Τον Σολομώντα διαδέχτηκε ο γιος
του Ροβοάμ.
Ο Ροβοάμ ήταν αγράμματος και κυβερνούσε δεσποτικά. Ο ιστορικός
Ιώσηπος τον αποκάλεσε υπερήφανο και ανόητο άνθρωπο. Όπως ο πατέρας του, είχε
πολυτελείς συνήθειες. Είχε 18 συζύγους, 60 παλλακίδες, 28 γιους και 60
θυγατέρες (Β’ Χρον.ια:21). Ήταν 41
χρονών όταν έγινε βασιλιάς και βασίλεψε για 17 χρόνια.
Ο Ιεροβοάμ ήταν ο πρώτος βασιλιάς του Βόρειου Βασιλείου.
Ήταν ικανός άνθρωπος. Είχε
εργαστεί κάτω απ’ τον Σολομώντα κι ήταν υπεύθυνος των εργατών στο χτίσιμο της
Μιλλώ (Α’ Βασ.ια:26-28).
Μετά το θάνατο του Σολομώντα, ο
Ιεροβοάμ παντρεύτηκε μια Αιγύπτια πριγκίπισσα κι επίστρεψε στο Ισραήλ για να
βασιλεύσει στις 10 βόρειες φυλές.
Πολύ σύντομα μετά το θάνατο του
Σολομώντα, μια επανάσταση διαίρεσε το έθνος.
Ο Ροβοάμ πρέπει να είχε
ενημερωθεί για τη δυσαρέσκεια των
βόρειων φυλών.
Οι 10 φυλές, με αρχηγό τον
Ιεροβοάμ, ζήτησαν απ’ τον Ροβοάμ να ελαφρώσει τους φόρους που είχε επιβάλει ο
πατέρας του Σολομών. Ο Ροβοάμ ζήτησε τρεις μέρες για να εξετάσει το αίτημά
τους. Συμβουλεύτηκε τους πρεσβύτερους συμβούλους που βοηθούσαν τον Σολομώντα
όταν ζούσε, κι αυτοί του είπαν να φανεί καλός και ν’ αλαφρώσει τους βαρείς
φόρους που είχε επιβάλει ο πατέρας του. Τον διαβεβαίωσαν ότι μ’ αυτό τον τρόπο
θα κέρδιζε την αληθινή αφοσίωση του λαού.
Ο Ροβοάμ μετά στράφηκε στους
νεώτερους συμβούλους που έδειχναν να θέλουν τη συνέχιση της σπατάλης και της
πολυτέλειας. Τον συμβούλεψαν να πει: «Ο
μικρός μου δάκτυλος θέλει είσθαι παχύτερος της οσφύος του πατρός μου»
(ι:10). Ο Ροβοάμ δέχτηκε τη συμβουλή των νέων, και είπε στους Ισραηλίτες που
μαζεύτηκαν μετά από τρεις μέρες: «Ο πατήρ
μου σας επαίδευσε με μάστιγας, εγώ δε θέλω σας παιδεύσει με σκορπίους»
(ι:11).
Τότε, μια κραυγή υψώθηκε: «Εις τας σκηνάς σου έκαστος, Ισραήλ».
Το Βόρειο βασίλειο με τις 10
φυλές ήταν πιο δυνατό απ’ το νότιο βασίλειο, ωστόσο, το τελευταίο ήταν
ισχυρότερο πνευματικά.
Ο Ιεροβοάμ υπήρξε ένας
θρησκευτικός αποστάτης. Φοβήθηκε ότι αν ο λαός επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ για να
λατρεύσει το Θεό, αυτό θα ευνοούσε μια επανασύνδεση των δύο βασιλείων. Για να
προλάβει κάτι τέτοιο, έκανε καινούρια κέντρα λατρείας στο Δαν και τη Βαιθήλ, φτιάχνοντας
από ένα χρυσό ομοίωμα βοδιού σε κάθε τόπο. Έχτισε ναούς για να στεγάσει τα
ομοιώματα αυτά και ίδρυσε ένα ιερατείο που δεν αποτελείτο από Λευίτες.
Αντικατέστησε την εορτή της Σκηνοπηγίας με ένα ετήσιο ειδωλολατρικό πανηγύρι.
Η ενέργεια αυτή του Ιεροβοάμ ήταν
μεγάλης σημασίας, επειδή οδήγησε το λαό στην ειδωλολατρία. Ο λόγος του Θεού
ονομάζει αυτή την πράξη του Ιεροβοάμ «αμαρτία» (Α’ Βασ.ιβ:30) κι αυτός υπεύθυνος επειδή οδήγησε τον Ισραήλ ν’
αμαρτήσει (ις:19).
Και είπεν ο Ιεροβοάμ εν τη καρδία αυτού. Τώρα θέλει επιστρέψει η
βασιλεία εις τον οίκον του Δαβίδ· εάν ο λαός ούτος αναβή διά να προσφέρη θυσίας
εν τω οίκω του Κυρίου εν Ιερουσαλήμ, τότε η καρδία του λαού τούτου θέλει
επιστρέψει προς τον κύριον αυτού, τον Ροβοάμ βασιλέα του Ιούδα, και θέλουσι
θανατώσει εμέ και επιστρέψει προς Ροβοάμ τον βασιλέα του Ιούδα. Έλαβε λοιπόν ο
βασιλεύς βουλήν και έκαμε δύο μόσχους χρυσούς, και είπε προς αυτούς, Φθάνει εις
εσάς να αναβαίνητε εις Ιερουσαλήμ· ιδού, οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες σε
ανήγαγον εκ γης Αιγύπτου. Και έθεσε τον ένα εν Βαιβήλ και τον άλλον έθεσεν εν
Δαν. Και έγεινε το πράγμα τούτο αιτία αμαρτίας· διότι επορεύετο ο λαός έως εις
Δαν, διά να προσκυνή ενώπιον του ενός. (Α’ Βασ.ιβ:26-30).
Ο Ιεροβοάμ κατεχόταν από ένα
συνεχή φόβο. Φοβόταν την Ιερουσαλήμ, το ναό, τις γιορτές.
Και ιδού, ήλθεν άνθρωπος του Θεού εξ Ιούδα εις Βαιθήλ με λόγον του
Κυρίου· ο δε Ιεροβοάμ ίστατο επί του θυσιαστηρίου, διά να θυμιάση. Και εφώνησε προς το θυσιαστήριον με λόγον
του Κυρίου, και είπε, Θυσιαστήριον, θυσιαστήριον, ούτω λέγει Κύριος· Ιδού, υιός
θέλει γεννηθή εις τον οίκον του Δαβίδ, Ιωσίας το όνομα αυτού, και θέλει
θυσιάσει επί σε τους ιερείς των υψηλών τόπων, τους θυμιάζοντας επί σε, και οστά
ανθρώπων θέλουσι καυθή επί σε. Και έδωκε σημείον την αυτήν ημέραν, λέγων, Τούτο
είναι το σημείον, το οποίον ελάλησεν ο Κύριος· Ιδού, το θυσιαστήριον θέλει
διασχισθή, και η στάκτη η επ' αυτού θέλει εκχυθή. Και ότε ήκουσεν ο βασιλεύς
Ιεροβοάμ τον λόγον του ανθρώπου του Θεού, τον οποίον εφώνησε προς το
θυσιαστήριον εν Βαιθήλ, εξέτεινε την χείρα αυτού από του θυσιαστηρίου, λέγων,
Συλλάβετε αυτόν. Και εξηράνθη η χειρ αυτού, την οποίαν εξέτεινεν επ' αυτόν,
ώστε δεν ηδυνήθη να επιστρέψη αυτήν προς εαυτόν. Και διεσχίσθη το θυσιαστήριον
και εξεχύθη η στάκτη από του θυσιαστηρίου, κατά το σημείον το οποίον έδωκεν ο
άνθρωπος του Θεού διά του λόγου του Κυρίου. Και απεκρίθη ο βασιλεύς και είπε
προς τον άνθρωπον του Θεού, Δεήθητι, παρακαλώ, Κυρίου του Θεού σου και
προσευχήθητι υπέρ εμού, διά να επιστρέψη η χειρ μου προς εμέ. Και εδεήθη ο
άνθρωπος του Θεού προς τον Κύριον, και επέστρεψεν η χειρ του βασιλέως προς
αυτόν και αποκατεστάθη ως το πρότερον. (Α’ Βασ.ιγ:1-6).
Αυτός ο ανώνυμος προφήτης,
στέκεται μπροστά στο βασιλιά, και με σταθερή φωνή αναγγέλλει το μήνυμα της
τιμωρίας από το Θεό.
α) Είχε θάρρος, και δεν
ήταν τυχαίο.
Αν το θέλημα του Θεού είναι
ξεκαθαρισμένο μέσα στην καρδιά σου, τότε προχωράς αδιαφορώντας για τις
συνέπειες.
Αυτός που έδωσε την εντολή θα
φροντίσει γι’ αυτές.
Άραγε δεν σκέφτηκε τι τον
περίμενε;
Η ασφάλειά μας είναι στην υπακοή
του λόγου του Θεού.
β) Είχε ευαίσθητη καρδιά.
Έξαλλος ο βασιλιάς φωνάζει Συλλάβετε
αυτόν… Αλλά τώρα ταπεινωμένος ζητάει προσευχή, κι ο προφήτης προσεύχεται.
Μπορούσε να τον αγνοήσει.
Μπορούσε να τον αφήσει στη δίκαιη τιμωρία του (αφού ο Θεός τον τιμώρησε….).
Πόσο μας λείπει το έλεος….
Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του
ελέους αυτού (Θρ.γ:32).
Κι όταν έχουμε έλεος, πηγάζει από
αδιαφορία για το δεδηλωμένο θέλημα του Θεού και δεν μπορεί ποτέ να έχει καλό
αποτέλεσμα.
Το ίδιο ισχύει για την προσήλωση
στο θέλημα του Θεού χωρίς οίκτο.
γ) Αντιστάθηκε στον πειρασμό.
Ο βασιλιάς τον κάλεσε σε
φιλοξενία. Δύσκολη στιγμή, υπήρχε η εντολή του Θεού!
Και είπεν ο βασιλεύς προς τον άνθρωπον του Θεού, Είσελθε μετ' εμού εις
τον οίκον και λάβε τροφήν, και θέλω σοι δώσει δώρα. Αλλ' ο άνθρωπος του Θεού
είπε προς τον βασιλέα, Το ήμισυ του οίκου σου αν μοι δώσης, δεν θέλω εισέλθει
μετά σού· ουδέ θέλω φάγει άρτον ουδέ θέλω πίει ύδωρ εν τω τόπω τούτω διότι
ούτως είναι προστεταγμένον εις εμέ διά του λόγου του Κυρίου, λέγοντος, Μη φάγης
άρτον και μη πίης ύδωρ και μη επιστρέψης διά της οδού, διά της οποίας ήλθες.
Και ανεχώρησε δι' άλλης οδού και δεν επέστρεψε διά της οδού, διά της οποίας
ήλθεν εις Βαιθήλ. (Α’ Βασ.ιγ:7-10)
Ο διάβολος δεν καταθέτει τα όπλα,
μετά από κάποια νίκη μας, θα επιτεθεί με πιο ύπουλο τρόπο.
Δεν κουράζεται να προσπαθεί να σε
παρασύρει μακριά από το θέλημα του Θεού.
Οι πειρασμοί δεν σταματάνε, αλλά
«Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα».
Πολλές φορές, οι πιο ύπουλοι
πειρασμοί έρχονται από «αδελφούς».
Μπροστά στον ειδωλολάτρη βασιλιά
νίκησε, όμως νικήθηκε όταν ο διάβολος επιστράτευσε για όργανό του ένα «προφήτη»
(Τροία, Δούρειος ίππος).
Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον
παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα (Γαλ.α:8).
Ο διάβολος χρησιμοποιεί ανθρώπους
που δεν είναι εντάξει με το Θεό, για να κηρύττουν άλλο ευαγγέλιο.
Σε όλη την ιστορία της εκκλησίας
το ίδιο πατρόν.
Τι δουλειά είχε ο προφήτης στην
ειδωλολατρική Βαιθήλ; Προφανώς συμβιβάστηκε, αλλά έχασε το Πνεύμα του Θεού. Ίσως
ζήλεψε τον καινούριο προφήτη (Α’
Βας.ιγ:11-32).
Και υπήγε και εύρηκε το σώμα αυτού ερριμμένον εν τη οδώ, και την όνον
και τον λέοντα ισταμένους πλησίον του σώματος· ο λέων δεν έφαγε το σώμα ουδέ
διεσπάραξε την όνον. (ιγ:28)
Έγινε έτσι για να φανεί ότι ο
Θεός είπε στο λιοντάρι.
Η αμαρτία είναι φωτιά και όποιος
παίζει μαζί της θα καεί.
Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή
αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. (Ρωμ.ς:23).
Ίσως φαίνεται αυστηρή η κρίση του
Θεού, αλλά στο ιγ:9, ο ίδιος είπε ποιο ήταν το θέλημα του Θεού.
Αν δεν ερχόταν η τιμωρία, θα
μπορούσε να πει κανείς ότι και τα λόγια προς τον Ιεροβοάμ μπορεί να μην ήταν
από το Θεό.
Πόσο προσεκτικοί πρέπει να
είμαστε!
Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση. (Α’ Κορ.ι:12)
Στο τέλος μετανιώνει, αλλά το
κακό έχει ήδη γίνει, οπότε είναι αργά.
Ο προφήτης της Βαιθήλ είναι
κυνικός, δεν λέει ότι αυτός ήταν η αιτία.
Εύκολο να κρίνεις! Έχεις όμως
ποτέ εξετάσει κατά πόσο έχεις φταίξει κι εσύ;
