ΕΜΕΙΣ ΠΟΙΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ;

Ιωάν.δ:21-24 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα. Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν, διότι η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων. Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.

Ο Ιησούς δίδαξε ότι το αποκλειστικό αντικείμενο λατρείας είναι ο Πατέρας, και ότι «οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα» (υπάρχουν πολλοί προσκυνητές, αλλά δεν είναι αληθινοί, αλλά ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν). Γιατί ο Ιησούς αποδέχτηκε λατρεία; Είναι επειδή Αυτός είναι ο Πατέρας εν σαρκί (Ης.θ:6, Κολ.β:9, Β’ Κορ.ε:19).

Λατρευτές του Πατέρα

Ρωμ.ε:12-21

Το ανθρώπινο γένος τάσσεται κάτω από δύο αρχηγούς.

Α’ Κορ.ιε:44-45 σπείρεται σώμα ζωϊκόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωϊκόν, και είναι σώμα πνευματικόν. Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν.

   

• Πρώτος Αδάμ: παρακοή, αμαρτία, ΘΑΝΑΤΟΣ (Σαρκική γέννηση)

• Δεύτερος Αδάμ: υπακοή, δικαιοσύνη, ΖΩΗ (Αναγέννηση)

Το νήπιο εν Χριστώ, δεν είναι λιγότερο κοινωνός της φύσης Του!

ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Ο Θωμάς ήταν ένας απ’ τους δώδεκα αποστόλους. Δεν ξέρουμε πολλά πράγματα γι’ αυτόν, αλλά φαίνεται ότι ήταν μάλλον κλεισμένος στον εαυτό του, λιγομίλητος και ντροπαλός. Ήταν απ’ αυτούς τους ανθρώπους που όταν όλα πάνε καλά και κάποιοι φροντίζουν για όλα, αυτοί μένουν στο περιθώριο. Όταν οι άλλοι μιλούσαν, αυτός δεν είχε να πει τίποτα. Αλλά όταν κάτι συνέβαινε που άφηνε τους άλλους άφωνους, τότε αυτός μιλούσε. Όταν έλεγε κάτι, οι άλλοι άκουγαν. Η παράδοση του έδωσε το παρατσούκλι «ο άπιστος Θωμάς». Πουθενά στη Γραφή δεν βρίσκουμε αυτό το χαρακτηρισμό, παρόλα αυτά από τότε έμεινε γνωστός μ’ αυτό τον τίτλο. Έτσι, όταν θέλουμε να πούμε σε κάποιον ότι δεν έχει πίστη, του λέμε: «είσαι άπιστος Θωμάς» κι αυτός καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοούμε.

Το όνομα

Ο Αδάμ έπρεπε να ονομάσει όλα τα ζώα.

Γέν.β:19 Έπλασε δε Κύριος ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού.

Ο Θεός ονόμασε τον Αδάμ και ο Αδάμ ονόμασε την Εύα.

Το όνομα είναι απαραίτητο και είναι δεμένο με το άτομο που το φέρει.

Πράξ.β:21 Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α’ Πέτρ.β:5 “Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός,ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας.”

Ο απόστολος Πέτρος περιέγραψε την Εκκλησία σαν ένα άγιο ιεράτευμα που προσφέρει πνευματικές θυσίες. Σ’ αυτό το μάθημα θα μελετήσουμε μερικές απ’ τις πνευματικές θυσίες που η Εκκλησία προσφέρει στον Κύριο.

Β. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

1. Η σημασία της προσευχής

Η προσευχή δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τις προσευχές των αγίων σαν θυμίαμα πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, μπροστά στο θρόνο (Αποκ.ε:8, η:3). Η μεγαλύτερη αμαρτία της Εκκλησίας είναι η έλλειψη προσευχής, η οποία οδηγεί στην ψυχρότητα, την αδιαφορία και την απιστία. Η προσευχή είναι το δυνατότερο όπλο της Εκκλησίας. Κινεί το Θεό προς τον άνθρωπο και τον άνθρωπο προς το Θεό. Ο Θεός δεν ευλογεί τεχνικές και μεθόδους, αλλά ευλογεί μία εκκλησία που προσεύχεται.

Ό, τι πολύτιμο, στον Κύριο

Ματθ.κς:6-13 Ότε δε ο Ιησούς ήτο εν Βηθανία εν τη οικία Σίμωνος του λεπρού, προσήλθε προς αυτόν γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου βαρυτίμου, και κατέχεεν αυτό επί την κεφαλήν αυτού, ενώ εκάθητο εις την τράπεζαν. Ιδόντες δε οι μαθηταί αυτού, ηγανάκτησαν λέγοντες· Εις τι η απώλεια αύτη; διότι ηδύνατο τούτο το μύρον να πωληθή με πολλήν τιμήν και να δοθή εις τους πτωχούς. Νοήσας δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Διά τι ενοχλείτε την γυναίκα; διότι έργον καλόν έπραξεν εις εμέ. Διότι τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμέ όμως πάντοτε δεν έχετε. Επειδή χύσασα αύτη το μύρον τούτο επί του σώματός μου, έκαμε τούτο διά τον ενταφιασμόν μου. Αληθώς σας λέγω, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εν όλω τω κόσμω, θέλει λαληθή και τούτο, το οποίον έπραξεν αύτη, εις μνημόσυνον αυτής.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πνευματική ανάγκη της Εκκλησίας σήμερα;

Αν σε οποιαδήποτε τοπική εκκλησία έκανα την ερώτηση αυτή, να ποια απάντηση θα έπαιρνα: 

•    Δεν υπάρχει αφιέρωση που έπρεπε να υπάρχει!
•    Δεν υπάρχει η αφιέρωση που κάποτε υπήρχε!
 

Όμως τι είναι η αφιέρωση και γιατί είναι τόσο σημαντική. Γιατί η έλλειψή της να είναι το μεγαλύτερο πνευματικό μας πρόβλημα;

Μη μου άπτου

Ιωάν.η:11-18

Ειδυλλιακή, τούτη η μεταναστάσιμη σκηνή. Γιομάτη χάρη, λεπτότητα και ρομαντικότητα. Όμως, ξέχωρα από τον όμορφο διάκοσμο, υπάρχει και η ουσία. Απλοδοσμένη και διδακτική. Εννοώ, το εδάφιο 17.

Αλήθεια, ρωτάς, γιατί ο αναστημένος Κύριος δεν επέτρεψε στην αγάπη της Μαρίας να τον εγγίσει; Σκέφθηκες, τι θέση έχει στον τρόπο της λατρείας μας, αυτό το «μη μου άπτου»;

Μοντέρνα μουσική.

Εκτός από τη μουσική σαν μορφή λατρείας, τί λέει ο αγιασμός για το θέμα της μουσικής γενικά; Φυσικά, ένας Χριστιανός μπορεί ν’ ακούσει μουσική που δεν είναι θρησκευτική. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη μουσικής που μπορεί να ακούσει ή να παίξει κανείς. Την ίδια στιγμή όμως, δεν επιτρέπονται όλα τα είδη της μουσικής σε κάποιον που θέλει να διατηρήσει τον αγιασμό του. Για άλλη μια φορά, πρέπει να στηριχτούμε στις προσωπικές πεποιθήσεις και στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Είμαστε ναοί του αγίου Πνεύματος και δεν θέλουμε να γεμίζουμε τ’ αυτιά μας με σκουπίδια.

Μουσική στη λατρεία.

Η μουσική μπορεί να διώξει μέριμνες και κακές σκέψεις και να φέρει ειρήνη, ενθάρρυνση και αμεσότητα προς το Θεό. Όπως φαίνεται στο βιβλίο των Ψαλμών, η μουσική είναι ένα πολύ σπουδαίο μέσο λατρείας. (Στην πραγματικότητα αυτό το βιβλίο γράφτηκε αρχικά σαν υμνολόγιο για τον Ισραήλ). Ερχόμαστε μπροστά στην παρουσία του Θεού με ψαλμούς, μπαίνουμε στις πύλες Του με ευχαριστία και στις αυλές Του με δοξολογία (Ψαλμ.ρ). Πολλά εδάφια στους Ψαλμούς μας νουθετούν να λατρεύουμε με ψαλμούς και με μουσικά όργανα. Ο Ψαλμ.ρν αναφέρει τα ακόλουθα όργανα που χρησιμοποιούσαν στη λατρεία: Σάλπιγγα, ψαλτήρι, άρπα, ντέφι ή τύμπανο, πνευστό όργανο, εύηχα όργανα και κύμβαλα αλαλαγμού. Μια μελέτη της Π.Δ. μας δείχνει πόσο δύναμη μπορεί να έχει και η ψαλμωδία και η μουσική στο να βοηθά τον άνθρωπο να λατρεύσει και να ανταποκριθεί στο Πνεύμα του Θεού.

Παραδείγματα λατρείας.

H Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη παραδείγματα λατρείας, προσευχής και δοξολογίας. Στην αφιέρωση του ναού, ο Σολομώντας προσευχήθηκε καθώς ήταν όρθιος με σηκωμένα τα χέρια και επίσης γονατιστός (Α’ Βασ.η:22,54). Όταν η κιβωτός του Θεού επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, ο Δαβίδ ήταν τόσο χαρούμενος που έβγαλε τα βασιλικά ενδύματά του και χόρευε μπροστά σ’ όλο τον Ισραήλ. Η Γραφή λέει: <Και ο Δαβίδ χόρεψε ενώπιον του Θεού με όλη του τη δύναμη> και προχωρούσε φωνάζοντας και πηδώντας. Η γυναίκα του Μιχάλ, τον μίσησε βλέποντάς τον έτσι, γιατί νόμιζε ότι μείωνε τον εαυτό του μπροστά σ’ όλο το λαό. Όταν τον επέπληξε, αυτός υποσχέθηκε να ενεργεί ακόμα πιο “αχρεία” και “χαμηλά”. Σαν αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, η Μιχάλ δεν γέννησε παιδί την υπόλοιπη ζωή της (Β’ Σαμ.ς:14-23). Ο Δαβίδ ήταν ένας Ανατολίτης βασιλιάς με μεγάλη δύναμη και αξίωμα, παρ’ όλα αυτά, λάτρευε ελεύθερα όταν η κιβωτός, που συμβολίζει την παρουσία του Θεού, επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ. Γιατί κι εμείς να μην κάνουμε το ίδιο όταν η καθ’ εαυτή παρουσία του Θεού έρχεται εν τω μέσω μας; (Νεεμ.η:6-9. θ:3-5).

ΛΑΤΡΕΙΑ - ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ.

«Απόδοτε εις τον Κύριον την δόξαν του ονόματος αυτού» Α΄Χρον.ις:29  (Ψαλμ.κθ:2  96:9)

«Οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι» (Ιωάν.δ:24)

Η αληθινή λατρεία. Η λατρεία είναι ένα ακέραιο μέρος του αληθινού αγιασμού. Απ’ την άλλη μεριά, ο αγιασμός είναι ένα βασικό συστατικό της αληθινής λατρείας. Η πιο αληθινή φόρμα λατρείας είναι η υπακοή και όχι η προσφορά θυσιών (Α΄Σαμ.ιε:22). Ο Θεός θα απορρίψει τη λατρεία που δεν προέρχεται από μια άγια ζωή. Δες Αμώς ε:21-27  Μαλαχ.α:10. Το είδος της λατρείας που ο Θεός αποδέχεται είναι η λατρεία που βγαίνει μέσα από μια ειλικρινή καρδιά και υποστηρίζεται από μια παραδεδομένη ζωή. Πρέπει να λατρεύουμε το Θεό εν πνεύματι και εν αληθεία. Μ’ αυτή την προοπτική, αυτή η μελέτη είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με τη λατρεία. Γι’ αυτό το λόγο, πιστεύουμε ότι πρέπει και θα ωφελήσει να περιλάβουμε μια μικρή μελέτη Βιβλικής λατρείας. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θέλουμε να συγκεντρώσουμε πληροφορίες για το πώς ο λαός του Θεού Τον λάτρευε, και πώς εκδήλωνε τη λατρεία αυτή και τα συναισθήματά του. Επειδή η μουσική παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στη λατρεία (τόσο μέσα στη Γραφή όσο και σήμερα) θα εξετάσουμε κι αυτό το θέμα.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (49)

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΣΤΗ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ (Α’ Κορ.ιδ:26-40)

Είναι βασικό στο θέλημα του Θεού, όλα τα πράγματα να λειτουργούν σύμφωνα με το σχέδιό Του. Ακριβώς όπως κάθε άτομο στο απέραντο σύμπαν μας λειτουργεί σύμφωνα με το δημιουργικό σκοπό του Θεού, έτσι πρέπει να λειτουργεί και η εκκλησία εάν θέλει να Τον ευχαριστήσει. Στην Α’ Κορ.ιδ:33 διαβάζουμε ότι: «ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων». Σύμφωνα με τον Παύλο, δεν πρέπει να υπάρχει απολύτως καμία ασυμφωνία στη λειτουργία των χαρισμάτων του πνεύματος.

Οι παραδόσεις (09)

Η ΛΑΤΡΕΙΑ

Η  λατρεία σε πολλές Χριστιανικές Εκκλησίες σήμερα, γίνεται κατά ένα τυπικό και καθορισμένο τρόπο. Γίνονται λειτουργίες τυποποιημένες, στερεότυπες, που επαναλαμβάνονται πάντοτε με τον ίδιο τρόπο, όπως είναι γραμμένες. Διαβάζονται ή ψέλνονται γραφτές προσευχές. Χρησιμοποιούνται διάφορα αντικείμενα και σύμβολα, και θεωρούνται απαραίτητα στη λατρεία, όπως: εικόνες, κεριά, καντήλια, θυμιατήρια και άλλα.

Ποιος τα άλλαξε;

Ποιος άλλαξε το ζωντανό πνεύμα, τη δύναμη και την απόφαση ζωής και θανάτου, της πίστης της Καινής Διαθήκης με τη σημερινή άβουλη θρησκεία του πρωινού της Κυριακής (όποτε μπορώ, αν μπορώ, αν ξυπνήσω, αν δεν έχω κάτι άλλο να κάνω…. Θα πάω εκκλησία);

Λατρεία = Αφιέρωση

- Ποια είναι η μεγαλύτερη ανάγκη της εκκλησίας σήμερα;

- Δεν υπάρχει η αφιέρωση που έπρεπε να υπάρχει.

Γάμος = ισόβια δέσμευση – ευθύνη – ταύτιση

Φλερτ = επιπόλαιο παιχνίδι χωρίς δεσμεύσεις – απόλαυση των χαρών χωρίς ευθύνη

Φλερτ με το Θεό = θες τη σωτηρία και τις ευλογίες, χωρίς όμως να είσαι έτοιμος να ζήσεις με αφιέρωση, ταυτισμένος με την εκκλησία, με υποχρεώσεις προς τους αδελφούς.

Θυσία αλαλαγμού

Β΄Χρον.κ:1-22

Αλαλάζω σημαίνει κραυγάζω δυνατά σε ένδειξη χαράς.

«Εν εζήτησα παρά του Κυρίου, τούτο θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Κυρίου και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού. Διότι εν ημέρα συμφοράς θέλει με κρύψει εν τη σκηνή αυτού· Θέλει με κρύψει εν τω αποκρύφω της σκηνής αυτού· θέλει με υψώσει επί βράχον· και ήδη η κεφαλή μου θέλει υψωθή υπεράνω των εχθρών μου των περικυκλούντων με· και θέλω θυσιάσει εν τη σκηνή αυτού θυσίας αλαλαγμού· θέλω υμνεί και θέλω ψαλμωδεί εις τον Κύριον. Άκουσον, Κύριε, της φωνής μου, όταν κράζω· και ελέησόν με και εισάκουσόν μου» (Ψαλμ.κζ:4-7).

Η ουσία της λατρείας

«παραστήσατε εαυτούς εις τον Θεόν ως ζώντας εκ νεκρών, και τα μέλη σας όπλα δικαιοσύνης εις τον Θεόν» (Ρωμ.ς:13β)

Η ουσία της λατρείας έγκειται στο να 'παραδοθείς' στο Θεό.

Η 'παράδοση' δεν είναι καθόλου δημοφιλής λέξη και οι άνθρωποι την απεχθάνονται όσο και τη λέξη 'υποταγή.' Σημαίνει ότι χάνεις και κανείς δεν θέλει να χάνει. Το να παραδίνεσαι θυμίζει δυσάρεστες εικόνες παραδοχής ήττας, εγκατάλειψης ενός παιχνιδιού, ή αναγνώρισης κάποιου αντίπαλου σαν πιο ισχυρού. Σχεδόν πάντα η λέξη χρησιμοποιείται με αρνητική έννοια.

ΔΕΚΑΤΑ (3)

 
 Να δίνω στον άνθρωπο του Θεού πρώτα; Ο σαρκικός άνθρωπος απορρίπτει αυτή την ιδέα αμέσως γιατί είναι εγωιστής και τα θέλει όλα δικά του. Όμως όταν το Άγιο Πνεύμα ανακαινίσει το νου μας, τότε  θέλουμε να μοιραζόμαστε ότι έχουμε με τους άλλους.

Όταν ο Ηλίας έφθασε στο σπίτι της χήρας από τη Σαρεπτά, τη βρήκε να μαζεύει ξύλα και της είπε: “φέρε μοι, παρακαλώ, ολίγον ύδωρ εν αγγείω, διά να πίω, (Α’Βασ.ιζ:9-16).  

ΑΓΙΑΣΜΟΣ 13 - Λατρεία, συναισθήματα και μουσική (2)

Μουσική στη λατρεία.

Η μουσική μπορεί να διώξει μέριμνες και κακές σκέψεις και να φέρει ειρήνη, ενθάρρυνση και αμεσότητα προς το Θεό.

Όπως φαίνεται στο βιβλίο των Ψαλμών, η μουσική είναι ένα πολύ σπουδαίο μέσο λατρείας. (Στην πραγματικότητα αυτό το βιβλίο γράφτηκε αρχικά σαν υμνολόγιο για τον Ισραήλ).

Ερχόμαστε μπροστά στην παρουσία του Θεού με ψαλμούς, μπαίνουμε στις πύλες Του με ευχαριστία και στις αυλές Του με δοξολογία (Ψαλμ.ρ). Πολλά εδάφια στους Ψαλμούς μας νουθετούν να λατρεύουμε με ψαλμούς και με μουσικά όργανα. Ο Ψαλμ.ρν αναφέρει τα ακόλουθα όργανα που χρησιμοποιούσαν στη λατρεία: Σάλπιγγα, ψαλτήρι, άρπα, ντέφι ή τύμπανο, πνευστό όργανο, εύηχα όργανα και κύμβαλα αλαλαγμού. Μια μελέτη της Π.Δ. μας δείχνει πόσο δύναμη μπορεί να έχει και η ψαλμωδία και η μουσική στο να βοηθά τον άνθρωπο να λατρεύσει και να ανταποκριθεί στο Πνεύμα του Θεού.