Γιατί αμαρτάνουμε;

Τι είναι αυτό που μας παρασύρει, μας σπρώχνει και τελικά μας ρίχνει στην αμαρτία;

Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση με τη βοήθεια του προφήτη Ιεζεκιήλ.

Θα δούμε μια αμαρτία του λαού Ισραήλ, και θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τι είναι αυτό που ξεγέλασε τους Ισραηλίτες ώστε να φτάσουν να λατρεύουν είδωλα μέσα στον ίδιο το Ναό του Κυρίου.

Θα δούμε 4 ψέματα, 4 ψευδαισθήσεις που συχνά έχουμε και μας οδηγούν στην αμαρτία.

Ο πρώτος λόγος που συχνά αμαρτάνουμε είναι η ψευδαίσθηση των απολαβών. Είναι το ψέμα που συχνά πιστεύουμε, ότι στο τέλος της αμαρτίας βρίσκεται κάτι πάρα πολύ επιθυμητό. Κάτι καλό, κάτι που πραγματικά το λαχταρούμε.

Ας διαβάσουμε τι είδε ο Ιεζεκιήλ όταν μπήκε στο ναό και είδε τους 70 από τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ:

«Τότε είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, βλέπεις συ τι κάμνουσιν ούτοι; τα μεγάλα βδελύγματα, τα οποία ο οίκος Ισραήλ κάμνει εδώ, διά να απομακρυνθώ από των αγίων μου; πλην στρέψον έτι, θέλεις ιδεί μεγαλήτερα βδελύγματα. Και με έφερεν εις την πύλην της αυλής· και είδον και ιδού, μία οπή εν τω τοίχω. Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, σκάψον τώρα εν τω τοίχω· και έσκαψα εν τω τοίχω και ιδού, μία θύρα. Και είπε προς εμέ, Είσελθε και ιδέ τα πονηρά βδελύγματα, τα οποία ούτοι κάμνουσιν εδώ. Και εισήλθον και είδον· και ιδού, παν ομοίωμα ερπετών και βδελυκτών ζώων και πάντα τα είδωλα του οίκου Ισραήλ, εζωγραφημένα επί τον τοίχον κύκλω κύκλω. Και ίσταντο έμπροσθεν αυτών εβδομήκοντα άνδρες εκ των πρεσβυτέρων του οίκου Ισραήλ· εν μέσω δε αυτών ίστατο Ιααζανίας ο υιός του Σαφάν· και εκράτει έκαστος εν τη χειρί αυτού το θυμιατήριον αυτού· και ανέβαινε πυκνόν νέφος θυμιάματος» (Ιεζ.η:6-11).

Υπήρχε λοιπόν μια τοιχογραφία από είδωλα που είχαν τη μορφή ζώων. Η απεικόνιση αυτή θυμίζει Αιγυπτιακή ειδωλολατρία. Οι Αιγύπτιοι ήταν φημισμένοι για τις ζωομορφικές θεότητες που λάτρευαν. Αυτό που βλέπει ο Ιεζεκιήλ μπαίνοντας στο Ναό, είναι οι ηγέτες του λαού του να θυμιατίζουν Αιγυπτιακά είδωλα.

Τη χρονική στιγμή που συμβαίνουν αυτά, ο λαός Ισραήλ βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά αφού η υπερδύναμη Βαβυλώνα είναι έτοιμη να εισβάλει και ο Ισραήλ απεγνωσμένα ψάχνει κάπου να στηριχτεί.

Οι Ισραηλίτες λοιπόν, που είχαν τόσες και τόσες εμπειρίες της αγάπης της φροντίδας και της υποστήριξης του Θεού, στρέφονται στην Αίγυπτο, νομίζοντας ότι βρήκαν στήριγμα.

Σε όλα τα προφητικά βιβλία, η Αίγυπτος είναι το σύμβολο της ελπίδας και της προσδοκίας του Ισραήλ, ο τόπος που μπορεί να προμηθεύσει λύσεις στα προβλήματά τους.

Οι ηγέτες του Ισραήλ λοιπόν, παραβαίνοντας την εντολή του Θεού, λατρεύουν τα είδωλα των Αιγυπτίων, προσπαθώντας μ’ αυτό τον τρόπο να κερδίσουν την εύνοια αυτής της υπερδύναμης. Προσβλέποντας στη βοήθεια και τη συμπαράσταση της Αιγύπτου. Έτσι επικύρωναν διπλωματικές συνθήκες εκείνη την εποχή.

Τι έκανε λοιπόν τον Ισραήλ να πέσει στην αμαρτία; Η ψευδαίσθηση των απολαβών. Παραβαίνει το νόμο του Θεού ελπίζοντας ότι στο τέλος κάτι καλό θα προκύψει.

Ίσως να ήξεραν ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος, είναι αμαρτία, ΑΛΛΑ νόμιζαν ότι αν το κάνουν θα κερδίσουν την εύνοια των Αιγυπτίων και θα γλυτώσουν από του Βαβυλώνιους.

Κάθε πειρασμός του Σατανά συνοδεύεται από μία υπόσχεση: αν το κάνεις, αυτό το όμορφο πράγμα θα σου συμβεί!

Στον κήπο της Εδέμ, ο όφις δεν τους είπε απλά ξερά, πάρτε και φάτε αυτό τον καρπό, αλλά τους υποσχέθηκε ότι αν το κάνουν θα ανοιχτούν τα μάτια τους και θα γνωρίζουν …

Καμουφλάρει ο διάβολος τον πειρασμό, το αγκίστρι, με κάτι ελκυστικό, με μια υπόσχεση, με κάτι που το θέλουμε πολύ.

Πως μπορούμε να νικήσουμε αυτό το ψέμα; Με την αλήθεια των υποσχέσεων του Θεού. Ο Θεός μας υπόσχεται ό,τι πραγματικά έχουμε ανάγκη, ό,τι είναι για το καλό μας, ό,τι θα μας οδηγήσει στη γνήσια ευτυχία.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο αμαρτάνουμε είναι η ψευδαίσθηση της μυστικότητας (Ιεζεκ.η:12).

Νομίζουν ότι αυτά που κάνουν τα κάνουν στο σκοτάδι, κρυφά, ότι ο Θεός δεν τους βλέπει.

Πολύ συχνά κάνουμε κι εμείς το ίδιο λάθος. Πιστεύουμε στο ίδιο ψέμα. Και το αποτέλεσμα είναι η αμαρτία.

Το μυστικό της χριστιανικής ζωής είναι να ξέρουμε καλά τα βασικά, τις βασικές διδασκαλίες της πίστης μας.

Μια βασική διδασκαλία, που όμως εύκολα ξεχνάμε, είναι ότι ο Θεός βλέπει τα πάντα. Αυτή την τόσο απλή, παιδαριώδη αλήθεια που διδάσκουμε πολλές φορές στα παιδιά μας, εμείς την ξεχνάμε.

Νομίζουμε σαν τους πρεσβύτερους του Ισραήλ, ότι μπορούμε στο σκοτάδι, κρυφά, να κάνουμε πράγματα αφού ο Θεός δεν μας βλέπει! Πολύ συχνά έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε μόνοι μας.

Ο Δαβίδ, ο άνθρωπος κατά την καρδία του Θεού, κάποια στιγμή της ζωής του ξέχασε αυτή την απλή αλήθεια όταν αμάρτησε με τη Βηθσαβεέ, με τραγικά αποτελέσματα. Νόμιζε ότι τα έκανε μυστικά. Αλλά τη στιγμή της μετάνοιας, κατάλαβε ότι αυτά που έκανε τα έκανε μπροστά στο Θεό, ο Θεός τον έβλεπε! (Ψαλμ.να:4)

Ό,τι έκανα και νόμιζα ότι κανείς δεν με βλέπει, τελικά μπροστά Σου το έκανα Κύριε!

Ας καλλιεργήσουμε στη ζωή μας την αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Ο Θεός δεν είναι ανάμεσά μας μόνο όταν είμαστε στην εκκλησία, αλλά κάθε στιγμή της ζωής μας. Κάθε τι που κάνουμε, το κάνουμε μπροστά στα μάτια του Θεού που συνεχώς μας βλέπουν.

Η τρίτη  ψευδαίσθηση είναι αυτή της εγκατάλειψης. Το τρίτο ψέμα που πίστεψαν οι Ισραηλίτες (εδ.12).

Ο Θεός μας εγκατέλειψε, μας ξέχασε, δεν είναι ανάμεσά μας. Έχουμε τόσα προβλήματα, τόσες ανάγκες και που είναι ο Θεός; Άρα κάτι πρέπει να κάνουμε, να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας.

Πολύ συχνά σκεφτόμαστε κι εμείς με τον ίδιο τρόπο. Αμφισβητούμε το ενδιαφέρον και την πρόνοια του Θεού μας δημιουργώντας έτσι μια βάση για κάθε αμαρτία.

Στη βάση κάθε αμαρτίας βρίσκεται μια αμφισβήτηση της αγαθότητας του Θεού. Στην Εδέμ, ο διάβολος αμφισβήτησε στην καρδιά της Εύας τα λόγια του Θεού, θέλοντας έτσι να σπείρει αμφιβολία για τις αγαθές προθέσεις Του. Δεν σας δίνει το καλλίτερο! Τα άλλα δέντρα δεν αξίζουν και τόσο, αυτό που αξίζει δεν σας το δίνει!

Όταν η αμφιβολία και η αμφισβήτηση μπει μέσα στην καρδιά, ανοίγει ο δρόμος για την αμαρτία. Προσπαθούμε να βρούμε άλλους τρόπους να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας.

Ο τέταρτος λόγος που αμαρτάνουμε, είναι η ψευδαίσθηση του συμβιβασμού. Ο Ιεζεκιήλ δεν βλέπει όλα αυτά τα είδωλα σε κάποιον άλλο ναό που τυχόν έχτισαν οι πρεσβύτεροι, αλλά μέσα στο Ναό του Θεού. Ο συγκρητισμός: ποιος θεός μας λείπει, να τον πάρουμε από αλλού, αυτό που έκαναν οι Αθηναίοι τον καιρό του Παύλου, βωμό στον άγνωστο Θεό, όποιος κι αν ήταν αυτός.

Δεν γκρεμίζουν το Ναό του Θεού, τον κρατάνε, συνεχίζουν να θυσιάζουν και να κάνουν όλες τις τελετουργίες, απλά προσθέτουν κι ορισμένα είδωλα.

Το ίδιο πράγμα έρχεται πολλές φορές να μας πει ο Σατανάς και να μας οδηγήσει στην αμαρτία. Ποτέ δεν θα έρθει να μας πει ν’ αρνηθούμε την πίστη μας. Αντίθετα θα μας προτρέψει να μείνουμε σταθεροί στην πίστη μας, να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία, να διαβάζουμε το λόγο του Θεού κι ότι άλλο δίκαιο και σωστό, ΑΛΛΑ, να κάνουμε κι ΕΚΕΙΝΟ! Πήγαινε το Σάββατο το βράδυ εκεί που θέλεις να πας και την Κυριακή το πρωί πήγαινε και στην εκκλησία.

Όμως, ο Θεός της Βίβλου είναι ένας Θεός που απαιτεί αποκλειστικότητα (Λουκ.ις:13  Δευτ.ε:7).

Ο συγκρητισμός προσβάλει το Θεό, να βάλεις τον Παντοδύναμο δίπλα σε άλλες θεότητες.  

Ο Θεός προσβάλλεται όταν αμαρτάνουμε και μετά χωρίς ντροπή πηγαίνουμε και στην εκκλησία.

Όταν λοιπόν ο πειρασμός έρθει να χτυπήσει την πόρτα μας, ας θυμηθούμε ότι η υπόσχεση που τον συνοδεύει είναι ψεύτικη, ότι ο Θεός είναι παρών και μας βλέπει, ότι ο Θεός πραγματικά ενδιαφέρεται για μας και τελευταίο ο Θεός μας θέλει ολόκληρους, ολοκληρωτικά δικούς Του.