Ο χαρακτήρας του Ιακώβ, είναι αυτός που ξέρουμε. Δεν ήταν η αξία του σαν άνθρωπος που του έδωσε το δικαίωμα να κληρονομήσει την ευλογία του Θεού. Ωστόσο, αυτή η κακή φύση του, εξυψώνει το έλεος του Θεού, που χορηγεί χάρη στα ανάξια παιδιά Του. Αν ο Θεός ήταν απλά και μόνο δίκαιος, χωρίς να είναι πολυέλαιος, κανείς δεν θα σωζόταν όπως λέει ο Δαβίδ (Ψαλμ.ρλ:3).
Βέβαια, για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι, ότι ο Ιακώβ όταν κατάλαβε την αξία της επαγγελίας προς τον Αβραάμ, την επιθύμησε. Αν η Ρεβέκκα είχε εμπιστευθεί απόλυτα το Θεό στην εκπλήρωση των υποσχέσεων που της είχε δώσει, ότι ο μεγαλύτερος θα δούλευε στο μικρότερο, δεν θα ήταν ανάγκη αυτή κι ο Ιακώβ να καταφύγουν σε μεθόδους απάτης και κόλπα προκειμένου να «βοηθήσουν το Θεό» να εκπληρώσει το λόγο Του (Ψαλμ.λζ:3-5).
Θ’ ακολουθήσουμε τώρα τον Ιακώβ μακριά απ’ το πατρικό του σπίτι, ενώ περιφέρεται έρημος κι απροστάτευτος πάνω στη γη. Ο Θεός αρχίζει εδώ να φροντίζει γι’ αυτόν μ’ ένα ιδιαίτερο τρόπο και ο Ιακώβ αρχίζει να θερίζει κατά κάποιο τρόπο τους πικρούς καρπούς της συμπεριφοράς του προς τον Ισαάκ και τον Ησαύ. Την ίδια στιγμή, βλέπουμε το Θεό να παραβλέπει την αφροσύνη και την αδυναμία του παιδιού του και να αναπτύσσει την υπέρτατη χάρη και άπειρη σοφία Του προς αυτό. Ο Θεός θα εκπληρώσει τους σκοπούς Του, οποιαδήποτε κι αν είναι τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει. Όμως, αν με την ανυπομονησία και την απιστία, το παιδί του Θεού θέλει ν’ απαλλαγεί απ’ την κυβέρνηση του Θεού, θα πρέπει να περιμένει μια πικρή πείρα και οδυνηρή παιδεία. Αυτό έγινε και στον Ιακώβ. Δεν θα υπήρχε λόγος να φύγει στη Χαράν, αν άφηνε στο Θεό τη φροντίδα να ενεργήσει γι’ αυτόν. Ο Θεός ασφαλώς θα φρόντιζε με τους δικούς Του τρόπους να έκανε τον Ησαύ να βρει τη θέση και τη μερίδα που προοριζόταν γι’ αυτόν. Την ίδια στιγμή, ο Ιακώβ θα μπορούσε ν’ απολαμβάνει αυτή τη γλυκιά ειρήνη που δεν βρίσκεται παρά μόνο στην τέλεια υποταγή στις βουλές του Θεού.
Αλλά ακριβώς εδώ είναι που συνεχώς φανερώνεται η μεγάλη αδυναμία των καρδιών μας. Αντί να μένουμε υπομονετικά κάτω απ’ το χέρι του Θεού, θέλουμε να «κάνουμε» και «κάνοντας», εμποδίζουμε το Θεό ν’ αναπτύξει τη χάρη και τη δύναμή Του για δικό μας όφελος (Ψαλμ.μς:10 & Φιλιπ.δ:5-7).
Άλλ’ όμως, ενώ εμείς θερίζουμε τους καρπούς της ανυπομονησίας και της απιστίας μας, ο Θεός μέσα στη χάρη Του, μεταχειρίζεται και την αδυναμία και την αφροσύνη μας για να μας κάνει να γνωρίσουμε καλλίτερα τη χάρη και τη σοφία Του. Ο Θεός είναι πάνω απ’ το κάθε τι, κι ακόμα είναι δικό Του αποκλειστικό προνόμιο να βγάζει καλό απ’ το κακό (Κριτ.ιδ:14). Έτσι, αν είναι απόλυτα αλήθεια ότι ο Ιακώβ υποχρεώθηκε να ζήσει στην εξορία εξαιτίας της πανουργίας και της ανυπομονησίας του, είναι το ίδιο αλήθεια ότι αν έμενε ήσυχος στο πατρικό του σπίτι, δεν θα μάθαινε ποτέ τί σημαίνει «Βαιθήλ». Όταν η δική του αφροσύνη τον έδιωξε απ’ το σπίτι του πατέρα του, οδηγήθηκε να γευτεί σε κάποιο μέτρο την ευτυχία και τη σοβαρότητα του «οίκου του Θεού».
Γέν.κη:1
Η ευλογία επαναλαμβάνεται, ίσως για να τον διαβεβαιώσει ότι ισχύει ακόμα και μετά απ’ αυτά που έκανε. Του λέει ακόμα να μην πάρει Χαναναία γυναίκα, όπως είχε πει ο Αβραάμ στον Ελιέζερ.
Γέν.κη:2-5
Ο Θεός ο Παντοδύναμος, ο ΕΛ ΣΑΝΤΑΙ, όπως φανερώθηκε και στον Αβραάμ (ιζ:1), φανερώνει τη δύναμη Του να εκτελέσει κάθε υπόσχεσή Του.
πλήθος λαών: στα Εβραϊκά έχει την έννοια της σύναξης, συνάθροισης ή συναγωγής όπως στο Λευιτ.ις:17 με την έννοια του έθνους Ισραήλ.
Γέν.κη:6-9
Ο Ησαύ βλέπει ότι οι γονείς του δεν θέλουν Χαναναίες γυναίκες και νομίζοντας ότι έτσι θα τους ευχαριστήσει και πιθανόν να πάρει κάποια ευλογία, παίρνει Ισμαηλίτισσα.
Γέν.κη:10-11
έλαβεν εκ των λίθων: πήρε μόνο μία πέτρα (εδ.18) για προσκέφαλο κι αυτή η πέτρα συμβολίζει το Χριστό. Ανάπαυσε το κεφάλι του στον Κύριο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας των δοκιμασιών και των πειρασμών, πρέπει ν’ αναπαύουμε το πνεύμα μας σ’ Αυτόν και τις υποσχέσεις Του.
Εδώ ο Ιακώβ, περιπλανώμενος και φυγάς, βρίσκεται ακριβώς στη θέση που ο Θεός μπορεί να συναντηθεί μαζί του και να εκδηλώσει προς αυτόν τις βουλές Του, βουλές χάρης και δόξας. Πρέπει να είναι κουρασμένος, να αισθάνεται μοναξιά και σίγουρα φοβισμένος. Δεν ήταν άνθρωπος των αγρών όπως ο Ησαύ. Μάλλον θα ήταν η πρώτη φορά που αναγκάζεται να κοιμηθεί έξω, μόνος του! Σίγουρα είναι σε τέτοια κατάσταση που χρειάζεται βοήθεια και ενθάρρυνση. Στην αδυναμία του ύπνου, κάτω από το θόλο του ουρανού, μη έχοντας τίποτε άλλο παρά μια πέτρα για μαξιλάρι, κουρασμένο και φοβισμένο, ο Θεός έρχεται να συναντήσει τον Ιακώβ και να του μιλήσει μέσα από ένα όνειρο.
Γέν.κη:12-15
Να, πώς ο Θεός της Βαιθήλ αποκαλύπτει στον Ιακώβ τα σχέδιά Του γι’ αυτόν και τους απογόνους του. Αυτό είναι πραγματικά χάρις και δόξα. Μόνο όταν ο αμαρτωλός καταλάβει ότι είναι χαμένος, είναι σε θέση να του αποκαλύψει ο Θεός το δρόμο για τον ουρανό. Χωρίς τη χάρη του Θεού, ο Ιακώβ δεν έχει θέση στην παρουσία του Θεού εξαιτίας της αμαρτίας του. Όμως, ο Θεός εδώ αποκαλύπτει τον εαυτό Του σαν Μεσίτη που προμηθεύει μόνο χάρη.
Ο Γιάχβε ίστατο επάνωθεν αυτής: Ο «Γιάχβε Ελοχίμ» του Αβραάμ και του Ισαάκ, φανερώνεται τώρα στον Ιακώβ για να του δείξει ότι η διαθήκη Του περιλαμβάνει έργο μεσιτείας. Είναι η ουσία ολόκληρης της Αγίας Γραφής, ο τρόπος που ο Θεός συνέδεσε τον ουρανό με τη γη. Και ο μόνος τρόπος, η μόνη οδός, το μόνο μέσο δια του οποίου έχουμε την είσοδο προς τον Πατέρα, είναι ο Ιησούς Χριστός.
Ο Θεός μιλάει στον Ιακώβ και ανανεώνει την υπόσχεση που είχε δώσει στον Αβραάμ και τον Ισαάκ σχετικά με τη γη.
Η σκάλα είναι το μέσον που γεφύρωσε το χάσμα ανάμεσα στον ουρανό και τη γη. Μια θαυμαστή εικόνα του Ιησού Χριστού, του Λυτρωτή, (Ιωαν.ιδ:6) που με το θάνατό Του, γεφύρωσε το χάσμα ανάμεσα στον Άγιο Θεό και τον αμαρτωλό άνθρωπο που θα Τον επικαλεστεί για να λάβει δωρεάν τη σωτηρία (Ιωαν.α:52).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
