ΠΟΙΗΤΙΚΑ - Το βιβλίο των ψαλμών (3)

4.  ΨΑΛΜΟΣ ΙΘ

Α.  Πού απευθύνεται αυτός ο ψαλμός

Απευθύνεται στον «πρώτο μουσικό»

Β.  Ο συγγραφέας του ψαλμού

Αποδίδεται στον Δαβίδ

Γ.  Η περίσταση κάτω από την οποία γράφτηκε

Η θέα του ήλιου που ανέτειλλε στον ουρανό της ανατολής παρακίνησε τον Δαβίδ να γράψει αυτό τον ψαλμό (εδ.4β-6)

Δ.  Το θέμα του ψαλμού

·      Η δόξα του Θεού οπως αποκαλύπτεται στη δημιουργία (εδ. 1-6). Σ’ αυτά τα εδάφια ο Θεός αποκαλείται «Ελ», ο Δημιουργός Θεός α.  Τα μέσα αυτής της αποκάλυψης.

Αυτή η αποκάλυψη γίνεται μέσω του στερεώματος, των άστρων, του φεγγαριού και ειδικότερα μέσω του ήλιου.  Δες εδ.4β-6 και Ρωμ.α:20

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Β' Ιωάννου

Α. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Η επιστολή αυτή μοιάζει πολύ με την τρίτη επιστολή του Ιωάννη. Ήταν σύντομα προσωπικά γράμματα σε φίλους, τα οποία διαφυλάχτηκαν για χάρη της Εκκλησίας. Ήταν γραμμένα αναμφίβολα στο καθιερωμένο φύλλο παπύρου της εποχής εκείνη και κάθε ένα απ’ αυτά είχαν έκταση μίας σελίδας. Και τα δύο αυτά τα σύντομα γράμματα γράφτηκαν περίπου την ίδια εποχή και σχεδόν σίγουρα γράφτηκαν στην Έφεσο.

Ψαράδες - Το σχέδιο του ψαρά

I Ω Β (2)

ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

Α. Τα ποιητικά βιβλία είναι: Ιώβ, Ψαλμοί, Παροιμίες, Εκκλησιαστής, Άσμα Ασμάτων.  Τα βιβλία αυτά ονομάζονται και «Σοφίας της Βίβλου».

1.   Η περισσότερη Εβραϊκή ποίηση δεν είναι πλασμένη από μυθικά, αλλά από πραγματικά πρόσωπα της ιστορίας, τα οποία παίρνει σαν βάση για να διδάξει.

2.   Λίγη ποίηση συναντούμε και σε άλλα βιβλία, όπως στον Ησαΐα, το Δευτερονόμιο, τον Αβακούμ, τον Ιούδα κ.τ.λ.

Β. Η ποίηση είναι αυτή που εκφράζει τα συναισθήματα και τους υψηλούς πνευματικούς τόνους της ψυχής που είναι στραμμένη μπροστά στο μεγαλείο του Θεού.  Αυτή την έκφραση βλέπουμε μέσα στο βιβλίο του Ιώβ και στους Ψαλμούς. Ο Θεός μας διδάσκει ότι μπορούμε μέσα στην θλίψη μας να υψώσουμε σ’ Αυτόν ύμνο δοξολογίας και ευχαριστίας γιατί Αυτός θα μας ελευθερώσει.

Καθήκοντα διακονίας

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ 2

 12. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

Η αλήθεια για να είναι αποτελεσματική πρέπει να λέγεται από έναν άνθρωπο, ο οποίος πρέπει να είναι θεοσεβής. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι είναι άνθρωπος του Θεού, ότι γνωρίζει το Θεό και ο Θεός υπάρχει στη ζωή του. Η ζωή του πρέπει να είναι άγια και πλήρως ελεύθερη από κακές συνήθειες. ”Ο επίσκοπος πρέπει να είναι άμεμπτος” (Α’ ΤΙΜ.γ:2)   “Φύλαττε σεαυτόν καθαρόν” (Α’ ΤΙΜ.ε:22).

13. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Το Πνεύμα το Άγιο είναι Εκείνο που τον τοποθετεί στο σώμα, τον καθαρίζει, τον εξαγνίζει και τον καθιστά άγιο. Το Πνεύμα το Άγιο είναι εκείνο που τον ξεχωρίζει και τον καλεί στο έργο της διακονίας κι είναι εκείνο που τον ικανώνει και τον ενισχύει με δύναμη για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Χωρίς  αυτό, ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος για την διακονία.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - A' Ιωάννου (2)

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

1. Η Ελπίδα του Καθαρισμού

Α΄ Ιωάννου γ:1-3

Η πιο αγιαστική επιρροή στη ζωή ενός πιστού είναι η ελπίδα, ότι θα δει τον Ιησού. Η αγάπη του Θεού μας επέτρεψε να γνωρίσουμε, ότι είμαστε γιοι του Θεού, αλλά δεν γνωρίζουμε ολοκληρωτικά, τι πρόκειται να είμαστε. Όμως, γνωρίζουμε, ότι θα δούμε τον Ιησού και ότι θα είμαστε όμοιοι με Αυτόν. Αυτή είναι η ελπίδα της Εκκλησίας, και έχει μια τρομακτική επιρροή καθαρισμού (αγιασμού) στη ζωή του κάθε αγίου.

Ψαράδες - Δυνατή ομολογία δια της προσευχής

Να σου γίνει συνήθεια, ιδιαίτερα να είναι το πρώτο πράγμα το πρωί και το τελευταίο το βράδυ (Ψαλμ.νε:17).

Να θυμάσαι ότι η προσευχή είναι επικοινωνία διπλής κατεύθυνσης με το Θεό: Να μένεις με φυσικότητα και ν’ ακούς.

Μπορούμε να μιλήσουμε με τον Κύριο οποιαδήποτε ώρα, οπουδήποτε, σε οποιαδήποτε θέση κι όπως αισθανόμαστε.

ΠΟΙΗΤΙΚΑ - Το βιβλίο των ψαλμών (2)

1.  ΨΑΛΜΟΣ A

Α.  Ο συγγραφέας και ο σκοπός του

Δεν ξέρουμε τον συγγραφέα αλλά με βάση κάποια στοιχεία υποθέτουμε ότι αυτός ο ψαλμός γράφτηκε από τον Σολομώντα σαν πρόλογος στους Ψαλμούς του Δαβίδ.

Β.  Το Θέμα του Ψαλμού

Η ευλογία που υπάρχει στη ζωή αυτών που φυλάττουν το νόμο του Θεού και η κατάρα που ακολουθεί αυτούς που τον παραβαίνουν. Το θέμα αυτό επαναλαμβάνεται συνέχεια στους Ψαλμούς και τις Παροιμίες.

Καθήκοντα διακονίας

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ 1

Υπάρχουν δύο στοιχεία για το κήρυγμα: Η αλήθεια και η προσωπικότητα. Το ευαγγέλιο είναι προσωπικό, ο Ιησούς είναι η αλήθεια. Έτσι, η αλήθεια πρέπει να μεταβιβάζεται μέσα από την προσωπικότητα. Το μήνυμα διαβιβάζεται μέσα από την ίδια τη ζωή του αγγελιοφόρου. Ένας κήρυκας δεν μπορεί ποτέ να κηρύξει ένα δυνατό μήνυμα, εάν δεν το ζει ο ίδιος. Ο ίδιος ο χαρακτήρας και η ψυχή του μεταδίδουν στο ποίμνιο του κάθε μήνυμα που διαβιβάζουν. Η ζωή που ζει μπροστά στο ποίμνιο του και το παράδειγμα που δίνει, κηρύττει το πιο πειστικό κήρυγμα προς την εκκλησία απ’ ότι όλες οι λέξεις που θα πει. Ο ποιμένας δεν μπορεί να οδηγήσει το ποίμνιο του πέρα από το σημείο που έχει φτάσει ο ίδιος. Δεν μπορεί να ανυψώσει το ποίμνιο του ψηλότερα από την κορυφή στην οποία ο ίδιος έχει ανεβεί.

ΠΟΙΗΤΙΚΑ - Το βιβλίο των ψαλμών (1)

1.  Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:

Το βιβλίο των Ψαλμών συχνά αναφέρεται σαν «Το Υμνολόγιο των Εβραίων.» Η Εβραϊκή Βίβλος αρχικά δεν είχε δώσει κάποιο γενικό τίτλο στο βιβλίο αυτό, αλλά οι Εβραίοι το ονόμαζαν «Τεχιλλίμ» που σημαίνει Ύμνοι. Στο αντίγραφο της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα του 4ου αιώνα βρίσκουμε τον τίτλο «Ψαλμοί» για το βιβλίο αυτό και υπότιτλο το «Βίβλος των Ψαλμών» (Βιβλίο των Ψαλμών.) Είναι, λοιπόν, απ’ την Ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα που το βιβλίο αυτό ονομάστηκε «Το Βιβλίο των Ψαλμών».

Ψαράδες - Δυνατή ομολογία δια του λόγου του Θεού

Για να κρατηθούμε καλά απ’ αυτό το βιβλίο....

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - A' Ιωάννου (1)

Α. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε πέντε βιβλία της Καινής Διαθήκης: ένα ευαγγέλιο, τρεις επιστολές και την Αποκάλυψη. Ήταν ο γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης. (Η Σαλώμη ήταν φαινομενικά αδελφή της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού). Ήταν συνεργάτης σε μια αλιευτική επιχείρηση, η οποία προσλάμβανε μισθωτούς υπηρέτες (Μάρκος α:16-20) και είχε γνωριστεί με τον αρχιερέα (Ιωάν.ιη:15-16). Στην αρχή υπήρξε ακόλουθος του Ιωάννη του βαπτιστή, αλλά μετά έγινε ένας από τους πρώτους πέντε μαθητές του Κυρίου μας. Ήταν ένας από τους τρεις μαθητές του εσωτερικού κύκλου, και ο ένας πιο στενός του Ιησού. Πέντε φορές αποκαλείται σαν ο μαθητής “τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς”.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Η ανάληψη

Α. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ

Με την ανάληψη εννοούμε την ενέργεια της υπερνίκησης του νόμου της βαρύτητας και τη σωματική ανάληψη στον ουρανό.

Έχουμε παραδείγματα κι άλλων που αρπάχτηκαν και θ’ αρπαχτούν με την ίδια δύναμη:

1.  Ο Ενώχ μετατέθηκε στον προκατακλυσμιαίο κόσμο, στην ηλικία των 365 ετών (Γεν.ε:18-24, Εβρ.ια:5).

2.  Ο Ηλίας μετατέθηκε στην Ιεριχώ (Β’ Βασ.β:9-13)

3.  Η Εκκλησία θα μετατεθεί (Β’ Θεσ.δ:13-18).

Ο Ιησούς αναλήφθηκε απ’ το Όρος των Ελαιών αφού εμφανιζόταν στους μαθητές Του για σαράντα ημέρες (Λουκ.κδ:51, Πρ.α:9-11).

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Β' Πέτρου (2)

Α. ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ

Β΄ Πέτρου β:1-3

Όπως ακριβώς υπήρξαν ψευδοδιδάσκαλοι στις ημέρες των προφητών, θα έρθουν ψευδοδιδάσκαλοι και στις εκκλησίες, οι οποίοι θα εισάγουν καταστρεπτικές αιρέσεις σήμερα. Θα πουν ψέματα για το Θεό και θα αρνηθούν τον Κύριο, ο οποίος πέθανε γι’ αυτούς πάνω στο σταυρό. Δυο κύρια χαρακτηριστικά θα σημειωθούν: ανηθικότητα και πλεονεξία. Θα εκμεταλλευτούν (εμπορευτούν) τους αγίους με πλαστά επιχειρήματα. Θα επισύρουν ταχεία κρίση στους εαυτούς τους γιατί ο Θεός τους έχει ήδη καταδικάσει, και η απώλεια τους είναι καθοδόν.

Καθήκοντα διακονίας

Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Εφεσ.δ:11 ”Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους”.

Από τις πολλές φάσεις και κλήσεις της χριστιανικής διακονίας το έργο και η διακονία του ποιμένα είναι εξαιρετικά ζωτικής σημασίας. Ο Ίδιος ο Ιησούς έχει θέσει ποιμένες μέσα στην εκκλησία για να υπηρετούν το λαό Του. Στην επιστολή προς Εφεσίους δ:11-16 το έργο του ποιμένα ορίζεται ως εξής:

Ψαράδες - Η δύναμη του ψαρά

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Η μεγάλη αποστολή

Ματθ.κδ:14  “Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος”.

Ματθ.κη:19,20  “Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς...”

Μάρκ.ις:15  “Και είπε προς αυτούς, Υπάγετε εις όλον τον κόσμον, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσην”.

Λουκ.κδ:47    “Και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ”.

Ιωάν.κ:22,23  “...Λάβετε Πνεύμα Αγιον. Αν τινων συχγωρήσητε τις αμαρτίες είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς, αν τινων κρατήτε, είναι κεκρατημέναι”.

Πρ.α:8  “Aλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Αγιον Πνεύμα εφ’ ημάς και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης”.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Β' Πέτρου (1)

Α. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Η δεύτερη επιστολή του Πέτρου γράφτηκε προς τους ίδιους ανθρώπους, προς τους οποίους έγραψε και την πρώτη (Β΄ Πέτρου γ:1).

Η χρονολογία, που γράφτηκε η επιστολή είναι περίπου το 66 μ.Χ., λίγο πριν τον μαρτυρικό θάνατο του Πέτρου το 68μ.Χ., την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70μ.Χ., και το τέλος της αυτοκρατορίας του Νέρωνα. Πιθανόν να γράφτηκαν περίπου την ίδια εποχή με την Β΄ επιστολή του Παύλου προς Τιμόθεο. Τόσο ο Παύλος, όσο και ο Πέτρος γνώριζαν, ότι ο μαρτυρικός θάνατος πλησίαζε (Β΄Τιμ.δ:6 και Β΄Πέτρ.α:14).

Ερμηνευτικά - 17 (τελευταίο)

ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ (συνέχεια)

13.  Σύμβολο

Είναι σημείο, σχήμα ή αντικείμενο με το οποίο υποδηλώνονται κατά συνθήκη ορισμένες έννοιες, πράγματα ή γεγονότα.

Η λέξη προέρχεται από το συν+βάλλω, δηλαδή το να βάλλεις, να ρίξεις δύο πράγματα μαζί ώστε το ένα να αντιπροσωπεύει το άλλο. Η Βίβλος είναι γεμάτη από σύμβολα. Οι προφητείες του Δανιήλ και σχεδόν όλη η Αποκάλυψη είναι γραμμένα σε συμβολική γλώσσα.

Ο Βιβλικός συμβολισμός είναι, από πολλές απόψεις, ένα απ’  τα δυσκολότερα  αντικείμενα για τον μελετητή. Πνευματικές αλήθειες, προφητείες κι αόρατα, αιώνια πράγματα συμβολίζονται “αινιγματωδώς” με “καλυμμένα” σύμβολα. Φαίνεται ότι είναι ευχαρίστηση του υψίστου να κρύβει μ’ αυτό τον τρόπο  πολλά από τα άγιά Του.

Εξαιτίας αυτού του “κρυμμένου” χαρακτήρα των συμβόλων ο ερμηνευτής πρέπει να βαδίζει με διάκριση και προσοχή, εκτεταμένη μελέτη κι έρευνα, με λογική και σωστή σειρά σε κάθε πτυχή της μελέτης του και να ζητάει, πάνω απ’ όλα,  την οδηγία του Αγίου Πνεύματος, του συγγραφέα της Βίβλου.

Καθήκοντα διακονίας

Ο ΠΛΗΡΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Η σημασία της λέξης «ποιμένας» είναι «βοσκός» και «τροφοδότης». Ο προφήτης Ιερεμίας μίλησε γι’ αυτή τη διακονία: 

ΙΕΡ.γ:15 και θέλω σας δώσει ποιμένας επ’ αυτά κατά την καρδίαν μου, και θέλουσι σας ποιμάνει εν γνώσει και συνέσει. 

ΙΕΡ.κγ:4 και θέλω καταστήσει ποιμένας επ’ αυτά, και θέλουσι ποιμαίνει αυτά και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον, ουδέ τρομάξει, ουδέ εκλείψει, λέγει Κύριος.