Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι
πεσμένοι στην παγίδα της συνήθειας. Βλέπουν δηλαδή γύρω τους, κάθε μέρα, τα
ίδια φαινόμενα της Φύσης, -φως και σκοτάδι, κρύο και ζέστη, γεννήσεις και
θανάτους- και νομίζουν ότι αυτά είναι όλη η ύπαρξη και τίποτε άλλο δεν υπάρχει..
Αυτή η στενή και περιορισμένη
αντίληψη είναι αποτέλεσμα αμάθειας κι όχι σοφίας· είναι αποτέλεσμα
οπισθοδρομικότητας κι όχι προόδου. Επειδή σήμερα, με την πρόοδο της Επιστήμης,
χρειάζεται να καταλάβουμε, ότι οι πέντε αισθήσεις μας είναι πολύ περιορισμένες
και δεν αντιλαμβάνονται όλη την πραγματικότητα.
Μήπως τούτη τη στιγμή μπορούμε π.χ.
ν' ακούσουμε όλες τις ομιλίες και τις μουσικές αρμονίες που μας διαπερνούν με
τα ερτζιανά κύματα; Δεν μπορούμε! Κι όμως αυτή τη στιγμή όλα αυτά υπάρχουν και
διαποτίζουν το σώμα μας. Απόδειξη είναι, ότι αν έχουμε ένα κατάλληλο
ραδιοφωνικό δέκτη θα μπορέσουμε να τ' ακούσουμε με τη βοήθειά του.
Το ίδιο ισχύει και με την όρασή μας.
Οι ακτινοβολίες που δέχεται το μάτι μας, - μολονότι μας φανερώνουν τόσα πολλά
αντικείμενα - είναι εντελώς ελάχιστες, συγκριτικά με τις ακτινοβολίες που
υπάρχουν και που η όρασή μας δεν αντιλαμβάνεται. Οι υπέρυθρες και υπεριώδεις
ακτινοβολίες, οι ακτίνες Χ, η μαγνητική ακτινοβολία και πολλές ακόμα ά γ ν ω σ
τ ε ς ακτινοβολίες μας διαφεύγουν. Μια τηλεοπτική οθόνη θα μπορούσε να μας
κάνει να δούμε πρόσωπα και τοπία, που εκπέμπονται από απόσταση χιλιάδων
χιλιομέτρων. Κι όμως. τα μάτια μας δεν βλέπουν, δίχως την τηλεόραση, τίποτε απ
όλα αυτά. Τόσο μάλιστα απέραντο είναι το τμήμα της πραγματικότητας που ξεφεύγει
από τις πέντε αισθήσεις μας, ώστε α διάσημος Fabry, φυσικός και μέλος της
Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών εξηγεί ότι «είμαστε σχεδόν τυφλοί»!
Έτσι, η πραγματικότητα αν μελετηθεί
βαθύτερα, μας φανερώνεται πολύ πιο πλατειά κι από τη σφαίρα των ορατών.
Περιλαμβάνει τα α ό ρ α τ α και υ π ε ρ β α τ ι κ ά. που όχι μονάχα
διαισθανόμαστε, αλλά και η επιστήμη μας βοηθά να ξεσκεπάσουμε μερικές μόνον
πτυχές του. Έχουμε, συνεπώς, κάθε λόγο να παραδεχόμαστε την αόρατη υπερβατική π
ρ α γ μ α τ ι κ ό τ η τ α. Σ' αυτή τη σφαίρα της υπερβατικής πραγματικότητας
ανήκει ο Θ ε ό ς, το άπειρο δημιουργικό Πνεύμα, η Εστία απ' όπου πηγάζει η πνοή
και η ζωή όλων.
Η έρευνα του φυσικού κόσμου, μας
οδηγεί στο Θεό, επειδή η Φύση είναι το τεράστιο βιβλίο που στις σελίδες του
είναι αποτυπωμένα, με ανάγλυφα γράμματα-τα δημιουργήματα οι ιδιότητες της
δύναμης και της σοφίας του Δημιουργού. Εξηγεί ο απ. Παύλος: «Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από
κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων» (Ρωμ.α:20).
Παράλληλα με την έρευνα της Φύσης, η
έρευνα της Ιστορίας της ανθρωπότητας, μαρτυρεί για τον Ιησού Χριστό, την καρδιά
της ιστορικής αποκάλυψης του Θεού στην ανθρωπότητα, για τη Σωτηρία του
ξεπεσμένου ανθρώπου.
Ο Θεός στη φύση, είναι ο Χριστός
στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στη φύση φανερώνεται η Δύναμη και η Σοφία του
Θεού. Στο πρόσωπο του Χριστού αποκαλύπτεται η δοξασμένη Χάρη και Αγάπη Του, για
ν' αγκαλιάσει τον αμαρτωλό που μετανοεί και ξαναγυρίζει στο σπίτι του Πατέρα.
Αυτή η χειρονομία του Θεού, για τη
Σωτηρία του ανθρώπου, γίνεται φανερή κι αισθητή στο σχέδιο που ξετύλιξε ο Θεός
στην ιστορία, δια μέσου του Χριστού. Αυτό το σχέδιο μας φανερώνει ένα ολόκληρο
σύμπαν, ανώτερο και θείο, στο οποίο μας μπάζει ο Θεός από τούτη τη ζωή μας, κι
από το οποίο δεχόμαστε καθημερινά την πνευματική Ζωή και το Φως.
Γράφει ο απ. Πέτρος (Α' Πέτρ.α:3): «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν
διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών».
Ο Θεός μέσω της εν Χριστώ σωτηρίας,
ακτινοβολεί στο πνεύμα μας τη γενναιόδωρη χάρη Του και το πολύ έλεός Του. Αφού
εργάστηκε με τα απειροδύναμα γεγονότα της σταύρωσης και της ανάστασης του
Χριστού, όταν πιστέψει ο άνθρωπος στο Χριστό, ο Θεός εργάζεται μέσα του το
θαύμα της αναγέννησης. Χωρίς την αναγέννηση που ενεργείται από το Άγιο Πνεύμα,
ο άνθρωπος μένει ξένος για όλες τις ζωτικές πραγματικότητες του Θεού, μένει
νεκρός απέναντί Του, όπως μένει ξένος και νεκρός ως προς τον κόσμο των
ερτζιανών κυμάτων αυτός που δεν έχει ραδιόφωνο ή τηλεόραση.
Το θαύμα της αναγέννησης φέρνει τον
άνθρωπο σε ζωντανή επαφή με τον αναστημένο Χριστό, ώστε να βεβαιωθεί ότι η
ελπίδα του δεν έχει αντικείμενο νεκρό αλλά μια ζωντανή προσωπικότητα, που είναι
δοξασμένη και παντοδύναμη - τον Ιησού Χριστό.
Για κείνον που αναγεννιέται
πνευματικά, ο Χριστός γίνεται μια ανεξάντλητη πηγή χαράς και αγαλλίασης.
