Το "γιατί" μετράει

Μια μεγάλη μέρα έρχεται για μας τους πι­στούς, η μέρα του Βήματος του Χριστού. Πό­σο τούτο με τρομάζει! Πόσο με κάνει να σκέ­φτομαι τις ευθύνες που έχω όσο ακόμη βρίσκομαι σ' αυτή τη ζωή! Διότι, όπως φαίνεται απ' το λόγο του Κυρίου, το Βήμα του Χριστού θα 'ναι μάλλον ένα δικαστήριο ελατηρίων στην ουσία κι όχι έργων. Ένα δικαστήριο που θα κριθούν οι προθέσεις, το «γιατί» των πρά­ξεών μας, εφόσον ο Θεός δε βλέπει το φαι­νόμενο αλλά την καρδιά.

«Διότι πρέπει πάντες νά εμφανισθώμεν έμπροσθεν τού βήματος τού Χριστού, διά νά ανταμειφθή έκαστος κατά τά πεπραγμένα διά τού σώματος καθ' ά έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν» (Β’ Κορ.ε:10).

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ;

Υποθέτω ότι άνθρωποι του Θεού κάνουν την ίδια ερώτηση από τότε που ο Ιώβ είπε: «Είθε νά ήξευρον πού νά εύρω αυτόν· ήθελον υπάγει έως τού θρόνου αυτού· ήθελον εκθέσει κρίσιν ενώπιον αυτού, καί ήθελον εμπλήσει τό στόμα μου αποδείξεων» (Ιώβ κγ:3-4).

Ειλικρινά, δεν ξέρω την απάντηση. Μερικές φορές οι κήρυκες νομίζουμε ότι πρέπει να έχουμε μια έτοιμη απάντηση για κάθε περίσταση. Πρέπει όμως να σας ομολογήσω ότι έχω δει να συμβαίνουν πράγματα στις ζωές καλών ανθρώπων του Θεού, σημαντικών εργατών, για τα οποία δεν έχω καμία απάντηση. Κάθε φορά που δεν μπορείς να ακολουθήσεις τον τρόπο σκέψης του Θεού, πρέπει να Τον εμπιστεύεσαι.

Γιατί, αφού ο Θεός ήξερε ότι ο άνθρωπος θα αμαρτήσει, δεν το πρόλαβε;

Αποκ.δ:11 Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.

Βλέπουμε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Και για να κάνει ο Θεός αυτή τη δημιουργία που υπάρχει γύρω μας, σημαίνει ότι ήταν ό,τι καλλίτερο, και οτιδήποτε άλλο θα ήταν υποδεέστερο, γιατί ο Θεός πάντοτε διαλέγει και κάνει ότι είναι καλλίτερο και σύμφωνο με τη φύση Του.

Ο Θεός είναι δίκαιος, άγιος και απείραστος κακού απ’ ότι φαίνεται, απ’ ότι μας λέει στο λόγο Του αλλά και απ’ ότι εμείς έχουμε πείρα από τη φύση του Θεού στη ζωή μας.

Μια νύχτα τρικυμίας

Ιωάν.ς:17-18 «και εμβάντες εις το πλοίον, ήρχοντο πέραν της θαλάσσης εις Καπερναούμ. Και είχεν ήδη γείνει σκότος και ο Ιησούς δεν είχεν ελθεί προς αυτούς, και η θάλασσα υψόνετο, επειδή έπνεε δυνατός άνεμος».

Ήταν θαύμα μετά το θαύμα. Είχε ξεχειλίσει από θαύματα εκείνο το εικοσιτετράωρο. Και θαύματα που ξεχώριζαν, που δεν έμοιαζαν με τα θαύματα που ως τώρα είχαν συνηθίσει να βλέπουν οι μαθητές.