Προς Εβραίους (3)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Α. ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

ζ:1-28

Η σύγκριση της ιεροσύνης του Χριστού, μ’ αυτή του Ααρών συνεχίζεται. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Μελχισεδέκ εμφανίζεται ανώτερος του Αβραάμ ο οποίος είναι ανώτερος του Ααρών. Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ, είναι ανώτερος απ’ τον Ααρών.

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (14)

 

Η ΝΕΑ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

 

Το δεκάπηχο κυβικό δωμάτιο στην τέρμα δυτική πλευρά της Σκηνής, που ονομαζόταν τα Άγια των αγίων και στο οποίο ήταν τοποθετημένη η κιβωτός της διαθήκης, ήταν αυτό στο οποίο ο Θεός επέλεξε να φανερώσει την παρουσία Του καθώς θα κατοικούσε ανάμεσα στον λαό Του.

Λεγόταν Άγια των αγίων γιατί ο λαός το αναγνώριζε σαν το κατοικητήριο του Θεού. Από τότε ο λαός Ισραήλ ανέδειξε την κιβωτό της διαθήκης σαν έμβλημα της παρουσίας του Θεού. Η κιβωτός περιείχε τις λίθινες πλάκες πάνω στις οποίες ο Θεός είχε γράψει τις Δέκα Εντολές, οι οποίες λέγονταν οι πλάκες της διαθήκης ή του μαρτυρίου. Περιείχε επίσης μια χρυσή στάμνα με μάννα και την ράβδο του Ααρών που βλάστησε και έκανε καρπό αφού κόπηκε από το δέντρο.

Αυτός ο χώρος στον οποίο ο Θεός φανέρωνε την δόξα Του σαν νεφέλη πάνω από το ιλαστήριο, ανάμεσα στα χερουβείμ, ήταν ένας τύπος του ουρανού (Εβρ.θ:24). Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο κανείς δεν επιτρεπόταν να εισέλθει σε αυτό το δωμάτιο εκτός από τον αρχιερέα, τύπος του Ιησού Χριστού, και μόνο μία φορά το χρόνο για να κάνει την ετήσια εξιλέωση.

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (13)

 

ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΙΕΡΑΤΕΥΜΑ

 

Ο Θεός κάλεσε τον Μωυσή από το όρος Σινά και του έδωσε αυτό το πολύ ξεχωριστό μήνυμα για να το δώσει στον λαό Ισραήλ:

“Σεις είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους, και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού, και σας έφερα προς εμαυτόν τώρα λοιπόν, εάν τω όντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκη μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών διότι ιδική μου είναι πάσα η γη και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον....” (Έξοδ.ιθ:4-6).

Ο Μωυσής κάλεσε τους πρεσβύτερους του λαού και τους έδωσε όλους τους λόγους που ο Κύριος είχε προστάξει. Αυτοί απάντησαν ομόφωνα ότι θα έκαναν ότι είχε πει ο Κύριος. Κατόπιν ο Μωυσής επέστρεψε την απάντησή τους στον Κύριο (Έξοδ.ιθ:7,8).

Οι Ισραηλίτες πίστευαν ότι μπορούσαν να υπακούσουν τον Κύριο, και είχαν την πρόθεση να το κάνουν. Ωστόσο, δεν είχαν συνειδητοποιήσει την δική τους αδυναμία και αστάθεια. Την τρίτη ημέρα μετά την υπόσχεσή τους, ο Θεός έδωσε από την κορυφή του Σινά, μέσα από φωτιά, καπνό, βροντές και αστραπές, τις Δέκα Εντολές. Κατόπιν κάλεσε τον Μωυσή στο βουνό για 40 μέρες και νύχτες (Έξοδος κδ:17,18).

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (12)

 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΗ ΣΚΗΝΗ

 

Ήταν η ενοικούσα παρουσία του Θεού που έκανε την Σκηνή της ερήμου τόσο σημαντική για τους υιούς Ισραήλ. Ο Θεός είπε στον Μωυσή: “Και ας κάμωσιν εις εμέ αγιαστήριον, διά να κατοικώ μεταξύ αυτών” (Έξοδ.κε:8). 

Ωστόσο, ο λαός φοβόταν την παρουσία Του. Ήθελαν την προστασία Του και την πρόνοιά Του, αλλά δεν Τον ήθελαν να τους μιλάει ανοικτά. Αναγνώριζαν την φανέρωση της παρουσίας Του στη νεφέλη και στο στύλο της φωτιάς πάνω από την Σκηνή, όμως δεν μπορούσαν να μπουν μέσα. Μπορούσαν να λάβουν τις εντολές και τις οδηγίες του Θεού μόνο μέσω του Μωυσή. Κατά συνέπεια, εκτός από συγκεκριμένους προφήτες, ιερείς, και βασιλιάδες, ο Ισραήλ, σαν έθνος, δεν είχε προσωπική επαφή με τον Θεό.

Αυτός ήταν ο λόγος που τόσοι πολλοί απέτυχαν και ο λόγος που οι περισσότεροι από την παλιά γενιά ποτέ δεν μπήκαν στην Γη της Επαγγελίας. Ο Ισραήλ μπορούσε να κοιτάξει την Σκηνή και να δει ένα μέρος της υπηρεσίας των ιερέων, αλλά δεν μπορούσαν να έχουν σαν εμπειρία ή να δουν την δόξα του Θεού. Μπορούσαν μονάχα να υπακούν τις οδηγίες του Μωυσή, τα συνθήματα των σαλπίγγων, και να ακολουθούν την νεφέλη και τον στύλο της φωτιάς. Γι’ αυτό, ο λαός είχε μικρή κατανόηση και αντίληψη μιας πνευματικής ζωής. Σκέφτονταν μόνο σύμφωνα με τις ανάγκες, τις επιθυμίες, και τις απολαύσεις της σαρκικής ζωής.

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (11)

 

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΜΑΣ

 

Η ιεροσύνη του Ιησού Χριστού, είναι θεία και αιώνια. Ο Παύλος, μιλώντας για  την μεγάλη ιεροσύνη του Χριστού είπε:

“Και εκείνοι μεν έγιναν πολλοί ιερείς, επειδή εμποδίζοντο υπό του θανάτου να παραμένωσιν εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην. Όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχόμενους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών. Διότι τοιούτος αρχιερέας έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών, και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος όστις δεν έχει καθ’ ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς, να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερε εαυτόν διότι ο νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους, έχοντας αδυναμίαν ο λόγος όμως της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον, κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι τετελειωμένος εις τον αιώνα”  (Εβρ.ζ:23-28).

Αυτός ήταν ο Υιός της προφητείας του Ησαΐα, του οποίου το όνομα είναι θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ αιώνιος, Άρχων ειρήνης (Ης.θ:6).

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (10)

 

H ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ

Ο Θεός διόρισε μία διακονία από ιερείς προ καταβολής κόσμου. Αυτό ήταν μέρος του σχεδίου της απολύτρωσης εν Χριστώ. Μαθαίνουμε από την Βίβλο, ότι οι άνθρωποι ήταν εξοικειωμένοι με την διακονία των ιερέων, από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπινου γένους.

Η παλαιότερη αναφορά ιερέα ήταν αυτή του Μελχισεδέκ. Ήταν βασιλιάς της Σαλήμ και ιερέας του Θεού του Υψίστου. Συνάντησε και ευλόγησε τον Αβραάμ, ο οποίος επέστρεφε από την σφαγή των βασιλέων αφού είχε σώσει τον Λωτ και τον λαό των Σοδόμων (Γέν.ιδ:14-20).

Η διακονία του ιερατείου είναι πολύ σημαντική στο έργο του Κυρίου. Στον καιρό των Πατριαρχών, ο πατέρας (κεφαλή) της κάθε οικογένειας ή φυλής, γινόταν ο ιερέας της. Ο Μελχισεδέκ ήταν ένας τέτοιος ιερέας.

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (9)

 

Η ΝΕΦΕΛΗ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ

 

(Αριθμοί ι:1-36)

 

Πριν ανέβει η νεφέλη από την Σκηνή, ο Κύριος είπε στον Μωυσή: “Κάμε εις αυτόν δύο σάλπιγγας αργυράς σφυρήλατους θέλει κάμει αυτάς, και θέλουσιν είσθαι εις σε διά να συγκαλής την συναγωγήν, και να βάλλης εις κίνησην τα στρατόπεδα” (Αριθμοί ι:2).

Θα πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο για τον Μωυσή να διευθύνει τις φυλές του Ισραήλ καθώς στρατοπέδευαν και ταξίδευαν χωρίς τα συνθήματα των σαλπίγγων.

Οι σάλπιγγες μπορούσαν να ακουστούν στα πιο απομακρυσμένα στρατόπεδα των φυλών. Ο Κύριος επίσης συμβούλεψε τον Μωυσή σχετικά με τα διάφορα συνθήματα, και σε ποια συγκεκριμένη ομάδα θα έπρεπε να απευθύνεται το κάθε σύνθημα.

Ο Μωυσής, με την σειρά του, πληροφόρησε όλο τον λαό σχετικά με το νόημα των διαφόρων συνθημάτων των σαλπίγγων. Οι σάλπιγγες χρησιμοποιούνταν επίσης για άλλες περιπτώσεις, αλλά ίσως να ήταν πιο βοηθητικές στο να διευθύνουν τις κινήσεις αυτής της μεγάλης συναγωγής στα ταξίδια της.

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (8)

 

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

 

(Αριθμοί β:1-34)

 

Αυτοί που δεν πιστεύουν στην οργάνωση στο έργο του Κυρίου χρειάζονται να μελετήσουν την οργάνωση του Θεού στην κατασκευή της Σκηνής, τις υπηρεσίες του ιερατείου, την διάταξη του στρατοπέδου του Ισραήλ, τις υπηρεσίες των Λευιτών, και τον σχηματισμό αυτής της τεράστιας ομάδας ανθρώπων καθώς ταξίδευαν στην έρημο.

Μέσα σε όλη τη Βίβλο ο Θεός φανερώνεται σαν Θεός τάξης και οργάνωσης. Όταν οποιαδήποτε φάση του έργου του Θεού είναι σωστά οργανωμένη σύμφωνα με το θείο σχέδιό Του, όλα θα κινηθούν ομαλά.

Αλλά χωρίς την σωστή οργάνωση υπάρχει μονάχα χάος. Ο Κύριος χρησιμοποίησε τον Μωυσή, τον Ααρών, τους γιους του Ααρών, τους Λευίτες, τους αρχηγούς των φυλών, και τους αρχηγούς των οικογενειών αλλά τα σχέδια και οι οδηγίες προήλθαν από Αυτόν. Έδωσε τις οδηγίες Του στον Μωυσή, και ο Μωυσής μετέφερε τον λόγο Του στην υπεύθυνη ομάδα.

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (7)

 

Η ΦΥΛΗ ΤΟΥ ΛΕΥΙ ΔΙΑΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

 

(Αριθμοί α:1-54)

 

Ένα μήνα μετά το στήσιμο της Σκηνής, ο Κύριος είπε στον Μωυσή να απαριθμήσει όλους τους άνδρες άνω των είκοσι ετών, της συναγωγής των υιών του Ισραήλ, που ήταν ικανοί να πάνε για πόλεμο.

Απαριθμήθηκαν πρώτα σε οικογένειες, και έπειτα σε φυλές. Το σύνολο που είχαν προσόντα πολεμιστή ήταν 603.550 (Αριθμοί α:1-46). Με θεία εντολή, οι Λευίτες εξαιρέθηκαν από αυτήν την απαρίθμηση.

Οι 12 φυλές του Ισραήλ προήλθαν από τους 12 γιους του Ιακώβ. Όμως, καθώς επανεξετάζουμε τα ονόματα των δώδεκα φυλών, δεν βρίσκουμε καμία φυλή με το όνομα Ιωσήφ. Πριν ο Ιακώβ πεθάνει, είπε στον Ιωσήφ: “Και εγώ δίδω εις σε μερίδιον εν υπέρ τους αδελφούς σου, το οποίον έλαβον εκ της χειρός των Αμορραίων διά της μάχαιρας μου και διά του τόξου μου” (Γέν.μη:22).

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (6)

 

ΣΤΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ

 

(Έξοδ.μ:1-38)

 

Η μίτρα του αρχιερέα ήταν το τελευταίο κομμάτι όλου του έργου για να είναι τελειωμένη η Σκηνή. Δεν είχε ακόμη στηθεί, αλλά κάθε είδος που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της, η αυλή, η επίπλωση, και οι ιερατικές στολές ήταν έτοιμα, ακριβώς όπως παρήγγειλε ο Κύριος στο Μωυσή. Οι ικανοί τεχνίτες και οι πρόθυμοι εργάτες κοπίασαν με πιστότητα για 9 μήνες περίπου. Τώρα τα έφεραν όλα στον Μωυσή για να στηθούν (Έξοδ.λθ:32-43).

“Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωυσήν, λέγων, την πρώτην ημέραν του πρώτου μηνός θέλεις στήσει την σκηνήν, την σκηνήν του μαρτυρίου. Και τον πρώτον μήνα του δεύτερου έτους, την πρώτην του μηνός, εστήθη η σκηνή” (Έξοδ.μ:1,2,17).

Είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που ο Θεός, διά χειρός Μωυσή, είχε οδηγήσει τον λαό Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο. Βγήκαν έξω την 15η του πρώτου μήνα του νέου έτους τους, που ήταν η επόμενη του πρώτου Πάσχα που είχαν (Έξοδ.ιβ:1-11, 29-36, 40-42).

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (5)

 

Ο ΑΑΡΩΝ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ

 (Έξοδ. κη:1)

 

Ο Ααρών εργάστηκε με τον Μωυσή κατά την διάρκεια ολόκληρης της αναμέτρησης με τον Φαραώ. Αργότερα μαζί με τον Ωρ στήριζαν τα χέρια του Μωυσή ενώ ο Ιησούς του Ναυή κέρδιζε την μάχη ενάντια στον Αμαλήκ (Έξοδ.ιζ:8-13).

Και στην περίπτωση της πρώτης παραμονής του Μωυσή, των 40 ημερών και 40 νυχτών, στο όρος Σινά, ο Θεός του είπε να χρίσει τον Ααρών σαν αρχιερέα και τους γιους του Ααρών να εργάζονται μαζί του στο ιερατείο (Έξοδ.κη:1).

Παρόλα αυτά, ενώ ο Μωυσής ήταν πάνω στο βουνό, ο Ααρών ενέδωσε στην απαίτηση του λαού να τους φτιάξει ένα χρυσό μοσχάρι (Δευτ.θ:20). Και ο Θεός και ο Μωυσής ήταν εξοργισμένοι με τον Ααρών γι’ αυτή την μεγάλη αμαρτία (Έξοδ.λβ:7-35). Παρόλα αυτά, ο Μωυσής μεσίτευσε μπροστά στον Κύριο για τον αδελφό του. Χάρη στο μεγάλο έλεος του Θεού, ο Ααρών ξαναέστρεψε στην χάρη, και αυτός και οι γιοι του καθιερώθηκαν στην ιεροσύνη.

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (4)

 

Η Κιβωτός της Διαθήκης (Έξοδ.λζ:1-9)

 

Η κιβωτός της Διαθήκης ήταν αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό αντικείμενο της Σκηνής. Το περιεχόμενο της δηλώνει ότι ήταν το έμβλημα της παρουσίας του Θεού.

Ήταν ένα κιβώτιο, δύο πήχες στο μήκος, μιάμιση πήχη στο πλάτος, και μιάμιση στο ύψος, το οποίο ήταν φτιαγμένο από ξύλο ακακίας, καλυμμένο έσωθεν και έξωθεν με χρυσό.

Είχε ένα χρυσό στεφάνι γύρω από την κορυφή της και χρυσούς κρίκους στις γωνίες στις δύο πλευρές της, απ’ όπου περνούσαν μοχλοί καλυμμένοι με χρυσό, για τη μεταφορά της. Το κάλυμμα για την κιβωτό, το ιλαστήριο, ήταν φτιαγμένο από καθαρό χρυσό με ένα χερούβ από το ίδιο υλικό σε κάθε άκρη. Έβλεπαν το ένα το άλλο, και τα φτερά τους που ήταν ανοιγμένα, άγγιζαν του ενός του άλλου πάνω από το ιλαστήριο. Η νεφέλη της δόξας του Θεού φανερωνόταν πάνω απ’ το ιλαστήριο, ανάμεσα στα χερουβείμ. Ο Κύριος είπε στον Μωυσή «Και θέλεις θέσει εν τη κιβωτό τα μαρτύρια τα οποία θέλω δώσει εις σε» (Έξοδ.κε:16).

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (3)

 

Φτιάχνοντας τη Σκηνή

Ο Κύριος κάλεσε ονομαστικά τον Βεσελεήλ, ένα εγγονό του Ωρ. Ήταν προφανώς ικανός σε πολλές τέχνες και προικισμένος από τον Κύριο με σοφία, σύνεση και επιστήμη σε όλα αυτά τα πράγματα. Φαίνεται ότι είχε διοριστεί, με την βοήθεια του Ελιάβ, να διδάσκει κι άλλους να κάνουν αυτή την δουλειά (Έξοδ.λε:30-35).

Ο Βεσελεήλ θα ανέθεσε τις διάφορες δουλειές σε εργάτες ικανούς στην ειδικότητά τους. Μια ομάδα θα δούλευε για τις κουρτίνες και τα παραπετάσματα της Σκηνής (Έξοδ.λς:8-19) ενώ μια άλλη θα έφτιαχνε τις σανίδες για τα περιτειχίσματα, τους μοχλούς που τις κρατούσαν ενωμένες, και τις ασημένιες υποδοχές (υποβάσια) που αποτελούσαν τα θεμέλια για τους τοίχους (Έξοδ.λς:20-34). Ίσως η ίδια ομάδα που έφτιαξε τα καλύμματα να έφτιαξε και το καταπέτασμα που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων.

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (2)

 

Ο Μωυσής στο όρος Σινά

 

(Έξοδος κε-λα)

 

Συνοδευόμενος από τον Ιησού του Ναυή, τον Ααρών και τους γιους του, ο Μωυσής ανέβηκε μέχρι ένα σημείο πάνω στο όρος, όπου είδαν τον Κύριο στην δόξα Του, να κάθεται σε λιθόστρωτο από λίθους σαπφείρου. Έπειτα ο Κύριος κάλεσε τον Μωυσή πάνω στο βουνό όπου παρέμεινε 40 μέρες και 40 νύχτες (Έξοδ.κδ:12-18).

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Θεός έγραψε τις Δέκα Εντολές σε δύο λίθινες πλάκες και έδωσε στον Μωυσή τα σχέδιά Του, τα πρότυπά Του, και πλήρεις οδηγίες για την κατασκευή της Σκηνής του Μαρτυρίου. Επίσης είπε στο Μωυσή να δεχτεί αυτοπροαίρετες προσφορές από τον λαό, όλων των υλικών που θα χρειάζονταν για το κτίσιμο της Σκηνής, την επίπλωσή της, και τις υπηρεσίες της (Έξοδ.κε:1-9).

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (1)

 Εισαγωγή

Η μελέτη της σκηνής στην έρημο αρχίζει στην Γέν.β:1-3 τότε που ο Θεός έκανε διαθήκη με τον Αβραάμ. Αυτή η διαθήκη πέρασε στον γιο του Αβραάμ, τον Ισαάκ (Γέν.κs:1-5) και μετά στον γιο του Ισαάκ, τον Ιακώβ (Γέν.κn:10-15), του οποίου το όνομα άλλαξε σε Ισραήλ τη στιγμή που νικήθηκε από τον άγγελο του Κυρίου (Γέν.λβ:25-30).

Η διαθήκη κληρονομήθηκε αργότερα από τους απογόνους του Ιακώβ που έγιναν γνωστοί σαν ο λαός Ισραήλ.

Ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ ότι θα έδινε στους απογόνους του την γη Χαναάν, μια περιοχή που κατοικούνταν τότε από ειδωλολατρικές φυλές. Είπε ακόμα στον Αβραάμ ότι παρ’ όλο που το σπέρμα του θα κατοικούσε σε μια γη που δεν θα ήταν δική τους, και θα καταθλίβονταν, θα επέστρεφαν στην γη της Επαγγελίας στην τέταρτη γενιά (Γέν.ιε:1-21).

Τελικά, με τον Μωυσή, οδήγησε τον λαό Ισραήλ έξω απ’ την Αίγυπτο όπως είχε υποσχεθεί (Έξοδ.ιβ:40-42).

Ο λόγος του Θεού (11)

Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ (τυπολογικά).

1. Η Αίγυπτος είναι τύπος του κόσμου της αμαρτίας καθώς είχε τον πλούτο την χλιδή αλλά και την δύναμη (Eβρ.ια:26 Α' Ιωάν.β:15)

2. Είναι τύπος της σαρκικής γήινης σοφίας και της ψεύτικης θρησκείας (Έξοδ.η:7 Α' Βασ.δ:30).

3. Ο Φαραώ είναι τύπος του Σατανά που κυβερνά τον κόσμο της αμαρτίας (Β' Κορ.δ:4)

4. Γενικά το σύστημα της Αιγύπτου συμβολίζει το σύστημα του Αντίχριστου που είναι γεμάτο από υπερηφάνεια μεγαλαυχία και ηδονή (Β' Τιμ.γ:4)

5. Ακόμη συμβολίζει το κοσμικό σύστημα που πάντοτε συνθλίβει και καταδιώκει τον λαό του Θεού (Δευτ.δ:20,  Ιωάν.ιε:18-19).

Το βιβλίο των αριθμών 13

ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο του βιβλίου των Αριθμών. Περιέχει λεπτομερή κατάλογο των ονομάτων των δώδεκα αρχηγών της συναγωγής και των σχετικών προσφορών τους με την ευκαιρία του στησίματος της σκηνής.

Ο μη πνευματικός αναγνώστης, διαβάζοντας αυτό το κεφάλαιο, εύκολα μπορεί να αναρωτηθεί: «Γιατί κάτι που μπορεί να ειπωθεί σε δέκα γραμμές κρατάει τόσο πολύ; Αν κάποιος άνθρωπος θα ήθελε να αναφέρει τα γεγονότα που εξιστορεί αυτό το κεφάλαιο, θα τα συνόψιζε σε μια απλή διήγηση, ότι οι 12 άρχοντες πρόσφεραν αυτά κι αυτά.

Το βιβλίο των αριθμών 007

γ:14,15,16

Εδώ αριθμούνται οι Λευίτες όχι από 20 χρονών, αλλά από ενός μηνός και πάνω. Καταγράφονται όλα τα αρσενικά για λόγους τάξης και υπη­ρεσίας στη σκηνή του Μαρτυρίου. Οι Λευίτες υπηρετούσαν το Θεό από τα 30 μέχρι τα 50 τους χρόνια. Ο Θεός μοίρασε τις δουλειές που έπρεπε να γίνονται στη σκηνή και αργότερα στο ναό σ’ όλες τις οικογένειες των Λευιτών και έτσι ήξεραν ότι η τάδε οικογένεια είχε να κάνει αυτή τη δουλεία, η άλλη την άλλη κτλ. Έπρεπε τώρα κάθε οικογένεια να ξέρει πόσα άτομα είναι για να βγουν σωστά οι υπηρεσίες και να μην λείψει τίποτα από την σκηνή του Μαρτυρίου.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (20)

ΕΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εβρ.θ:1-5 Αρχίζει να μιλάει εδώ για τη σκηνή του Μαρτυρίου. Συγκρίνει τη Σκηνή του Μαρτυρίου με την αληθινή σκηνή του Θεού που δεν είναι φτιαγμένη από ανθρώπινα χέρια. Περιγράφει ο απόστολος Παύλος τη Σκηνή του Μαρτυρίου γιατί ο καθένας που θέλει να μελετήσει τη Βίβλο πρέπει να είναι εξοικειωμένος με το σχέδιο της σκηνής. Μιλάει στους Εβραίους που ξέρουν την Π.Δ. και θέλει να τους δείξει, τι σήμαιναν όλοι αυτοί οι τύποι στη Σκηνή του Μαρτυρίου.

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (19- τελευταίο)

ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ

Ο Μωυσής, σαν τύπος του Χριστού, έντυσε κομμάτι - κομμάτι τον Ααρών και τους γιους του. Πρώτα τους φόρεσε τον κεντητό λινό χιτώνα που στερεωνόταν με ζώνη (Έξ.κη:39) και μετά τον κυανού ποδήρη του Εφόδ (Έξ.κη:31) που στο κράσπεδό του είχε χρυσά κουδουνάκια και ρόδια (κη:33-35). Μετά, αυτό καθ’ αυτό το Εφόδ που από την περιγραφή του, φαίνεται ότι ήταν ένα είδος γιλέκου ή περιβλήματος χωρίς μανίκια, του οποίου το μπροστινό και το πίσω μέρος ενώνονταν σε κάθε ώμο με ένα ονυχίτη λίθο και οι οποίοι λίθοι ήταν τοποθετημένοι σε χρυσούς οικίσκους. Τα ονόματα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ ήταν χαραγμένα στους δύο λίθους, έξι ονόματα σε κάθε λίθο. Ο αρχιερέας πάντοτε μετέφερε αυτά τα ονόματα, τα οποία αντιπροσώπευαν ολόκληρη τη συναγωγή του Ισραήλ, στους ώμους του, για να δηλώσουν την δύναμη του όταν πήγαινε μπροστά στον Κύριο. Η ζώνη φαίνεται ότι ήταν κεντητή και ήταν πιθανόν προσδεμένη στο εφόδ στην περιοχή της μέσης. (Έξ.κη:8).