Είναι αμαρτία η επαναλαμβανόμενη προσευχή;

 Αυτό εξαρτάται. Η Γραφή απαντάει από δύο οπτικές γωνίες.

Πόσο συχνά πρέπει να προσευχόμαστε για το ίδιο πράγμα; Μια φορά είναι αρκετή, ή πρέπει να προσευχόμαστε επανειλημμένα;

Η Γραφή μας δίνει δύο απόψεις:

αδιαλείπτως προσεύχεσθε,.... Πώς?

Τι σημαίνει «αδιαλείπτως προσεύχεσθε»; Ακούγεται αδύνατο. Θα το εξηγήσουμε  και θα σας ενθαρρύνουμε να το κάνετε!

Η Α’ Θες.ε:17 μας λέει να προσευχόμαστε συνεχώς, αλλά τι σημαίνει αυτό πραγματικά;

Ακούγεται σαν μια ανεφάρμοστη εντολή.

Το «Πάτερ ημών»

Ενδεχομένως τα εδάφια που έχουν απομνημονευθεί περισσότερο από κάθε άλλο της Καινής Διαθήκης, είναι η γνωστή σαν προσευχή του Κυρίου.  

Aπαγγέλλονται σε εκκλησίες σε όλο τον κόσμο κάθε Κυριακή. Δυστυχώς, το να λες αυτή την προσευχή για σένα ή για ολόκληρο το εκκλησίασμα, δεν είναι ακριβώς αυτό που ο Ιησούς προόριζε αυτά τα τόσο αγαπητά εδάφια.

«Κύριε», είπαν οι μαθητές, «δίδαξέ μας να προσευχόμαστε».  

Υποσχέσεις για όλους

Η φύση του ευαγγελίου είναι ότι καλεί και δίνει ευκαιρία στον καθένα.

Μα, αν ο Ιησούς πέθανε για όλους, γιατί να μην είναι όλοι σωσμένοι;

Η απάντηση είναι απλή, αλλά και βαθιά εδραιωμένη. Όλοι δεν πιστεύουν και δεν τηρούν τις αρχές που μας έχουν δοθεί στον λόγο του Θεού.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Β΄ Κορινθίους ιβ:1-10

Το θέμα της προσευχής είναι τεράστιο αλλά και θεμελιώδες για τη ζωή του χριστιανού. Όλοι ενθουσιαζόμαστε όταν απαντώνται οι προσευχές οι δικές μας και των άλλων, και νιώθουμε τότε μια σιγουριά. Τι γίνεται όμως όταν χτυπάμε την πόρτα του Θεού αλλά Εκείνος μένει σιωπηλός; Αυτό αργά ή γρήγορα κάποτε θα συμβεί στη ζωή όλων μας, όπως συνέβη και στη ζωή του Παύλου. Πώς αντιδράμε τότε;

Υπάρχουν κάποιοι τρόποι ν’ αντιδράσουμε, έτσι ώστε ο Θεός να δοξαστεί στη ζωή μας.

1.       Δες τις θλίψεις σαν δώρο του Θεού (Β΄ Κορ.ιβ:7)

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μιας θλίψης είναι να την θεωρήσουμε σαν δώρο Θεού, που πρέπει να το δεχτούμε και πρέπει να μας γεμίζει χαρά (Ιακ.α:2). Η Γραφή λέει πως ό,τι δίνει ο Θεός είναι ένα αγαθό και τέλειο δώρο. Ο Θεός μας αγαπάει και μας γνωρίζει. Ξέρει μέσα στη σοφία Του και θεωρεί πως αυτό που περνάμε θα μας ωφελήσει και θα μας οδηγήσει στην τελειότητα.

Προσευχή

Ιακ.ε:17,18 Ο Ηλίας ήτο άνθρωπος ομοιοπαθής με ημάς και προσηυχήθη ενθέρμως να μη βρέξη, και δεν έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας έξ· και πάλιν προσηυχήθη, και ο ουρανός έδωκε βροχήν και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής.

Άνθρωπος ομοιοπαθής, σαν κι εμάς!

Κι εμείς θέλουμε να βρέξει τώρα!

Γιατί δεν μπορείς να διαπραγματευτείς με τον Θεό.

Το έχουμε όλοι ακούσει αυτό, οι περισσότεροι από εμάς το έχουν σκεφτεί και ακόμη έχουν προσευχηθεί γι’ αυτό. «Θεέ μου, αν κάνεις αυτό που θέλω τώρα, τότε θα κάνω κάτι που προφανώς έπρεπε να έχω κάνει, αλλά δεν το έχω κάνει». Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση ή κάτι μας λείπει που το θέλουμε, αλλά αισθανόμαστε ανίκανοι να εκπληρώσουμε την επιθυμία μας. Έτσι, στρεφόμαστε σε κάποιον που πιστεύουμε ότι είναι ικανός να το κάνει και ελπίζουμε ότι ο Θεός θα κάνει χάρη.

Υπέρ πάντων...

Α’ Θεσ.ε:16,17 Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε

Πολύ συχνά ακούμε, πως είναι δυνατόν να προσευχόμαστε αδιαλείπτως; Χωρίς διάλειμμα; Χωρίς διακοπή; Και τι θα λέμε;

Είναι το ερώτημα αυτό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δεν έχουν καταλάβει τίποτα για την προσευχή. Έχουν άγρια μεσάνυχτα. Νομίζουν πως η προσευχή χρειάζεται μόνο σαν πρόκειται να κάνουν εγχείρηση. Όταν ψάχνουν να βρουν δουλειά. Όταν το παιδί δίνει εξετάσεις. Όταν έχουν δικαστήριο. Ε, όχι φίλε μου. Λάθος. Χωράνε και αυτά στην προσευχή, μα δεν είναι μόνο αυτά. Άλλο είναι η προσευχή.

Ανανίας

Ποιος είναι ο Ανανίας; (Πράξ.θ:10-18).

Ποιος είναι ο Παύλος; Α’ Κορ.γ:5 Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται, διά των οποίων επιστεύσατε και, όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον;

Πιστός φάνηκε ο Ανανίας, πιστός φάνηκε και ο Παύλος σε ό, τι ο Ιησούς τους ζήτησε.

Εβρ.α:14 Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν;

Β’ Κορ.ε:20 Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι' ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν·

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ (3)

2. Αναβολή Είναι το να αναβάλεις συνεχώς για αύριο πράγματα που μπορείς και πρέπει να κάνεις σήμερα. Είναι ένα πρόβλημα που λίγο-πολύ σαν άνθρωποι το έχουμε όλοι, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι είναι ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία του διαβόλου. Στην εξουσία η αναβολή είναι μια συνήθεια σαν το κάπνισμα που πρέπει να την σπάσουμε και να βάλουμε αυτοέλεγχο στην ζωή μας αν θέλουμε να είμαστε καλοί εργάτες του Θεού εκπληρώνοντας το θέλημά Του.

Α' Κορ.θ:25 Πας δε ο αγωνιζόμενος εις πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μεν διά να λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δε άφθαρτον.

Καλημέρα

Η προσευχή

Η προσευχή σπάζει κόκκαλα και συγκολλά κόκκαλα.

Η προσευχή ανεβάζει στον ουρανό και αποσπά από την Κόλαση.

Η προσευχή σε δένει με τον Θεό και σε ελευθερώνει από τον διάβολο.

Η προσευχή γκρεμίζει κάστρα και οικοδομεί οχυρά.

Η προσευχή σταματά τα βέλη του εχθρού πριν φθάσουν στο στόχο τους.

Κάτι πρακτικό

Οι άνθρωποι είναι έξυπνοι και κάνουν διασταυρώσεις. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουν επιθυμητά αποτελέσματα.

Προβληματίζει μερικούς το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε». 

Είναι, πολλοί αδελφοί που το ζουν, χωρίς καμιά δυσκολία. Λοιπόν, για τους άλλους χρειάζεται κάτι πρακτικό. Μια διασταύρωση. Είναι τόσο απλό και εύκολο. Λοιπόν.

Όλη τη μέρα η σκέψη μας, αδιάκοπα, λειτουργεί. Είναι ένας τεράστιος μηχανισμός. Δεν είναι της ώρας να τον αναλύσουμε. Λοιπόν αυτήν την αδιάκοπη σκέψη, που ποτέ δεν σταματά, και σαν μια ταινία, διαρκώς, μας παρουσιάζει πρόσωπα και πράγματα, αυτήν την σκέψη θα την παντρέψουμε με την προσευχή.

Και μείς...

Λένε και έχουν δίκιο, πως ο βαθμός πνευματικότητας στη ζωή μας φαίνεται από το ποσοστό, που η προσευχή έχει μέσα στην πνευματική μας ζωή, ανάμεσα στις άλλες μας δραστηριότητες.

Λένε, και έχουν δίκιο, πως ο βαθμός πνευματικότητας στη ζωή μας φαίνεται από το ποσοστό που υπάρχει ανάμεσα στις προσευχές μας, για μας και για τους άλλους.

Αντιμετωπίζοντας τον εχθρό

Ψαλμός ρμγ – Αφήνοντας τον Θεό να πολεμήσει για μας.

Μερικές φορές βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου ο εχθρός έχει το πάνω χέρι. Άλλες φορές, εμείς είμαστε ο χειρότερος εχθρός μας, αφήνοντας τις σκέψεις μας  να μας φτάνουν σε απελπισία.

Όποιο «εχθρό» κι αν αντιμετωπίζουμε, ο Ψαλμός ρμγ μας δίνει συμβουλές:

Ο εργάτης του Θεού (3)

Αφιερωμένη Ζωή

Ίσως να ακούγεται παράξενο, αλλά διαρκής έκθεση σε πνευματικά πράγματα μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα προβλήματα. Ένας εργάτης μπορεί να κάνει τη δουλειά του καλά, να απασχολείται με «άγια πράγματα» όλη τη μέρα, όπως το να μελετά τη Βίβλο και να προσεύχεται με ανθρώπους. Πιθανόν να προσεύχεται ή να μεσιτεύει πέντε ή έξι φορές τη μέρα καθώς κάνει επισκέψεις σαν ποιμένας. Τυπικά διαβάζει πολλά θρησκευτικά βιβλία και περιοδικά.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάνοντας αυτά τα πράγματα είναι ο επαγγελματισμός.

ΤΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

Iωάν. ιγ:35, ιζ:26

Ιωάν. ιγ:33 “Τεκνία, έτι ολίγον είμαι μεθ’ υμών...όπου υπάγω εγώ, σεις δεν δύνασθε να έλθητε...”

Όταν ο Κύριος πληροφόρησε τους μαθητές Του ότι θα πάει σ’ ένα τόπο όπου δεν μπορούσαν, προς το παρόν, να Τον ακολουθήσουν, οι καρδιές τους ράγισαν. Για να τους ενθαρρύνει, τους έδωσε αυτό το αποχαιρετιστήριο μήνυμα, το οποίο τελείωσε με την προσευχή Του.

Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα δόθηκε αμέσως μετά την αναχώρηση του Ιούδα. Όπως φαίνεται, οι υποσχέσεις που δόθηκαν δεν αφορούσαν τον Ιούδα, αλλά απευθύνονταν στους πιστούς μαθητές Του μόνο. Δεν ξέρουμε πόσο διάρκεσε αυτή η γλυκιά, τρυφερή επικοινωνία με τους μαθητές Του, αλλά ξέρουμε ότι ήταν απ’ τις ιερότερες στιγμές που πέρασε διδάσκοντας τους. Άνοιξε την καρδιά Του στην μικρή συντροφιά και τους είπε κάποιες ξεχωριστές, πολύτιμες αλήθειες που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ακριβώς, μέχρι που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Πρέπει να σημειώσουμε ότι απευθύνθηκε στους μαθητές Του, λέγοντάς τους “τεκνία”. Αυτό το μήνυμα περιλαμβάνει μερικά απ’ τα πιο γνωστά κι αγαπητά εδάφια της Γραφής.

Ο λαός ΜΟΥ

Β’ Χρον.ζ:14 και ο λαός μου, επί τον οποίον εκλήθη το όνομά μου, ταπεινώσωσιν εαυτούς και προσευχηθώσι και εκζητήσωσι το πρόσωπόν μου και επιστρέψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών.

Μια επικίνδυνη χαρά

Πολλές φορές συνέλαβα τον εαυτό μου να χαίρεται γιατί ο Κύριος απάντησε σε κάποια προσευχή μου. Ήτανε χαρά νόμιμη. Χαρά από τον ίδιο τον Θεό. Χαρά ευλογημένη. Μέχρις εδώ τα πράγματα πάνε καλά. Μα αν ο Θεός ακούει τις προσευχές μου, και το πιστεύω αυτό, ίσως και το διακηρύττω, τότε μια μεγάλη ευθύνη πέφτει πάνω στους ώμους μου. Τότε, εάν δεν προσεύχομαι για κάποιο πρόσωπο, για κάποια εκκλησία, για κάποια κατάσταση, και εκεί συμβαίνουν δυσάρεστα πράγματα, δεν είμαι και εγώ συνυπεύθυνος;

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΔΙΔΑΞΑΝ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Μερικές απ' τις παραβολές του Κυρίου μας δίδαξαν αλήθειες σχετικά με την προσευχή.  Σ' αυτές τις παραβολές διδασκόμαστε ότι ο Θεός απαντά στην προσευχή.  Θα πρέπει να περιμένουμε ότι θα λάβουμε απ' Αυτόν επειδή μας αγαπάει και έχει υποσχεθεί ότι θα απαντήσει.  Ωστόσο, η έμφαση δίνεται στη σπουδαιότητα της επιμονής.  Επιμονή σημαίνει να ζητάς και να ικετεύεις με αγωνία και επίμονα, μέχρι να έρθει η απάντηση.  Ποτέ δεν θα πρέπει να απογοητευόμαστε ή να αφήνουμε την πίστη μας να μετακινείται μέχρι να λάβουμε από το Θεό.