Μια συντονισμένη προσπάθεια γίνεται στις μέρες μας να φτηνύνουν τα πάντα, να εκφυλιστούν και να ξεπέσουν. Το δόγμα «του χαμηλότερου κόστους», κερδίζει έδαφος στις καρδιές των ανθρώπων και ιδιαίτερα χτυπάει ο σατανάς την περιοχή της αγάπης του Θεού, της σωτηρίας του Ιησού Χριστού. Ζητείται επειγόντως μια σωτηρία που να μην κοστίζει.. ! μια ζωή Χριστού που να μη θέλει θυσίες...
Ζητείται επειγόντως μια σωτηρία που να θέλει τη λιγότερη παράδοση στο Θεό, και να έχει τις λιγότερες απώλειες από τη ζωή του κόσμου.
Ένας Χριστός χωρίς απαιτήσεις, χωρίς κόστος, χωρίς περιορισμούς ή με τους λιγότερους. Ένας Χριστός που να μπορεί να συνδυαστεί και με τον κόσμο και με την αμαρτία... και με τις επιθυμίες μας και με τα είδωλα της ψυχής μας. Ένας Χριστός ελαφρύς και σίγουρος... Αυτό το πνεύμα κερδίζει έδαφος στις μέρες μας. Αυτό είναι που έχουν στην καρδιά τους και στη σκέψη τους οι περισσότεροι Χριστιανοί στις μέρες μας.
Και είναι εντελώς δικαιολογημένα όλα αυτά, γιατί «το να είσαι πραγματικός Χριστιανός στις μέρες μας, είναι δύσκολο και κοστίζει πολύ!»
Αν τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα, θα διαπιστώσουμε με λύπη μας ότι η έννοια του Χριστιανού έχει χάσει τόσο πολύ το νόημα και την αξία της, που ο καθένας μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του εύκολα, ανώδυνα και να την αποκτήσει χωρίς κόπο και απαιτήσεις. Ζωές γεμάτες αμαρτία, συμβιβασμό, ειδωλολατρία, έχουν παράλληλα και το «Χριστιανός» δίπλα σε όλα αυτά, αφού έφτασε να μην κοστίζει τίποτα. Συναντάς τη λέξη Χριστιανός σε ζωές γεμάτες ψέμα, σκοτάδι, μοιχεία, κοσμικότητα.
Και τελικά τι είναι ο Χριστιανός; Κάτι περίπου σαν αυτό: πηγαίνει στην εκκλησία, παρακολουθεί, ακούει κηρύγματα, κάνει όποτε μπορεί το καλό, ίσως να διαβάζει κάποτε την Αγία Γραφή, πιστεύει ότι ο Ιησούς Χριστός συγχώρησε τις αμαρτίες του και μια μέρα θα πάει στον Ουρανό... χοντρά πράγματα δηλαδή... δε χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες. Και φυσικά, σαν Χριστιανός πρέπει να αποφεύγει τις χοντρές, τις χτυπητές αμαρτίες, που εκθέτουν τον ίδιο αλλά και το περιβάλλον του στα μάτια των ανθρώπων.
Χριστιανός για τους πολλούς είναι κάτι σαν τίτλος, που τον αποκτά ή τον αποδέχεται κάποιος και τον κουβαλά ή τον χρησιμοποιεί όπως, όπου, όποτε νομίζει. Άλλωστε στις μέρες μας εύκολα γίνονται χριστιανικές κάποιες ομάδες ανθρώπων. Κάποιες κοινωνίες ή και έθνη ολόκληρα λέγονται χριστιανικά. Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με την αλήθεια, με την πραγματικότητα, με το φως που υπάρχει μόνο μέσα στην Αγία Γραφή, που είναι ο λόγος του Θεού;
Χριστιανός στην αρχική έννοια του όρου είναι ένας πολύτιμος, μοναδικός και βαρυσήμαντος χαρακτηρισμός, που καλύπτει ολόκληρη τη ζωή και μας προσδιορίζει σαν άτομα, προσδιορίζει το πιστεύω μας, τις αρχές μας, το περιεχόμενο της μέρας μας, της ζωής μας ολόκληρης.
Χριστιανός είναι ο άνθρωπος εκείνος που ανήκει στον Ιησού Χριστό και ο Χριστός του ανήκει.
Χριστιανός είναι εκείνος που ζει για τον Ιησού Χριστό κάθε μέρα, όλη τη μέρα, όλες τις μέρες του πάνω στη γη.
Χριστιανός είναι ο άνθρωπος που ζει τη ζωή του Ιησού Χριστού της Καινής Διαθήκης.
Χριστιανός είναι ο αμαρτωλός άνθρωπος που μετανόησε, ταπεινώθηκε αγκάλιασε με πίστη το έργο του Ιησού Χριστού και αναγεννήθηκε δια του Ιησού Χριστού και τώρα μορφώνεται μέσα του και πάνω του ο Ιησούς Χριστός.
Χριστιανός είναι εκείνος που ζει συσταυρωμένος και συναναστημένος μαζί με τον Ιησού Χριστό.
Χριστιανός είναι ο πιστός του Ιησού Χριστού, που όταν τον παρακολουθείς πώς ζει, αναγνωρίζεις πάνω του τον Ιησού Χριστό, τον πράο και ταπεινό Σωτήρα, το γλυκό Κύριο.
Χριστιανός είναι ο άνθρωπος που πήρε δια πίστεως το Χριστό στη ζωή του, Τον έκανε Κύριό του, Φίλο του, Ποιμένα του, και ζει με την ελπίδα της συνάντησης μαζί Του στην αιώνια Πόλη, στη Βασιλεία του Θεού.
Χριστιανός είναι εκείνος που έχει βάλει στη ζωή του πρώτο και μόνο και πάνω απ' όλους και όλα τον Ιησού Χριστό. Τον αγαπά, Τον πιστεύει και Τον εμπιστεύεται απόλυτα.
Το σημαντικό βρίσκεται στο σημείο αυτό. Όταν ένας άνθρωπος είναι τέτοιος Χριστιανός, είναι «έτσι» Χριστιανός, όπως περιγράψαμε, αυτό μεταφράζεται σε ζωή ανάλογη, σε έμπρακτη καθημερινή πραγματικότητα, που φανερώνει όλο το μεγαλείο του Ιησού Χριστού. Δεν έχει ταμπέλες ο Χριστιανός, ούτε υπηρετεί ονόματα και τίτλους. Επίσης δε χρειάζεται προσδιορισμούς και συνοδευτικά στοιχεία. Η λέξη Χριστιανός τα έχει όλα μέσα της. Ούτε «πολύ Χριστιανός», ούτε «γνήσιος Χριστιανός», τίποτα απ' αυτά. Εμείς τα ανακαλύψαμε όλα αυτά και είναι καρπός του ξεπεσμού της εποχής μας.
Αν κοιτάξουμε έτσι τα πράγματα, θα δούμε πως πράγματι δεν είναι, εύκολο και ανώδυνο να είσαι στη ζωή Χριστιανός, στην καρδιά Χριστιανός, στην κάθε μέρα, στο κάθε βήμα Χριστιανός. Γιατί Χριστιανός θα πει «όλα», Χριστιανός θα πει «ολόκληρος του Χριστού», Χριστιανός θα πει «δε ζω εγώ, ζει μέσα μου ο Ιησούς Χριστός», Χριστιανός θα πει «τα πάντα θεώρησα σκύβαλα, ζημιώθηκα τα πάντα για να γνωρίσω και να αποκτήσω τον Ιησού Χριστό».
Ο Χριστιανός δε φαίνεται ούτε από το τι γράφει η ταυτότητά του, ούτε από το τι γράφουν τα μητρώα κάποιας εκκλησίας.
Ο Χριστιανός φαίνεται από τη ζωή που ζει, από τη πιστεύει και Τον εμπιστεύεται από μέρα που περνά, από τη συμπεριφορά του και τις εκδηλώσεις της ζωής του σε όλες τις πτυχές της ύπαρξής του. Χριστιανός στο στόμα, στις αντιδράσεις, Χριστιανός στις συναλλαγές με τους άλλους Χριστιανός την ώρα της αδικίας, την ώρα της αποτυχίας, την ώρα της δοκιμασίας. Χριστιανός στα μάτια, στην έκφραση, στις επιλογές, στις προτεραιότητες, Χριστιανός στην αγάπη, Χριστιανός στις θέσεις απέναντι στην αμαρτία και τον κόσμο της.
Τελικά Χριστιανός θα πει «ένας μικρός Χριστός» ανάμεσά μας, όμοιοι με Αυτόν, να μορφωθεί μέσα μας, να ζούμε τη ζωή Του ανάμεσα στους ανθρώπους της αμαρτίας. Σ' αυτό μας καλεί ο Ιησούς Χριστός.
Γι' αυτό μας χαρίστηκε το έργο το πλήρες του σταυρού του Ιησού, Χριστού, για να γεμίσουμε με το Χριστό, να περπατήσουμε στα ίχνη Του, «καθώς Εκείνος περιεπάτησε» (Α' Ιωάν.β:6) να μας γεμίσει με τον εαυτό Του. Πράγματι είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς Χριστιανός, αφού δεν πρόκειται ούτε για τίτλο, ούτε για θρησκεία, αλλά για ζωή, τη χριστιανική ζωή, τη ζωή του Χριστού, πάνω μας.
Χρειάζεται να απαρνηθείς τον εαυτό σου, να σηκώσεις το σταυρό σου, να μη ζεις για τον εαυτό σου, να αγαπήσεις τον Κύριο με όλη σου την αγάπη, να κάνεις τον Ιησού Χριστό «Κύριό σου και Θεό σου». Πόσοι τα έχουν αυτά; Πόσοι τα πρόκριναν και τα αγκάλιασαν με την καρδιά τους; Πόσοι τα αγκάλιασαν με πίστη; Πόσοι τα ζουν και αυξάνονται μέσα σ' αυτή τη ζωή Αυτοί είναι οι μόνοι Χριστιανοί.
Μόνο αυτοί είναι άξιοι να λέγονται Χριστιανοί. Άνθρωποι αγάπης, θυσίας, υπηρεσίας. Άνθρωποι ζωής Ιησού Χριστού. Άνθρωποι καθαρής και άγιας ζωής. Οι υπόλοιποι είναι φτηνές, φτωχές απομιμήσεις. Λένε ότι είναι Χριστιανοί, όμως «μόνο το όνομα έχουν ότι ζουν , για το Θεό είναι νεκροί» (Αποκ.γ:1). Άλλωστε δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς, όταν παρακολουθήσει από κοντά για λίγο κάποιες πτυχές της ζωής τους. Αυτοί οι άνθρωποι, αν και ονομάζονται Χριστιανοί, ακόμα λένε ψέματα, ακόμα αγαπούν τον κόσμο, έχουν φόβους, έχουν επιθυμίες, έχουν είδωλα ακαταδίκαστα στη ζωή τους... πως είναι Χριστιανοί, πώς έγιναν Χριστιανοί; Τους βλέπεις και έχουν πίκρα και πόνο στην καρδιά τους, έχουν παράπονα, αμφισβήτηση, γογγυσμό, ζουν ακόμα για τον εαυτό τους, αντιδρούν σαρκικά, σκέφτονται ανθρώπινα. Από ποιο δρόμο πέρασαν κι έγιναν Χριστιανοί; Χωρίς να έχουν λυτρωθεί, χωρίς να έχουν ελευθερωθεί, χωρίς να έχουν αναγεννηθεί.. Ο δρόμος είναι ένας; ο Ιησούς Χριστός. Τα πρώτα μας αδέλφια στις Πράξεις των Αποστόλων, στις μέρες τις γνήσιες της εκκλησίας του Χριστού, γι' αυτό ονομάστηκαν Χριστιανοί, γιατί ήταν του Χριστού, γιατί ζούσαν αλλιώτικα, ζούσαν διαφορετικά, ζούσαν τη ζωή του Χριστού και ξεχώριζαν από τους άλλους.
Εμείς σήμερα; «Περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων», τι ζούμε; Πού είναι η αλλιώτικη, η αξιοζήλευτη ζωή του Χριστού, πού είναι το θαύμα της λυτρωμένης ζωής;
Μπορώ να πω με βεβαιότητα, οι γνήσιοι, οι αληθινοί, οι πραγματικοί Χριστιανοί στις μέρες μας και σπάνιοι είναι και λιγοστεύουν όσο περνάει ο καιρός. Ο δρόμος του Χριστού ήταν πάντα στενός και για λίγους. Οι γνήσιοι ήταν λίγοι, οι άξιοι ήταν λίγοι και τους έβρισκαν από τη ζωή που ζούσαν, για να τους ρίξουν στα λιοντάρια ή να τους πριονίσουν ...
Σήμερα έχουμε εγκαινιάσει ένα νέο τύπο πιστών του Χριστού. «Χριστιανοί της Κυριακής το πρωί, Χριστιανοί της τηλεόρασης και της καλοπέρασης, Χριστιανοί της συγχώρησης και της βόλεψης, Χριστιανοί στα χαρτιά και στα μητρώα…». Όμως εκείνο που μετράει αιώνία είναι το Βιβλίο της Ζωής του Αρνίου (Αποκ.κ:15). Μόνο όσοι Χριστιανοί είναι εκεί γραμμένοι, είναι Χριστιανοί με αιώνια ζωή μέσα τους. Είναι οι Χριστιανοί με όλη τη σημασία της λέξης, είναι οι Χριστιανοί που ο Κύριος μπορεί να τους πει «εξεύρω τα έργα σου, τη ζωή σου την πορεία σου και το ομολογώ, είσαι Χριστιανός, είσαι παιδί μου, στάθηκες πιστός εις τα ολίγα». Αυτοί είναι που θα «περπατήσουν μαζί Του με λευκά διότι είναι άξιοι (Αποκ.γ:4)
Όποιος έχει αυτιά και καρδιά και εκζήτηση, αυτό ας ζητήσει να του χαρίσει ο Κύριος. Να το ζήσει εδώ κάτω σε όλο του το μεγαλείο και να απολαμβάνει αιώνια την αμοιβή της πίστης και της γνησιότητάς του.
