ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
Αν και ο βιολογικός πόλεμος είναι, όπως θα ανακαλύψετε, μια παλιά ιστορία, ο 21ός αιώνας και τα χρόνια που θ’ ακολουθήσουν θα αποτελέσουν την εποχή του βιολογικού τρόμου!
1995 μ.Χ.
Στις 5 Σεπτεμβρίου ο Αμερικανός Λάρι Χάρις από το Οχάιο παρήγγειλε μέσω ταχυδρομείου από την εταιρία American Type Culture Collection το βακτήριο Yersinia pestis, που προκαλεί τη βουβωνική πανώλη. Η εταιρία, μια από τις πολλές που πουλάνε βιολογικά υλικά- του ταχυδρόμησε ύστερα από τρεις μέρες τρία φιαλίδια με βακτήρια. Την τέταρτη μέρα ο Χάρις τηλεφώνησε να ρωτήσει γιατί δεν είχε λάβει ακόμα την παραγγελία του. Τότε μόνο η εταιρία υποψιάστηκε πως ο πελάτης δεν είχε γνώση από εργαστηριακές παραγγελίες και ειδοποίησε τις Ομοσπονδιακές αρχές των Η.Π.Α. Ο Χάρις συνελήφθη και καταδικάστηκε για ταχυδρομική απάτη, καθώς είχε χρησιμοποιήσει ψευδή στοιχεία για να κάνει την παραγγελία.
Ο Χάρις ήταν μέλος μιας νεοναζιστικής οργάνωσης.
1346 μ.Χ.
Ένα πρωινό, οι καταπέλτες έξω από την πόλη της Κάφα στην Κριμαία άρχισαν να ρίχνουν πάνω από τα τείχη όχι πέτρες αλλά νεκρά ζώα. Οι Τάταροι, που πολιορκούσαν την πόλη αρκετό καιρό είχαν αποφασίσει να δοκιμάσουν μια παλιά αλλά αποτελεσματική μέθοδο. Σε λίγες μέρες, πανώλη ξέσπασε στην πόλη που έπεφτε εξαντλημένη στους πολιορκητές της.
Ένα χρόνο αργότερα η πανώλη εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη αφανίζοντας 25 εκατομμύρια ανθρώπους.
Μια Παλιά Ιστορία
Ανάμεσα στα δύο περιστατικά, αλλά και από την αρχή της ιστορίας, η πανώλη έχει επανειλημμένα χρησιμοποιηθεί σαν όπλο στα πολλά περιστατικά που ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τη φύσα σαν όπλο.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι έριχναν νεκρά ζώα στις πηγές για να τις μολύνουν.
Οι Άγγλοι, το 1700, έδωσαν κουβέρτες γεμάτες από τον ιό της ευλογιάς στους Ινδιάνους και σχεδόν τους εξαφάνισαν.
Ειρωνικά η μεθοδική ανάπτυξη των σύγχρονων βιολογικών όπλων ξεκίνησε από μια διεθνή συμφωνία απαγόρευσής τους, το πρωτόκολλο της Γενεύης του 1925. Σχεδόν ταυτόχρονα οι έρευνες για την παρασκευή βιολογικών όπλων αναβαθμίστηκαν.
Ήδη από το 1918 οι Ιάπωνες είχαν ιδρύσει τη στρατιωτική μονάδα «731» και με την κατάληψη της Μαντζουρίας, το 1931, ξεκίνησε πειράματα πάνω στον άμαχο πληθυσμό. Η δράση της συνεχίστηκε μέχρι το 1945 με χιλιάδες θύματα από κινέζους πολίτες μέχρι αμερικάνους και βρετανούς αιχμαλώτους.
Οι Βρετανοί είχαν ξεκινήσει τις δικές τους έρευνες κυρίως με το βάκιλο του άνθρακα, από το 1934. Τα πειράματα διεξάγονταν στο νησάκι Gruinard κοντά στη βορειοδυτική Σκοτία. Όταν το 1943 ξέσπασε επιδημία άνθρακα στα πρόβατα της περιοχής απέναντι από το νησί, τα πειράματα σταμάτησαν.(Σημ.1)Οι Αμερικάνοι είχαν ξεκινήσει έρευνες από το 1932, αν και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε τελικά στα κύρια θέατρα του πολέμου να επιδείξει χρήση βιολογικών όπλων. Με τη λήξη του όμως ξεκίνησε από τους νικητές η συλλογή στοιχείων από τις έρευνες των ηττημένων. Έτσι το 1951 η Αμερικάνικη Αεροπορία παραλαμβάνει μια «βόμβα καταστροφής γεωργικών καλλιεργειών». Η Βόρεια Κορέα λίγο καιρό μετά κατηγορεί τις Η.Π.Α. για χρήση βιολογικών όπλων στην εκεί εμπλοκή της στις αρχές της δεκαετίας του΄50. Νέα ώθηση στις αμερικανικές έρευνες δίνεται όταν το 1956 ο στρατάρχης Ζούκοφ σε ομιλία του στο σοβιετικό κοινοβούλιο ανακοίνωνε πως στους μελλοντικούς πολέμους θα γινόταν εκτεταμένη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων αποκαλύπτοντας έτσι το σοβιετικό αντίστοιχο πρόγραμμα
Οι αμερικανικές έρευνες συνεχίστηκαν κυρίως στο Fort Detrick στο Maryland και περιλάμβαναν ακόμα και μαζικά πειράματα διασποράς με μόλυνση του μετρό της Νέας Υόρκης και αεροψεκασμούς πάνω από το Σαν Φρανσίσκο.
Το 1969 ο πρόεδρος Νίξον ανακοίνωσε πως οι Η.Π.Α. θα σταματούσαν την έρευνα και παραγωγή βιολογικών όπλων και θα κατέστρεφαν τα αποθέματά τους. Στο κλίμα προσέγγισης των υπερδυνάμεων εκείνης της εποχής υπογράφηκε το 1972 η Συμφωνία για τα Χημικά και Βιολογικά Όπλα. Τη συμφωνία υπέγραψαν 118 κράτη και σχεδόν αμέσως αποκλήθηκε η «ξεδοντιασμένη» συνθήκη καθώς δεν προέβλεπε κανένα μηχανισμό ελέγχου της εφαρμογής της.
Φυσικά κανένα κράτος δε σταμάτησε τις έρευνές του. Στον πόλεμε του Βιετνάμ, όπως αναφέραμε, οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν χημικά όπλα και κάποιες ουσίες που ακόμα και σήμερα δεν έχουν προσδιοριστεί. (Σημ. 2) Τον Απρίλιο του 1979 ένα ατύχημα σε ερευνητική εγκατάσταση στο Σβερντλόφσκ στη Σοβιετική Ένωση είχε σαν αποτέλεσμα την επιδημία άνθρακα στην περιοχή. Τα επόμενα χρόνια χημικά και βιολογικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν σε μικρή έκταση στο Αφγανιστάν από τα σοβιετικά στρατεύματα. Πολύ αργότερα, το 1992, ο πρόεδρος Γέλτσιν παραδέχτηκε πως στο Σβερντλόφσκ γινόταν έρευνα βιολογικού πολέμου και ανακοίνωσε την καταστροφή του σχετικού οπλοστασίου.
Από τη δεκαετία του ΄80 στην κρατική παράνοια παραγωγής βιολογικών όπλων προστέθηκε και η παράνοια διαφόρων θρησκευτικών, πολιτικών και μυστικιστικών οργανώσεων. Το παράδειγμα του Λάρι Χάρις δεν είναι το μόνο. Το 1984 η Γαλλικά Αστυνομία σε επιδρομή της σε σπίτι-καταφύγιο της τρομοκρατικής οργάνωσης «Φράξια Κόκκινος Στρατός» (RAF) ανακάλυψε δοχεία με κλωστρίδιο της αλλαντίασης, ένα βακτήριο που παράγει την τοξίνη της αλλαντίασης, την πιο τοξική οργανική ουσία στον κόσμο.
Την ίδια χρονιά 750 πολίτες στο Ντάλας του Όρεγκον πάθαιναν τροφική δηλητηρίαση από σαλμονέλα, που όπως αποδείχθηκε είχε προέλθει από ψεκασμό τροφίμων σε τοπικά εστιατόρια με σαλμονέλα. Την ενέργεια την είχε κάνει μια θρησκευτική οργάνωση της περιοχής που είχε έρθει σε σύγκρουση με τους κατοίκους.
Στις 20 Μαρτίου 1995 στο μετρό του Τόκιο η παραθρησκευτική οργάνωση Αούμ Σινρικίο εξαπέλυσε νευροτοξικό αέριο Σαρίν σκοτώνοντας 12 πολίτες και τραυματίζοντας πάνω από 5000.
Το Αντικείμενο του Τρόμου
Τι είναι ακριβώς το βιολογικό όπλο;
Ως τέτοιο θεωρείται ό,τι περιλαμβάνει χρήση οργανισμού που έχει παθογόνο δράση στον άνθρωπο, σε οικόσιτα ζώα και σε καλλιέργειες. Περιλαμβάνεται ακόμα και η χρήση κάθε οργανικής ουσίας που παράγεται από οργανισμούς και έχει παθογόνο δράση.
Οι μικροοργανισμοί που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα βιολογικό πόλεμο είναι τα βακτήρια, οι ιοί, οι ρικέτσιες και οι μύκητες. Τα βακτήρια προκαλούν ασθένειες κυρίως με την παραγωγή τοξινών, χημικών ουσιών που προκαλούν στους του ξενιστή. Οι ουσίες αυτές μπορεί να έχουν ειδική δράση και να επηρεάζουν συγκεκριμένο σημείο της λειτουργίας του ξενιστή τους. Η τοξίνη της αλλαντίασης π.χ. εμποδίζει τα νεύρα να ενεργοποιήσουν τους μύες με αποτέλεσμα την παράλυση και το θάνατο.
Η παθογόνος δράση των ιών οφείλεται στη σχέση με τα κύτταρα του ξενιστή. Ο ιός δεν μπορεί να αναπαραχθεί καθώς δε διαθέτει κανέναν ανάλογο μηχανισμό. Έτσι, εξαρτάται από την ικανότητά του να προσβάλλει ένα κύτταρο και να το χρησιμοποιήσει για να αναπαραχθεί. Μετά την αναπαραγωγή από το προσβεβλημένο κύτταρο πολλών αντιτύπων του ιού ακολουθεί ο θάνατός του και οι ιοί διασκορπίζονται στο περιβάλλον αναζητώντας νέους στόχους. Οι ιοί παρουσιάζουν μεγάλη εξειδίκευση και προσβάλλουν πολλές φορές συγκεκριμένα όργανα.
Οι ρικέτσιες είναι ενδοκυτταρικά παράσιτα και μεταδίδονται στον άνθρωπο είτε από τσίμπημα εντόμων είτε από δάγκωμα άλλων θηλαστικών που έχουν επαφή με τα έντομα. π.χ. στον άνθρωπο ο επιδημικός τύφος μεταφέρεται με την ψείρα, ο κηλιδωτός πυρετός από τα τσιμπούρια, η ρικετσιακή ευλογιά από δάγκωμα μολυσμένου ποντικού.
Οι μύκητες προκαλούν συνήθως αντιδράσεις υπερευαισθησίας. Στον άνθρωπο επικίνδυνη είναι κυρίως η επαφή με τοξίνες που παράγουν οι μύκητες (μυκοτοξίνες) με κλασικό παράδειγμα τα δηλητηριώδη μανιτάρια.
Η μόλυνση με οποιοδήποτε παθογόνο οργανισμό ή ουσία χρειάζεται μια μέθοδο με την οποία θα γίνει η είσοδος στο ξενιστή. Έτσι έχουμε μόλυνση μέσω αέρα είτε από αιωρούμενους μικροοργανισμούς είτε από τις τοξίνες τους. Η γρίπη, οι πνευμονίες και η διφθερίτιδα είναι γνωστές ασθένειες όπου ένα μόνο άτομο είναι δυνατό να μολύνει μια ολόκληρη πόλη μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Μόλυνση γίνεται ακόμα μέσω άμεσης επαφής μεταξύ δύο ξενιστών. Άλλες μεθοδολογίες μόλυνσης είναι η κατανάλωση τροφής και υγρών που έχουν μολυνθεί με τοξίνες. Το πρόβλημα είναι εντονότερο σε ομάδες που έχουν κοινή διατροφή, όπως π.χ. ο στρατός.
Ακόμα μόλυνση μπορεί να προέλθει από δάγκωμα ή τσίμπημα από μολυσμένα ζώα.
Η αποτελεσματικότητα των βιολογικών ουσιών σαν όπλα είναι άμεση συνάρτηση της τοξικότητάς τους. Η τοξίνη της αλλαντίασης σκοτώνει σε ποσότητα ενός χιλιοστού του μιλιγκράμ. Η τοξικότητα αυτή είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη ουσία φυσική ή τεχνητή που έχει χρησιμοποιηθεί σαν όπλο.
Οι ζωντανοί μικροοργανισμοί, αν και χρειάζονται κάποιο χρόνο επώασης για να αρχίσουν να δρουν, επιφέρουν θανατηφόρες ασθένειες που μπορεί να φτάσουν και στο 90% των ασθενών. Με την εξέλιξη της βιολογίας είναι δυνατή η ανάπτυξη ανθεκτικών μικροοργανισμών σε κλαδικές μεθόδους θεραπείας.
Είναι ακόμα δυνατή η κατασκευή νέων μικροοργανισμών που θα φέρουν την παθογόνο δράση και για τους οποίους δε θα υπάρχει γνωστή θεραπεία.
Κατασκευή και κόστος του τρόμου
Ο Λάρι Χάρις, ο φανατικός νεοναζί, προδόθηκε μόνος του. Αλλά η αφελής προσπάθειά του δείχνει την ευκολία με την οποία επικίνδυνα βιολογικά υλικά είναι προσιτά στον καθένα.
Έτσι στα περισσότερα ερευνητικά εργαστήρια σε πανεπιστήμια, νοσοκομεία και κέντρα ερευνών υπάρχουν νόμιμα καλλιέργειες τοξικών βακτηρίων και η ασφάλειά τους εναποτίθεται στην καλή πίστη της ερευνητικής κοινότητας. Ακόμα, συνεχώς γίνεται παρασκευή μεταλλαγμένων στελεχών που να συνδυάζουν ιδιότητες από πολλά διαφορετικά είδη.
Η παρασκευή τελικά του βιολογικού όπλου είναι απλούστατη.
Ένα αρχικό δείγμα λίγων γραμμαρίων μέσα σε λίγες μέρες μπορεί να δώσει τόνους του μικροοργανισμού. Ένα βακτήριο πολλαπλασιάζεται κάθε 20 λεπτά. Σε δέκα ώρες το πρώτο βακτήριο έχει γίνει ένα δισ. Βακτήρια! (Και η θανάσιμη δόση είναι λίγες χιλιάδες.) Αν έχει την απαιτούμενη τροφή, θερμοκρασία και χώρο η εκθετική του ανάπτυξη δε σταματά. Στη φύση μια τέτοια ανεξέλεγκτη ανάπτυξη είναι απίθανη, καθώς δε βρίσκονται συγκεντρωμένες οι θρεπτικές ουσίες και οι περιβαλλοντικές συνθήκες που να το επιτρέπουν. Σε ένα εργαστήριο όμως ή ακόμα καλύτερα σε μια βιοτεχνολογική βιομηχανία, η μαζική παραγωγή βακτηριδίων είναι απλή υπόθεση. Καθημερινά εκατοντάδες βιομηχανίες παράγουν τόνους βακτηριδίων για να συγκεντρώσουν πολύτιμες ουσίες που αυτά παράγουν σαν υποπροιόντα. Στις ίδιες εγκαταστάσεις μπορούν να αναπτυχθούν και τα παθογόνα. Αλλά ακόμα και σε ερασιτεχνικό επίπεδο, ο οποιοσδήποτε με βασικές γνώσεις βιολογίας μπορεί να κάνει παραγωγή με ελάχιστα μέσα στο μπάνιο του σπιτιού του. Έτσι από τον τρομοκράτη και το φανατικό, μέχρι μια κυβέρνηση που θα χρησιμοποιήσει το επιστημονικό δυναμικό της και τις κρατικές εγκαταστάσεις, η απόσταση είναι μηδαμινή και η παραγωγή το ίδιο απλή.
Είναι τόσο φτηνή και εύκολη η παραγωγή του βιολογικού υλικού που αποτελεί πρόκληση συγκρινόμενη με το κόστος των συμβατικών όπλων. Η Κάθλιν Μπέλι, αναπληρώτρια διευθύντρια της επιτροπής Αφοπλισμού και Ελέγχου Εξοπλισμών των Η.Π.Α,διατυπώνει την άποψη πως με κόστος 10.000 δολαρίων και μέσα σε ένα χώρο 5 επί 5 μέτρων είναι δυνατό να ξεκινήσει ένα οπλοστάσιο βιολογικών όπλων. Το κόστος παραγωγής έχει φυσικά και άμεση σχέση με το τελικό κόστος του όπλου στο πεδίο της μάχης. Εκεί το βιολογικό όπλο υπερέχει οποιουδήποτε άλλου, καθώς η ευκολία με την οποία διαχέεται και η υψηλή τοξικότητά του το κάνουν το πιο θανατηφόρο ανάλογα με το βάρος του. Έτσι η καθαρή τοξίνη της αλλαντίασης είναι 3 εκατομμύρια φορές πιο θανατηφόρα από ανάλογη ποσότητα του χημικού αερίου Σαρίν. Υπολογίζεται πως ένας πύραυλος SCUD με τοξίνη μπορεί να μολύνει μια περιοχή 3.700 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δεκάξι φορές μεγαλύτερη από ανάλογο φορτίο Σαρίν.
Τα νούμερα συνεχίζουν να είναι τρομακτικά. Για τη θανατηφόρο κάλυψη ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου απαιτούνται 2.000 δολάρια με συμβατικά εκρηκτικά, 800 δολάρια με χρήση πυρηνικών όπλων, 600 δολάρια με χρήση χημικών και μόνο 1 δολάριο αν χρησιμοποιηθούν βιολογικά όπλα!
Συμβατικός πόλεμος
Τα βιολογικά όπλα είναι πάνω από όλα όπλα μαζικής καταστροφής. Η ευκολία όμως παραγωγής τους και χρήσης τους στο πεδίο της μάχης τα καθιστά ισοδύναμα των συμβατικών. Η διάθεση των βιολογικών όπλων στο μέτωπο γίνεται με δύο μορφές.
Υγρή, που μπορεί να είναι κάποιο σκεύασμα με ζωντανά βακτήριο, είτε το πιο πρακτικό σε σκόνη που μπορεί να είναι σπόρια βακτηριδίων (μια ανθεκτική αφυδατωμένη μορφή τους που διατηρείται χωρίς θρεπτικό υλικό) ή καθαρή βακτηριδιακή τοξίνη. Και στις δύο μορφές η ενσωμάτωσή τους σε υπάρχοντα οπλικά συστήματα είναι απλούστατη. Δύο είναι τα βασικά προβλήματα χρήσης. Για να επιτευχθεί η καλύτερη διασπορά του βιολογικού παράγοντα πρέπει να διασκορπιστεί πάνω από τις εχθρικές δυνάμεις. Έτσι στα βιολογικά βλήματα χρησιμοποιούνται βαρομετρικοί πυροσωλήνες, που διαλύουν τη θήκη με το υγρό ή τη σκόνη σε υψόμετρο και αρχίζει η διασπορά. Η δράση των βιολογικών παραγόντων ποικίλλει. Οι τοξίνες έχουν άμεση δράση και εισπνοή ελάχιστης ποσότητας φέρνει το θάνατο. Η χρήση βακτηριδίων και ιών ακολουθεί τα πρότυπα εκδήλωσης τας ασθένειας που αυτά προκαλούν και συνήθως είναι από λίγες ώρες μέχρι μέρες για την εκδήλωση της ασθένειας. Η μη άμεση επίδραση έχει σοβαρά τακτικά πλεονεκτήματα. Μπορεί μια βιολογική επίθεση να γίνει στα μετόπισθεν λίγες μέρες πριν μια αντεπίθεση προκαλώντας μια επιδημία που θα μειώσει τη δυναμικότητα του εχθρού. Δεν είναι καν ανάγκη να χρησιμοποιηθούν θανατηφόρες ασθένειες. Ένα ισχυρό στέλεχος ιού γρίπης μπορεί να αχρηστεύσει ολόκληρα σώματα στρατού που θα μετατραπούν σε ομάδες πυρετικών και εξαντλημένων ασθενών.
Η χρήση βιολογικών όπλων στα μετόπισθεν είναι μια ακόμα ειδική μορφή πολέμου. Εδώ δεν απαιτείται η χρησιμοποίηση βλημάτων καθώς τα βιολογικά όπλα έχουν μια ακόμα φρικιαστική δυνατότητα. Η μόλυνση των τροφών και των αποθεμάτων νερού σε αστικές περιοχές είναι πολύ εύκολη και γίνεται με απλή πρόσμιξη των παθογόνων παραγόντων με αυτά.
Τα βιολογικά όπλα, ενώ φέρουν το θάνατο σε υψηλά ποσοστά( ο ιός Έμπολα έχει ποσοστό θνησιμότητας 90%), στο πεδίο της μάχης έχουν σημαντικά αποτελέσματα ακόμα και σε ήπια μορφή. Αν τα στρατεύματα, που δέχονται επίθεση με βιολογικούς παράγοντες, χρησιμοποιήσουν μάσκες και ειδικές στολές για να προστατευτούν, αυτόματα μειώνεται η απόδοσή τους. Σε αεροπορικές επιχειρήσεις σε θερμό κλίμα μόνο η χρήση προστατευτικών στολών μειώνει κατά 805 τον αριθμό εξόδων αεροσκαφών. Ακόμη και με τις νέες προστατευτικές στολές που σχεδιάζονται σήμερα η μείωση είναι της τάξης του 50%.
Το προσωπικό δεν μπορεί να εργαστεί αποδοτικά με τις βαριές και αποπνικτικές στολές. Ακόμα η μόλυνση μιας περιοχής απαιτεί τεράστια ποσά και προσωπικό για την απολύμανσή της, δηλαδή έχουμε αύξηση της δραστηριότητας! Για να απολυμανθεί ένας διάδρομος απογείωσης 3.000 μέτρων απαιτούνται 80 τόνοι απολυμαντικού που με τη σειρά του είναι τοξικό και φθείρει τα μέταλλα των αεροσκαφών. Ακόμα και μόνο η απειλή χρήσης βιολογικών όπλων υπαγορεύει τη χρήση προστατευτικών που μειώνουν την αποτελεσματικότητα του στρατού. Εκτός από μερικά μοντέρνα άρματα μάχης και ΤΟΜΑ-ΤΟΜΠ όλα τα υπόλοιπα οχήματα δε διαθέτουν αξιόπιστη βιολογική προστασία, ενώ και αυτά που την διαθέτουν δεν μπορούν να την χρησιμοποιούν συνεχώς.
Η απειλή χρήσης είναι ίσως το ίδιο αποτελεσματική με τη χρήση. Στρατιωτικές δυνάμεις και άμαχος πληθυσμός, που θα ζουν κάτω από συνεχή απειλή ενός αόρατου θανάτου, που με το παραμικρό θα φοράνε μάσκες και θα κρύβονται, που θα φοβούνται την τροφή, το νερό και τον αέρα που αναπνέουν, είναι ηττημένοι από την αρχή.
Οικονομικός πόλεμος
Οι Δυτικές χώρες στο όνομα του πολιτισμού, τυπικά, έχουν αρνηθεί τη χρήση βιολογικών όπλων στα πεδία της μάχης. Η δυνατότητα διεξαγωγής όμως πολιτικής με τη χρήση βιολογικών όπλων υπάρχει και σε μια «ειρηνική» συμβίωση κρατών. Χρησιμοποιώντας βιολογικούς παράγοντες μια χώρα μπορεί για παράδειγμα να καταστρέψει τη γεωργική παραγωγή μιας άλλης βυθίζοντάς την στην ανέχεια και την πολιτική εξάρτηση.
Ένας φαινομενικά αθώος ψεκασμός από μεγάλο ύψος με ένα μύκητα που όμως θα είναι μεταλλαγμένος για να αντέχει στα γνωστά μυκητοκτόνα μπορεί να καταστρέψει την ετήσια παραγωγή μιας χώρας. Για τις μεγάλες γεωργικές χώρες αυτό σημαίνει και οικονομική καταστροφή. Οι Η.Π.Α. π.χ. έχουν μια γεωργική βιομηχανία με ετήσιο τζίρο 800 δις δολάρια. Μια επίθεση που δεν είναι ανιχνεύσιμη με βιολογικούς παράγοντες μπορεί να προκαλέσει τέτοιου μεγέθους ζημιά που να καταστρέψει οριστικά την αγροτική οικονομία ολόκληρων πολιτειών με αλυσιδωτές πολιτικές αντιδράσεις. Η βιολογική επίθεση δεν είναι αναγκαίο να περιοριστεί σε μικροοργανισμούς. Μπορεί να είναι η εισαγωγή διαφόρων εντόμων που καταστρέφουν τις καλλιέργειες. Ήδη οι Η.Π.Α. χάνουν κάθε χρόνο γύρω στο 1 δις δολάρια από τις ζημιές που προκαλεί η μεσογειακή φρουτόμυγα, ένα έντομο που μεταφέρθηκε από την Ευρώπη με τους μετανάστες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Πολλές χώρες έχουν αυστηρότατους νόμους για την εισαγωγή ζώων και φυτών από το εξωτερικό, καθώς φοβούνται τα παράσιτα που μπορεί να μεταφέρουν. Η Μαλαισία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας καουτσούκ στον κόσμο. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους της χώρας είναι η μεταφορά ενός μύκητα από τη Βραζιλία που καταστρέφει τα καουτσουκόδεντρα. Υπολογίζεται πως μια μόλυνση μπορεί να εξαφανίσει την παραγωγή της Μαλαισίας σε δύο χρόνια. Το σημαντικό σε ένα τέτοιο βιολογικό πόλεμο είναι πως στην πράξη δεν μπορεί να αποδειχθεί. Κανείς δεν μπορεί να χρεώσει μια ξαφνική επιδημία σε βοοειδή, μια ασθένεια στα σιτηρά κ.λ.π. σε μια άλλη χώρα. Η φύση από μόνη της κατά καιρούς παράγει μεταλλαγμένους ανθεκτικούς μικροοργανισμούς και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το τυχαίο γεγονός που εξίσου τυχαία θα είναι και σε όφελος μιας εχθρικής χώρας.
150.000 αμερικανοί στρατιώτες εμβολιάστηκαν για να αντιμετωπίσουν πιθανή μόλυνση με βάκιλο του άνθρακα. 8.000 ακόμα εμβολιάστηκαν κατά της αλλαντίασης. Στους βετεράνους απαγορεύτηκε με απειλή στρατοδικείου να συζητήσουν τον εμβολιασμό τους ακόμα και με ιατρικό προσωπικό. Στο 85% του προσωπικού ειπώθηκε πως δεν μπορούσαν να αρνηθούν τον εμβολιασμό και το 43% είχε αμέσως παρενέργειες. Μόνο στο 25% των γυναικών που εμβολιάστηκαν έγινε μνεία για παρενέργειες στο έμβρυο σε περίπτωση εγκυμοσύνης. Η τοξικότητα των εμβολίων δεν είναι ακόμα γνωστή, ενώ το εμβόλιο κατά της αλλαντίασης δεν είναι εγκεκριμένο από τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων και Τροφίμων.
Αποσπάσματα από αναφορά της επιτροπής του Κογκρέσου για θέματα βετεράνων, Δεκέμβριος 1995
Συνεχίζεται
