλμ.λδ:7), κι ότι οι άγγελοι «είναι
πάντες λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας νά
κληρονομήσωσι σωτηρίαν» (Εβρ.α:14), δεν σημαίνει ότι θα φυλαχτούμε πάντα
από ασθένειες, οικονομικά προβλήματα, καταστροφές, κ.λ.π... Απλά σημαίνει ότι
οι άγγελοι θα μας προστατεύσουν από το να χωριστούμε από το Θεό. Αυτό είναι το
βασικό. Ανεξάρτητα από τις καταστάσεις της ζωής, τίποτα δεν μπορεί να με
χωρίσει από τη μεγάλη αγάπη του Θεού μου, εκτός αν το επιτρέψω εγώ προσωπικά.
Κανείς δεν μπορεί να με αρπάξει από το χέρι Του, πόσο μάλλον οι διάφορες περιστάσεις.
Ο Ιώβ πρέπει να είχε αναρωτηθεί: «Ποιο είναι
το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή μου;
- Να χάσω τα παιδιά μου; Όχι, είναι ήδη νεκρά.
- Να χάσω τα λεφτά μου; Είμαι ήδη χρεοκοπημένος.
- Η γυναίκα μου; Είναι ήδη αποστατημένη.
- Η υγεία μου; Κάθομαι στο σκουπιδότοπο της πόλης μου και ξύνομαι με σπασμένα κεραμίδια. Είμαι άρρωστος».
- Μήπως το χειρότερο πράγμα είναι να χάσεις τους φίλους σου; Όχι, έχουν ήδη έρθει εναντίον μου.
Πιστεύω ότι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το
χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να του συμβεί, θα ήταν να έρθει ο ίδιος ο Θεός
από τον ουρανό να τον θανατώσει χωρίς να του δώσει μια εξήγηση. Μετά είπε: «Καί
άν μέ θανατόνη, εγώ θέλω ελπίζει εις αυτόν· πλήν θέλω υπερασπισθή τάς οδούς μου
ενώπιον αυτού» (Ιώβ ιγ:15).
Ο Ιώβ αποφάσισε, κανένα γεγονός να μην
παρεμποδίσει τη σχέση του με το Θεό. Αυτό είναι το παν. Πρέπει να είμαστε σε
θέση να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αφήνουμε τις περιστάσεις να μας κάνουν
ελαστικούς. Ο χαρακτήρας μας πρέπει να ταιριάξει με την ομολογία μας. Πρέπει να
έρθει στο επίπεδο των ικανοτήτων μας. Ο Θεός ξέρει ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να
αναπτυχθεί προτού μπορέσει να φανεί πραγματικά χρήσιμος στη διακονία.
Η ωριμότητα του χαρακτήρα όσον αφορά στη
διακονία, φαίνεται από μια καρδιά που αγαπά το Θεό, από μια καρδιά που
αφιερώνεται στην υπηρεσία του ανθρώπου, και από μια καρδιά που τη χαρακτηρίζει
η ακεραιότητα. Αν δεν υπάρχει οποιοδήποτε απ’ αυτά, σημαίνει αποτυχία και
ναυάγιο στη διακονία της ηγεσίας. Ο Θεός θεωρεί τόσο σημαντικούς τους εργάτες
Του που με την απόλυτη εξουσία Του χρησιμοποιεί τα γεγονότα και τις περιστάσεις
για να τους αναπτύξει και να τους ενισχύσει.
Ένας από τους τρόπους αυτούς είναι η μοναξιά.
(Ναι, ο Θεός χρησιμοποιεί τη μοναξιά). Ο Θεός, κατά περιόδους, τοποθετεί
μελλοντικούς εργάτες στην απομόνωση, σε απόμερα μέρη, μόνους. Ο Ιωάννης ο
βαπτιστής ήταν στην έρημο μέχρι τον καιρό που φανερώθηκε στον Ισραήλ
(Λουκ.α:80). Ο απόστολος Παύλος ξόδεψε λίγο διάστημα στην Αραβία και τη Δαμασκό
για να βάλει τη ζωή του σε μια τάξη, μετά που πίστεψε (Γαλ.α:17).
Ο Μωυσής έζησε απομονωμένος στην έρημο για
πολλά χρόνια πριν φανερωθεί στους Ισραηλίτες (Έξ.γ). Ο βασιλιάς Δαβίδ πέρασε τα
νιάτα του στην πίσω πλευρά της ερήμου βόσκοντας πρόβατα. (Α’ Σαμ.ις). Ούτε ο
πατέρας του δεν εκτίμησε πάρα πολύ τα ταλέντα του.
Πρέπει να μάθουμε ότι υπάρχουν περίοδοι
σιωπής στο Θεό. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν αυτό το κενό. Γι’
αυτούς, η σιωπή ισοδυναμεί με ήττα. Υπάρχουν κάποιοι που ποτέ δεν έμαθαν το «Ησυχάσατε καί γνωρίσατε ότι
εγώ είμαι ο Θεός» (Ψαλμ.μς:10). Γι’ αυτούς, η ζωή πρέπει να είναι πάντα
γεμάτη από κάποιου είδους θορύβους.
Άφησε τη μοναχική και ήσυχη ατμόσφαιρα να
εργαστεί στο πνεύμα σου. Μη νικιέσαι αυτή την τόσο σημαντική περίοδο της ζωής
σου με το να τρέξεις να φύγεις μακριά.
Αυτή η περίοδος μοναξιάς είναι μια ευκαιρία να εξετάσεις το βάθος της
πνευματικότητάς σου. Μπορείς να αισθανθείς το Θεό όταν είσαι πραγματικά μόνος;
Πληγώνει βαθιά όταν δεν σε παρατηρούν. Πολλοί
από μας μπορούμε να αισθανθούμε όπως ο Ιωσήφ, όταν από τον πάτο του
ξεροπήγαδου, κοίταξε προς τα πάνω και είδε τα’ αδέλφια του να τον περιεργάζονται
και να λένε: «Τι συμβαίνει μ’ αυτόν;». Ο Θεός τοποθέτησε τον Ιωσήφ σε μια θέση
όπου για σχεδόν δεκαεπτά χρόνια κανένας δεν ήξερε πόσο μεγάλα πράγματα έκανε
για τον Κύριο. Αυτός που έχει πραγματικά την καρδιά του υπηρέτη, δεν υπηρετεί
μόνο όταν τον βλέπουν.
Όταν οι άνθρωποι κοιτάζουν, μπορεί κάποιος να
είναι, τόοοσο επιμελής. Αλλά η υπηρεσία κάτω από τα βλέμματα άλλων δεν
απεικονίζει απαραίτητα την καρδιά του υπηρέτη. Όμως, όταν κάποιος είναι στην
αφάνεια, όπου κανένας δεν ξέρει τι κάνει, αλλά αυτός υπηρετεί και εκχέει τη
ζωή, το χρόνο και τη δύναμή του, τότε, αναπτύσσει την καρδιά του αληθινού υπηρέτη.
Κάποιος, μπορεί να ωριμάσει και να αναπτυχθεί
ευκολότερα στην αφάνεια. Αντίθετα, αν τοποθετηθεί σε ηγετικό ρόλο, με δεκάδες
ανθρώπους να τον παρακολουθούν γίνεται δυσκολότερο.
Η διαδικασία αύξησης τείνει να σταματήσει
όταν τοποθετούνται ανώριμα άτομα και κυριαρχεί ένα αμυντικό πνεύμα. Οι
μελλοντικοί εργάτες πρέπει να εκμεταλλευτούν πλήρως την περίσταση της αφάνειας
που μπορεί να τους τοποθετήσει ο Θεός, για να ωριμάσουν σωστά. Ο Θεός ξέρει που
βρίσκεσαι. Η αφάνεια δεν σημαίνει παραμέληση. Ο Θεός δεν παραμελεί ένα νέο
πρεσβύτερο σε μια τέτοια στιγμή. Αντίθετα, εργάζεται φορμάροντας το χαρακτήρα
του!
Ο Θεός μπορεί ακόμα να χρησιμοποιήσει τη
μονοτονία για να φτιάξει ένα χαρακτήρα. Καθένας μπορεί να περνά την ώρα του με
παρέα όταν «κυκλοφορεί» ενθουσιασμός αναζωπύρωσης. Στον καθένα αρέσει να
χορεύει όταν παίζει η ορχήστρα (σαρκικό παράδειγμα), εντούτοις, λίγοι
φροντίζουν να μείνουν μετά από το πάρτι για να καθαρίσουν!
Όντας πιστός στην υπηρεσία, η πληκτική
ρουτίνα της κανονικότητας που δεν υπάρχει τίποτα το εντυπωσιακό, η ηρεμία η
τόσο γήινη που τη χαρακτηρίζει μια αχαριστία, η καθημερινότητα - είναι μέρος
της κατάρτισης του ανθρώπου του Θεού.
Αυτός που είναι πολύ μεγάλος για να κάνει
μικρά πράγματα, είναι πολύ μικρός για να κάνει μεγάλα πράγματα.
Οτιδήποτε απαιτεί μια μονότονη μέρα,
αναρωτήσου: «Τι μπορώ να κάνω εγώ σήμερα»;
Όλοι ζούμε για να ακούσουμε πέντε λέξεις μια ημέρα: «Εύγε δούλε αγαθέ
και πιστέ». Ο Κύριος μας είπε ότι αν φανούμε πιστοί στα λίγα, θα μας
καταστήσει στα πολλά.
Η πιστότητα μπορεί να είναι μονότονη, όπως
βλέπουμε μέσα σ’ όλη τη Βίβλο. Όμως ο Θεός ευλόγησε και εργάστηκε στο παρελθόν
μέσα από άτομα επειδή τα βρήκε πιστά: Αβραάμ (Γαλ.γ:9), Μωυσής (Αριθ.ιβ:7),
Δαβίδ (Α’ Σαμ.κβ:14), Δανιήλ (Δαν.ς:34), Παύλος (Α’ Τιμ.α:12), Τιμόθεος
(Α΄Κορ.δ:17).
Διδάξτε τους νέους να μη υποτιμούν την
κατάσταση στην οποία βρίσκονται προς το παρόν, αλλά να είναι επιμελείς σε ότι
μπορούν να κάνουν. Μην συγκρίνετε την παρούσα περίσταση με την κατάσταση
κάποιου άλλου. Δεν είναι τι έχεις, αλλά τι κάνεις μ’ αυτό που έχεις, αυτό που
μετράει για το Θεό.
Ο Θεός χρησιμοποιεί τη μοναξιά, την αφάνεια,
και τη μονοτονία για να πλατύνει τους νέους και να φτιάξει το χαρακτήρα τους.
Μη σπαταλάς την ενέργεια «λακτίζωντας προς κέντρα» είναι μια διαδικασία
που πρέπει να περάσει κανείς στη ζωή του εάν θέλει το αύριο να είναι ευάρεστο
στα μάτια του Θεού.
Οι άνθρωποι συχνά απομακρύνονται από τέτοιες
περιστάσεις, με αποτέλεσμα να χάνουν το θέλημα του Θεού. Δεν αναπτύσσονται
πνευματικά, επειδή σ’ αυτές τις περιοχές καλλιεργείται το χαλίκωμα του
χαρακτήρα και της πνευματικότητας. Οι μέθοδοι που επιλέγει ο Θεός και ο τρόπος
του Θεού είναι αντίθετοι με τους ανθρώπινους συλλογισμούς και τις ανθρώπινες
μεθόδους.
Ας θυμόμαστε ότι ο Θεός εξετάζει συνεχώς την
καρδιά του ανθρώπου. Δεν βιάζεται ποτέ στην ανάπτυξη της εσωτερικής ποιότητας.
Παίρνει χρόνο για να περάσει κανείς από αυτές τις περιστάσεις. Μην ανησυχείτε
για το πότε θα βγείτε στη διακονία. Ο Θεός θα τραβήξει το νέο από την έρημο και
θα τον αποστείλει στο σωστό χρόνο και στη σωστή θέση, εάν αυτό είναι το κυρίαρχο
θέλημά Του.
