Β’
Πέτρου α:16-21 Γένεση ιβ
Α’
Θεσσαλονικείς δ:13-18
Ρωμαίους
ιε:4 Πράξεις β
Β’ Πέτρ.α:19 «Καί έχομεν βεβαιότερον τόν
προφητικόν λόγον, εις τόν οποίον κάμνετε καλά νά προσέχητε ως εις λύχνον
φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, έωσού έλθη η αυγή τής ημέρας καί ο φωσφόρος ανατείλη
εν ταίς καρδίαις υμών»
Β’ Πέτρ.γ:1-10 «Δευτέραν ήδη ταύτην τήν
επιστολήν σάς γράφω, αγαπητοί, μέ τάς οποίας διεγείρω δι' υπενθυμίσεως τήν
ειλικρινή σας διάνοιαν, διά νά ενθυμηθήτε τούς λόγους τούς προλαληθέντας υπό
τών αγίων προφητών καί τήν παραγγελίαν ημών τών αποστόλων τού Κυρίου καί
Σωτήρος· τούτο πρώτον γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί εν ταίς εσχάταις ημέραις
εμπαίκται, περιπατούντες κατά τάς ιδίας αυτών επιθυμίας καί λέγοντες· Πού είναι
η υπόσχεσις τής παρουσίας αυτού; διότι αφ' ής ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τά
πάντα διαμένουσιν ούτως απ' αρχής τής κτίσεως. Διότι εκουσίως αγνοούσι τούτο,
ότι μέ τόν λόγον τού Θεού οι ουρανοί έγειναν έκπαλαι καί η γή συνεστώσα εξ ύδατος
καί δι' ύδατος, διά τών οποίων ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό τού ύδατος·
οι δέ σημερινοί ουρανοί καί η γή διά τού αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι,
φυλαττόμενοι διά τό πύρ εις τήν ημέραν τής κρίσεως καί τής απωλείας τών ασεβών
ανθρώπων. Εν δέ τούτο άς μή σάς λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά Κυρίω μία ημέρα
είναι ως χίλια έτη καί χίλια έτη ως ημέρα μία. Δέν βραδύνει ο Κύριος τήν
υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς,
μή θέλων νά απολεσθώσι τινες, αλλά πάντες νά έλθωσιν εις μετάνοιαν. Θέλει δέ
ελθεί η ημέρα τού Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, καθ' ήν οι ουρανοί θέλουσι
παρέλθει μέ συριγμόν, τά στοιχεία δέ πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, καί η γή καί
τά εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή».