Γέν.κζ:11-13
Και είπεν ο Ιακώβ προς Ρεβέκκαν την μητέρα
αυτού, Ιδού, ο Ησαύ ο αδελφός μου είναι ανήρ δασύτριχος, εγώ δε ανήρ άτριχος·
ίσως με ψηλαφήση ο πατήρ μου, και θέλω φανή εις αυτόν ως απατεών, και θέλω
σύρει επ' εμαυτόν κατάραν και ουχί ευλογίαν. Είπε δε προς αυτόν η μήτηρ αυτού,
Επ' εμέ η κατάρα σου, τέκνον μου· μόνον υπάκουσον εις την φωνήν μου και ύπαγε,
φέρε μοι αυτά.
Εδώ φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας του
Ιακώβ. Αντί να ταραχτεί και να αρνηθεί ν’ αμαρτήσει (Δευτ.κζ:18), ενδιαφέρεται
μόνο για το ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες. Όταν αργότερα η μητέρα του τον
διασφαλίζει ότι αυτή θα πάρει την κατάρα- αν υπάρξει τέτοια-και τις συνέπειες,
ο Ιακώβ είναι προθυμότατος να προχωρήσει στη συνωμοσία.
Γέν.κζ:14-26
Στις θερμές χώρες οι κατσίκες δεν έχουν πολύ
τρίχα. Η Ρεβέκκα με πολύ τέχνη θα έραψε αυτά τα δέρματα από τα ερίφια
προκειμένου να μιμηθεί το δέρμα του Ησαύ.
Ο Ιακώβ δεν πρέπει να γνώριζε καλά το Θεό,
γιατί δεν τον βλέπουμε διατεθειμένο να Τον εμπιστευθεί για το χρόνο και την
εκλογή των μέσων. Απ’ την αρχή που ήθελε την κληρονομιά και την ευλογία τον
βλέπουμε να προσπαθεί με κάθε είδους τεχνάσματα και πανουργίες να τις πετύχει
αντί να διαλέξει την απλή εξάρτηση απ’ το Θεό. Όλοι ξέρουμε πόσο η καρδιά αντιστέκεται
σ’ αυτή την εξάρτηση και υποταγή. Για να γνωρίσει κανείς τί σημαίνει ανθρώπινη
φύση, δεν χρειάζεται να κάνει πολλά. Αρκεί να τη βάλει για λίγο σ’ αυτή τη θέση
της εξάρτησης και γρήγορα θα δει πώς φέρεται εκεί. Επειδή δεν γνωρίζει το Θεό
δεν μπορεί να Τον εμπιστευθεί κι εδώ ακριβώς είναι το μυστικό της αθλιότητας
και της κατάπτωσής της. Αγνοεί τελείως τον αληθινό Θεό με αποτέλεσμα να είναι
άθλια και άχρηστη. Η γνώση του Θεού είναι πηγή ζωής. Τί μπορεί να είναι ο
άνθρωπος πριν αποκτήσει αυτή τη ζωή;
Βλέπουμε η ανθρώπινη φύση της Ρεβέκκας και
του Ιακώβ να υπερισχύουν πάνω στον Ισαάκ και τον Ησαύ. Δεν βλέπουμε σ’ αυτούς
καμία εξάρτηση απ’ το Θεό. Ήταν εύκολο να εξαπατήσουν τον Ισαάκ αφού δεν έβλεπε
καλά, αντί να αποβλέψουν στο Θεό ο Οποίος μπορούσε να ματαιώσει τελείως την
πρόθεση του Ισαάκ να ευλογήσει εκείνον που ο Θεός δεν ήθελε. Κάθε φορά που
απομακρυνόμαστε απ’ την φροντίδα του Θεού, μόνο ταλαιπωρίες μπορούμε να
επισύρουμε εναντίον μας. Όταν δοκιμαζόμαστε, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτό που
χρειαζόμαστε δεν είναι ν’ αλλάξουν οι περιστάσεις, αλλά η νίκη κατά του εαυτού
μας.
Κύριος ο Θεός σου έφερεν αυτό έμπροσθέν μου
(εδ.20). Φαίνεται ότι ο Ισαάκ δεν ήταν συνηθισμένος σε τέτοια λόγια απ’ τον
Ησαύ, υποψιάστηκε κάτι και γι’ αυτό ζητά να ψηλαφίσει τον Ιακώβ. Αυτός, μη
διστάζοντας να πει ψέματα, εξαπατά τον πατέρα του (εδ.24).
Γέν.κζ:27-29
Και επλησίασε, και εφίλησεν αυτόν· και
ωσφράνθη την οσμήν των ενδυμάτων αυτού, και ευλόγησεν αυτόν και είπεν, Ιδού, η
οσμή του υιού μου είναι ως οσμή πεδιάδος, την οποίαν ευλόγησεν ο Κύριος· Λοιπόν
ο Θεός να σοι δώση από της δρόσου του ουρανού και από του πάχους της γης και
αφθονίαν σίτου και οίνου· Λαοί να σε δουλεύσωσι και έθνη να σε προσκυνήσωσι· να
ήσαι κύριος των αδελφών σου, και οι υιοί της μητρός σου να σε προσκυνήσωσι·
κατηραμένος όστις σε καταράται, και ευλογημένος όστις σε ευλογεί
Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε εδώ, ότι ο
Ισαάκ παρά την υπερβολική αδυναμία της σάρκας του, διατηρεί, δια πίστεως, το
αξίωμα που του έδωσε ο Θεός. Απαγγέλλει την ευλογία με όλη τη συναίσθηση της
εξουσίας που του έχει δοθεί να ευλογεί. Μιλά σαν ένας άνθρωπος που δια πίστεως
έχει στη διάθεσή του όλους τους θησαυρούς της γης. Δεν διακρίνουμε κάποια
ψεύτικη ταπεινοφροσύνη, αλλά ούτε κατεβαίνει απ’ την υψηλή θέση που έχει,
εξαιτίας των εκδηλώσεων της ανθρώπινης φύσης του. Είναι αλήθεια ότι πριν λίγο
έκανε ένα σοβαρό λάθος ενεργώντας αντίθετα προς το θέλημα του Θεού. Είναι η
ιδιότητα της πίστης που μας υψώνει πάνω απ’ όλα τα λάθη μας και τις συνέπειές
τους, για να πάρουμε τη θέση που η χάρη του Θεού μας έχει ετοιμάσει.
Με την ευλογία που απαγγέλθηκε στον Ιακώβ
έγινε κύριος των αδελφών του, και θα είναι καταραμένος όποιος τον καταριέται,
όπως θα είναι ευλογημένος όποιος τον ευλογεί. Ό,τι κι αν είναι σήμερα ο Ισραήλ,
καλό είναι να προσέχουμε πώς μιλάμε για το φυσικό λαό του Θεού. Οι Ισραηλίτες
είναι λαός του Θεού κάτω από παιδεία. Όταν κάποτε οι Βαβυλώνιοι κατέλαβαν την
Ιερουσαλήμ, η Τύρος χάρηκε γι’ αυτό και είπε λόγια άσχημα. Ο Θεός λοιπόν
στέλνει τον προφήτη Του να πει ότι είναι εναντίον της Τύρου, επειδή μίλησε κατά
της Ιερουσαλήμ την ώρα που παιδεύει το λαό Του (Ιεζεκ.κς:1-6). Στο εδ.28
βλέπουμε να δίνονται υλικές ευλογίες και στο εδ.29 πνευματικές.
Γέν.κζ:30-33
Και καθώς έπαυσεν ο Ισαάκ ευλογών τον Ιακώβ,
μόλις ο Ιακώβ είχεν εξέλθει απ' έμπροσθεν του πατρός αυτού Ισαάκ· και ήλθεν
Ησαύ ο αδελφός αυτού εκ του κυνηγίου αυτού. Και έκαμε και αυτός εδέσματα και
έφερε προς τον πατέρα αυτού· και είπε προς τον πατέρα αυτού, Ας σηκωθή ο πατήρ
μου, και ας φάγη εκ του κυνηγίου του υιού αυτού, διά να με ευλογήση η ψυχή σου.
Και είπε προς αυτόν Ισαάκ ο πατήρ αυτού, Τις είσαι; Ο δε είπεν, Είμαι ο υιός
σου, ο πρωτότοκός σου Ησαύ. Και εξεπλάγη ο Ισαάκ έκπληξιν μεγάλην σφόδρα, και
είπε, Ποίος είναι λοιπόν εκείνος, όστις εκυνήγησε κυνήγιον, και μοι έφερε και
έφαγον από πάντων πριν εισέλθης, και ευλόγησα αυτόν; και ευλογημένος θέλει
είσθαι.
Οι ευλογίες που ειπώθηκαν απ’ το στόμα του
Ισαάκ δεν μπορούσαν να ανακληθούν. Στο εδ.33 βλέπουμε ότι «εξεπλάγη έκπληξιν
μεγάλην σφόδρα», κι αυτό γιατί ήξερε ο Ισαάκ ότι προσπάθησε να παραγκωνίσει το
σχέδιο του Θεού, αλλά ο Θεός δεν το επέτρεψε. Δεν αξίζει να αγωνίζεται κανείς
ενάντια στο θέλημα του Θεού! Τώρα πλέον, ο Ιακώβ «ευλογημένος θέλει είσθαι».
