ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στο Λουκ.κα έχουμε μια απλή αναφορά προφητικών γεγονότων όπως τα περιγράφει ο μεγάλος Δάσκαλος σε μερικούς απ’ τους μαθητές Του. Σ’ αυτή την απλή ομιλία, αυτό που κερδίζουμε είναι μια σύντομη αναφορά των γεγονότων που θα συμβούν απ’ τη στιγμή που ο Σωτήρας μας θα φύγει απ’ τη γη, μέχρι τα πόδια Του να ξαναπατήσουν στο όρος των Ελαιών.

Οι μαθητές του Ιησού, Του θύμισαν το μεγαλοπρεπή Ναό που υπήρχε στην Ιερουσαλήμ. Αυτός τους απάντησε ότι δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα απ’ αυτό το Ναό (Λουκ.κα:5-7).

Μετά απ’ αυτό, ακολουθεί ένα ιστορικό περίγραμμα. Μαθαίνουμε για τους πλάνους που θα έρθουν στο όνομα του Ιησού. Προειδοποιούμαστε να μην τους ακολουθήσουμε. Ακούμε για πολέμους και ταραχές, όμως μας λέγεται να μη φοβηθούμε, γιατί όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Έθνη και βασιλείες θα επιτεθούν σε άλλα έθνη και θα χυθεί πολύ αίμα, ενώ θ’ ακολουθήσει ερήμωση και φτώχεια. Μεγάλοι σεισμοί θα γίνουν σε διάφορα μέρη, πείνες και επιδημίες θα θανατώσουν πλήθος ανθρώπων, φοβερά σημεία θα φανούν απ’ τον ουρανό (Λουκ.κα:8-11).

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

Όταν ο Ιησούς αναλήφθηκε πάνω απ’ το όρος των Ελαιών, δύο άνδρες στα λευκά εμφανίστηκαν στους μαθητές Του, που παρακολουθούσαν το φαινόμενο και είπαν:  

«Άνδρες Γαλιλαίοι, τί ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω, καθ’ όν τρόπον, είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πραξ.α:9-12).

Ξέρουμε πόσο οι μαθητές παρέμειναν στην Ιερουσαλήμ κι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής. Ξέρουμε ακόμα ότι αμέσως μετά, η πίστη μας άρχισε να διαδίδεται παντού. Όμως μόνο ένα μικρό υπόλοιπο Εβραίων δέχτηκαν το μήνυμα του Ευαγγελίου. Η μεγάλη πλειονότητα επίμονα αρνήθηκε να δεχτεί τον Ιησού. Ήρθε τότε θλίψη στον επίγειο αυτό λαό του Θεού, τους Εβραίους. Ο Ναός τους καταστράφηκε, η άγια πόλη τους ερημώθηκε. Αυτοί σκορπίστηκαν σ’ όλο τον κόσμο, όπου υπέφεραν διωγμούς. Η λυπημένη κραυγή που βγήκε απ’ το στόμα του Κυρίου μας γι’ αυτούς, εκπληρώθηκε κατά γράμμα (Ματθ.κγ:37-39  &  Ρωμ.ια:1-5).

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΣΙΩΝ

Έχουμε εξετάσει την ιστορία της Βαβυλώνας, της Μηδοπερσίας, της Ελλάδας και της Ρώμης. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβερνάται από δέκα βασιλιάδες. Ο σίδηρος δεν μπορεί ν’ αναμιχθεί με τον πηλό. Η αυτοκρατορική δύναμη αμφισβητείται απ’ τις δημοκρατικές επιθυμίες του λαού. Ακολουθεί πάλη και οχλαγωγία. Μέσα στη Ρώμη αναπτύσσεται μια δύναμη που υποτάσσει τρεις απ’ αυτούς τους βασιλιάδες. Ο λαός του Θεού υποφέρει. Ο Ιησούς επιστρέφει απ’ τον ουρανό και διαλύει το σύστημα του Αντίχριστου. Βασιλεύει πάνω σ’ όλη τη γη. Μαζί με τους αγίους Του καταλαμβάνουν την υποσχεθείσα γη (Δαν.ζ:23-27).

Δαν.β:35  Αυτό το εδάφιο φανερώνει την παγκοσμιότητα της βασιλεία του Ιησού πάνω σ’ όλη τη γη, όταν θα επιστρέψει στη Δεύτερη έλευση με τους αγίους Του.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΙΘΟΣ;

Η Γραφή μας λέει ποιος είναι ο λίθος.

Στη Γεν.κη:11-22 διαβάζουμε την πρώτη άμεση αναφορά κάποιας πέτρας. Ο Ιακώβ, μακριά απ’ το σπίτι του και μόνος, κοιμάται με μια πέτρα σαν μαξιλάρι. Βλέπει ένα όμορφο όνειρο μιας σκάλας που έφτανε στον ουρανό και αγγέλους ν’ ανεβοκατεβαίνουν πάνω σ’ αυτή. Βλέπει τον Κύριο στην κορυφή της σκάλας να του λέει λόγια παρηγοριάς και ασφάλειας. Ο Ιακώβ ξυπνάει, παίρνει την πέτρα που είχε για μαξιλάρι, την στήνει σαν στήλη και την περιχύνει με λάδι. Ονομάζει τον τόπο και την πέτρα «Οίκος Θεού».

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Μελετήσαμε ήδη το χρυσό βασίλειο της Βαβυλώνας, το αργυρό βασίλειο της Μηδοπερσίας, το χάλκινο βασίλειο της Ελλάδας, το σιδερένιο βασίλειο της Ρώμης με τα πόδια και τα δάκτυλα από σίδηρο και πηλό.

Τώρα θα δούμε την τελευταία και μεγαλύτερη βασιλεία. Αυτή που θα υπερνικήσει όλες τις άλλες δυνάμεις και θα μείνει στον αιώνα. Ας ακούσουμε τα λόγια του προφήτη Δανιήλ καθώς ερμηνεύει το όνειρο του βασιλιά Ναβουχοδονόσορ: «Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού, και κατεσύντριψεν αυτούς» (Δαν.β:34).

«Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος και ο χρυσός κατεσυντρίφθησαν ομού, και έγειναν ως λεπτόν άχειρον αλωνίου θερινού και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά, και ουδείς τόπος ευρέθη αυτών, ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα έγεινεν όρος μέγα, και εγέμισεν όλην την γην» (Δαν.β:35).

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Τα έθνη προετοιμάζονται για ένα μεγάλο πόλεμο. Πολυάριθμοι στρατοί εκπαιδεύονται και εξοπλίζονται, έτοιμοι για μάχη. Τα εργοστάσια δουλεύουν πυρετωδώς, φτιάχνοντας όπλα, φυσίγγια, τανκ, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, μάσκες αερίων, ρούχα και κάθε είδους πολεμικές προμήθειες. Τα κράτη μετράνε τα αποθέματα λαδιού, βενζίνης και άλλων ζωτικών αναγκαίων. Καινούρια θανατηφόρα όπλα επινοούνται για ξηρά, θάλασσα και αέρα. Τα έθνη είναι γεμάτα μίσος και φόβο. Κανείς δεν ξέρει πού θα πέσει το επόμενο δυνατό ράπισμα.

Η κρίση έρχεται πάνω στα έθνη με τη μορφή του πιο αιματοβαμμένου παγκόσμιου πολέμου. Ο προφήτης Ιωήλ μιλάει για μια τρομακτική σφαγή που γρήγορα θα έρθει πάνω σ’ όλο τον πλανεμένο κόσμο (Ιωήλ γ:1-14). 

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Έρχεται η ώρα ενός παγκόσμιου πολέμου, απερίγραπτη απελπισία, θλίψεις και συμφορές απειλούν όλο τον κόσμο. Οι διάφορες χώρες κάνουν πυρετωδώς πολεμικές ετοιμασίες, σημάδι που φανερώνει ακριβώς αυτό το πράγμα. Ενώ το πρόβλημα του εμπορίου, των φόρων και της ανεργίας είναι τόσο οξύ, τα κράτη αφιερώνουν όλη την ενέργειά τους σ’ ένα τρελό συναγωνισμό εξοπλισμών. Η αμαρτία έχει πέσει σαν μια βαριά φθοροποιός δύναμη πάνω σ’ όλα τα έθνη κι η σκιά της θλίψης μακραίνει πιο πολύ.

Βαριές κοσμικές κρίσεις έχουν έρθει σε διάφορες εκκλησίες. Οι Τούρκοι σφάζουν πάνω από 1.000.000 Αρμένιους (χριστιανικός λαός) κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πολέμου. Η κομουνιστική επανάσταση του 1917-1918 διαλύει τη δύναμη της Ελληνικής Ορθόδοξης εκκλησίας στη Ρωσία, αυτής της εθνικής εκκλησίας που έχει γίνει πάρα πολύ πλούσια και διεφθαρμένη.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ

Τα κράτη της Ευρώπης σχημάτισαν συμμαχίες για να συγκρατήσουν δυνατούς και φιλόδοξους αντίπαλους ν’ αυξήσουν πάρα πολύ σε δύναμη. Το 1882, η Γερμανία η Αυστρία η Ουγγαρία και η Ιταλία έφτιαξαν την Τριπλή Συμμαχία. Για ν’ αντισταθμίσουν αυτή τη δύναμη, η Αγγλία η Γαλλία και η Ρωσία έφτιαξαν τη δική τους Τριπλή Συμμαχία το 1907.

Η Γερμανία άρχισε να ενδιαφέρεται και να έχει απαιτήσεις στην Μεσοποταμία (την παλιά Βαβυλωνία), θέλοντας να ελέγχει τη σιδηροδρομική γραμμή που θα ένωνε το Βερολίνο στη Γερμανία με τη Βαγδάτη. Η προτεινόμενη γραμμή θα περνούσε μέσα απ’ τη Γερμανία, Αυστρο-Ουγγαρία, Σερβία, Βουλγαρία, Κωνσταντινούπολη κι από κει μέσω της Μικράς Ασίας θα έφτανε μέχρι κάτω τη Βαγδάτη στον ποταμό Τίγρη. Η Αυστρο-Ουγγαρία, η Βουλγαρία και η Τουρκία ήταν σύμμαχοι της Γερμανίας. Μόνο η μικρή Σερβία στεκόταν σαν εμπόδιο. Ανάμεσα στην Αυστρία και τη Σερβία δημιουργήθηκαν προβλήματα όταν ο διάδοχος του Αυστριακού θρόνου πυροβολήθηκε από ένα Σέρβο φοιτητή και ο πόλεμος δεν άργησε να ξεσπάσει (28 Ιουλίου 1914). Η Ρωσία ήρθε σε βοήθεια της Σερβίας, η Γερμανία στάθηκε στο πλευρό της Αυστρίας και η Γαλλία πήγε με το μέρος της Ρωσίας. Η Γερμανία εισέβαλε στο Βέλγιο για να επιτεθεί στη Γαλλία. Αυτό έβαλε και την Αγγλία στον πόλεμο στο πλευρό της Γαλλίας και των συμμάχων της. Ιακ.δ:1-4

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΚΡΑΤΩΝ

Το 1076 ένας βάρβαρος λαός απ’ την Ασία που ονομαζόταν Σελτζούκοι Τούρκοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ απ’ του Άραβες. Αυτοί οι Τούρκοι ήταν πάρα πολύ φανατικοί Μουσουλμάνοι. Ο πάπας και οι ευγενείς στη Δυτική Ευρώπη θέλανε και ευχόταν να ξαναπάρουν τους Αγίους τόπους απ’ αυτούς. Εκατό χιλιάδες ιππότες από διάφορα μέρη της Ευρώπης εκστράτευσαν και κατάφεραν μετά από πολλές ταλαιπωρίες και πολλούς νεκρούς να ξανακερδίσουν την πόλη της Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, οι σταυροφόροι, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν σταθερά την Παλαιστίνη, αν και κατά καιρούς στελλόταν κι άλλος στρατός. Οι σταυροφορίες κράτησαν περίπου 200 χρόνια (1100-1300 μ.Χ.).

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Το 330 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος μετακίνησε την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο, που αργότερα ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη. Εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, η αυτοκρατορία ήρθε κάτω από δύο ηγεσίες, δύο κεφαλές - μία για την Ανατολική και μια για τη Δυτική. Έτσι, οι δύο σιδερένιες κνήμες της εικόνας ήρθαν στην ύπαρξη (Δαν.β:33).

Μέσα στην πόλη της Ρώμης μια μεγάλη εκκλησιαστική δύναμη άρχισε ν’ αφυπνίζεται βαθμιαία (Δαν.ζ:8). Από τότε που η Ρώμη ήταν πρωτεύουσα και η έδρα της κυβέρνησης, οι εκκλησιαστικοί ηγέτες άρχισαν ν’ απαιτούν πνευματική εξουσία και προνόμια. Έλεγαν, ότι ο απόστολος Πέτρος, σαν ηγέτης της εκκλησίας, είχε μεταδώσει αυτή την εξουσία στους διαδόχους του στη Ρώμη. Ματθ.ις:13-19  Εφεσ.β:20  Β’ Τιμ.β:19. Κάποιες επαρχιακές εκκλησίες άρχισαν ν’ αποδέχονται αυτή την απαίτηση της Ρώμης. Η συνάθροιση της πρώτης εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ είχε σκορπίσει εξαιτίας διωγμού και του πολέμου. Πραξ.η:1  Λουκ.κα:20-24.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Το όνειρο του βασιλιά	Το όνειρο του Δανιήλ	Βασίλεια	Χαρακτήρες	Γραφικές       αναφορές
Χρυσή κεφαλή Δαν.β:26-45	Λέων με φτερά αετού. Δαν.ζ:1-27	Βαβυλωνία 606 - 539 π.Χ.	Ναβουχοδονόσορ Δανιήλ	Δαν.β:37,38 Ησ.ιγ:17-22
Στήθος και βραχίονες από ασήμι.	α. Άρκτος με τρεις πλευρές στο στόμα  ζ:5 β. Κριός με δύο κέρατα Δαν.η:3	Μηδο - περσία 539 - 331 π.Χ.	Κύρος ο Πέρσης Δαρείος ο Μήδος	Ησ.με:1-4
Κοιλιά και μηροί από χαλκό.	α. Λεοπάρδαλις με 4 φτερά και 4 κεφάλια. ζ:6 β. Τράγος μ’ ένα μεγάλο κέρατο Δαν.η:4-8	Ελλάδα 331 - 63 π.Χ.	Μέγας Αλέξανδρος	Δαν.η:8-25
Κνήμες από σίδηρο, πόδια από σίδηρο και πηλό αναμεμιγμένα.	Φοβερό θηρίο με σιδερένια δόντια και 10 κέρατα. Μικρό κέρας ανεβαίνει και ξεριζώνονται 3 κέρατα	Ρώμη 63 π.Χ.-410 μ.Χ. Κωνσταντιν/λη 395 - 1204 μ.Χ. Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία 1936 μ.Χ.	Καίσαρες Τίτος Κωνσταντίνος Μουσολίνι	Δαν.ζ:19-27
Ο λίθος Δαν.β:34,35	Η κρίση του Παλαιού των ημερών. Βιβλία ανοίγονται. Κάποιος σαν Υιός ανθρώπου. Οι άγιοι παραλαμβάνουν τη βασιλεία	Η Βασιλεία του Θεού του ουρανού Δαν.β:44	Ο Υιός του ανθρώπου. Ματθ.κε:31-46	Ματθ.ιγ:37-43 Ησ.θ:6,7 Ησ.ια:1-10 Αποκ.ιθ:11-16

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Η ΡΩΜΗ ΣΕ ΣΟΒΑΡΟ ΚΙΝΔΥΝΟ   -  ΤΟ ΣΙΔΕΡΟ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΞΑΣΘΕΝΕΙ

Ο πρώτος μεγάλος διωγμός των χριστιανών έγινε στη Ρώμη, τον καιρό του σκληρού Νέρωνα, του τελευταίου απ’ τη γενιά του Ιουλίου Καίσαρα, από το 64 - 68 μ.Χ. Η μισή πόλη καταστράφηκε από μια μεγάλη πυρκαγιά. Οι χριστιανοί κατηγορήθηκαν ότι έβαλαν τη φωτιά. Χιλιάδες τιμωρήθηκαν με σταυρικό θάνατο, τους έκαψαν ζωντανούς ή τους έριξαν στα θηρία. Αποκ.β:8-11

Ο Ρωμαϊκός στρατός είχε φέρει στην Ιταλία πολλές χιλιάδες αιχμαλώτους απ’ τις κατακτημένες επαρχίες. Δούλευαν σκληρά σαν σκλάβοι στα απέραντα κτήματα των πλουσίων ευγενών. Οι μικροί αγρότες δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν την εργασία των δούλων και τα φτηνά προϊόντα. Άφησαν τα μικρά χωράφια τους και συνέρευσαν στη Ρώμη και σ’ άλλες μεγάλες πόλεις. Έχασαν την παλιά ρωμαλέα ανεξαρτησία τους κι εξαρτιόταν απ’ την κυβέρνηση για το φαγητό τους. Οι πλούσιοι Ρωμαίοι, ζούσαν μέσα σε πολυτελείς και λαίμαργες απολαύσεις.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΡΩΜΗ (Το σιδερένιο βασίλειο 63 π.Χ. - 410 μ.Χ.)

Η Ρώμη ήταν αρχικά ένας μικρός συνοικισμός από αγρότες, εμπόρους και βοσκούς κοντά στον Τίβερη ποταμό στην Ιταλία. Οι άνθρωποι ήταν πολύ πατριώτες. Η υπακοή στην εξουσία της Ρώμης εθεωρείτο η υψηλότερη αξία. Ήταν ακόμα απλοί, φιλόπονοι, λιτοί, γενναίοι και υπερήφανοι. Λάτρευαν πολλούς θεούς, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Ιανός (στ’ αγγλικά Janus) και ο Άρης (στ’ αγγλικά Mars). Ο Ιανός ήταν ο θεός του σπιτιού και ο Άρης ο θεός του πολέμου. Απ’ αυτούς έχουν πάρει την ονομασία τους οι μήνες Ιανουάριος και Μάρτιος.

Απ’ αυτό το μικρό ξεκίνημα, η Ρώμη βαθμιαία αυξήθηκε σε δύναμη. Τελικά, όλες οι χώρες γύρω απ’ τη Μεσόγειο θάλασσα ελεγχόταν απ’ τις νικηφόρες λεγεώνες της Ρώμης. Στόλοι από Ρωμαϊκά πλοία περιπολούσαν τις θάλασσες από την Ισπανία μέχρι την Ιταλία κι απ’ την Ελλάδα μέχρι την Αίγυπτο. Η Ρωμαϊκή εξουσία επεκτάθηκε πάνω σ’ όλο τον τότε γνωστό πολιτισμένο κόσμο. Δαν.β:33  ζ:7,19

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΕΛΛΑΔΑ (Το χάλκινο βασίλειο 331 - 63 π.Χ.)

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν γιος του Φίλιππου του Β’ βασιλιά της Μακεδονίας. Ο πατέρας του είχε υποτάξει τις πόλεις κράτη της Νότιας Ελλάδας κι όταν ο Αλέξανδρος πήρε το σκήπτρο, συνέχισε τους στόχους του πατέρα του.

Ο Αλέξανδρος έγινε βασιλιάς όταν ήταν 20 χρονών. Ήταν όμορφος νέος με γυμνασμένο σώμα, ισχυρή θέληση και ματαιόδοξη φαντασία. Είχε σπουδάσει κάτω απ’ τον Αριστοτέλη, τον πιο φημισμένο Έλληνα φιλόσοφο.

Φτάνοντας στον Ελλήσποντο με λιγότερους από 40.000 στρατιώτες, βαδίζοντας προς την Ασία, ο Αλέξανδρος εξέπληξε ολόκληρο τον κόσμο με την ταχύτητα των κινήσεών του και τη δύναμη κρούσης των στρατιωτικών του δυνάμεων. Νίκησε το πλήθος των Περσών σε συνεχόμενες μάχες. Οι Εβραίοι και οι Αιγύπτιοι πρόθυμα υποτάχθηκαν στο θέλημά του. Στη μάχη των Γαυγαμήλων και στα Άρβηλα κοντά στην περιοχή της Νινευή, η Περσική δύναμη καταστράφηκε οριστικά (331 π.Χ.). Δαν.η:5-7  20-21.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΜΗΔΟ - ΠΕΡΣΙΑ (Το αργυρό βασίλειο 539-331 π.Χ.)

           

Οι Μήδοι ήρθαν από μια τραχιά χώρα που βρισκόταν σε μικρή απόσταση, Βορειοανατολικά της Βαβυλώνας. Οι Πέρσες ήρθαν από μια χώρα που ήταν σαν έρημος, στα Νοτιοανατολικά. Ήταν θαρραλέοι και ριψοκίνδυνοι άνθρωποι, ενωμένοι σ’ ένα πανίσχυρο στρατό κάτω από τον Κύρο της Περσίας (Δαν.β:32  ζ:5  η:3-4.

Προελαύνοντας στη Βαβυλωνία, πολιόρκησαν την πρωτεύουσά της. Ενώ ο βασιλιάς Βαλτάσαρ, μεθυσμένος, διασκέδαζε με 1.000 περίπου αξιωματούχους, ο Κύρος έστειλε τους στρατιώτες του κάτω από τα τείχη της Βαβυλώνας - απ’ την ξεραμένη κοίτη του ποταμού Ευφράτη. Η ροή του ποταμού είχε προσωρινά εκτραπεί γύρω από την πόλη της Βαβυλώνας. Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας σκοτώθηκε στη μάχη κι έτσι ο Κύρος πήρε ολοκληρωτική νίκη. Κατέστησε το Δαρείο το Μήδο κυβερνήτη της Βαβυλώνας (Δαν.ε).

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

Οι πέντε βασιλείες:

ΒΑΒΥΛΩΝΑ (Το χρυσό βασίλειο 606 - 539 π.Χ.)

Η Βαβυλώνα, ήταν μια μεγάλη και δυνατή πόλη, πρωτεύουσα της Βαβυλωνίας. Σ’ αυτή βρισκόταν το παλάτι του βασιλιά της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας. Σαν πόλη, είχε απέραντο πλούτο και δύναμη. Ήταν πάρα πολύ καλά οχυρωμένη από συμπαγή τείχη κι ένας δυνατός στρατός προστάτευε το έθνος από τις εχθρικές επιβουλές.

Ο πλούτος της Βαβυλωνίας οφειλόταν και στα δύο ποτάμια, τον Τίγρη και τον Ευφράτη, που πήγαζαν βόρια, απ’ τα βουνά της Αρμενίας. Θαυμάσιες σοδειές από στάρι και κριθάρι ωρίμαζαν κάτω απ’ το ζεστό ήλιο. Ο ηλιόλουστος ουρανός γέμιζε με χαρά τους κατοίκους την ημέρα και το βράδυ τα άστρα τους ενέπνεαν. Η Βαβυλωνία είχε αφθονία αργιλώδους πηλού, απ’ τον οποίο είχαν κτιστεί αρκετά παλάτια και ναοί. Δάση δεν υπήρχαν.