Ματθ.ιη:21 Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε·
Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως
επτάκις;
Ήταν του Πέτρου η φωνή που ακούστηκε. Και ήταν ανάγκη ν’
ακουστεί. Τους είχε μιλήσει ο Χριστός για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Για το
καθήκον μας απέναντι σ’ εκείνους που μας αδίκησαν, μας πλήγωσαν, μας πίκραναν.
Καθώς μιλούσε ο Χριστός, τα μέτωπα ολόγυρά Του συνοφρυώθηκαν και οι καρδιές
ταράχτηκαν. Χίλια ερωτήματα ανέβηκαν στο νου των μαθητών. Και όπως το συνήθιζε,
ανέλαβε ο Πέτρος να τα μαζέψει αυτά τα ερωτήματα από τις καρδιές των συμμαθητών
του και να τα παρουσιάσει στο Χριστό. Δεν ήταν δικό του μόνο το ερώτημα. Αν οι
άλλοι δεν το διατύπωσαν με λόγια, δεν ήταν γιατί δεν είχαν νιώσει το βάρος του,
αλλά ίσως γιατί από προηγούμενη πείρα τους ήξεραν ότι θ’ αναλάμβανε πάλι αυτός
ο συμμαθητής τους να γίνει ο διερμηνέας των δικών τους αισθημάτων.