Και ότε ήνοιξε την πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας
ψυχάς των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν, την οποίαν
είχον. Και έκραξαν μετά φωνής μεγάλης, λέγοντες· Έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και
αληθινέ, δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης;
(Αποκ.ς:9-10)
Αυτές οι ψυχές των εσφαγμένων
είναι οι άγιοι της θλίψης, που μαρτύρησαν για τον Ιησού και θανατώθηκαν. Όπως
τα αρνιά στην Π.Δ. τα οποία προσφέρονταν σαν ολοκαύτωμα και καιγόταν μέχρι η
στάχτη τους να πέσει κάτω από τη σχάρα. Πάνω στη σχάρα ήταν τα κάρβουνα που
έκαιγαν τη θυσία και συμβολίζουν την κρίση του Θεού, που σημαίνει ότι οι
Λαοδικείς κρίθηκαν από το Θεό (Αποκ.γ:18 ).
Κράζουν και λένε να κρίνει ο Θεός
και να εκδικήσει το αίμα τους από των κατοικούντων επί της γης. Κράζουν πριν
ακόμα λάβουν από το Θεό τα ένδοξα σώματά τους και την κληρονομιά τους και πριν
ο Θεός εκδικηθεί για το θάνατό τους.
Στο εδ.10 μας λέει γιατί έκραζαν
οι ψυχές κάτω από το θυσιαστήριο. Ο θάνατός τους κατά τα 3 ½ πρώτα χρόνια της
Μεγάλης Θλίψης ήταν αποτέλεσμα του αποκορυφώματος της κακίας των ανθρώπων οι
οποίοι συνεργάζονται με το Σατανά και εξυπηρετούν τα σχέδιά του.
Οι κραυγές των εσφαγμένων κάτω
από το θυσιαστήριο δείχνουν την πραγματική επιθυμία και λαχτάρα που
αισθάνονται. Δεν είναι μια κραυγή δίχως σημασία ή απλά μια όραση που είδε ο
Ιωάννης. Είναι μια κραυγή που έρχεται μέσα από το βάθη της καρδιάς τους
φανερώνοντας ότι ποθούν να εκπληρωθεί αυτή η επιθυμία τους.
Αυτές οι ψυχές είναι κάτω από το
θυσιαστήριο όπως είπαμε γιατί θυσιάστηκαν σαν ολοκαύτωμα, για να τους πάρει ο
Κύριος στην παρουσία Του. Γι’ αυτό η εκκλησία για ν’ αρπαχτεί, πρέπει να πάρει
την απόφαση του θανάτου. Ο Θεός για να πάρει τους αγίους της θλίψης κοντά Του
τους περνάει μέσα από το θάνατο, από την ίδια απόφαση της εκκλησίας, της νύμφης
του Χριστού.
Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος
φοβάται τώρα να πάρει αυτή την απόφαση του θανάτου, θα πρέπει κάποια στιγμή να
περάσει οπωσδήποτε από το θάνατο. Γι’ αυτό είναι καλύτερα μια και καλή να
πάρουμε αυτή την απόφαση τώρα, να ψηθούμε καλά στο καμίνι των δοκιμασιών και
των θλίψεων, να σκληραγωγηθούμε, ώστε όταν έρθει εκείνη η ώρα να είμαστε
έτοιμοι.
Θα είναι οδυνηρό, και θα είναι
άδικο να χάσουμε το κάλεσμα της νύμφης του Χριστού, εμείς που ακούμε τώρα το
λόγο Του, αγωνιζόμαστε να κάνουμε το θέλημά Του, πιστεύουμε και ζητάμε τον
Κύριο.
Και εδόθησαν εις έκαστον στολαί λευκαί, και ερρέθη προς αυτούς να
αναπαυθώσιν έτι ολίγον καιρόν, εωσού συμπληρωθώσι και οι σύνδουλοι αυτών και οι
αδελφοί αυτών οι μέλλοντες να φονευθώσιν ως και αυτοί. (Αποκ.ς:11)
Τα λευκά ιμάτια που τους δόθηκαν
συμβολίζουν τη δικαιοσύνη του Θεού. Η δικαιοσύνη του Χριστού τους καλύπτει, αν
και κατά κάποιο τρόπο ήταν ακόμη γυμνοί, γιατί δεν είχαν ντυθεί το ένδοξο σώμα.
Β’ Κορ.ε:2,3 «εν τούτω
στενάζομεν επιποθούντες να επενδυθώμεν το κατοικητήριον ημών το ουράνιον αν
και ενδυθέντες αυτό, δεν θέλομεν ευρεθεί γυμνοί».
Έτσι, αυτές οι ψυχές των
εσφαγμένων, ντύνονται με τη δικαιοσύνη του Χριστού και περιμένουν για να λάβουν
το ουράνιο σώμα τους. Είναι σαν να τους λέει ο Χριστός ότι είστε δίκαιοι για
μένα, αλλά πρέπει να περιμένετε λίγο καιρό για να απολαύσετε πλήρως την
κληρονομιά σας.
Αυτοί οι μάρτυρες της Μεγάλης
Θλίψης, στην Αποκ.ζ:9-17 βρίσκονται
στον ουρανό και έχουν λάβει τα ένδοξα σώματά τους, με στολές λευκές και με
φοίνικες στα χέρια τους.
Στο εδάφιο 11 λέει ότι τους
ειπώθηκε ν’ αναπαυτούν για λίγο καιρό μέχρις ότου συμπληρωθούν οι σύνδουλοί
τους και οι αδελφοί τους οι οποίοι θα φονευτούν όπως κι αυτοί. Έπρεπε ν’
αναπαυτούν για το χρονικό διάστημα από την 5η σφραγίδα μέχρι το τέλος των
πρώτων 3 ½ χρόνων της Μεγάλης Θλίψης (τέλος της 6ης σφραγίδας), οπότε
συμπληρώνεται ο αριθμός των μαρτύρων της θλίψης.
Κάτι άλλο που πρέπει να
προσέξουμε εδώ είναι ότι ο Χριστός προτρέπει τους αγίους που σκοτώθηκαν για τη
μαρτυρία τους να περιμένουν λίγο ακόμα μέχρι να συμπληρωθούν και οι αδελφοί
τους οι οποίοι πρέπει να σφαγούν σαν κι αυτούς. Αυτό σημαίνει ότι όλο το πλήθος
των αγίων της θλίψης είναι άνθρωποι που έχουν σφαγεί και δεν υπάρχει κάποιος ο
οποίος να πήγε εκεί ζωντανός. Το λέμε αυτό γιατί υπάρχουν ορισμένοι που
μπερδεύουν τη Νύμφη, την εκκλησία του Χριστού, με τους αγίους της θλίψης και
λένε ότι η εκκλησία θα περάσει μέσα από τη θλίψη. Όμως όταν η εκκλησία
αρπάζεται, ο λόγος του Θεού δεν λέει ότι θα είμαστε όλοι νεκροί και θα
αναστηθούμε, αλλά ότι μετά τους νεκρούς που θα αναστηθούν, ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθεί μετ’ αυτών εν νεφέλαις
εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα (Α’
Θεσ.δ:15,17).
Ακόμα στην Αποκ.ιγ:7 βλέπουμε το
θηρίο (Α/Χ) να κάνει πόλεμο και να νικάει τους αγίους. Όμως, είναι δυνατόν ο
Α/Χ να νικήσει τους αγίους; Τότε που είναι αυτή η εκκλησία που είναι τρομερή
σαν στράτευμα με σημαίες (Α. Ασμ.ς:4);
Ποιος είναι τότε ο Υιός άρσεν που βλέπουμε στην Αποκ.ιβ:7 ο οποίος καταφέρνει
θανατηφόρο χτύπημα στον δράκοντα;
Ένα άλλο επιχείρημα όσον αφορά
αυτό το λάθος, είναι στην Αποκ.ε όπου βλέπουμε τον καθήμενο επί του θρόνου να
έχει στα δεξιά Του το βιβλίο με τις 7 σφραγίδες, ακόμη βλέπουμε το Αρνίο, τα 4
ζώα και τους 24 πρεσβύτερους να ψάλλουν νέαν ωδήν λέγοντες (εδ.9) Άξιος είσαι να λάβης το βιβλίον, και να
ανοίξης τας σφραγίδας αυτού. Πριν λοιπόν ανοιχτούν οι σφραγίδες, βλέπουμε
να υπάρχουν άγιοι στην παρουσία του Θεού. Άρα το σύνολο αυτό των ανθρώπων
(ψυχών) που βλέπουμε στην 5η σφραγίδα που είναι σε χρόνο μεταγενέστερο από τη
στιγμή που τα 4 ζώα και οι 24 πρεσβύτεροι δίνουν δόξα στο Αρνίο, είναι
διαφορετικό απ’ αυτό που μόλις αναφέραμε.
Υπάρχουν διάφορες θέσεις όσον
αφορά την ερμηνεία της Αποκάλυψης. Εμείς πιστεύουμε με τη χάρη του Θεού ότι:
Πρώτα γίνεται η Αρπαγή, μεσολαβούν 7 χρόνια της βασιλείας του Α/Χ που στα πρώτα
3 ½ χρόνια σκοτώνονται οι άγιοι της θλίψης και αρπάζονται στον ουρανό.
Σφραγίζονται οι 144.000 Ισραηλίτες, ανοίγεται η 7η σφραγίδα, γίνεται η μάχη του
Αρμαγεδδώνα, έρχεται ο Χριστός, στέλνει τον Α/Χ και τον ψευδοπροφήτη στην λίμνη
του πυρός, δένει τον διάβολο για 1.000 χρόνια στην άβυσσο κι έτσι έχουμε τη
Χιλιετή Βασιλεία του Χριστού στη γη. Μετά, ο διάβολος αφήνεται για ένα μικρό
χρονικό διάστημα, πλανά τους ανθρώπους πάλι και τους οδηγεί εναντίον της
Ιερουσαλήμ, όμως ο Θεός πλέον στέλνει φωτιά, κατακαίει τα πάντα, καταστρέφει αυτή
τη δημιουργία και βλέπουμε μετά όλους τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους,
μπροστά στο Λευκό θρόνο του Θεού για να κριθούν.
