Γένεση Κεφ.κη

 

 Ο Ιακώβ στη Βαιθήλ

Ο χαρακτήρας του Ιακώβ, είναι αυτός που ξέρουμε. Δεν ήταν η αξία του σαν άνθρωπος που του έδωσε το δικαίωμα να κληρονομήσει την ευλογία του Θεού.

Ωστόσο, αυτή η κακή φύση του, εξυψώνει το έλεος του Θεού, που χορηγεί χάρη στα ανάξια παιδιά Του.

Αν ο Θεός ήταν απλά και μόνο δίκαιος, χωρίς να είναι πολυέλαιος, κανείς δεν θα σωζόταν όπως λέει ο Δαβίδ:

Ψαλμ.ρλ:3 Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;

Όταν μας συναντάει ο Θεός!

Γένεση κη

Κάποιος έλεγε: «Μπορείς να ξεγελάς μερικούς ανθρώπους συνέχεια ή για λίγο όλους τους ανθρώπους. Δεν μπορείς όμως να τους ξεγελάς όλους συνέχεια».

Ο Ιακώβ έμαθε αυτό το μάθημα με ένα σκληρό τρόπο. Μπορεί να εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του Ησαύ, όταν αγόρασε τα πρωτοτόκια, μπορεί να ξεγέλασε τον πατέρα του τον Ισαάκ, είπαμε όμως, δεν μπορούσε να τους ξεγελάει όλους συνέχεια. Η ζωή του τώρα ήταν σε κίνδυνο. Έπρεπε να φύγει, ή πιο σωστά να το «σκάσει» για να γλιτώσει. Η αμαρτία του, τον είχε βρει (Αριθ.λβ:23).

ΓΕΝΕΣΗ λε

«Και είπεν ο Θεός εις τον Ιακώβ: Σηκωθείς ανάβηθι εις Βαιθήλ και κατοίκησον εκεί». Αυτά τα λόγια επιβεβαιώνουν την αρχή ότι όταν υπάρχει πνευματική πτώση ή απομάκρυνση, ο Κύριος καλεί την ψυχή να επιστρέψει σ’ Αυτόν.

Αποκ.β:5 Η ψυχή πρέπει να επιστρέψει στην υψηλή θέση που είχε, στο μέτρο του Θεού. Ο Κύριος δεν λέει: «Ενθυμού που είσαι», αλλά «Ενθυμού την υψηλή θέση απ’ την οποία εξέπεσες». Μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο μαθαίνει κανείς πόσο έχει αποπλανηθεί, πόσο χαμηλά έχει πέσει και πώς μπορεί να επανέλθει εκεί απ’ όπου απομακρύνθηκε.

Γύρω απ’ την οικογένεια του Ιακώβ είχε συσσωρευτεί τόσο πολύ κακό, χωρίς αυτό να έχει κατακριθεί πριν ο Ιακώβ αφυπνιστεί απ’ την πρόσκληση: «Ανάβηθι εις Βαιθήλ»! Ο Ιακώβ δεν μπορούσε ν’ ανακαλύψει όλο αυτό το κακό και να διακρίνει τον πραγματικό του χαρακτήρα στη Συχέμ που η ατμόσφαιρά της ήταν ποτισμένη με ακαθαρσίες. Απ’ τη στιγμή όμως που ο Θεός τον καλεί να πάει στη Βαιθήλ, «ο Ιακώβ είπε προς τον οίκον αυτού και προς πάντας τους μεθ’ εαυτού: εκβάλετε τους θεούς τους ξένους.....» (εδ.2-3).

 

ΓΕΝΕΣΗ κη

Ο χαρακτήρας του Ιακώβ, είναι αυτός που ξέρουμε. Δεν ήταν η αξία του σαν άνθρωπος που του έδωσε το δικαίωμα να κληρονομήσει την ευλογία του Θεού. Ωστόσο, αυτή η κακή φύση του, εξυψώνει το έλεος του Θεού, που χορηγεί χάρη στα ανάξια παιδιά Του. Αν ο Θεός ήταν απλά και μόνο δίκαιος, χωρίς να είναι πολυέλαιος, κανείς δεν θα σωζόταν όπως λέει ο Δαβίδ (Ψαλμ.ρλ:3).

Βέβαια, για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι, ότι ο Ιακώβ όταν κατάλαβε την αξία της επαγγελίας προς τον Αβραάμ, την επιθύμησε. Αν η Ρεβέκκα είχε εμπιστευθεί απόλυτα το Θεό στην εκπλήρωση των υποσχέσεων που της είχε δώσει, ότι ο μεγαλύτερος θα δούλευε στο μικρότερο, δεν θα ήταν ανάγκη αυτή κι ο Ιακώβ να καταφύγουν σε μεθόδους απάτης και κόλπα προκειμένου να «βοηθήσουν το Θεό» να εκπληρώσει το λόγο Του (Ψαλμ.λζ:3-5).