ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Α. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΤΑΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Κριτ.ιγ:17 ”Και είπεν ο Μανωέ προς τον άγγελον του Κυρίου, Τι είναι το όνομά σου;”

Γεν.λβ:29 “Ηρώτησε δε ο Ιακώβ, λέγων, Φανέρωσόν μοι, παρακαλώ, το όνομά σου.”

Εξοδ.γ:13 “Και εκείνοι μ’ ερωτήσωσι, Τι είναι το όνομα αυτού;”

Παρ.λ:4   “Τι το όνομα αυτού; και τι το όνομα του υιού αυτού;”

Ησ.νβ:6   “Διά τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει το όνομά μου”

Ο λόγος που βλέπουμε αυτή τη  συνεχή αναζήτηση του ονόματος του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη είναι γιατί το όνομά Του ήταν κρυμμένο απ’ αυτούς για να αποκαλυφθεί σ’ αυτή την οικονομία.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Α. Η ΒΙΒΛΟΣ ΔΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ.

Γεν:ιζ:5 “Και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου Αβραμ, αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ, διότι πατέρα πλήθους εθνών σε κατέστησα.”

Γεν:λβ:28 “Και εκείνος είπε, Δεν θέλει καλεσθή πλέον το όνομά σου Ιακώβ, αλλά Ισραήλ.”

Όλα τα ονόματα μέσα στη Βίβλο σήμαιναν κάτι και γι’ αυτό ήταν πολύ σημαντικά. 

Αυτό φαίνεται καθαρά απ’ την αλλαγή του ονόματος του:

1. Άβραμ σε Αβραάμ

2. Ιακώβ σε Ισραήλ

3. Σαούλ απ’ την Ταρσό σε Παύλο

Η μεγάλη σημασία που είχαν τα ονόματα φαίνεται επίσης από την ονοματοδοσία του Ιωάννη του Βαπτιστή και του Κυρίου Ιησού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΔΙΠΛΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Α. Η ΘΕΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΞΙΛΕΩΣΗ

Ματθ.η:7 «Αυτός τάς ασθενείας ημών έλαβε, και τάς νόσους εβάστασεν».

Εξ.ιε:26 «Εγώ είμαι ο Κύριος ο θεραπεύων σε».

1. Τι είναι Θεία Θεραπεία

Θεία θεραπεία είναι η θεραπεία του σώματος, χωρίς κανένα φάρμακο. Είναι η δύναμη του Θεού που φανερώνεται σ’ ένα θαύμα θεραπείας. Είναι το Πνεύμα του Θεού που ζωοποιεί τα θνητά σώματά μας.

2. Τι σημαίνει Διπλή Θεραπεία

Όταν ο Ιησούς πέθανε, βάσταξε όχι μόνο τις ανομίες μας, αλλά και τις αρρώστιες μας. Στην εξιλέωση εσωκλείεται σωτηρία για την ψυχή και θεραπεία για το σώμα. Αυτό είναι γνωστό σαν διπλή θεραπεία, σωτηρία και θεραπεία.

Ένα όμορφο τύπο αυτού βλέπουμε στη Μερράν (Εξ.ιε:23-26). Το ξύλο που ρίχθηκε στα πικρά νερά είναι ένας τύπος της αμαρτίας. Με το γλύκισμα των νερών, δόθηκε και μια υπόσχεση θεραπείας και υγείας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ηθική νοημοσύνη - Το επίκτητο χάρισμα

Ηθική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να ξεχωρίζεις το καλό απ' το κακό, αλλά και να σέβεσαι τις αξίες των άλλων. Με άλλα λόγια, το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σ’ ένα παιδί. Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τύποι νοημοσύνης. Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα της μαθηματικής και φιλοσοφικής σκέψης, όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ή ο Μπιλ Γκέιτς.

Κάποιοι άλλοι είναι συναισθηματικά προικισμένοι, για παράδειγμα οι μεγάλοι συγγραφείς, άνθρωποι δηλαδή που μπορούν να αποτυπώσουν ή να μεταφέρουν το συναίσθημά τους στο ευρύ κοινό. Επίσης, υπάρχει η πρακτική νοημοσύνη. Είναι οι άνθρωποι που δίνουν λύσεις σε προβλήματα, μπορούν να φτιάξουν ένα αυτοκίνητο, να δώσουν λύση όταν πλημμυρίσει το υπόγειο ή να λύσουν εύκολα μια εξίσωση.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (Μέρος ΙΙ)

Α. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

Ιωάν.κ:6-7 «Έρχεται λοιπόν ο Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτόν, και εισήλθεν εις το μνημείον, και θεωρεί τα σάβανα κείμενα, και το σουδάριον, το οποίον ήτο επί της κεφαλής αυτού, κείμενον ουχί ομού με τα σάβανα, αλλά χωριστά τετυλιγμένον εις ένα τόπον».

Ιωάν.ια:44 «Και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τάς χείρας με τα σάβανα, και το πρόσωπον αυτού ήτο περιδεμένον με σουδάριον. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Λύσατε αυτόν, και αφήσατε να υπάγη».

Ένα από τα σπουδαιότερα μηνύματα του άδειου τάφου ειπώθηκε από τα σάβανα και το σουδάρι. Στην ανάσταση του Λάζαρου (Ιωαν.ια:44), αυτός εμφανίστηκε από τον τάφο δεμένος χειροπόδαρα με τα σάβανα. Ήταν απαραίτητο να τον λύσουν με το να τον ξετυλίξουν από τα σάβανα. Αυτό που εντυπωσίασε τον Πέτρο και Ιωάννη στην ανάσταση του Ιησού Χριστού ήταν το γεγονός ότι τα σάβανα και το σουδάρι ήταν στην θέση τους απείρακτα, όπως θα ήταν όταν το σώμα ήταν εκεί, αλλά τώρα το σώμα είχε φύγει. Δεν ήταν απαραίτητο να ξετυλιχτούν κάποια σάβανα για να αναστηθεί ο Ιησούς. Η πέτρα δεν κύλησε για να κάνει την ανάσταση δυνατή, είχε κυλιστεί για να δείξει στον κόσμο τον άδειο τάφο.

Κ α λ η μ έ ρ α

H ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (Μέρος Ι)

Α. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Πραξ.β:24 «Τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τάς ωδύνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ’ αυτού».

Πράξ.γ:15 «Τον δε αρχηγόν της ζωής εθανατώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, του οποίου ημείς είμεθα μάρτυρες».

Πραξ.ιζ:31 «Και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών».

Φιλιπ.γ:21 «Όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνει σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού, κατά την ενέργειαν δια της οποίας δύναται και να υποτάξει τα πάντα εις εαυτόν».

Η ανάσταση του Χριστού είναι απαραίτητη στη σωτηρία μας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Έλεγχος στις σκέψεις μας

Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε. Εκείνα τα οποία και εμάθετε και παρελάβετε, και ηκούσατε, και είδετε εν εμοί, ταύτα πράττετε, και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών. (Φιλιπ.δ:8,9)

Ένα λάθος που κάνουμε συχνά γύρω από το μεγάλο και σοβαρό θέμα της σωτηρίας μας, είναι ότι δεν τονίζουμε ότι υπάρχει το μέρος του Θεού, αλλά υπάρχει και το μέρος του ανθρώπου. Οι άνθρωποι μένουν με την εντύπωση ότι οι ίδιοι δεν έχουν να κάνουν τίποτα, ότι δεν έχουν καμία συμμετοχή, «ούτε να κουνήσουν το μικρό τους δαχτυλάκι…», όλα πληρωμένα, όλα τακτοποιημένα από τον Κύριο.

ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΤΗ ΣΑΚΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.  

Φανταστείτε την εικόνα με ένα μικρό παιδάκι που ξεκινάει το σχολείο και οι γονείς του του λένε πόσο όμορφα θα περνάει και πόσο έχει να ωφεληθεί από το σχολείο που θα πηγαίνει, ότι θα μορφωθεί, θα βρει μια καλή δουλειά, θα φτιάξει μια όμορφη, σωστή οικογένεια. Το παιδάκι πηγαίνει στο σχολείο με χαρά, μέχρι που οι γονείς του, του ζητούν να ανοίξει τη σάκα του, τα τετράδια, τα βιβλία και να στρωθεί να διαβάσει.…

Μα δεν μου είχατε πει ότι θα πρέπει να διαβάσω, να κοπιάσω, να ξενυχτήσω κάποτε, να δίνω εξετάσεις, ίσως διαμαρτυρηθεί ο πιτσιρίκος στο παράδειγμά μας…

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΕΞΙΛΕΩΣΗ (Μέρος ΙΙ)

Α. Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ

Η σημασία της λέξης «αποτελεσματικός» είναι «αυτός που παράγει ή είναι σίγουρο ότι παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα.» Τι παράγει όμως η εξιλέωση;

1.  Συγχώρεση των παραβάσεων:

Μελέτησε τις παρακάτω αναφορές: Ιωάν.α:29    Εφεσ.α:7     Αποκ.α:5   Ιωάν.ε:24        Εβρ.θ:22-28

2.  Απελευθέρωση από την αμαρτία

Όχι μόνο ελεύθεροι απ’ την ενοχή της αμαρτίας αλλά επίσης ελεύθεροι από τη δύναμη της αμαρτίας (Ρωμ.ς:14).

3.  Ελευθερία από το θάνατο

Ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα της αμαρτίας.

Εβρ.β:9 «Δια να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου δια της χάριτος του Θεού.»

Ιωάν.ια:26 «Και πας όστις ζη και πιστεύσει εις εμέ, δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα».

Κ α λ η μ έ ρ α

Του Αγίου Βαλεντίνου: Η γιορτή των ερωτευμένων

Είναι μερικά χρόνια τώρα που κι’ αυτό το έθιμο έφτασε στη χώρα μας από τη Δύση για να γίνει απ’ τις πιο αγαπητές μέρες των ανθοπωλών και εμπόρων δώρων. Αν δεν κάνουμε λάθος, αυτοί ήταν και οι αυτουργοί της εισαγωγής της στην κοινωνική μας ζωή και φυσικά κάνουν σοβαρό τζίρο με την ευκαιρία.

Ποια όμως είναι αυτή η γιορτή, από που κρατάει και πόσο αρμόζει σε αληθινούς χριστιανούς;

Η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει: «Η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου σαν γιορτή των ερωτευμένων, η εκλογή ερωμένων και η ανταλλαγή καρτών από τους ερωτευμένους, δεν έχει καμιά σχέση με τον Άγιο ή κάποιο γεγονός στη ζωή του».

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΕΞΙΛΕΩΣΗ (Μέρος Ι)

Α. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ

Εβρ.θ:22  «Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.»

Ολόκληρη η διδασκαλία της σωτηρίας είναι οικοδομημένη πάνω στην εξιλέωση η οποία επιτυγχάνεται με το θάνατο, τη θυσία του Χριστού. Αν ο άνθρωπος μπορούσε να σωθεί διαφορετικά, ο Χριστός ποτέ δεν θα πέθαινε τον απολυτρωτικό θάνατο στο Γολγοθά. Καθώς μελετούμε την εξιλέωση, μπορούμε να δούμε τι έκανε ο Θεός για να προμηθεύσει τη σωτηρία στον πεσμένο άνθρωπο.

Ο απολογισμός του τι έκανε, η φανέρωσή Του εν Χριστώ, η διακονία του Χριστού στη γη, ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Χριστού, βρίσκονται στα τέσσερα ευαγγέλια. Μία μελέτη του βιβλίου των Πράξεων θα αποκαλύψει τι ο άνθρωπος θα πρέπει να κάνει για να είναι ικανός να λάβει αυτό που ο θεός έχει προμηθεύσει γι’ αυτόν.

Κ α λ η μ έ ρ α

70 εβδομάδες

Θα δούμε την προφητεία που αναφέρεται στο Δαν.θ:24-29, η οποία εφαρμόζεται τέλεια στο σφράγισμα των 144.000.

Είναι η προφητεία των εβδομήντα εβδομάδων του Δανιήλ.

Αυτός που μιλάει στο Δανιήλ, είναι ένας άγγελος που ήρθε για να του δώσει αυτή την αποκάλυψη.

Οι 70 εβδομάδες διαιρούνται αρχικά σε δύο χρονικά διαστήματα των 7 εβδομάδων και των 62 εβδομάδων.

Στο εδ.27 λέει: και θέλει στερεώσει την διαθήκη σε πολλούς εν μια εβδομάδι. Αυτός που θα στερεώσει τη διαθήκη είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτή είναι η 70ή εβδομάδα. Επομένως έχουμε 7+62+1=70 εβδομάδες.

Οι 70 εβδομάδες πρέπει να περάσουν για να γίνουν έξι πράγματα:

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 Α. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ

Α’ Ιωάν.δ:8  «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη».

Α’ Ιωάν.δ:16 «Και ημείς εγνωρίσαμεν και επιστεύσαμεν την αγάπην, την οποίαν έχει ο Θεός προς ημάς, ο Θεός είναι αγάπη, και όστις μένει εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει, και ο Θεός εν αυτώ.»

            Υπάρχουν κι άλλες Γραφές που δηλώνουν ότι:

·     ο Θεός είναι πνεύμα - Ιωάν.δ:24

·     ο Θεός είναι φως - Α’ Ιωάν.α:5

Αυτά τα εδάφια μιλούν για την βαθιά ουσία του είναι Του. Δεν είναι σωστό να πιστεύουμε ότι «πνεύμα» και «φως» είναι ιδιότητες του Θεού.

Για να κάνουμε πιο ζωντανή αυτή την εικόνα ας σκεφτούμε το νερό.  Το νερό συνίσταται από Η₂ & Ο, είναι στερεό, αέριο αλλά και υγρό. Το ότι είναι υγρό είναι μια ιδιότητα του νερού, αλλά το Η₂Ο δεν είναι.

Ο Θεός είναι πνεύμα και φως αλλά είναι επίσης και αγάπη.

Κ α λ η μ έ ρ α

Κήρυγμα

«Χριστιανικές» μεταμφιέσεις

Υπάρχει κίνδυνος να πέσουν σε θρησκευτικό καρναβάλι ακόμη και οι πιστοί. Αυτό συμβαίνει όταν παρασυρθούμε από τον ΠΑΛΑΙΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ στην παγίδα να θέλουμε να μοιάζουμε με τον κόσμο. Απέναντι σ’ αυτό ο απόστολος προειδοποιεί και συμβουλεύει: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον» (Ρωμ.ιβ:2).

Συμμορφώνονται εκείνοι που ενώ από την φύση τους πρέπει να έχουν μια άλλη μορφή, για λόγους που οι ίδιοι ξέρουν, αποφασίζουν ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ – και στο προκείμενο αυτός ο άλλος είναι Ο ΚΟΣΜΟΣ.

Κ α λ η μ έ ρ α