Αυτή η μαρτυρία είναι
πιο ισχυρή και δεσμευτική όταν γίνεται από δύο ομάδες ανθρώπων διεσπαρμένων σε
όλο το πρόσωπο της γης. Στην Α’ Κορ.ιγ:1 ο Παύλος λέει: «επί στόματος δύο η τριών μαρτύρων θέλει βεβαιούσθαι πάς λόγος».
Πρόκειται για μια επίσημη μαρτυρία και διακήρυξη για κάτι πολύ σημαντικό.
Είναι δύο μάρτυρες,
οι οποίοι προφητεύουν τον καιρό που το βαθύτερο σκοτάδι και η μεγαλύτερη απάτη
και το ψεύδος που έχει δοκιμάσει ποτέ ο άνθρωπος, κυριαρχεί πάνω στη γη.
Τον ίδιο καιρό όμως
που φαίνεται ότι ο Σατανάς έχει κυριαρχήσει πάνω στη γη και την έχει σκεπάσει
με πνευματικό σκοτάδι που ποτέ πριν δεν έγινε, ο Θεός έχει τους δύο μάρτυρές
Του που θ’ αποκαλύψουν το ψεύδος του συστήματος του Α/Χ κι ότι πρόκειται να
καταστραφεί από το Θεό για να εγκαθιδρύσει τη δική Του πραγματική βασιλεία
ειρήνης.
Ένας άλλος λόγος για
τον οποίο αυτοί οι δύο μάρτυρες δεν είναι δύο άνθρωποι, αλλά δύο ομάδες
ανθρώπων είναι ότι η πόλη στην οποία θα βρίσκονται είναι συμβολική. Στην
Αποκ.ια:8 λέει ότι τα πτώματα αυτών
θέλουσι κείσθαι επί της πλατείας της μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα
και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος ημών εσταυρώθη.
Γνωρίζουμε ότι δεν
υπάρχει κανένα μέρος πάνω στη γη που να καλείται
Σόδομα και Αίγυπτος, όπου ο Κύριος ημών εσταυρώθη. Αν όμως πάρουμε αυτές
τις πόλεις με την συμβολική τους σημασία, τότε πρόκειται για ένα παγκόσμιο
σύστημα, το οποίο είναι τόσο σφιχτά δεμένο, ώστε φαίνεται σαν μια πόλη. Αυτή η
πόλη είναι μοναδική, αλλά έχει τρία διαφορετικά ονόματα, και αυτά τα ονόματα
είναι συμβολικά και αναφέρονται στην στάση του κόσμου, στο κοσμικό φρόνημα.
Τα Σόδομα έχουν
καταστραφεί μαζί με τα Γόμορρα και βρίσκονται στο βυθό της Νεκράς θάλασσας. Δεν
υπάρχουν σήμερα σαν πόλεις.
Αίγυπτος δεν είναι το
όνομα κάποιας πόλης. Δεν υπάρχει καμία πόλη πάνω στη γη που να αποκαλείται
Αίγυπτος - η Αίγυπτος είναι κράτος. Όμως η Αίγυπτος είναι τύπος του αμαρτωλού
κόσμου.
Ο Ιησούς δε
σταυρώθηκε μέσα σε πόλη. Σταυρώθηκε έξω από την πόλη της Ιερουσαλήμ, αλλά μέσα
στην πόλη της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η παγκόσμια κυβέρνηση των
εσχάτων ημερών αναφέρεται αλλού μέσα στο λόγο του Θεού σαν μια προέκταση ή
αναβίωση της παλιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Στο Δαν.β:31-45 ο
βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας είδε ένα ενύπνιο. Είδε σε εικόνα τη μορφή του, η οποία ήταν τεράστια και είχε
χρυσή κεφαλή, η οποία συμβόλιζε την Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία, το στήθος και οι
βραχίονες ήταν από άργυρο, και αυτό συμβόλιζε την Μηδο - Περσία, η κοιλιά και
οι μηροί από χαλκό, αυτή ήταν η αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου, και οι κνήμες
της ήταν από σίδηρο που συμβολίζουν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και τελευταία τα
πόδια της εικόνας ήταν μέρος πηλού και μέρος σιδήρου. Αυτό συμβολίζει την
παγκόσμια κυβέρνηση του Α/Χ των εσχάτων ημερών. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το
σύστημα του Α/Χ συνδέονται και ενώνονται μεταξύ τους σαν να είναι ένα πράγμα..
Ο Ιησούς λοιπόν
σταυρώθηκε μέσα σ’ αυτό το παγκόσμιο σύστημα. Όταν λέει ότι τα πτώματά τους θα κείνται στην πλατεία της πόλεως της μεγάλης,
όπου και ο Κύριος ημών εσταυρώθη, εννοεί αυτή την πνευματική τοποθεσία που
σταυρώθηκε ο Κύριος. Έχει το ίδιο πνεύμα, τις ίδιες αντιλήψεις, και είναι ο
ίδιος πνευματικός τόπος που σταυρώθηκε ο Κύριος. Αποδεικνύεται δε ότι είναι ο
ίδιος τόπος, γιατί και τον Κύριο σταύρωσαν και τους δύο μάρτυρες θανάτωσαν.
Ακόμα, δύο άνθρωποι
δεν μπορούσαν να βρίσκονται σε τρείς διαφορετικούς τόπους ταυτόχρονα. Δεν
υπάρχει κανένα μέρος πάνω στη γη που να ονομάζεται και με τα τρία αυτά ονόματα.
Αυτή είναι μια από τις πιο σημαντικές αποδείξεις, γιατί θα δούμε παρακάτω ότι
υπάρχουν ορισμένοι που διδάσκουν ότι αυτοί οι δύο μάρτυρες είναι ο Μωυσής και ο
Ηλίας ή ο Μωυσής και ο Ενώχ που ξαναγύρισαν στη ζωή.
αι δύο λυχνίαι
Οι δύο μάρτυρες
αποκαλούνται δύο λυχνίες που στέκονται ενώπιον του Θεού της γης. Στην Αποκ.α:12
& 20 είδαμε ότι οι λυχνίες συμβολίζουν ομάδες ανθρώπων και μάλιστα ήταν 7
λυχνίες που συμβόλιζαν τις 7 εκκλησίες, που ήταν σύνολα ανθρώπων. Αυτός είναι
ένας άλλος λόγος για τον οποίο πιστεύουμε ότι οι δύο μάρτυρες είναι δύο ομάδες
ανθρώπων και όχι δύο άνθρωποι.
Είναι δύο λυχνίες.
Είναι λυχνοστάτες και δείχνουν συμβολικά το φως του Θεού, το φως του Χριστού.
Πρόκειται για την διπλή μαρτυρία των Ιουδαίων και εθνικών Χριστιανών.
αι ιστάμεναι ενώπιον του Θεού της γης.
Στη Β’ Κορ.δ:4 ο
Σατανάς αποκαλείται θεός του κόσμου τούτου. Δεν είναι όμως ο Θεός της γης. Δεν
δημιούργησε τη γη. Δεν κατέχει τη γη. Ο Θεός είναι ο κυρίαρχος και ο κάτοχος
της γης. Ο Σατανάς μπορεί να κυριαρχεί στις καρδιές πολλών ανθρώπων και γι’
αυτό το λόγο αποκαλείται και θεός του κόσμου τούτου, του παγκόσμιου συστήματος.
Ο Θεός όμως είναι ο Θεός της γης. Είναι ο μόνος που κρατά το σύμπαν στα χέρια
Του.
Το κείμενο λέει ότι
στέκονται ενώπιον του κυρίου της γης.
Στέκονται ενώπιον του Κυρίου πάσης της γης. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι μαζί
τους, τους γνωρίζει. Είναι πολύτιμοι στα μάτια του Θεού.
Βλέπει ο Θεός τις
δοκιμασίες και τις θλίψεις που περνούν, βλέπει ότι μένουν πιστοί σ’ Αυτόν, ότι
νικούν το σύστημα του Α/Χ και την αμαρτία, και γι αυτό πρόκειται να τους
καλέσει και να τους πάρει μαζί Του. Στο Ζαχ.δ:14 αναφέρει πάλι δύο λυχνίες, δύο
κεχρισμένων που παρίστανται ενώπιον του Κυρίου πάσης της γης.
