Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (9)

Ο Υιός και η Δημιουργία.

Στην Εβρ.α:2 διαβάζουμε ότι ο Θεός έκανε τους αιώνες δια του Υιού. Το ίδιο, στην Κολ.α:13-17 λέει ότι «δι’ αυτού (του Χριστού) [κείμ. εν αυτώ] εκτίσθησαν τα πάντα». Τι σημαίνει ότι η Δημιουργία έγινε «δια του Υιού», αφού ο Υιός δεν είχε ουσιαστική προΰπαρξη πριν τη γέννησή του;

Φυσικά, ο Ιησούς σαν ο Θεός προϋπήρχε πριν τη γέννηση του ανθρώπου Χριστού, εφόσον η θεότητα του Ιησού είναι αυτή του Πατέρα. Αναγνωρίζουμε ότι ο Ιησούς σαν ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Αυτά τα εδάφια περιγράφουν σαν Δημιουργό το αιώνιο Πνεύμα που ήταν μέσα στον Υιό, τη θεότητα που αργότερα εφανερώθη εν σαρκί. Η ανθρώπινη φύση του Ιησού δεν μπορούσε να δημιουργήσει, αλλά ο Θεός που φανερώθηκε δια Ιησού Χριστού δημιούργησε τον κόσμο. Η Εβρ.α:10 καθαρά λέει ότι ο Ιησούς σαν Κύριος ήταν ο Δημιουργός.

Κ α λ η μ έ ρ α

Μου υψώνει το κεφάλι

Μία από τις πιο αποτελεσματικές μορφές πειρασμού - που θα πρέπει να αποφύγουμε.

Τρία δαιμόνια, κάθισαν με τον Σατανά να συζητήσουν πώς να κάνουν έναν πιστό να αμαρτήσει:

«Θα του δείξω την ευχαρίστηση της αμαρτίας», είπε το πρώτο.

«Θα του δείξω πόσο πονάει να είσαι δίκαιος», είπε το δεύτερο.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (8)

Ο σκοπός του Υιού.

Αφού ο ρόλος του Γιου του Θεού είναι προσωρινός και όχι αιώνιος, γιατί ο Θεός διάλεξε να φανερώσει τον εαυτό Του δια του Υιού; Γιατί γέννησε τον Υιό;

Ο πρωταρχικός σκοπός του Υιού ήταν να γίνει ο σωτήρας μας. Το έργο της σωτηρίας απαιτούσε πολλούς ρόλους που μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να εκπληρώσει κι αυτοί ήταν της θυσίας, της εξιλέωσης, της αντικατάστασης, του στενού συγγενή, της συμφιλίωσης (συνδιαλλαγής), του μεσίτη, του παράκλητου, του αρχιερέα, του δεύτερου Αδάμ, του παραδείγματος. Αυτοί οι όροι συμπίπτουν σε πολλές περιπτώσεις, αλλά ο καθένας αντιπροσωπεύει μια σπουδαία όψη του έργου της σωτηρίας, που σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, μπορούσε να γίνει μόνο από άνθρωπο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Το πρόβλημα δεν είναι στον σπόρο!

Μην αφήνετε τους «σκληροχώματους» ανθρώπους να σας αποθαρρύνουν από το να μοιράζεστε το Ευαγγέλιο της σωτηρίας του Ιησού Χριστού.

Στο Ματθ.ιγ:1-23, Λουκ.η:4-15, και Μάρκ.δ:1-20 ο Ιησούς λέει την παραβολή του σπορέα, εξηγώντας τέσσερις τύπους ανθρώπων που ακούνε το λόγο του Θεού.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (7)

Το τέλος του Υιού.

Ο Γιος του Θεού δεν είχε μόνο αρχή, αλλά κατά κάποιο τρόπο, θα έχει κι ένα τέλος. Αυτό γίνεται φανερό απ’ την Α’ Κορ.ιε:23-28. Ιδιαίτερα στο εδάφιο 24 λέει: «ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση (ο Χριστός) την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα...». Στο εδάφιο 28 λέει: «Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι». Αυτό το εδάφιο της Γραφής είναι αδύνατον να εξηγηθεί από κάποιον που πιστεύει σε κάποιο «Θεό Υιό» ο οποίος είναι ίσος με τον Πατέρα και αιώνιος όπως ο Πατέρας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Μήπως πνίγεσαι από τα αγκάθια;

Πνίγεσαι από τα «αγκάθια της ζωής»; Ο Ιησούς προσφέρει μια σημαντική προειδοποίηση.

Ακανθώδη ζιζάνια: δεν έχουν καμία αξία, αλλά κλέβουν το χώρο, το νερό, το φως του ήλιου, και τις θρεπτικές ουσίες του εδάφους από τα φυτά. Όσο μεγαλώνουν, τόσο πιο δύσκολο είναι να τα αποψιλώσεις.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (6)

Ο Υιός του ανθρώπου.

Ο όρος «Υιός του ανθρώπου» τραβά την προσοχή πρωταρχικά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, υπαινισσόμενος ότι ανήκει στο ανθρώπινο γένος. Η Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιεί αυτή τη φράση πολλές φορές προκειμένου ν’ αναφερθεί στην ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, τα παρακάτω εδάφια της Γραφής τη χρησιμοποιούν με την έννοια του ανθρώπινου γένους γενικά ή για να χαρακτηρίσουν κάποιον χωρίς ιδιαίτερη ταυτότητα: Ψαλμ.η:4  ρμς:3  Ησ.να:12  Ιερ.μθ:18 (ο Ψαλμός η:4 έχει μια βαθύτερη έννοια που αναφέρεται προφητικά στο Μεσσία, όπως βλέπουμε στην προς Εβρ.β:6-7). Ο όρος «Υιός του ανθρώπου» αναφέρεται επίσης πολλές φορές σε κάποιο συγκεκριμένο άνθρωπο, ιδιαίτερα στον Ιεζεκιήλ όπου προσδιορίζει τον προφήτη (Ιεζ.β:1, 3, 6, 8  Δαν.η:17). Σε μερικά εδάφια της Γραφής, εννοεί ένα άνθρωπο στον οποίο ο Θεός έχει δώσει ανώτατη εξουσία και δύναμη (Ψαλμ.π:17  Δαν.ζ:13).

Κ α λ η μ έ ρ α

Άγιοι με συστάσεις.

Δυο λογιών περιγραφές που προσπερνιούνται όταν διαβάζουμε το λόγο του Θεού, είναι οι γενεαλογίες και οι χαιρετισμοί (ιδιαίτερα στις επιστολές του Παύλου).

Ρωμ.ις:1-27 – Κολ.δ:7-23 – Φιλιπ.β:24

Άνθρωποι που δεν ήταν καθόλου σπουδαίοι στη διακονία, αλλά τα ονόματά τους είναι γραμμένα μέσα στην Αγία Γραφή.

Βέβαια, υπάρχουν κάποιοι τους οποίους έχει καλέσει και έχει χρίσει ο Κύριος για την υπηρεσία του ευαγγελίου, που αφιερώνουν όλη την ζωή τους και τον χρόνο τους στην διακονία.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (5)

Ο Υιός, σύμφωνα με τη Βιβλική ορολογία.

Θα εξετάσουμε τη διπλή φύση του Ιησού, στο πλαίσιο της Βιβλικής ορολογίας. Ο όρος Πατέρας, αναφέρεται στον ίδιο το Θεό - στο πλήρωμα της θεότητας. Όταν μιλάμε για το αιώνιο Πνεύμα του Θεού, εννοούμε το Θεό, τον Πατέρα. Ο όρος Θεός Πατέρας είναι απόλυτα αποδεκτός γιατί είναι Βιβλικός (Τίτ.α:4).

Ωστόσο, η Γραφή δεν χρησιμοποιεί ούτε μία φορά τον όρο «Θεός Υιός». Δεν είναι σωστός όρος γιατί το «Υιός Θεού» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Ιησού. Η Βίβλος ορίζει σαν Υιό Θεού το παιδί που γεννήθηκε από τη Μαριάμ κι όχι το αιώνιο Πνεύμα του Θεού (Λουκ.α:35). Ο όρος Υιός Θεού μπορεί ν’ αναφέρεται αποκλειστικά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, ή στο ότι ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η Τριάδα και ο Οικουμενισμός

Μπορούμε όλοι να δούμε το οικουμενικό κίνημα που προωθείται στις μέρες μας, πώς οι εκκλησίες ενώνονται και προσχωρούν πίσω στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Τώρα, πολλές από αυτές τις εκκλησίες θα σου πουν ανοικτά ότι εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους. Έτσι, το ερώτημα είναι, ποια είναι η «κόλλα» που φέρνει αυτές τις εκκλησίες μαζί σε ενότητα; Ρίξε μια ματιά στα ακόλουθα αποσπάσματα:

«Ο Πάπας Francis λέει ότι ο Οικουμενισμός είναι μια πνευματική διαδικασία ριζωμένη στην Τριάδα».

Πηγή: https://www.catholicnewsagency.com/news/ecumenism-a-spiritual-process-rooted-in-the-trinity-pope-says

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (4)

Μπορούσε ο Ιησούς ν’ αμαρτήσει;

Ο ισχυρισμός ότι ο Ιησούς ήταν τέλειος άνθρωπος, οδηγεί στην ερώτηση: Μπορούσε ο Ιησούς ν’ αμαρτήσει; Αυτή, στην πραγματικότητα, είναι μία παραπλανητική και αφηρημένη ερώτηση, αφού ξέρουμε ότι δεν αμάρτησε (Εβρ.δ:15). Η απάντηση είναι μάλλον ακαδημαϊκή παρά ουσιαστική, περισσότερο θεωρητική παρά ουσιαστική. Σαν άνθρωπος, ο Ιησούς πειράχτηκε απ’ το Σατανά, και πάλεψε με το θέλω Του στον κήπο της Γεθσημανής. Αν και δεν είχε τη δική μας διεφθαρμένη φύση - είχε την ίδια αθώα, αναμάρτητη φύση που είχε ο Αδάμ όταν δημιουργήθηκε - είχε την ίδια ικανότητα να ενεργήσει ενάντια στο θέλημα του Θεού, όπως έκανε ο Αδάμ και η Εύα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Πρέπει να εμπλακεί ένας Χριστιανός στο οικουμενικό κίνημα;

Ο Οικουμενισμός είναι ένα θρησκευτικό κίνημα που επιδιώκει να ενώσει όλους τους Χριστιανούς και να φέρει τα διάφορα θρησκευτικά δόγματα μαζί, σε αμοιβαία συνεργασία.

Η Βικιπαίδεια δίνει τον ακόλουθο ορισμό: «Οικουμενισμός αποκαλείται η παγκόσμια κίνηση χριστιανικών εκκλησιών και ομολογιών που στοχεύει στην αποκατάσταση της ενότητας των Χριστιανών σε ευχαριστιακή κοινωνία».

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (3)

Ο Ιησούς είχε τέλεια, αλλά αναμάρτητη ανθρώπινη φύση.

Η αλήθεια ίσως βρίσκεται κάπου ανάμεσα σ’ όλες αυτές τις θέσεις που πήραν διάφοροι θεολόγοι στην ιστορία της εκκλησίας. Η θέση της Γραφής είναι ότι ο Ιησούς είχε μια τέλεια ανθρώπινη φύση την ίδια στιγμή που ήταν ο Θεός στην πληρότητά Του, αλλά δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αυτές τις δύο φύσεις την περίοδο της επίγειας ζωής Του.

Είναι φανερό ότι ο Ιησούς είχε ανθρώπινο θέλω, νου, πνεύμα, ψυχή και σώμα, αλλά είναι εξίσου φανερό ότι το πλήρωμα της θεότητας κατοικούσε στο σώμα του. Αυτό που ταπεινά μπορούμε να πούμε, είναι ότι το πνεύμα Του με το Πνεύμα του Θεού που κατοικούσε μέσα Του χωρίς μέτρο, ήταν αχώριστα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η «πίστη» του πετρώδους εδάφους

Γιατί ο λόγος του Θεού είναι η ανατροπή της πίστης του πετρώδους εδάφους;

Φανταστείτε ένα λεπτό στρώμα από χώμα, να καλύπτει μια πετρώδη περιοχή, όπου οι σπόροι φυτρώνουν γρήγορα «με χαρά.» Αλλά μόλις ανατείλει ο ήλιος, μαραίνονται και πεθαίνουν επειδή δεν έχουν ρίζες.

Στην παραβολή του σπορέα (Ματθ.ιγ:1-23, Λουκ.η:4-15, Μάρκ.δ:1-20), ο Ιησούς μιλά για τους ανθρώπους που δέχονται το Ευαγγέλιο όπως ένα πετρώδες έδαφος δέχεται τους σπόρους.

ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

"Πλήν εγώ ουδέν τούτων μετεχειρίσθην, ουδέ έγραψα ταύτα, διά να γείνη ούτως εις εμέ, διότι καλόν είναι εις εμέ να αποθάνω μάλλον, παρά να ματαιώση τις το καύχημα μου. Διότι εάν κηρύττω το ευαγγέλιον, δεν είναι εις εμέ καύχημα επειδή ανάγκη επίκειται εις εμέ, ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω. Επειδή εάν κάμνω τούτο εκουσίως, έχω μισθόν, εάν δε ακουσίως, είμαι εμπεπιστευμένος οικονομίαν. Τις λοιπόν είναι ο μισθός μου; Το να κάμω αδάπανον το ευαγγέλιον του Χριστού διά της κηρύξεως μου, ώστε να μην κάμνω κατάχρησιν της εξουσίας μου εν τω ευαγγελίω” (Α’ Κορ.θ:15-18)

           

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (2)

Θέσεις μέσα στην ιστορία σχετικά με το Χριστό.

Η διπλή φύση του Χριστού, έχει αντιμετωπιστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους κατά τη διάρκεια της ιστορίας της εκκλησίας. Θα εξετάσουμε αυτές τις διαφορετικές απόψεις μ’ ένα σύντομο και γενικό τρόπο.

Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ένας γενναιόδωρα χρισμένος άνθρωπος που τον χρησιμοποιούσε το Πνεύμα (Εβιονιτισμός, Γιουνιταριανισμός). Αυτή η λάθος θέση αγνοεί τελείως την πνευματική Του φύση. Άλλοι έχουν πει ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ένα πνευματικό όν (Δοκητισμός - διδασκαλία του Γνωστικισμού) αγνοώντας έτσι την ανθρώπινη φύση Του. Ο Ιωάννης έγραψε ότι όσοι αρνούνται ότι ο Ιησούς ήρθε εν σαρκί δεν είναι απ’ το Θεό, αλλά έχουν ένα αντίχριστο πνεύμα (Α’ Ιωάν.δ:2-3).

Κ α λ η μ έ ρ α