Προς Ρωμαίους (083)

Επίλογος (ιε:14-ις:27)

Το τελευταίο τμήμα της προς Ρωμαίους επιστολής παίρνει τη μορφή προσωπικού συμπεράσματος. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου μοιάζει μάλλον με δογματική πραγματεία παρά γράμμα, σ’ αυτή την ενότητα υπερισχύουν τα χαρακτηριστικά ενός γράμματος. Ο Παύλος συζήτησε τους στόχους του σαν απόστολος, συμπεριλαμβανομένου του σκοπού της συγγραφής και τα προσωπικά του σχέδια για το μέλλον. Στην πορεία, τα επεξεργάσθηκε σε αρκετά σημεία και  τα υπαινίχθηκε στον πρόλογο. Τελείωσε με μια σύσταση ενός χριστιανού εργάτη, με χαιρετισμούς σε πολλούς Ρωμαίους αγίους, με τελικές οδηγίες και προειδοποιήσεις και μια τελική έκφραση δοξολογίας στο Θεό. Αν και ο επίλογος δεν είναι κατά κύριο λόγο διδασκαλικός, μπορούμε να διακρίνουμε πολλές πολύτιμες πνευματικές πληροφορίες και μαθήματα από τις συμπερασματικές παρατηρήσεις του Παύλου. 

Κ α λ η μ έ ρ α

Χαμογέλα - Ψάλλε - Δόξαζε

Αυτές οι τρεις λέξεις είναι μια συνταγή. Είναι ένα φάρμακο. Είναι ένας τρόπος ζωής. Είναι μια συνταγή για το άγχος της ζωής. Είναι ένα φάρμακο για την δυστυχία και την κακομοιριά. Είναι ένας ουράνιος τρόπος ζωής.

Ας αρχίσουμε μεθοδικά.

Χαμογέλα παντού και πάντοτε. Πέταξε την δουλική μάσκα της σοβαρότητάς σου και το ύφος το γεμάτο περίσκεψη στον σκουπιδοτενεκέ. Μάθε να χαμογελάς μόνος σου. Χωρίς να συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το ξεχωριστό.

Γραφές και παραδόσεις (26)

Το αντικείμενο της εν Χριστώ πίστης.

Ο Θεός στηρίζει τις υποσχέσεις Του σε ένα μοναδικό και συγκεκριμένο αντικείμενο πίστης που είναι το πρόσωπο και το έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Α’ Κορ.β:2 Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο τι ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον.

Να ποιες σώζουσες αλήθειες μας προσφέρει το κήρυγμα του σταυρού για να πιστέψουμε.

Καλημέρα

Το αραίωμα

Η γλώσσα των μαθηματικών είναι πολύ όμορφη. Εύστοχη, απλή, χωρίς πολλές, περιττές συζητήσεις. Μιλούν με σαφή και καθαρό τρόπο. Βάζεις μερικούς νόμους και πάνω στις στερεές βάσεις τους χτίζεις τη θεωρία σου, τις αποδείξεις σου. Θα προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τον τρόπο αυτό.

Θεώρημα πρώτο. Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο. Όλους τους ανθρώπους. Καμία διάκριση. Όποια κι αν είναι η γνώμη τους ή η στάση τους απέναντί Του.

Θεώρημα δεύτερο. Ο Θεός γνωρίζει τί χρειάζεται ο άνθρωπος. Απόλυτο αυτό. Μόνο ο Θεός το ξέρει. Κανένας άλλος, ούτε ο ίδιος μας ο εαυτός.

Αρπαγή: Πριν ή μετά τη Μεγάλη θλίψη;

Κατά την Αρπαγή της εκκλησίας, θα αρπαχτούν στον ουρανό όλοι οι πιστοί. Αυτοί που έχουν πεθάνει αφού αναστηθούν, αλλά και όσοι είναι ζωντανοί εκείνη τη στιγμή (Α’ Θες.δ:13-18).

Εάν η Αρπαγή συμβεί πριν τη Μ. Θλίψη, τότε σαφώς η Δεύτερη Έλευση του Χριστού - στο τέλος της θλίψης για να σώσει τον Ισραήλ κατά τη μάχη του Αρμαγεδδώνα - είναι ένα ξεχωριστό γεγονός, σύμφωνα με το Ζαχ.ιδ:3-5.

«πάντες οι άγιοι» πρέπει να συνοδεύουν τον Χριστό πίσω στη γη. Αλλά αν η Αρπαγή γίνει στο τέλος της Μ. Θλίψης, θα πρέπει να είναι ταυτόχρονη με την Δεύτερη Έλευση, σαν να είναι το ίδιο γεγονός. Τελικά τι είναι: δύο γεγονότα που τα χωρίζουν επτά χρόνια, ή ένα γεγονός με δύο διαφορετικούς σκοπούς;

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (25)

Η πίστη μας επιφέρει την τακτοποίησή μας απέναντι στον Θεό, μόνο εφόσον έχει τα ίδια γνωρίσματα που διέκριναν και την πίστη του Αβραάμ. Ο πατέρας της πίστης δεν δικαιώθηκε από τα έργα, συνεπώς ούτε κι εμείς πρέπει να επιδιώξουμε την δικαίωσή μας δια των έργων. Αυτός δεν καυχήθηκε στον εαυτόν του και στις ηθικές επιτυχίες του συνεπώς ούτε κι εμείς πρέπει να καυχόμαστε στον εαυτό μας και στις ηθικές μας επιτυχίες. Ο πατέρας της πίστης δέχτηκε με ταπείνωση τις υποσχέσεις του Θεού, υπάκουσε στον λόγο του Θεού, στηρίχτηκε με εμπιστοσύνη στις επαγγελίες του Θεού και το αποτέλεσμα αυτού του είδους της πίστης ήταν «δικαιοσύνη» δηλαδή ηθική τακτοποίηση του Αβραάμ απέναντι στον Θεό.

Κλωνοποίηση

1. ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Πριν από πολλά χρόνια το επιστημονικό περιοδικό SCIENCE είχε φιλοξενή­σει άρθρο δύο επιστημόνων της γενετικής, όπου εθεωρείτο αδύνατο τεχνικά να εφαρμοσθεί ο κλωνισμός θηλαστικών με την απλή μεταφορά και εμφύτευση πυρήνα κυττάρου.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1997 πραγματοποιήθηκε και αυτό το αδύνατο! στο εργαστήριο του Ινστιτούτου Ρόσλιν στο Εδιμβούργο. Με την αφαίρεση  και τη μεταφορά του κυτταρικού πυρήνα, δηλαδή με την αφαίρεση και τη μεταφορά γενετικού υλικού από σωματικό κύτταρο και τη μεταφύτευση του σε ωάριο άλλου τύπου γεννήθηκαν δύο πρόβατα, τα προϊόντα της κλωνοποίησης.

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (24)

ΓΡΑΦΕΣ: Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Ο Κύριος Ιησούς διατάσσει: «Ερευνάτε τας Γραφάς» 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία διατάσσει: «υπακούτε στις Παραδόσεις».

Ο Κύριος Ιησούς επιπλήττει: «Πλανάσθε μη γνωρίζοντες τις Γραφές»

Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιπλήττει: Πλανάσθε μη γνωρίζοντες τας αποφάσεις των συνόδων.

Ναι. Έρχου. Κύριε Ιησού

Είσαι ο ερχόμενος Κύριος. Αυτός που ήλθε και ξαναήλθε και θα ξαναέλθει. Και έρχεται κάθε στιγμή που θα τον θελήσουμε και θα τον ζητήσουμε, και θα του ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας.

Ναι έρχου Κύριε Ιησού. Κάνε να λάμψει το φως του προσώπου Σου, η δοξασμένη Σου παρουσία και να διώξει τα σαμιαμίδια και τους σκορπιούς, που γυροφέρνουν στις καρδιές.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γραφές και παραδόσεις (23)

Η Λυδία λίθος που δοκιμάζει τη Χριστιανική αλήθεια είναι οι Γραφές. Οι Γραφές πρέπει ν’ αποδεικνύουν το κύρος των προφορικών παραδόσεων. Το Ευαγγέλιο που οι απόστολοι κήρυξαν προφορικά δεν είναι διαφορετικό από εκείνο που έγραψαν.

Ο μακρύς χρόνος δέκα εννέα αιώνων που μας χωρίζει από την αποστολική εποχή, οι οξείς και φανατισμένες διαμάχες που έγιναν διά μέσου των δέκα - εννέα αυτών αιώνων γύρω από το Χριστιανικό δόγμα, ακόμα και μεταξύ αναγνωρισμένων θεολόγων της Εκκλησίας- οι συγκρούσεις πολλών εκκλησιαστικών Συνόδων ακόμα και σε ουσιώδη θέματα πίστης, τα σχίσματα των εκκλησιών καθώς και η δημιουργία και η εξάπλωση κάθε λογής αιρέσεων, όλ' αυτά είναι παράγοντες που σε κάθε λογικό Χριστιανό είναι επόμενο να γεννήσουν δικαιολογημένη υποψία και δυσπιστία απέναντι στο κύρος των προφορικών παραδόσεων. Σαν να μην ήταν όλ' αυτά αρκετά, έρχεται και η ιστορία για να μας ομολογήσει τις αλλοιώσεις και πλαστογραφίες των Πατερικών έργων πάνω στα όποια στηρίζεται κατά μεγάλο μέρος η Παράδοση, προσθέτοντας έτσι στη σύγχυση και αβεβαιότητα ακόμα περισσότερη σύγχυση και αβεβαιότητα.

Καρπός που να μένει

Στον κήπο του πατρικού σπιτιού είχαμε μια ροδακινιά. Παράξενο και ασυνήθιστο δέντρο για την περιοχή. Όλοι όσοι περνούσαν μπρος από το σπίτι το κοιτούσαν απορημένοι. Συχνά μας ρωτούσαν να μάθουν τί είδους δέντρο ήταν. Όταν όμως, κατά το καλοκαίρι, έβγαζε τους καρπούς του, κανένας δεν ρωτούσε πιά. Όλοι βλέποντας τους καρπούς το αναγνώριζαν και το θαύμαζαν χαμογελώντας.

Η καρποφορία για το πιστό παιδί του Θεού δεν είναι κάτι το προαιρετικό. Μερικοί πιστεύουν και κηρύττουν πως αν έρθει ο καρπός και όταν έρθει, όσος κι αν είναι, είναι ευπρόσδεκτος. Σαν να πρόκειται για κάτι τυχαίο. Λάθος τραγικό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Κάτι πρακτικό

Οι άνθρωποι είναι έξυπνοι και κάνουν διασταυρώσεις. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουν επιθυμητά αποτελέσματα.

Προβληματίζει μερικούς το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε». 

Είναι, πολλοί αδελφοί που το ζουν, χωρίς καμιά δυσκολία. Λοιπόν, για τους άλλους χρειάζεται κάτι πρακτικό. Μια διασταύρωση. Είναι τόσο απλό και εύκολο. Λοιπόν.

Όλη τη μέρα η σκέψη μας, αδιάκοπα, λειτουργεί. Είναι ένας τεράστιος μηχανισμός. Δεν είναι της ώρας να τον αναλύσουμε. Λοιπόν αυτήν την αδιάκοπη σκέψη, που ποτέ δεν σταματά, και σαν μια ταινία, διαρκώς, μας παρουσιάζει πρόσωπα και πράγματα, αυτήν την σκέψη θα την παντρέψουμε με την προσευχή.

Γραφές και παραδόσεις (22)

Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα της ανάγκης που υπάρχει να επικυρώνεται η προφορική παράδοση από τις Γραφές είναι η μέθοδος που εφάρμοσαν στην αποστολική περίοδο οι νεοπροσήλυτοι Χριστιανοί της Βέροιας.

Οι άνθρωποι εκείνοι, αν και ήταν αυτήκοοι μάρτυρες του κηρύγματος του αποστόλου Παύλου, δεν παρέλειψαν εν τούτοις να ερευνούν τις Γραφές για να οδηγηθούν από τις Γραφές αν έπρεπε να δεχτούν η ν' απορρίψουν την προφορική διδασκαλία του Παύλου. Γι' αυτούς λοιπόν το κριτήριο που ξεχώριζε τον λόγο του ανθρώπου από τον λόγο του Θεού ήταν κατά πόσον η διδασκαλία του ανθρώπου, άσχετα αν ο άνθρωπος αυτός ήταν ο απόστολος Παύλος, βρισκόταν σε ομοφωνία με τις μαρτυρίες των Γραφών.

Καλημέρα

Η αγάπη του Θεού

Πως κερδίζεται η χάρη του Θεού;

ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ! 

Εφεσ.β:4,5 ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, διά την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού· κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι·

Εφεσ.α:3-5 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης, προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού,

Πρέπει να αισθανόμαστε ασφάλεια στην αγάπη του Θεού μας!

Ο διάβολος θέλει να διασαλεύσει αυτή την ασφάλεια.

Ψαλμός πθ:1

Προς Ρωμαίους (082)

Η βιβλική έννοια της χριστιανικής ελευθερίας είναι τρίπτυχη.

(1) Ελευθερία από την αμαρτία. Πριν πιστέψουμε ήμασταν δούλοι της αμαρτίας. Τώρα, σαν άτομα μέσα στα οποία κατοικεί το Άγιο Πνεύμα, έχουμε δύναμη ενάντια στην αμαρτία (Ιωάν.η:32-36, Ρωμ.ς:1-23).

(2) Ελευθερία από το νόμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός έχει καταργήσει τον ηθικό νόμο, αλλά ότι είμαστε ελεύθεροι από το νόμο της Παλαιάς Διαθήκης σε συγκεκριμένες περιπτώσεις: 

(α) απαλλαγή από την κατάρα του Νόμου, που ήταν θάνατος (Γαλ.γ:13). Χριστός πέθανε στη θέση μας κι έτσι ο νόμος δεν έχει καμία εξουσία να μας καταδικάσει. 

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (21)

Διδάσκεται ότι η πίστις μας πρέπει να είναι θεμελιωμένη όχι μόνον στις Γραφές αλλά και στις παραδόσεις.

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία» γράψει ο Ανδρούτσος  «δοξάζει ότι πηγαί της Χριστιανικής διδασκαλίας είναι δύο, ένθεν μεν η Αγία Γραφή, ένθεν δε η Ιερά Παράδοσις, η άγραφος δηλαδή διδασκαλία, η διά ζώσης φωνής εις την Εκκλησίαν υπό των Αποστόλων παραδοθείσα, και εν ταις Συνόδοις, τοις Πατράσι και τη πράξει της Εκκλησίας φερομένη».

Είναι μάλλον περιττό να επανέλθουμε στο θέμα των πηγών της Χριστιανικής πίστης, επειδή δείξαμε ήδη ότι τόσο η Αγία Γραφή όσο και οι αποστολικοί Πατέρες και ιδιαίτερα ο Ειρηναίος, δεν αναγνωρίζουν παρά μία πηγή της Χριστιανικής πίστης, τις Γραφές.

Ας δούμε, όμως, πώς ο παραπάνω συγγραφέας, δεχόμενος τη θεωρία των δύο πηγών, διατυπώνει τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των Γραφών αφενός και των Παραδόσεων αφετέρου:

Τα τούβλα

Θα σας πω μια ιστορία.

Αυτή η ιστορία, στάθηκε για μένα σταθμός στην πνευματική μου ζωή.

Αυτή η ιστορία, για μένα ήτανε απάντηση προσευχών, δώρο του Κυρίου, που Τον ευχαρίστησα, και Τον ευχαριστώ, σχεδόν κάθε μέρα.

Μπορεί σε σας να μην κάνει εντύπωση, να σας φανεί παράξενη, μυστήρια, κουτή. Δεν πειράζει. Την κρατώ για τον εαυτό μου και για όσους θα πιάσουν το μήνυμά της.

Λοιπόν, ένα βραδινό, σε μια πόλη της Γερμανίας, παλιά ιστορία, λίγο πριν κλείσουν τα εμπορικά μαγαζιά, ένας φτωχός νέος, πηγαίνει μπροστά στο γραφείο ενός πλούσιου έμπορου και του ζήτησε βοήθεια. Ο γέρο έμπορος τον αγριοκοίταζε και του λέει. «Βοήθεια δεν έχει. Εάν θες δουλειά, έλα αύριο το πρωί». «Ναι αφεντικό, είπε, αυτός θα έλθω».

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (20)

Αν ο Κύριος Ιησούς πράγματι συνέδεσε τη σωτηρία των ανθρώπων με τη συγχώρηση των αμαρτιών από άλλους ανθρώπους, παραμένει ανεξήγητο γιατί οι απόστολοι δεν εννόησαν έτσι το ζήτημα κι' άφησαν τους πιστούς δεμένους στις αμαρτίες τους, μολονότι είχαν την εξουσία να τους συγχωρήσουν.

Για ν' αποδειχτεί λοιπόν το κύρος του μυστηρίου της μετάνοιας, χρειάζεται πρώτα ν' αποδειχτούν τα εξής:

Εσύ το λες; Γιατί;

Ο Παύλος το είπε απλά και καθαρά. Τελείως αβίαστα.

Μέσα μου, μέσα στο σώμα μου, δεν ζώ εγώ, ζει κάποιος άλλος, ζει ο Χριστός.

Μπορείς να το πεις και σύ;

Λες πως είσαι Χριστιανός, δηλαδή ακόλουθος του Χριστού, δηλαδή δικός Του, δηλαδή πως Του ανήκεις.

Πολύ καλά όλα αυτά. Μα γιατί δεν μπορείς να επαναλάβεις τα ίδια λόγια; Να έχεις την ίδια εμπειρία;

Μα βέβαια αυτό είναι κάτι άλλο. Ίσως είναι το απόλυτο κάτι άλλο.

Κ α λ η μ έ ρ α