Γένεση (124)

Γέν.μγ:24-26 Και ο άνθρωπος εισήγαγε τους ανθρώπους εις την οικίαν του Ιωσήφ και έδωκεν ύδωρ και ένιψαν τους πόδας αυτών· και έδωκε τροφήν εις τους όνους αυτών. Οι δε ητοίμασαν τα δώρα, εωσού έλθη ο Ιωσήφ το μεσημέριον· διότι ήκουσαν ότι εκεί μέλλουσι να φάγωσιν άρτον. Και ότε ήλθεν ο Ιωσήφ εις την οικίαν, προσέφεραν εις αυτόν τα δώρα τα εις τας χείρας αυτών εν τη οικία και προσεκύνησαν αυτόν έως εδάφους.

Αν ο Ιωσήφ είναι τύπος του Χριστού, τότε το σπίτι του είναι τύπος της εκκλησίας. Στο σπίτι του Ιωσήφ τους δόθηκε νερό να πλύνουν τα πόδια τους (Ιωαν.ιγ:10), τροφή για τα ζώα και άρτος για να φάνε. Μέσα στην εκκλησία πληρώνονται όλες οι ανάγκες του ανθρώπου.

Τ' αδέλφια του Ιωσήφ τον προσκυνάνε κι έτσι εκπληρώνουν το όνειρο με τα δεμάτια!

Γένεση (123)

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.μγ:1-7 Η δε πείνα επεβάρυνεν επί την γην. Και αφού ετελείωσαν τρώγοντες τον σίτον, τον οποίον έφεραν εξ Αιγύπτου, είπε προς αυτούς ο πατήρ αυτών, Υπάγετε πάλιν, αγοράσατε εις ημάς ολίγας τροφάς. Και είπε προς αυτόν ο Ιούδας λέγων, Εντόνως διεμαρτυρήθη προς ημάς ο άνθρωπος λέγων, Δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπόν μου, εάν δεν ήναι μεθ' υμών ο αδελφός υμών. Εάν λοιπόν αποστείλης τον αδελφόν ημών μεθ' ημών, θέλομεν καταβή και θέλομεν σοι αγοράσει τροφάς· αλλ' εάν δεν αποστείλης αυτόν, δεν θέλομεν καταβή· διότι ο άνθρωπος είπε προς ημάς, Δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπόν μου, εάν ο αδελφός υμών δεν ήναι μεθ' υμών. Είπε δε ο Ισραήλ, Διά τι με εκακοποιήσατε, φανερόνοντες προς τον άνθρωπον ότι έχετε άλλον αδελφόν; Οι δε είπον, Ο άνθρωπος ηρώτησεν ημάς ακριβώς περί ημών και περί της συγγενείας ημών λέγων, Ο πατήρ σας έτι ζη; έχετε άλλον αδελφόν; Και απεκρίθημεν προς αυτόν κατά την ερώτησιν ταύτην· ηδυνάμεθα να εξεύρωμεν ότι ήθελεν ειπεί, Φέρετε τον αδελφόν σας;

Φαίνεται ότι η Αίγυπτος, έχοντας το μονοπώλιο, δεν επέτρεπε να πάρει κανείς μεγάλες ποσότητες σταριού για να έχουν συνέχεια την ανάγκη της.

Γένεση (122)

Γέν.μβ:21-23 Και είπεν ο εις προς τον άλλον, Αληθώς ένοχοι είμεθα διά τον αδελφόν ημών, καθότι είδομεν την θλίψιν της ψυχής αυτού, ότε παρεκάλει ημάς και δεν εισηκούσαμεν αυτού· διά τούτο επήλθεν εφ' ημάς η θλίψις αύτη. Απεκρίθη δε ο Ρουβήν προς αυτούς λέγων, Δεν είπον προς εσάς λέγων, Μη αμαρτήσητε κατά του παιδίου, και δεν εισηκούσατε; διά τούτο, ιδού, και το αίμα αυτού εκζητείται. Και αυτοί δεν ήξευρον ότι ενόει ο Ιωσήφ· διότι συνωμίλουν δι' ερμηνέως.

Κρύβοντας για 21 χρόνια την αλήθεια απ' τον Ιακώβ δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τη φωνή της συνείδησής τους. Δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη μέσα μας με το να κρύβουμε τις αμαρτίες μας απ' τους ανθρώπους. Μόνο όταν εξομολογηθούν και καλυφτούν με αίμα, μπορούμε να γνωρίσουμε τί σημαίνει πραγματική ειρήνη.

Γένεση (121)

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.μβ:1-6 Και είδεν ο Ιακώβ ότι ευρίσκετο σίτος εν Αιγύπτω· και είπεν ο Ιακώβ προς τους υιούς αυτού, Τι βλέπετε ο εις τον άλλον; Και είπεν, Ιδού, ήκουσα ότι ευρίσκεται σίτος εν Αιγύπτω· κατάβητε εκεί και αγοράσατε δι' ημάς εκείθεν, διά να ζήσωμεν και να μη αποθάνωμεν. Και κατέβησαν οι δέκα αδελφοί του Ιωσήφ διά να αγοράσωσι σίτον εξ Αιγύπτου. τον Βενιαμίν όμως, τον αδελφόν του Ιωσήφ, δεν απέστειλεν ο Ιακώβ μετά των αδελφών αυτού· διότι είπε, Μήπως συμβή εις αυτόν συμφορά. Και ήλθον οι υιοί του Ισραήλ διά να αγοράσωσι σίτον μεταξύ των εκεί ερχομένων· διότι η πείνα ήτο εν τη γη Χαναάν. Ο Ιωσήφ δε ήτο ο διοικητής του τόπου· αυτός επώλει εις πάντα τον λαόν του τόπου· ήλθον λοιπόν οι αδελφοί του Ιωσήφ και προσεκύνησαν αυτόν επί πρόσωπον έως εδάφους.

Όταν η πείνα έφτασε και στη γη Χαναάν, ο Ιακώβ άκουσε ότι υπάρχει στάρι στην Αίγυπτο και στέλνει 10 απ' τους γιους του να φέρουν προμήθειες για την οικογένεια. Όμως κράτησε τον Βενιαμίν στο σπίτι επειδή φοβήθηκε «Μήπως συμβεί εις αυτόν συμφορά», επειδή ήταν κι αυτός απ' την αγαπημένη του Ραχήλ και τώρα ήταν ο πιο αγαπητός (μβ:1-4).

Γένεση (120)

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.μα:1-4 Και μετά παρέλευσιν δύο ετών ο Φαραώ είδεν ενύπνιον· και ιδού, ίστατο πλησίον του ποταμού. και ιδού, επτά δαμάλια εύμορφα και παχύσαρκα ανέβαινον εκ του ποταμού και εβόσκοντο εις το λιβάδιον. και ιδού, άλλα επτά δαμάλια ανέβαινον μετ' εκείνα εκ του ποταμού, άσχημα και λεπτόσαρκα, και ίσταντο πλησίον των άλλων δαμαλίων επί το χείλος του ποταμού· και τα δαμάλια τα άσχημα και λεπτόσαρκα κατέφαγον τα επτά δαμάλια τα εύμορφα και παχύσαρκα. Τότε εξύπνησεν ο Φαραώ.

Ο Ιωσήφ ξεχάστηκε δύο χρόνια στη φυλακή. Μπορεί να τον ξέχασε ο αρχιτρίκλινος, αλλά όχι ο Θεός. Ο Θεός εργάστηκε όλο αυτό το διάστημα μέσα στον Ιωσήφ ένα θαυμαστό έργο ταπείνωσης, υπομονής, υπακοής και πίστης. Την κατάλληλη στιγμή φροντίζει για την απελευθέρωσή του, δίνοντας δύο όνειρα στον Φαραώ, κρατώντας όμως την ερμηνεία τους για να τη δώσει στον Ιωσήφ.

Γένεση (119)

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ενώ ο Ιωσήφ είναι στη φυλακή, ο αρχιτρίκλινος κι ο αρχισιτοποιός του βασιλιά ρίχνονται κι αυτοί εκεί κι ο αρχιφύλακας τους εμπιστεύθηκε στον Ιωσήφ. Ένα πρωί τους βλέπει στεναχωρημένους και ρωτάει να μάθει το λόγο. Εδώ ο Ιωσήφ μας δίνει ένα θαυμαστό παράδειγμα, γιατί αν κι ο ίδιος βρίσκεται σε τρομερή δυσκολία, κάνει ότι μπορεί για ν’ ανακουφίσει άλλους. Αντί να προσπαθήσει να κερδίσει τη συμπάθειά τους, τους στρέφει στο Θεό σαν τη μόνη λύση των προβλημάτων τους (εγώ θα σας ερμηνεύσω τα όνειρα...κτλ!). Ο νικητής χριστιανός βρίσκει πάντοτε χαρά στο να εξυπηρετεί τους άλλους. Βαστάζοντας ο ένας του άλλου τα βάρη, εκπληρώνουμε το νόμο.

Γένεση (118)

Γέν.λθ:10 Αν και ελάλει προς τον Ιωσήφ καθ' εκάστην ημέραν, ούτος όμως δεν υπήκουσεν εις αυτήν να κοιμηθή μετ' αυτής, διά να συνευρεθή μετ' αυτής.

Καθημερινός, συνεχής πειρασμός. Πολλές φορές ο διάβολος δουλεύει έτσι για να μας κουράσει να μας κάνει ν’ αποκάμουμε, να χάσουμε την αφιέρωση και τον αγιασμό μας και να μας πιάσει στον ύπνο.

Γέν.λθ:11,12 Και ημέραν τινά εισήλθεν ο Ιωσήφ εις την οικίαν διά να κάμη τα έργα αυτού, και ουδείς εκ των ανθρώπων του οίκου ήτο εκεί εν τω οίκω. Και εκείνη ήρπασεν αυτόν από του ιματίου αυτού, λέγουσα, Κοιμήθητι μετ' εμού· αλλ' εκείνος αφήσας το ιμάτιον αυτού εις τας χείρας αυτής, έφυγε, και εξήλθεν έξω.

Μάλλον που όλα ήταν προσχεδιασμένα απ’ τη γυναίκα του Πετεφρή, όμως ο Ιωσήφ ξέφυγε απ’ τον πειρασμό (Α’ Κορ.ς:18 Β’ Τιμ.β:22).

Γένεση (117)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η πρώτη μεγάλη δοκιμασία για τον Ιωσήφ ήταν το μίσος και η προδοσία απ’ τα ίδια του τ’ αδέλφια. Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο η αρχή. Δουλεία και φυλάκιση τον περίμεναν στην Αίγυπτο. Πέρασε κάθε είδους δοκιμασία κι όμως η διαγωγή του κι η ζωή του στην Αίγυπτο ήταν άμεμπτη. Είχε κάθε λόγο να γεμίσει με πικρίες. Πρέπει να γεύθηκε τη μοναξιά, τη νοσταλγία του τόπου του, στεναχώρια, αποθάρρυνση κι όμως μέσα σ’ όλα αυτά δεν άφησε τις πεποιθήσεις του.

Όταν διαβάζουμε αυτό το τόσο ενδιαφέρον μέρος του βιβλίου του Θεού, ανακαλύπτουμε μια αλυσίδα αξιοπρόσεκτων γεγονότων, που οδηγούνται απ’ το χέρι του Θεού, για ένα μεγάλο σκοπό, την εξύψωση του ανθρώπου που ήταν στο λάκκο, αλλά και την εκπλήρωση κάποιων άλλων υποδεέστερων σκοπών (Λουκ.β:35). Ψαλμ.ρε:16-22.

Γένεση (116)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο είναι μια παρεμβολή στο θέμα που εξετάζουμε. Ο λόγος είναι ότι ο Ιούδας υπήρξε ο κατά σάρκα πρόγονος του Μεσσία και το Πνεύμα του Θεού, σύμφωνα με το σκοπό της  Παλαιάς Διαθήκης, έπρεπε να περιλάβει και να διασώσει λεπτομερή κατάλογο ολόκληρης της γραμμής της διαδοχής.

Γένεση (115)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο περιέχει τις γενεαλογίες των γιων του Ησαύ με τους διάφορους τίτλους και τόπους που κατοίκησαν. Το κεφάλαιο τελειώνει λέγοντάς μας ότι ο Ησαύ είναι ο πατέρας των Εδωμιτών.

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.λζ:1 Κατώκησε δε ο Ιακώβ εν τη γη, εν ή παρώκησεν ο πατήρ αυτού, εν τη γη Χαναάν.

Ο Ιακώβ φεύγοντας απ’ την Παδάν-αράμ κατοίκησε στη γη Χαναάν, στη γη που ο Θεός του είχε υποσχεθεί ότι θα του δώσει. Ο Ιωσήφ ήταν ο μεγαλύτερος γιος της Ραχήλ και ήταν πέντε ή έξι χρονών όταν ο πατέρας του έφυγε απ’ την Παδάν-αράμ. Έτσι, γλύτωσε κάποιες ζηλοτυπίες και τους φόνους που έγιναν εκεί. Ενώ τ’ αδέλφια του έβλεπαν στον πατέρα τους τον παλιό Ιακώβ, αυτός μεγάλωσε κι επηρεάστηκε απ’ τον νέο Ιακώβ τον Ισραήλ. Ξεκινώντας να μελετάμε τον Ιωσήφ, η Γραφή μας τον παρουσιάζει δεκαεφτά χρονών νέο.

Γένεση (114)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

«Και είπεν ο Θεός εις τον Ιακώβ: Σηκωθείς ανάβηθι εις Βαιθήλ και κατοίκησον εκεί». Αυτά τα λόγια επιβεβαιώνουν την αρχή ότι όταν υπάρχει πνευματική πτώση ή απομάκρυνση, ο Κύριος καλεί την ψυχή να επιστρέψει σ’ Αυτόν.

Αποκ.β:5 Η ψυχή πρέπει να επιστρέψει στην υψηλή θέση που είχε, στο μέτρο του Θεού. Ο Κύριος δεν λέει: «Ενθυμού που είσαι», αλλά «Ενθυμού την υψηλή θέση απ’ την οποία εξέπεσες». Μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο μαθαίνει κανείς πόσο έχει αποπλανηθεί, πόσο χαμηλά έχει πέσει και πώς μπορεί να επανέλθει εκεί απ’ όπου απομακρύνθηκε.

Γένεση (113)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο μας δείχνει ποιοι υπήρξαν οι πικροί καρποί της παραμονής του Ιακώβ στη Συχέμ, ποια κηλίδα προέκυψε απ’ αυτή για την οικογένειά του, παρά τις προσπάθειες του Συμεών και του Λευί να την εξαλείψουν με βίαια σαρκικά μέσα, κάνοντας έτσι μεγαλύτερη τη θλίψη του Ιακώβ.

Ο Ιακώβ στεναχωρήθηκε και ζημιώθηκε περισσότερο μ’ αυτό που έκαναν οι γιοι του, παρά μ’ αυτό που συνέβη στην κόρη του (λδ:30). Οι συνέπειες που θα μπορούσαν να προκύψουν απ’ αυτή την υπόθεση για τον ίδιο και για την οικογένειά του στεναχωρούν περισσότερο τον Ιακώβ. Φαίνεται ότι ζει μ’ ένα διαρκή φόβο για τον εαυτό του και για την οικογένειά του, φανερώνοντας συνέχεια ένα ανήσυχο και φοβισμένο πνεύμα, που κάνει διάφορους υπολογισμούς, ασυμβίβαστους με μια ζωή πίστης στο Θεό.

Γένεση (112)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Για 20 ολόκληρα χρόνια, ο Ιακώβ περιέθαλψε μια ένοχη συνείδηση  και τον είχε καταλάβει φόβος και τρόμος να μην συναντήσει τον αδελφό του. Θα δούμε όμως πόσο αβάσιμοι ήταν όλοι οι φόβοι του Ιακώβ και πόσο ανώφελα τα σχέδιά του. Παρά την πάλη, αν κι ο Θεός μετατόπισε την άρθρωση του μηρού του και τον έκανε χωλό, αυτός εξακολουθεί να καταστρώνει σχέδια (λγ:1,2).

Ο Ιακώβ δεν σταμάτησε να φοβάται την εκδίκηση του Ησαύ κι εκθέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο αυτούς για τους οποίους ενδιαφέρεται λιγότερο. Πόσο παράξενα είναι τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς!  Πόσο αργή είναι στο να εμπιστεύεται το Θεό! Όλοι ξέρουμε πόσο δυσκολεύεται η καρδιά να στηρίζεται με απλότητα κι εμπιστοσύνη στο Θεό που είναι πάντοτε παρών, Παντοδύναμος και Πολυέλαιος.

Γένεση (111)

Λίγο ενδιαφέρει αυτό που εμείς σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας ή εκείνο που οι άλλοι σκέφτονται για μας. Είναι όμως σημαντικό να μάθουμε τι σκέφτεται ο Θεός για μας. Και για να το μάθουμε, πρέπει να αφεθούμε μόνοι, μακριά απ’ τον κόσμο, μακριά απ’ το εγώ, μακριά απ’ όλες τις σκέψεις και τους συλλογισμούς, μόνοι με το Θεό.

«Ο δε Ιακώβ έμεινε μόνος και επάλαιε μετ’ αυτού άνθρωπος...» Εδ.24 Αυτό που πρέπει να προσέξουμε, είναι ότι δεν πάλευε ο Ιακώβ μ’ ένα άνθρωπο, αλλά ένας άνθρωπος με τον Ιακώβ, αν και στον Ωσηέ ιβ:3,4 διαβάζουμε ότι ήταν ο Θεός μέσω του αγγέλου Του που πάλευε με τον Ιακώβ. Συχνά χρησιμοποιούν αυτή τη σκηνή - λάθος - σαν παράδειγμα της δύναμης με την οποία προσευχόταν ο Ιακώβ. Το να παλεύω με κάποιον και να παλεύει κάποιος μ’ εμένα είναι δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Όταν εγώ παλεύω με κάποιον σημαίνει ότι θέλω να του πάρω κάτι, ενώ όταν κάποιος παλεύει μ’ εμένα, σημαίνει ότι αυτός θέλει να μου πάρει κάτι.

Γένεση (110)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο Ιακώβ έχει αποκτήσει τώρα αρκετή περιουσία ώστε να αισθάνεται δυνατός στηριζόμενος στον εαυτό του. Ακόμα δεν έχει μάθει το μάθημα της πλήρους εξάρτησης απ’ τον Κύριο. Δεν έχει σημασία τι ο Θεός βλέπει στη σάρκα μας που πρέπει να πεθάνει, Αυτός απλά ξέρει σε τι περιστάσεις πρέπει να μας τοποθετήσει για να μας διδάξει τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε.

Η προσδοκώμενη συνάντηση με τον Ησαύ, που κάποτε είχε επιχειρήσει να τον σκοτώσει, ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο Ιακώβ για να τον διδάξει ότι στη θέση που βρισκόταν έπρεπε να παραδοθεί απόλυτα στο έλεος του Θεού. Μόλις είχε κάνει ειρήνη με τον πεθερό του και τώρα ακούει ότι ο αδελφός του έρχεται εναντίον του με 400 άντρες.

Η χάρη του Θεού συνοδεύει τον Ιακώβ. Τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει την αγάπη του Θεού. Αγαπά με αγάπη αναλλοίωτο. Αυτόν που αγαπά, τον αγαπά μέχρι τέλους. Η αγάπη Του είναι όμοια με τον Εαυτό Του: «η αυτή χθες σήμερον και εις τους αιώνας» (Εβρ.ιγ:8). Όμως, πόσο λίγη αποτελεσματικότητα έχει «το στρατόπεδο του Θεού» στον Ιακώβ....

Γένεση (109)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Στα τρία τελευταία κεφάλαια που μελετάμε, βλέπουμε ότι όλος ο κόπος και η προσπάθεια του Ιακώβ, καθώς και το ελεεινό του παζάρεμα, οφείλονται στην άγνοια που είχε για τη χάρη του Θεού και την ανικανότητά του να εμπιστεύεται με απλότητα τις υποσχέσεις του Θεού.

Η αποκάλυψη του Θεού στη Βαιθήλ και η συμπεριφορά του Ιακώβ στη Χαράν διαφέρουν πολύ. Αυτή του η συμπεριφορά φανερώνει πόσο είχε καταλάβει την αποκάλυψη του Θεού. Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου είναι το πραγματικό μέτρο των πεποιθήσεων της ψυχής, όποια κι αν είναι η ομολογία των χειλέων.

Γένεση (108)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο τρόπος ν’ αποκτάνε παιδιά μέσω της θεράπαινας, ήταν νόμιμος τότε.

Ο Μανδραγόρας είναι πολύ κοινό φυτό και στον τόπο μας.

Η ρίζα είναι σαρκώδης, μακριά μοιάζοντας με ανθρώπινο σώμα με δύο πόδια και ίσως αυτό συνετέλεσε στην δημιουργία διαφόρων παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.

Έτσι ένας μύθος αναφέρει ότι ο μανδραγόρας προέρχεται από το σπέρμα σατανικών ανθρώπων και το ξερίζωμα του μπορεί να επιφέρει τον θάνατο. Για να τον ξεριζώσουν χρησιμοποιούσαν κάποιο ζώο δένοντας στο πόδι του ένα σχοινί και την άλλη άκρη στη βάση του φυτού. Αφού κατάφερναν να το ξεριζώσουν πίστευαν ότι έκλαιγε σαν μωρό.

Γένεση (107)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΝΑΤΟ

Απ’ αυτό το κεφάλαιο αρχίζει η αφήγηση για το τί έγινε στην παροίκηση του Ιακώβ στην Παδάν - αράμ, στην πόλη του Ναχώρ.

Ο Ιακώβ στη Χαράν είναι μια θαυμαστή εικόνα, αν όχι τύπος, του Ισραήλ όπως είναι διασκορπισμένος σήμερα. Όπως ο Ισραήλ:

1.   Ήταν μακριά απ’ τον τόπο της ευλογίας (Γεν.κς:3)

2.   Χωρίς θυσιαστήριο (Ωσηέ γ:4-5)

3.   Απέκτησε κακό όνομα (Γεν.λα:1  Ρωμ.β:17-24)

4.   Παρ’ όλα αυτά, ήταν κάτω απ’ τη διαθήκη του Γιάχβε (Γεν.κη:13-14 Ρωμ.ια:1,25-30)

5.   Τελικά επέστρεψε πίσω (Γεν.λα:3  λε:1-4  Ιεζ.λζ:21-23)

Γένεση (106)

Γέν.κη:12-15 Και είδεν ενύπνιον, και ιδού, κλίμαξ εστηριγμένη εις την γην, της οποίας η κορυφή έφθανεν εις τον ουρανόν· και ιδού, οι άγγελοι του Θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ' αυτής. Και ιδού, ο Κύριος ίστατο επάνωθεν αυτής και είπεν, Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός του Αβραάμ του πατρός σου, και ο Θεός του Ισαάκ· την γην, επί της οποίας κοιμάσαι, εις σε θέλω δώσει αυτήν και εις το σπέρμα σου. και θέλει είσθαι το σπέρμα σου ως η άμμος της γης, και θέλεις εξαπλωθή προς δύσιν και προς ανατολήν και προς βορράν και προς νότον· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι, και εν τω σπέρματί σου πάσαι αι φυλαί της γής· και ιδού, εγώ είμαι μετά σου, και θέλω σε διαφυλάττει πανταχού, όπου αν υπάγης, και θέλω σε επαναφέρει εις την γην ταύτην· διότι δεν θέλω σε εγκαταλείψει, εωσού κάμω όσα ελάλησα προς σε.

Να, πώς ο Θεός της Βαιθήλ αποκαλύπτει στον Ιακώβ τα σχέδιά Του γι’ αυτόν και τους απογόνους του. Αυτό είναι πραγματικά χάρις και δόξα. Μόνο όταν ο αμαρτωλός καταλάβει ότι είναι χαμένος, είναι σε θέση να του αποκαλύψει ο Θεός το δρόμο για τον ουρανό. Χωρίς τη χάρη του Θεού, ο Ιακώβ δεν έχει θέση στην παρουσία του Θεού εξαιτίας της αμαρτίας του. Όμως, ο Θεός εδώ αποκαλύπτει τον εαυτό Του σαν Μεσίτη που προμηθεύει μόνο χάρη.

Γένεση (105)

ΕΙΚΟΣΤΟ ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο χαρακτήρας του Ιακώβ, είναι αυτός που ξέρουμε. Δεν ήταν η αξία του σαν άνθρωπος που του έδωσε το δικαίωμα να κληρονομήσει την ευλογία του Θεού. Ωστόσο, αυτή η κακή φύση του, εξυψώνει το έλεος του Θεού, που χορηγεί χάρη στα ανάξια παιδιά Του. Αν ο Θεός ήταν απλά και μόνο δίκαιος, χωρίς να είναι πολυέλαιος, κανείς δεν θα σωζόταν όπως λέει ο Δαβίδ (Ψαλμ.ρλ:3).

Βέβαια, για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι, ότι ο Ιακώβ όταν κατάλαβε την αξία της επαγγελίας προς τον Αβραάμ, την επιθύμησε. Αν η Ρεβέκκα είχε εμπιστευθεί απόλυτα το Θεό στην εκπλήρωση των υποσχέσεων που της είχε δώσει, ότι ο μεγαλύτερος θα δούλευε στο μικρότερο, δεν θα ήταν ανάγκη αυτή κι ο Ιακώβ να καταφύγουν σε μεθόδους απάτης και κόλπα προκειμένου να «βοηθήσουν το Θεό» να εκπληρώσει το Λόγο Του (Ψαλμ.λζ:3-5).