Πιστεύουμε ότι η Βίβλος είναι θεόπνευστη, ο
αλάνθαστος λόγος του Θεού.
"Όλη
η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς
επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης" (Β' Τιμ.γ:16).
Είναι η μόνη δοσμένη εξουσία απ’ το Θεό στον
άνθρωπο, γι’ αυτό το λόγο η διδασκαλία, η πίστη, η ελπίδα καθώς και η ζωή της
εκκλησίας πρέπει να εναρμονίζεται μ’ αυτήν.
Η Βίβλος είναι για να διαβάζεται και να
μελετάται απ’ όλους τους ανθρώπους, μπορεί όμως να γίνει πραγματικά κατανοητή
μόνο από εκείνους που είναι χρισμένοι από το Άγιο Πνεύμα (Α' Ιωάν.β:27).
"...ουδεμία
προφητεία της γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως. Διότι δεν
ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι
ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού" (Β' Πέτρ.α:20-21).
Ο Ένας Αληθινός Θεός
"...πρώτη
πασών των εντολών είναι, "Άκουε Ισραήλ Κύριος ο Θεός ημών είναι είς
Κύριος"
(Μάρκ.ιβ:29 & Δευτ.ς:4).
"είς
Θεός και Πατήρ πάντων, ο ών επί πάντων, και δια πάντων, και εν πάσιν υμίν" (Εφεσ.δ:6).
Πιστεύουμε στον Ένα αιώνιο Θεό που είναι
άπειρος στη δύναμη, Άγιος στη φύση Του, στις ιδιότητες και στους σκοπούς Του, ο
Οποίος είναι απόλυτη και αδιαίρετη θεότητα. Αυτός ο Ένας αληθινός Θεός
φανερώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη πολλές φορές με διάφορους τρόπους και στους
έσχατους καιρούς "εν Υιώ"
(Εβρ.α:1). Σήμερα είναι ανάμεσά μας σαν Πνεύμα Άγιο (Ιωάν.ιδ:15-31).
Η Βίβλος δεν απολογείται σχετικά με το Θεό
αλλά Τον φανερώνει σαν απόλυτη και υπέρτατη εξουσία (Ρωμ.α:19,21,28,32 β:15).
Ο Θεός είναι αόρατος, δίχως σώμα και μέλη,
και γι' αυτό είναι ελεύθερος από κάθε περιορισμό. Είναι Πνεύμα (Ιωάν.δ:24) και "...πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει..."
(Λουκ.κδ:39).
Ο Υιός του Θεού.
Ο Ένας αληθινός Θεός, ο Γιάχβε της Παλαιάς
Διαθήκης, κατοίκησε πλήρως μέσα στον άνθρωπο Χριστό Ιησού που γεννήθηκε από την
παρθένο Μαρία στο πλήρωμα των καιρών (Γαλ.δ:4). Όπως λέει ο απόστολος Παύλος "Και αναντιρρήτως το μυστήριον της
ευσεβείας είναι μέγα ο Θεός εφανερώθει εν σαρκί, εδικαιώθει εν Πνεύματι, εφάνει
εις αγγέλους, εκηρύχθει εις τα έθνη, επιστεύθει εις τον κόσμον, ανελήφθει εν
δόξει" (Α' Τιμ.γ:16). "εις
τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν" (Ιωάν.α:11).
Ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί στο Γιο Του τον
Ιησού Χριστό τον Οποίο γέννησε (Ματθ.α:18-25
Εβρ.α:5 Λουκ.β:11).
«...ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλάσσων τον
κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών...» (Β'
Κορ.ε:19).
Πιστεύουμε ότι "...εν αυτώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς"
(Κολ.β:9). "ότι εν αυτώ ευδόκησεν
πάν το πλήρωμα κατοικήσαι" (Κολ.α:19 κείμενο).
Ο Ιησούς ήταν ταυτόχρονα τέλειος άνθρωπος και
ο Θεός. Σαν άνθρωπος ήταν ο αμνός του Θεού, η θυσία, αυτός που έπαθε, πέθανε,
αναστήθηκε και αναλήφθηκε για τη σωτηρία μας. Είναι ο μόνος μεσίτης μεταξύ Θεού
και ανθρώπων (Α' Τιμ.β:5).
Ως προς τη θεότητά Του, ο Κύριός μας είναι ο
Ίδιος ο Θεός Πατέρας (Ιωάν.κ:28 & ιδ:10). Είναι ο ΩΝ επί πάντων Θεός
ευλογητός εις τους αιώνας (Ρωμ.θ:5). Αυτός είναι ο Θεός ο αληθινός και η ζωή η
αιώνιος (Α' Ιωάν.ε:20). Αυτός είναι ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ (Αποκ.α:8 & 11 Ιωάν.η:58 με Εξοδ.γ:14).
"Διότι
πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού όταν δε είπη ότι πάντα είναι υποτεταγμένα,
φανερόν ότι εξαιρείται ο υποτάξας εις αυτόν τα πάντα" (Α' Κορ.ιε:27).
"Όταν
δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθεί εις
τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, δια να είναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι" (Α' Κορ.ιε:28).
"Εγώ
είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο
Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ" (Αποκ.α:8).
Το όνομα
Ο Θεός χρησιμοποίησε πολλούς τίτλους στην
Παλαιά Διαθήκη. Πριν το Νόμο, το "Ελ", "Ηλ",
"Ελοχίμ" ή "Αδωνάϊ" μαζί με κάποιο άλλο συνθετικό (Ελ Σαντάϊ,
Ελ Γκιμπόρ), και αφού έδωσε το Νόμο, το όνομα της διαθήκης με τον άνθρωπο,
"Γιάχβε", μαζί με κάποιο συνθετικό πάλι, ανάλογα με τι ο λαός Του Τον
ήθελε να είναι (Γιάχβε Σαλώμ, Γιάχβε Ιρέ, Γιάχβε Ραφά κτλ).
«...παιδίον
εγεννήθη εις ημάς υιός εδόθη εις ημάς...και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή
Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Αιώνιος Πατέρας (Εβρ. κείμενο), Άρχων ειρήνης» (Ησ.θ:6).
Αυτή η προφητεία του Ησαΐα εκπληρώθηκε όταν ο
άγγελος του Κυρίου είπε στον Ιωσήφ: «θέλει
δε γεννήσει υιόν, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν διότι αυτός θέλει
σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.α:21).
«Και
δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν
δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξ.δ:12).
Η δημιουργία του ανθρώπου και η πτώση του.
Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο
αθώο, καθαρό και άγιο. Όμως εξαιτίας της αμαρτίας της ανυπακοής, ο Αδάμ και η
Εύα, οι πρώτοι άνθρωποι, έπεσαν από την άγια πολιτεία τους και ο Θεός τους
έδιωξε από την Εδέμ. «...δι ενός ανθρώπου
η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον...» (Γεν.α:27 Ρωμ.γ:23 & ε:12).
Μετάνοια και βάπτισμα στο νερό.
Άφεση και συγχώρεση των αμαρτιών αποκτάται τη
στιγμή του βαπτίσματος στο νερό, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αφού έχει
προηγηθεί γνήσια μετάνοια, ομολογία και εγκατάλειψη των αμαρτιών. Δικαιωνόμαστε
με την πίστη δια του Κυρίου Ιησού Χριστού (Ρωμ.ε:1). Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής
κήρυξε βάπτισμα μετάνοιας, ο Ιησούς επίσης και ήταν βασική διδασκαλία στη
διακονία των αποστόλων (Πράξ.β:38
ια:18 ιζ:30).
Η λέξη «μετάνοια» σημαίνει: Η κατόπιν
ερχόμενη σκέψη / Η αλλαγή (μεταβολή) γνώμης, μετάνοια, μεταμέλεια.
Ο Ιησούς είπε: «...εάν δεν μετανοήτε πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή» (Λουκ.ιγ:3).
«και να
κηρυχθεί εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης
αρχής από Ιερουσαλήμ»
(Λουκ.κδ:47).
Ο βιβλικός τρόπος βαπτίσματος γίνεται με
καταβύθιση στο όνομα του Ιησού, σύμφωνα με το βιβλίο των Πράξεων των αποστόλων
β:38, η:16, ι:48,
ιθ:5.
Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής στο Ματθ.γ:11 είπε: «...αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι
Αγίω και πυρί».
Ο Ιησούς στις Πράξ.β:5 είπε: «σείς όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω,
ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας».
Ο Λουκάς μας λέει στις Πράξ.β:4 «...και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου,
και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν»
Οι όροι «βάπτισμα εν Πνεύματι Αγίω και
πυρί», «επλήσθησαν Πνεύματος Αγίου» και η «δωρεά του Αγίου
Πνεύματος» είναι συνώνυμοι όροι που χρησιμοποιούνται εναλλακτικά στη Βίβλο.
Σύμφωνα με τη Γραφή, όλοι όσοι λαμβάνουν αυτή
τη δωρεά ή πληρώνονται ή βαπτίζονται με το Άγιο Πνεύμα, έχουν κοινό γνώρισμα το
αρχικό σημείο της ομιλίας σε άλλες (άγνωστες) γλώσσες.
Η ομιλία άγνωστων γλωσσών όπως αναφέρεται
στις Πράξ.β:4, ι:46 & ιθ:6 και το χάρισμα των γλωσσών όπως εξηγείται στην
Α’ Κορ.ιβ & ιδ είναι ίδια στην ουσία αλλά διαφέρουν στη χρήση και το σκοπό.
Ο Κύριός μας δια μέσου του προφήτη Ιωήλ είπε: «...θέλω εκχέει το πνεύμα μου επί πάσαν
σάρκαν...» (β:28).
Ο Πέτρος εξηγώντας αυτή την θαυμαστή εμπειρία
είπε: «...έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν
του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε (ο Ιησούς) τούτο το οποίον τώρα σείς βλέπετε και
ακούετε.............προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς
πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών» (Πράξ.β:33
& 39).
Θεμελιώδης διδασκαλία.
Η βασική, θεμελιώδης διδασκαλία μας είναι η
πλήρης σωτηρία κατά το βιβλικό πρότυπο: Μετάνοια, βάπτισμα στο νερό με
καταβύθιση, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού για την άφεση των αμαρτιών, το
βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος με το αρχικό σημείο των ξένων γλωσσών, όπως τις
δίνει το Άγιο Πνεύμα και η εκπλήρωση αγιοσύνης εν φόβω Θεού.
Θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε την ενότητα
του πνεύματος μέχρι να έλθουμε όλοι στην ενότητα της πίστης (Εφες.δ:3,13).
