Θα δούμε την προφητεία που αναφέρεται στο Δαν.θ:24-29, η οποία εφαρμόζεται τέλεια στο σφράγισμα των 144.000.
Είναι η προφητεία των εβδομήντα εβδομάδων του Δανιήλ.
Αυτός που μιλάει στο Δανιήλ, είναι ένας άγγελος που ήρθε για να του δώσει αυτή την αποκάλυψη.
Οι 70 εβδομάδες διαιρούνται αρχικά σε δύο χρονικά διαστήματα των 7 εβδομάδων και των 62 εβδομάδων.
Στο εδ.27 λέει: και θέλει στερεώσει την διαθήκη σε πολλούς εν μια εβδομάδι. Αυτός που θα στερεώσει τη διαθήκη είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτή είναι η 70ή εβδομάδα. Επομένως έχουμε 7+62+1=70 εβδομάδες.
Οι 70 εβδομάδες πρέπει να περάσουν για να γίνουν έξι πράγματα:
1. Να συντελεστεί η παράβαση
2. Να τελειώσουν οι αμαρτίες
3. Να γίνει εξιλέωση περί ανομίας
4. Να εισαχθεί δικαιοσύνη αιώνιος
5. Να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία
6. Να χριστεί ο Άγιος των αγίων.
Αυτή η προφητεία δεν αφορά όλο τον κόσμο, αλλά μόνο το λαό του Δανιήλ. Ο Δανιήλ προσεύχεται και ικετεύει υπέρ του λαού του. Εξομολογείται την αμαρτία και την ανομία του λαού Ισραήλ αλλά και τη δική του ενώπιον του Θεού και ζητάει να επέμβει ο Θεός και να κάνει έλεος στο λαό Ισραήλ με το να τους επιστρέψει στην πατρίδα τους, να τους στείλει το Μεσσία και όλες τις επαγγελίες που τους είχε υποσχεθεί.
Στο εδ.24 λέει: εβδομήντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαό σου, και επί την πόλιν την αγίαν σου.
Αυτός είναι ο χρόνος που απαιτείται για να εργαστεί ο Θεός με το λαό Του, να τελειώσουν οι αμαρτίες τους, να τους επαναφέρει στη διαθήκη Του και να τους επανασυνδέσει με τον εαυτό Του. Στη Χιλιετή Βασιλεία ο λαός Ισραήλ συμφιλιώνεται πλήρως με το Θεό. Τότε η βασιλεία του Θεού εγκαθιδρύεται πάνω στη γη όπως και στον ουρανό και η Ιερουσαλήμ γίνεται πρωτεύουσα όλης της γης. Πρόκειται για θεοκρατικό καθεστώς, όπου ο Θεός κυβερνά πάνω σ’ όλη τη γη μέσω του λαού Ισραήλ.
Τον καιρό της προφητείας των 70 εβδομάδων ο Δανιήλ βρίσκεται στη Βαβυλώνα ακριβώς στο τέλος των 70 χρόνων της αιχμαλωσίας του λαού Ισραήλ. Γνώριζε για τα 70 αυτά χρόνια αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα, γιατί στο κεφ.θ:2-5 μας λέει ότι εννόησε τον αριθμό των ετών, ότι θα συμπληρώνονταν 70 χρόνια αιχμαλωσίας του λαού Ισραήλ, όπως είχε πει ο Κύριος στον προφήτη Ιερεμία. Το χρονικό αυτό διάστημα είχε ήδη περάσει και αρχίζει ο Δανιήλ να ικετεύει το Θεό και να μεσιτεύει υπέρ του λαού Του, γιατί ήταν βέβαιος ότι ο Θεός θα τηρούσε την υπόσχεσή Του να τους επαναφέρει πίσω στη γη τους. Ο Θεός του δίνει αυτή την αποκάλυψη των 70 εβδομάδων σαν απάντηση στις προσευχές του.
Ο Δανιήλ γνώριζε ότι ο Ιερεμίας είχε προφητέψει αυτή την 70ετή αιχμαλωσία (Ιερ.κε:11-12 και κθ:10). Ήξερε ακόμα ότι αυτά τα 70 χρόνια της αιχμαλωσίας του λαού Ισραήλ είχαν περάσει, αφού σ’ όλη τη ζωή του προσευχόταν στο Θεό περιμένοντας την εκπλήρωση αυτής της προφητείας του Ιερεμία. Ο Δανιήλ ήταν μικρό παιδί όταν φέρθηκε στην αιχμαλωσία και τώρα προς το τέλος της ζωής του, γνωρίζει ότι η χρονική αυτή περίοδος έχει τελειώσει.
Δαν.θ:21-23 μας λέει ότι ήρθε ο Γαβριήλ, τον άγγιξε και του έδωσε αυτή την προφητεία. Ο Γαβριήλ ήταν το μέσο που χρησιμοποίησε ο Θεός για να φέρει στο Δανιήλ αυτό το μήνυμα.
Υπάρχουν έξι γεγονότα που πρέπει να εκπληρωθούν για να συμπληρωθεί το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων και να συμφιλιωθεί ο λαός του Δανιήλ με το Θεό. Αναφέρονται στο εδ.24 όπου λέει: Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαό σου και επί την πόλιν την αγίαν σου:
1. δια να συντελεστεί η παράβαση
2. δια να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι
3. για να γίνει εξιλέωσις περί της ανομίας
4. να εισαχθεί δικαιοσύνη αιώνιος
5. να σφραγιστεί η όραση και προφητεία
6. να χρισθεί ο Άγιος των αγίων
Ένα ενδιαφέρον σημείο εδώ είναι αυτό που λέει: να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία. Εκεί που λέει η προφητεία εννοεί όλους τους προφήτες. Το πνεύμα το Άγιο προφητεύει δια μέσου όλων των προφητών και είναι ο Θεός που μιλάει μέσα από αυτούς. Έτσι, στην ουσία, είναι μόνο ένας προφήτης. Με άλλα λόγια, όλες οι υποσχέσεις του Θεού που έχει δώσει στο λαό Του, είναι σαν να προήλθαν από μία πηγή, το Θεό, και πρόκειται να εκπληρωθούν.
Το χρονικό διάστημα των 69 εβδομάδων είναι από τον καιρό της εξελεύσεως της προσταγής να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, μέχρι του Χριστού του Ηγουμένου.
Στο εδ.25 λέει ότι θα είναι εβδομάδες 7 και εβδομάδες 62. Όμως το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων είναι από τον καιρό της προσταγής ν’ ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ μέχρι να τελειώσουν οι αμαρτίες, να γίνει εξιλέωση περί ανομίας, να εισαχθεί δικαιοσύνη αιώνιος, να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία και να χριστεί ο Άγιος των αγίων. Δηλαδή είναι μέχρι το σχέδιο του Θεού για το λαό Ισραήλ φτάσει στο αποκορύφωμά του και εκπληρωθεί.
Η προσταγή ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ εκδόθηκε από τον Κύρο το 536 π.Χ. (Ησ.μδ:28). Αυτή η προσταγή του Κύρου περιελάμβανε την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ και του ναού. Όμως ένα τμήμα της διαβάζουμε και στο Β’ Χρον.λς:22-23 όπου αναφέρεται μόνο η ανοικοδόμηση του ναού. Επίσης ένα παράλληλο εδάφιο μ’ αυτό βρίσκεται στον Εσδρ.α:1-3
Ο Κύρος είχε αποκάλυψη από το Θεό, γιατί μας λέει ότι ο Κύριος διέγειρε το πνεύμα του και τον πρόσταξε να οικοδομήσει το ναό και την Ιερουσαλήμ. Αυτή είναι η προσταγή ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ.
Μερικοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι αναφέρεται σε μια διαφορετική προσταγή που εξέδωσε ο Αρταξέρξης το 445 π.Χ. και που αναφέρεται στο Νεεμ.δ:14 ε:4,11,13. Το υποστηρίζουν αυτό γιατί το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων που είναι εβδομάδες ετών, όπως θα δούμε, δεν ταιριάζει ακριβώς από τον καιρό της προσταγής της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ μέχρι τον καιρό του Χριστού του Ηγουμένου. Όμως το πρόβλημα είναι ότι και το διάταγμα του Αρταξέρξη δεν ταιριάζει απόλυτα. Θα δούμε γιατί η προσταγή του Κύρου, είναι εκείνη που πρέπει να λάβουμε υπόψη για τον υπολογισμό των 70 εβδομάδων.
Οι Ισραηλίτες απέρριψαν το Χριστό σαν έθνος. Έτσι η εκπλήρωση αυτών των 70 εβδομάδων αναβλήθηκε. Κάθε προφητεία που ο Θεός δίνει, εξαρτάται κι απ’ τον άνθρωπο, αν θα δεχτεί αυτό που ο Θεός προσπαθεί να κάνει μαζί του και για να εκπληρωθεί πρέπει και ο άνθρωπος να κάνει το δικό του μέρος.
Η εβδομάδα χρησιμοποιείται συνήθως για να δηλώσει 7 ημέρες, όμως χρησιμοποιείται και με μια πιο γενική έννοια. Αν πάρουμε το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων σαν εβδομάδες ημερών, τότε έχουμε 490 ημέρες, που είναι ένας χρόνος (365) και 125 μέρες. Όμως είναι αδύνατον από τον καιρό της προσταγής του Κύρου να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ το 536 π.Χ. μέχρι τον καιρό του Χριστού να είναι μόνο ένας χρόνος και 125 μέρες.
Δεν εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία το 535 π.Χ.! Οι Ισραηλίτες οδηγήθηκαν στην αιχμαλωσία για 70 χρόνια, γιατί αμέλησαν να τηρήσουν το σάββατο της γης. Κάθε έβδομο έτος έπρεπε να τηρήσουν το σάββατο της ανάπαυσης και κατά τη διάρκεια αυτού του έτους δεν έπρεπε ούτε να σπείρουν ούτε να θερίσουν τη συγκομιδή τους. Έπρεπε να εμπιστευτούν το λόγο του Θεού που τους υποσχέθηκε ότι το έκτο έτος θα τους ευλογούσε τριπλά (Λευιτ.κε:20). Όμως οι Ισραηλίτες παρέλειψαν να το κάνουν αυτό όλο το χρονικό διάστημα που ήταν στη γη Ισραήλ, περίπου 490 χρόνια. Αυτά τα 490 χρόνια περιλαμβάνουν συνολικά 70 έτη ανάπαυσης τα οποία δεν τήρησαν. Έτσι, για κάθε έτος ανάπαυσης που παρέλειψαν να τηρήσουν, τιμωρήθηκαν και με ένα έτος αιχμαλωσίας στην Βαβυλώνα, συνολικά 70 χρόνια. Στο Λευιτ.κε:1-8 εξηγεί σχετικά με το έτος της αφέσεως, το σάββατο αναπαύσεως της γης.
Οι Ισραηλίτες όμως δεν τήρησαν τα σάββατα της ανάπαυσης της γης κι έτσι ο Θεός έφερε αυτά που τους είχε προειδοποιήσει στο Λευιτ.κς:14, 33-35, 43 και Ιερ.κε:11. Αυτή η παράλειψη εκ μέρους των Ισραηλιτών να τηρήσουν το νόμο του σαββάτου, ήταν αποτέλεσμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος που υπήρχε μέσα στην καρδιά τους και τους έκανε να αμελούν να τηρούν όλους τους νόμους του Θεού.
Αν τώρα πάρουμε τη χρονική περίοδο των 70 εβδομάδων σαν εβδομάδες ετών, τότε έχουμε 490 έτη. Και λέει ο Θεός στον Δανιήλ ότι 490 έτη διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, την Ιερουσαλήμ, για να εκπληρωθούν οι υποσχέσεις μου προς αυτούς. Αυτό το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων περιλαμβάνει τη διαθήκη του Θεού με το λαό Ισραήλ. Δεν αφορά την εκκλησία του Θεού, ούτε αναφέρεται στη διαθήκη της σωτηρίας γενικά.
Η διαθήκη αυτή με το λαό Ισραήλ είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένη με τη γη τους, γιατί είναι μια διαθήκη ευλογιών του Θεού προς αυτούς μέσα στη γη τους. Ακόμα περιλαμβάνει την κυβέρνηση του Θεού πάνω στα έθνη μέσω του έθνους Ισραήλ. Ισραήλ σημαίνει Ισχύς Θεού και ακριβώς αυτή την ισχύ και την εξουσία σαν πρίγκιπας μετά του Θεού αποκτά ο λαός Ισραήλ καθώς ατενίζει προς τον Κύριο, περπατά ταπεινά μαζί με το Θεό και εκπληρώνει αυτή την διαθήκη.
Το Δαν.θ:24-27, που αναφέρεται στην προφητεία των 70 εβδομάδων διαιρείται σε τρία διαφορετικά τμήματα.
α) Στο εδ.25 λέει για 7 εβδομάδες. Έχουμε δηλαδή 7 εβδομάδες και 62 εβδομάδες. Οι 7 εβδομάδες είναι ίσες με 49 χρόνια. Οι 62 εβδομάδες είναι ίσες με 434 χρόνια. Αν προσθέσουμε και τις δύο αυτές περιόδους έχουμε συνολικά 69 εβδομάδες, οι οποίες είναι ίσες με 483 έτη.
7 Χ 7 = 49 62 Χ 7 = 434 434 + 49 = 483
Άρα, από τον καιρό της προσταγής της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ, μέχρι τον καιρό του Χριστού του Ηγουμένου είναι 483 χρόνια.
Όταν λέει μέχρι του Χριστού του Ηγουμένου τι εννοεί; Η απάντηση είναι ότι αναφέρεται στο βάπτισμα του Χριστού. Τότε ήταν που άρχισε την επίσημη διακονία Του σαν ο κεχρισμένος του Θεού στο λαό Ισραήλ.
Αν προσθέσουμε και την τελευταία, την 70ή εβδομάδα, που αναφέρεται στο εδ.27 ....και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μια εβδομάδι... τότε θα έχουμε συνολικά 490 χρόνια, που είναι οι 70 εβδομάδες ετών.
Το πρόβλημα που υπάρχει εδώ είναι ότι από το 536 π.Χ. που εκδόθηκε η προσταγή του Κύρου μέχρι τη βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, το 26 μ.Χ. περίπου, είναι περισσότερα από 483 χρόνια.
Από το 536 π.Χ. μέχρι το 26 μ.Χ. είναι 536 + 26 = 562 χρόνια. Όμως είδαμε ότι οι 69 εβδομάδες είναι 483 χρόνια και όχι 562, δηλαδή έχουμε μια διαφορά 562-483 = 79 χρόνια. Έτσι, ο πραγματικός χρόνος είναι κατά 79 χρόνια μεγαλύτερος από αυτόν που η προφητεία αναφέρει ότι πρέπει να είναι.
Αν τώρα πάρουμε την άλλη ερμηνεία που λέει ότι η προσταγή ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ είναι το διάταγμα που εξέδωσε ο Αρταξέρξης το 445 π.Χ. πάλι δεν ταιριάζει απόλυτα γιατί 445 + 26 = 471 χρόνια. Υπάρχει μια διαφορά 483 - 471 = 12 χρόνια. Το διάταγμα αυτό του Αρταξέρξη δεν ήταν για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν ένα μεταγενέστερο διάταγμα για να συνεχιστεί και πάλι η ανοικοδόμηση.
Τη διαφορά που προκύπτει μπορούμε να την υπολογίσουμε αν λάβουμε υπόψη και την ανοικοδόμηση του ναού. Γνωρίζουμε ότι η ανοικοδόμηση σταμάτησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κι έτσι ο χρόνος εκπλήρωσης της προφητείας αναβλήθηκε. Στον Αγγ.α:2-5 λέει ότι είχαν αποκάμει να ανοικοδομούν την πόλη και τον ναό και αποφάσισαν να οικοδομήσουν πρώτα τις κατοικίες τους. Όσο αυτοί δεν έκαναν το μέρος τους για την εκπλήρωσή της, ο Θεός περίμενε.
Κατά την ανοικοδόμηση του ναού το χρονόμετρο του Θεού σταμάτησε πολλές φορές. Υπάρχουν αρκετά κενά χρονικά διαστήματα τα οποία μεσολαβούν και γι’ αυτό η εκπλήρωση της προφητείας των 70 εβδομάδων αναβλήθηκε αρκετές φορές. Η διαίρεση των 69 εβδομάδων σε 7 και 62 εβδομάδες αποδεικνύει ότι υπάρχουν κενά χρονικά διαστήματα στην ανοικοδόμηση του ναού. Στο εδ.27 υπάρχει άλλο ένα χρονικό κενό, λέει ότι: και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά. Εδώ υπάρχει μια διακοπή του χρόνου που διαρκεί 2000 χρόνια.
Η ανοικοδόμηση της πλατείας και του τείχους συνδέεται με τις 7 και 62 εβδομάδες. Οικοδομούσαν εν καιρώ στενοχωρίας, που σημαίνει ότι υπήρχε μεγάλη αντίδραση και εμποδίστηκαν πολλές φορές στο έργο τους (Έσδρας).
Από το 536 π.Χ. που ο Κύρος εξέδωσε το διάταγμα της ανοικοδόμησης όπως είδαμε μέχρι το 26 μ.Χ. είναι 562 χρόνια και 561 χρόνια αν αφαιρέσουμε το μηδενικό έτος. Όμως οι 69 εβδομάδες είναι 483 χρόνια. Δηλαδή έχουμε μια διαφορά 78 χρόνια. Αν όμως χρησιμοποιήσουμε έτη των 360 ημερών και όχι των 365, τότε έχουμε 476 χρόνια (483 Χ 360 = 173880 : 476,38 = 476 χρόνια).
476 δικά μας χρόνια αντιστοιχούν με 483 χρόνια των 360 ημερών, γιατί οι δικές μας μέρες είναι περισσότερες. Έτσι στην ουσία έχουμε 476 ιστορικά χρόνια. Και τότε υπάρχει ένα κενό χρονικό διάστημα 561 - 476 = 85 χρόνια.
Ο Κύρος εξέδωσε το διάταγμα της ανοικοδόμησης το 536 π.Χ. αλλά αμέσως μετά ένα χρόνο το 535 π.Χ. σταμάτησε η ανοικοδόμηση του ναού μέχρι το 522 π.Χ. οπότε άρχισαν πάλι να οικοδομούν, αλλά το 521 π.Χ. σταμάτησαν πάλι μέχρι το 519 που είναι το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου. Το 519 συνέχισαν να οικοδομούν, και τελείωσαν το έργο 4 χρόνια αργότερα, σύμφωνα με τον Έσδρα ς:15 δηλαδή το 515 π.Χ.
Τα κενά χρονικά διαστήματα που έχουμε μέχρι τώρα είναι: 535 - 522 = 13 χρόνια. 521 - 519 = 2 χρόνια. Σύνολο 15 χρόνια κενά στην οικοδόμηση.
Όμως υπάρχει ένα άλλο μεγαλύτερο κενό χρονικό διάστημα από τον καιρό που αποπερατώθηκε ο ναός μέχρι τον καιρό που πραγματικά άρχισαν να οικοδομούν την πόλη και τα τείχη της. Από το 515 π.Χ. όταν οικοδομήθηκε ο ναός, μέχρι το 445 π.Χ. όταν ο Νεεμία πήγε για να οικοδομήσει την πόλη, το έργο τελείωσε μέσα σε ένα χρόνο (Νεεμ.ς:15 και ζ:1-4 ) τα συνολικά κενά διαστήματα που υπήρχαν στην ανοικοδόμηση του ναού και της πόλης ήταν:
535 - 522 = 13 χρόνια
521 - 519 = 2 χρόνια
515 - 445 = 70 χρόνια
Σύνολο 85 χρόνια κενά στην ανοικοδόμηση.
Αναφέραμε προηγουμένως ότι από 536 π.Χ. μέχρι το 26 μ.Χ. είναι 562 χρόνια. Αφαιρώντας το μηδενικό έτος είναι 561 χρόνια.
Η προφητεία όμως μας λέει για διάστημα 69 εβδομάδων δηλ.483 χρόνια. Προσθέτοντας τα 85 κενά χρόνια την ανοικοδόμησης, έχουμε συνολικά 568 χρόνια και όχι 561. Δηλαδή η προφητεία φαίνεται να καλύπτει 7 χρόνια περισσότερα και δεν ταιριάζει με ότι πράγματι συνέβη στην ιστορία.
Αν όμως λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι ο Θεός υπολόγιζε τα χρόνια με 360 μέρες, τότε τα 483 χρόνια υπολογιζόμενα με 360 μέρες, είναι ίσα με 476 χρόνια.
Έτσι όταν ο Θεός λέει ότι θα είναι 69 εβδομάδες από την προσταγή του Κύρου μέχρι το Χριστό, εννοεί 69 εβδομάδες ετών των 360 ημερών που είναι 483 χρόνια των 360 ημερών, δηλαδή 476 χρόνια των 365 ημερών.
Η χρονική περίοδος από το 536 π.Χ. μέχρι το 26 μ.Χ. δεν είναι χρόνια των 360, αλλά των 365 ημερών γιατί είναι χρόνια δικά μας. Τα κενά χρονικά διαστήματα δεν υπολογίζονται μέσα στην προφητεία των 70 εβδομάδων, έτσι έχουμε:
69 εβδ. = 476 χρόνια των 365 ημερών
85 έτη κενά
= 561 χρόνια.
Το σημαντικό σημείο της προφητείας των 70 εβδομάδων, είναι το τί συμβαίνει στο λαό του Δανιήλ μετά τον ερχομό του Μεσσία στη γη. Τί συνέβη στο λαό Ισραήλ μετά τις 62 εβδομάδες που αναφέρει στο εδ.26;
Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπεί ο Χριστός πλήν ουχί δι’ εαυτόν.
Βλέπουμε ότι ο Ιησούς κόπηκε μετά από 62 εβδομάδες. Αυτό βέβαια σημαίνει και μετά τις 7 εβδομάδες γιατί στο εδάφιο 25 οι 7 εβδομάδες αναφέρονται μαζί με τις 62, δηλαδή ο Χριστός θα εκκοπεί μετά 69 εβδομάδες.
Και δεν κόπηκε αμέσως μόλις χρίστηκε για ν’ αρχίσει την επίσημη διακονία Του αλλά μετά από 3,5 χρόνια. Η διακονία του Χριστού άρχισε στο τέλος των 62 εβδομάδων και 3,5 χρόνια αργότερα κόπηκε, γιατί οι Ιουδαίοι Τον απέρριψαν και Τον σταύρωσαν.
Μετά τη βάπτισή Του λοιπόν άρχισε ο Χριστός την επίσημη διακονία Του η οποία διήρκεσε 3,5 χρόνια. Όλα τα Ευαγγέλια συμφωνούν ότι η διακονία του Χριστού διήρκεσε τόσο. Άλλοι μιλούν για 3 χρόνια και άλλοι για 4. Όμως το πιο σωστό είναι τα 3,5 χρόνια, αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι ο Χριστός γεννήθηκε Φθινόπωρο και πέθανε Άνοιξη. Ο Ιησούς άρχισε την διακονία Του στα 30 Του (Λουκ.γ:23) και γιόρτασε 4 Πάσχα (Ιωάν.β:13 ε:1 ς:4 ιβ:1).
Οι Ιουδαίοι απέρριψαν το Χριστό και τη διακονία Του και Τον σταύρωσαν πριν ακόμα οι 70 εβδομάδες ετών συμπληρωθούν. Γι’ αυτό το λόγο αυτή η προφητεία δεν επρόκειτο να εκπληρωθεί τότε. Θα μπορούσε να είχε εκπληρωθεί ακριβώς τότε, αν οι Ισραηλίτες είχαν δεχτεί τον Χριστό. Ο Θεός θα εγκαθίδρυε τη Βασιλεία Του, οπότε το βιβλίο του Δανιήλ θα γραφόταν διαφορετικά, γιατί ο Θεός λέει ότι εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά και μιλάει για την 70ή εβδομάδα που διαιρέθηκε στη μέση.
Ο Ιησούς εκπλήρωσε το εδ.24 με τη σταύρωσή Του. Γι’ αυτούς που θα δεχόταν δια πίστεως το έργο που έκανε ο Χριστός πάνω στο σταυρό, η παράβαση συντελέσθηκε, τελείωσαν οι αμαρτίες, έγινε εξιλέωση για την ανομία, εισήχθη δικαιοσύνη αιώνιος, σφραγίστηκε η όραση και η προφητεία. Δεν εκπληρώθηκε σε όλους τότε, αλλά μόνο σ’ αυτούς που θα δεχόταν τη θυσία του Χριστού. Γι’ αυτούς είχε έρθει η Βασιλεία του Θεού μέσα στην καρδιά τους (Λουκ.ιζ:21).
Από τη χρονική στιγμή της θυσίας του Χριστού, όλοι οι Ιουδαίοι μπορούν να δικαιωθούν δια της πίστεως, να εξιλεωθούν οι αμαρτίες τους, και να συμφιλιωθούν με το Θεό, δεχόμενοι το Μεσσία σαν Σωτήρα τους. Όμως μόνο στη Χιλιετή Βασιλεία οι υποσχέσεις του Θεού θα εκπληρωθούν στο λαό Ισραήλ σαν έθνος. Το κλειδί εδώ είναι ότι οι υποσχέσεις του Θεού περιλαμβάνουν τον λαό Ισραήλ σαν έθνος.
Στο εδ.26 λέει: και ο λαός του ηγουμένου όστις θέλει ελθεί θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.
Ο λαός αυτός του ηγουμένου που θα έρθει, αναφέρεται στους Ρωμαίους, οι οποίοι εκστράτευσαν εναντίον της Ιερουσαλήμ με το στρατηγό Τίτο το 70 μ.Χ. και κατέστρεψαν την πόλη και το ναό.
Λέει ότι θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριο και ο ηγούμενος που θα έρθει είναι ο Σατανάς κυρίως, και έπειτα ο Αντίχριστος.
Όμως μπορούμε να το εφαρμόσουμε στα Ρωμαϊκά στρατεύματα, γιατί σε μια άλλη προφητεία του Δανιήλ, το βασίλειο της Ρώμης και το σύστημα του Α/Χ συνδέονται μεταξύ τους και ενώνονται σαν να είναι ένα βασίλειο. Το σύστημα του Α/Χ θα είναι αναβίωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Όπως είπαμε, ο Λόγος του Θεού αναφέρεται εδώ στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και λέει ότι το τέλος αυτής θέλει έλθει μετά κατακλυσμού. Δεν εννοεί βέβαια κατακλυσμό υδάτων, αλλά κατακλυσμό πολέμου και ερήμωσης. Αναφέρεται στο πλήθος των στρατευμάτων που θα εκστρατεύσουν εναντίον τους και θα τους αφανίσουν.
και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.
Η πόλη της Ιερουσαλήμ καταστράφηκε και ερημώθηκε, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων θανατώθηκαν εκείνο τον καιρό. Κυριολεκτικά οι Ρωμαίοι αφάνισαν το λαό Ισραήλ και ερήμωσαν τη γη τους.
Η Βίβλος λέει στο βιβλίο του Ζαχ.ιδ:4 «οι πόδες αυτού θέλουσι σταθή κατά την ημέραν εκείνην επί του όρους των ελαιών» και στο ιβ:10 λέει ο ΓΙΑΧΒΕ ότι «θέλουσιν επιβλέψει πρός εμέ τον οποίον εξεκέντησαν».
Ζαχ.ιγ:1 «Εν εκείνη την ημέρα θέλει είσθαι πηγή ανεωγμένη εις τον οίκον Δαβίδ και εις τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, δια την αμαρτίαν, και δια την ακαθαρσίαν».
Αυτό σημαίνει ότι θα τους καθαρίσει και θα τους αγιάσει όταν ο Χριστός επιστρέψει στη 2η έλευση και εγκαθιδρύσει τη Χιλιετή Βασιλεία. Τότε ακριβώς είναι που γίνεται εξιλέωση περί ανομίας και τελειώνουν οι αμαρτίες για το λαό Ισραήλ. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνει ένα τέλος στις αμαρτίες τους, ιδιαίτερα της απιστίας και της απόρριψης του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Τώρα, στη 2η έλευση, έρχεται ξανά για να φέρει αιώνια δικαιοσύνη, γιατί κατά τη Χιλιετή Βασιλεία θα υπάρχει αιώνια δικαιοσύνη για το λαό του Θεού.
Ο λαός του Θεού παίρνει εξουσία και κυβερνά πάνω στη γη όπως ακριβώς και στον ουρανό. Έτσι εκπληρώνεται η προσευχή που ο Κύριος Ιησούς μας δίδαξε να προσευχόμαστε: Πάτερ ημών, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γής.
Στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας, η γη και οι ουρανοί θα κατακαούν και θα λιώσουν, θα υπάρξει νέος ουρανός και νέα γη όπου θα κατοικεί δικαιοσύνη (Β’ Πέτρ.γ:8-13).
Έτσι, απ’ αυτό το χρονικό σημείο κι έπειτα, εισάγεται αιώνια δικαιοσύνη, σφραγίζεται η όραση και η προφητεία. Όλοι οι προφήτες, όλες οι προφητείες θα σταματήσουν.
Όλα αυτά θα εκπληρωθούν με το δικό Του θαυμαστό τρόπο αφού εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του πάνω στη γη.
Τώρα, θα δούμε πώς το δεύτερο ήμισυ της 70ής εβδομάδας του Δανιήλ, ταιριάζει ακριβώς με τα δεύτερα 3 ½ χρόνια της Μ. Θλίψης, όταν σφραγίζονται οι 144.000.
Είδαμε ότι οι 70 εβδομάδες του Δανιήλ περιλαμβάνουν και την εβδομάδα κατά την οποία ο Χριστός θα στερεώσει τη διαθήκη Του σε πολλούς μέσα στο λαό Ισραήλ και αυτή είναι η διαθήκη που έχει κάνει ο Θεός με το Ισραήλ σαν έθνος.
Επίσης είδαμε ότι ο Χριστός εκπλήρωσε το πρώτο ήμισυ της 70ής εβδομάδας με τη διακονία Του πάνω στη γη. Στο μέσο όμως της εβδομάδας εκκόπη όπως λέει στο Δαν.θ:26 και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει εκκοπεί ο Χριστός πλήν ουχί δι εαυτόν.
Έτσι, το δεύτερο ήμισυ της 70ής εβδομάδας έμεινε ανεκπλήρωτο. Όταν εκπληρώνεται, αποκαθίσταται η διαθήκη του Θεού με το λαό Ισραήλ, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της προφητείας, η αποκατάσταση του λαού Ισραήλ και η επανασύνδεση του με το Θεό. Η αφαίρεση των αμαρτιών τους και η εισαγωγή αιώνιας δικαιοσύνης, ο ερχομός της Βασιλείας του Θεού πάνω στη γη, όπως και στον ουρανό.
Το δεύτερο ήμισυ της 70ής εβδομάδας δεν εκπληρώθηκε τότε, στον καιρό του Δανιήλ. Επίσης δεν εκπληρώθηκε τα 3 ½ χρόνια μετά τη σταύρωση του Χριστού, γιατί δεν έγινε τίποτα τότε για να αποκατασταθεί ο Ισραήλ μέσα στη διαθήκη του Θεού. Γνωρίζουμε ότι 40 χρόνια αργότερα, το 70 μ.Χ. ο Θεός τους απέρριψε και τους διασκόρπισε μακριά από το έθνος τους και την Ιερουσαλήμ, η πόλη και ο ναός καταστράφηκαν και λεηλατήθηκαν. Έτσι, το δεύτερο ήμισυ της 70ής εβδομάδας πρόκειται να εκπληρωθεί και έχει να κάνει με το λαό του Δανιήλ.
Τώρα, σχετικά με τους 144.000, βλέπουμε ότι αποκαλούνται απαρχή στον Θεό και το Αρνίο, και είναι οι πρώτοι καρποί από το έθνος του Ισραήλ, όχι απ’ όλους τους σωσμένους εν Χριστώ, γιατί αυτοί έχουν ήδη μπει στην ουράνια Βασιλεία πριν ακόμα σφραγιστούν οι 144.000.
Στον Δαν.θ:27 είδαμε ότι ο Χριστός θα στερεώσει τη διαθήκη Του σε πολλούς σε μια βδομάδα. Όχι μόνο για μισή βδομάδα, αλλά και στο δεύτερο μισό της εβδομάδας. Η διαθήκη αυτή είναι στερεωμένη μόνο για το λαό του Δανιήλ, με τον οποίο ο Θεός έχει κάνει αυτή τη διαθήκη. Οι 144.000 αποτελούν μέρος της στερέωσης αυτής της διαθήκης προς το λαό Ισραήλ και επομένως βρίσκονται στον καιρό αυτού του δεύτερου μισού της 70ής εβδομάδας.
Όταν τελειώνει και η 70ή εβδομάδα, τότε έρχεται πάλι ο Χριστός και κυβερνά πάνω στο λαό Ισραήλ, στη Χιλιετή Βασιλεία, και τότε οι Ισραηλίτες θα επανασυνδεθούν πλήρως με το Θεό. Αυτό θα γίνει όταν χριστεί ο Άγιος των αγίων, που μπορεί ν’ αναφέρεται:
Στο Χριστό ο Οποίος συμβολικά χρίζεται βασιλιάς πάνω στο λαό Ισραήλ, όπως ο Δαβίδ και ο Σολομών χρίστηκαν όταν άρχισαν να βασιλεύουν.
Στα Άγια των αγίων. Πολλές φορές στην Π.Δ. αυτός ο χώρος ονομάζεται αγιαστήριο. Στον Ιεζ.μγ:1-4 μας λέει ότι η δόξα του Κυρίου εισήλθε στον οίκο του Θεού και αναφέρεται στον οίκο που θα κτιστεί στη Χιλιετή Βασιλεία και τα Άγια των αγίων θα χριστούν από τη δόξα του Θεού.
Υπάρχει μια εικόνα της δόξας του Θεού που έρχεται από την Ανατολή, εδώ στον Ιεζεκιήλ, και εισέρχεται μέσα στο ναό και μέσα στα Άγια των αγίων. Η δόξα του Θεού επιστρέφει στο ναό και γεμίζει όλο τον οίκο.
Γνωρίζουμε ότι το χρίσμα αναφέρεται και συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα, που σημαίνει ότι η παρουσία του Θεού θα έρθει και πάλι ανάμεσα στο λαό Του, τον Ισραήλ, όπως η δόξα του Θεού γέμισε όλο το ναό.
