Ο λόγος του Θεού (37)

ΗΣΑΪΑΣ

ΤΙΤΛΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Το βιβλίο πήρε το όνομά του από τον συγγραφέα που είναι ο Ησαΐας, και θα πει «Η σωτηρία του Γιάχβε».

Ο Ησαΐας ονομάστηκε «Μεσσιανικός προφήτης» γιατί το μήνυμά του από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ποτισμένο με προφητείες και μηνύματα για τον Μεσσία. Το Πνεύμα του Θεού λέει για τον Ησαΐα στην Καινή Διαθήκη ότι: «...Ταύτα είπεν ο Ησαΐας, ότε είδε την δόξαν αυτού, και ελάληαε περί αυτού..» δηλ. του Χριστού (Ιωάν.ιβ:41).

Είναι ο γιος του Αμώς (Ησ.α:1) και είχε γυναίκα και δυο παιδιά (ζ:3, η:3, λη:1).

Το κάλεσμά του και την χρίση του από τον Κύριο, την βλέπουμε στο (Ησ. ς:1-8). Προφήτευσε πριν από την αιχμαλωσία του Ιούδα.

Ο Ησαΐας έγραψε ακόμη την «ζωή του βασιλιά Οζία», (Β’ Χρον.κς:22) και «το βιβλίο των βασιλέων του Ιούδα» (Β’ Χρον.λβ:32).

Ο Ησαΐας υπηρέτησε τον Κύριο στον λαό Ιούδα από το 740 - 690 π.Χ. περίπου κατά την διάρκεια της βασιλείας των Οζία, Ιωαθάμ, Αχαζ, Εζεκία, βασιλέων του Ιούδα.

Υπάρχουν ορισμένοι που ισχυρίζονται ότι τα τελευταία 26 κεφάλαια του βιβλίου, δεν γράφτηκαν από τον ίδιο τον Ησαΐα αλλά από τον «Δεύτερο Ησαΐα» δηλ. κάποιον άλλο. Η απάντηση σ’ αυτόν τον ισχυρισμό είναι η έξης:

Υπάρχουν 308 αναφορές από το βιβλίο του Ησαΐα στην Καινή Διαθήκη και όλες αποδίδονται στον προφήτη Ησαΐα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που βρίσκονται στα 26τελευταία  κεφάλαια (μ-ξς). Ο Ησαΐας χρησιμοποιείται και αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη περισσότερο από κάθε άλλον προφήτη.

Τόσο το πρώτο μέρος του βιβλίου, όσο και το δεύτερο (όπως το διαχωρίζουν άσκοπα) έχει τις ίδιες λέξεις και το ίδιο στυλ, πράγμα που δείχνει ότι είναι ένας και μόνον ο συγγραφέας.

Οι 70οντα, τα Απόκρυφα, η Ιουδαϊκή παράδοση, ο Ιώσηππος, οι εκκλησιαστικοί πατέρες και όλοι οι χριστιανοί δια μέσου των αιώνων είναι εναντίον αυτής της θεωρίας.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ.

Αρχίζει στα τελευταία χρόνια του βόρειου βασιλείου του Ισραήλ, λίγο πριν οι Ασσύριοι το καταλάβουν και το διαλύσουν (Β’ Βασ.ιδ:17 - κ:21).

Η Ασσυρία τον καιρό αυτό γινόταν όλο και πιο ορμητική στην Δύση. Ο Τιγλάθ-Φαλασάρ ο 3^ος, απειλούσε όλα τα έθνη γύρω του, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί συμμαχία μεταξύ των λαών της Παλαιστίνης και της Συρίας.

Ο βασιλιάς Άχαζ του Ιούδα δεν μπήκε μέσα στη συμμαχία αυτή και ο Ισραήλ με την Συρία μαζί στράφηκαν εναντίον του. Ο Άχαζ ζήτησε την βοήθεια της Ασσυρίας, η οποία ήλθε, νίκησε τον Ισραήλ και την Συρία και στη συνέχεια υπέταξε και τον Ιούδα.

Ο Σαλμανάσαρ ο 5^ος πολιόρκησε την Σαμάρια επί 3 χρόνια, την κατάκτησε και μετέφερε τον Ισραήλ στην Ασσυρία και στην Μηδία, στην διάρκεια της βασιλείας του Ωσηέ (722 π.Χ.).

Ο Ιούδας παρέμεινε υποτελής στην Ασσυρία μέχρις ότου επαναστάτησε ο Εζεκίας, κάνοντας συμμαχία με την Αίγυπτο. Αυτό εξόργισε τους Ασσύριους, οι οποίοι περικύκλωσαν την Ιερουσαλήμ. Ο Εζεκίας μέσα σ’ αυτήν την ωδίνη στρέφεται στον Κύριο ο οποίος καταστρέφει τους Ασσύριους.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Οι καρδιές του λαού ήταν μέσα στην ειδωλολατρία και στην αμαρτία παρά τις προσωρινές αναζωπυρώσεις που έγιναν κάτω από την βασιλεία του Οζία και του Εζεκία.

Τέσσερις λόγοι για τον Ιούδα:

    · Ανυπακοή: «Ουαί, έθνος αμαρτωλόν, λαέ πεφορτωμένε ανομίαν, σπέρμα κακοποιών υιοί διεφθαρμένοι..» α:2-4, 10-15, 21-23.

    · Ανταπόδοση: « ... εάν όμως δεν θέλητε και αποστατήσητε, θέλετε καταφαγωθή υπό μαχαίρας» α:5-8,15,20,28.

    · Μετάνοια: «Εάν θέλητε και υπακούσητε, θέλετε φάγει τα αγαθά της γής» α:16,19,27

    · Αποκατάσταση: «Η Σιών θέλει εξαγορασθή διά κρίσεως, και οι επιστρέψαντες αυτής διά δικαιοσύνης» α:9,18, 24-27.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ.

Λόγοι ανταπόδοσης (κρίσης) και αποκατάστασης. Γεγονότα πριν την αιχμαλωσία, (κεφ.α-λθ).

1. Η ημέρα του Γιάχβε και του Ιούδα (α-ς)

2. Η ημέρα του Γιάχβε και του Ισραήλ (ζ-ιβ)

3. Οι οράσεις για 10 έθνη (ιγ-κγ)

4. Η ημέρα όλου του κόσμου (κδ-κζ)

5. Τα 6 ουέ εναντίον της Ιερουσαλήμ (κη-λγ)

6. Η τελευταία οργή: Αποκατάσταση της Σιών (λδ-λε)

7. Ιστορική προσθήκη στο πρώτο μέρος (λς-λθ)

  

Λόγοι απολύτρωσης και τελειοποίησης, γεγονότα μετά την αιχμαλωσία  (κεφ.μ-ξς).

1. Η απόλυτη κυριότητα και κυριαρχία του Γιάχβε (μ-μη)

     

     · Ο Γιάχβε είναι υπέρτατος σε ιδιότητες (μ-μα)

     ·        -»-       -»-       στην λύτρωση (μβ-με)

     ·        -»-       -»-       στην ανταπόδοση (μς-μη)

2. Ο «δούλος» του Γιάχβε (μθ-νζ)

     · Πρώτα ο Ισραήλ και μετά ο Χριστός (μθ-νγ)

     · Η αποκατάσταση του Ισραήλ και η Βασιλεία του Χρίστου (νδ-νε)

     · Προτροπή και υπόσχεση (νς-νζ)

3. Η πρόκληση που κάνει ο Γιάχβε (νη-νθ)

      · Έχοντας υπόψη τα λάθη και τα κακώς κείμενα του παρόντος (νη-νθ)

     · Έχοντας υπόψη τα μεγαλειώδη γεγονότα του μέλλοντος (ξ-ξε)

     · Τελική πρόκληση, υπόσχεση και προειδοποίηση (ξς)

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΗΣΑΪΑ.

Ο Ησαΐας ασχολείται με την ζωή του Χρίστου, περισσότερο από κάθε άλλον προφήτη. Τα κυριότερα κεφάλαια που μιλούν για τον Μεσσία είναι το ια και το νγ.

Περίληψη της ζωής του Χριστού μέσα στα κεφάλαια του βιβλίου.

     · Η γέννησή Του (ζ:14, θ:6)

     · Η οικογένεια Του (ια:1)

     · Το χρίσιμό Του (ια:2)

     · Ο χαρακτήρας Του (ια:3-4)

     · Η ευγένειά Του. (μβ:1-4)

     · Ο θάνατός Του και η ταφή Του (νγ)

     · Η ανάστασή Του (κε:8 με Α' Κορ.ιε:54…)

      · Η ένδοξη βασιλεία Του (ια:3-16, 32)

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΥΝΟΨΗ.

Το βιβλίο περιλαμβάνει απομνημονεύματα μιας διακονίας 50 ετών, που σημαίνει ότι περιέχει πολλές προφητείες.

     · Οι προφητείες δεν είναι όλες με χρονολογική σειρά.

     · Υπάρχουν ακόμη συχνές αλλαγές μεταξύ κρίσης και ευλογίας, πιθανό γιατί δόθηκαν σε διαφορετικό χρόνο η μία από την άλλη.

Τα πρώτα 12 κεφάλαια περιέχουν προφητείες που αφορούν τον Ιούδα και τον Ισραήλ, (για κρίση και αποκατάσταση).

Από το 13^ο - το 23^ο καταγράφονται προφητείες εναντίον ξένων εθνών (Ασσυρία, Βαβυλώνα, Φιλιστία, Μοάβ, Αίγυπτος, Συρία, Εδώμ, Τύρος).

Από το 24^ο  - 31^ο αναφέρονται τα ΟΥΕ εναντίον του Ισραήλ και του Ιούδα, ιδιαίτερα για το γεγονός ότι εμπιστεύονται σε ξένες συμμαχίες.

Από το 32^ο – 35^ο η υπόσχεση του δίκαιου βασιλιά, η έκχυση του Αγίου Πνεύματος και η ανύψωση των δικαίων.

Τα κεφάλαια 36-39 εξιστορούν την απελευθέρωση του Εζεκία και του λαού από τους Ασσύριους και την παράταση του θανάτου του βασιλιά για 15 χρόνια.

Τα τελευταία 26 κεφάλαια αναφέρονται στο ένδοξο μέλλον και την αποκατάσταση του λαού του Θεού. Το βιβλίο αυτό ονομάζεται και «βιβλίο παρηγοριάς» γιατί εκφράζει και εικονογραφεί με λαμπρά χρώματα την αποκατάσταση του Ιούδα και τον ερχομό του δούλου του Γιάχβε που δεν είναι άλλος από τον Μεσσία τον Βασιλιά των Βασιλιάδων.