Α. Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ
Η σημασία της λέξης «αποτελεσματικός» είναι «αυτός που παράγει ή είναι σίγουρο ότι παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα.» Τι παράγει όμως η εξιλέωση;
1. Συγχώρεση των παραβάσεων:
Μελέτησε τις παρακάτω αναφορές: Ιωάν.α:29 Εφεσ.α:7 Αποκ.α:5 Ιωάν.ε:24 Εβρ.θ:22-28
2. Απελευθέρωση από την αμαρτία
Όχι μόνο ελεύθεροι απ’ την ενοχή της αμαρτίας αλλά επίσης ελεύθεροι από τη δύναμη της αμαρτίας (Ρωμ.ς:14).
3. Ελευθερία από το θάνατο
Ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα της αμαρτίας.
Εβρ.β:9 «Δια να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου δια της χάριτος του Θεού.»
Ιωάν.ια:26 «Και πας όστις ζη και πιστεύσει εις εμέ, δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα».
4. Η δωρεά της αιώνιας ζωής.
Ιωάν.γ:14-16 «...δια να μην απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον...δια να μην απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον».
5. Θριαμβεύουσα ζωή
Ο Χριστός νίκησε το Σατανά για χάρη μας. Οι Χριστιανοί έχουν τη νίκη πάνω στο διάβολο όσο έχουν το νικητή που νίκησε το διάβολο.
Μελέτησε τις παρακάτω αναφορές: Λουκ.ι:17-20 Κολ.β:15 Εβρ.β:14-15 Αποκ.ιβ:11
Β. Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ
Η λέξη «εξιλέωση» στα Εβραϊκά σημαίνει κυριολεκτικά «κάλυψη, καλύπτω», και μπορεί να μεταφραστεί με τις ακόλουθες λέξεις: κάνω εξιλέωση, εξαγνίζω, αποπλένω, συμφιλιώνω, κάνω συμφιλίωση, ειρηνεύω, συγχωρώ, είμαι ελεήμων, απεκδύομαι.
Η εξιλέωση εσωκλείει την κάλυψη και των αμαρτιών και του αμαρτωλού. Το να κάνω εξιλέωση για την αμαρτία σημαίνει να καλύπτω την αμαρτία από τα μάτια του Θεού έτσι ώστε να χάνει τη δύναμή της στο να προκαλεί την οργή του Θεού.
Μελετήστε τις ακόλουθες αναφορές: Ψαλμ.οη:38, Λευιτ.ε:18
Όταν το αίμα ραντιζόταν στο θυσιαστήριο από τον ιερέα, ο Ισραηλίτης βεβαιωνόταν ότι η υπόσχεση που είχε γίνει στους πατέρες του θα ίσχυε για εκείνον. Εξοδ.ιβ:13 «Και όταν ίδω το αίμα, θέλω σας παρατρέξει».
Ποιες είναι οι επιδράσεις της εξιλέωσης ή κάλυψης;
1. Εξαλείφει - Ιερεμ.ιη:23 , Ησ.μγ:25
2. Σηκώνει - Ησ.ς:7
3. Καλύπτει - Ψαλμ.λβ:1
4. Ρίχνει στα βάθη της θάλασσας - Μιχ.ζ:19
5. Ρίχνει οπίσω των νώτων του Θεού - Ησ.λη:17
6. Συγχωρεί - Ψαλμ.οη:38
Γ. ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Β’ Κορ.ε:21 «Διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν».
Α’ Πέτρ.β:24 «Όστις τάς αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου».
Οι θυσίες στην Π. Διαθήκη ήταν αντικαταστατικές στη φύση τους, υπολογίζονταν, καθώς λάβαιναν χώρα στο θυσιαστήριο, ότι έκαναν αυτό που ο Ισραηλίτης δεν μπορούσε να κάνει ο ίδιος. Αντίστοιχα, ο Ιησούς έκανε πάνω στο σταυρό αυτό που εμείς δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε από μόνοι μας. Σαν άνθρωπος, ήταν ικανός να ταυτίσει τον εαυτό Του με το ανθρώπινο γένος και έτσι να υποφέρει την τιμωρία του. Πέθανε στην θέση μας, πήρε την τιμωρία που ήταν δική μας, έτσι ώστε εμείς να την αποφύγουμε. Αυτός που ήταν αναμάρτητος εκ φύσεως και που ποτέ δεν είχε διαπράξει αμαρτία στη ζωή Του, έγινε ένας αμαρτωλός (ή πήρε την θέση του αμαρτωλού).
Ακριβώς όπως το κριάρι που πιάστηκε στο θάμνο ήταν μια αντικατάσταση του Ισαάκ στο όρος Μοριά, έτσι ήταν και ο Χριστός μια αντικατάσταση για μας. Ακριβώς όπως ο Βαραββάς ελευθερώθηκε με τον θάνατο του Χριστού, έτσι και εμείς μπορούμε να ελευθερωθούμε. Διάβασε και μελέτησε προσεκτικά στον Ησ.νγ.
Δ. ΕΞΕΥΜΕΝΙΣΜΟΣ (ΕΞΙΛΕΩΣΗ)
Μια θυσία εξευμενισμού φέρνει τον άνθρωπο κοντά στο Θεό, τον συμφιλιώνει με το Θεό με την εξιλέωση των παραβάσεών του και τον κάνει να κερδίσει θεία εύνοια και χάρη. Εξευμενίζω σημαίνει κατευνάζω τη δίκαιη οργή ενός Άγιου Θεού με την προσφορά μια εξιλεωτικής θυσίας. Ο Χριστός περιγράφεται σαν ένας τέτοιος εξευμενισμός (Ρωμ.γ:25, Α’ Ιωάν.β:2). Η αμαρτία κρατάει τον άνθρωπο σε μια απόσταση απ’ το Θεό, αλλά ο Χριστός ασχολήθηκε τόσο με την αμαρτία για χάρη του ανθρώπου έτσι ώστε ο άνθρωπος μπορεί τώρα να «έλθει πλησίον» στο Θεό «στο όνομά Του».
Η συνεχής άποψη της Βίβλου είναι ότι η αμαρτία του ανθρώπου διέγειρε την οργή του Θεού. Αυτή η οργή αποτράπηκε μόνο από την εξιλεωτική θυσία του Χριστού. Από αυτό το σημείο το σωτήριο έργο Του καλείται στην κυριολεξία εξευμενισμός.
Όλη η αμαρτία πρέπει να κριθεί και είναι εδώ που όλες οι αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας έχουν κριθεί. Ο Χριστός πλήρωσε όλη την ποινή για τις αμαρτίες του κάθε ανθρώπου. Εάν οι αμαρτίες μας δεν έχουν κριθεί εδώ, θα κριθούν στην κρίση του Λευκού Θρόνου (Αποκ.κ:11-15).
Ε. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ
Ο Ιησούς μετείχε σαρκός και αίματος έτσι ώστε να μπορεί να πεθάνει. Ήρθε για να πάρει τις αμαρτίες μας (Α’ Ιωάν.γ:5, Εβρ.β:14). Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να δώσει τη ζωή Του λύτρο αντί πολλών (Ματθ.κ:28). Η πίστη της εξιλέωσης προϋποθέτει την πίστη ότι ο Θεός εφανερώθει εν σαρκί. Αυτή η φανέρωση είναι οπωσδήποτε μια διακήρυξη του σκοπού από τη μεριά του Ιησού να σώσει τον κόσμο, αλλά πώς ο κόσμος θα μπορούσε να σωθεί εκτός δια μέσου της εξιλέωσης;
Η εξιλέωση είναι το κατακόκκινο σκοινί που διατρέχει κάθε σελίδα ολόκληρης της Βίβλου. Κόψε όπου θέλεις την Βίβλο και θα αρχίζει να αιμορραγεί. Κάθε σαράντα τέσσερα εδάφια στην Καινή Διαθήκη μιλούν για την εξιλέωση και ο θάνατος του Χριστού αναφέρεται εκατόν εβδομήντα πέντε φορές.
Η σπουδαιότητα της εξιλέωσης μπορεί να φανεί από το γεγονός ότι:
· Ο Μωυσής και ο Ηλίας ενδιαφέρθηκαν για τον θάνατο του Χριστού - Λουκ.θ:30-36
· Οι προφήτες της Π.Δ. ερευνούσαν βαθιά μέσα σε αυτό το σπουδαίο γεγονός - Α’ Πετρ.α:11
· Το θέμα του ύμνου στον ουρανό είναι για τον θάνατο του Χριστού - Αποκ.ε:8-12
Ζ. ΕΞΩΒΙΒΛΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Σε μερικά μυαλά ο θάνατος του Χριστού ήταν ο θάνατος ενός μάρτυρα. Γι’ άλλους ο θάνατος του Χριστού ήταν μια επίδειξη της μεγάλης αγάπης του Θεού μέσα σε έναν αμαρτωλό κόσμο. Γι’ άλλους, ήταν απλά ένα «Παράδειγμα». Κάποιοι άλλοι λένε ότι επειδή ο Θεός είναι Άγιος, θεώρησε απαραίτητο να δείξει στον κόσμο την απέχθειά Του για την αμαρτία, κι έτσι η οργή Του έπεσε στο Χριστό πάνω στο Γολγοθά. Η μοντέρνα σκέψη αποτυγχάνει να δει την αναγκαιότητα του θανάτου του Ιησού.
Ο Στέφανος πέθανε σαν ένα μάρτυρας και ο Σαούλ από την Ταρσό τον έβλεπε να πεθαίνει, αλλά ο Παύλος δεν κήρυξε συγχώρεση αμαρτιών μέσω του θανάτου του Στέφανου (Πραξ.ιγ:38). Επιπόλαιες και ειρωνικές απόψεις της εξιλέωσης προέρχονται από επιπόλαιες και ειρωνικές απόψεις για την αμαρτία. Εάν πάρουμε την αμαρτία απλά σαν μια προσβολή ενάντια στον άνθρωπο, μια αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, ή απλά μια αρρώστια, φυσικά δεν θα μπορέσουμε να δούμε την ανάγκη της εξιλέωσης. Πρέπει να δούμε την αμαρτία όπως η Γραφή την απεικονίζει, στην ύψιστη αμαρτωλότητά της, η οποία πρέπει να τιμωρηθεί, και η ενοχή της που πρέπει να βρει την εξιλέωση, και έτσι τότε και μόνο τότε, θα καταλάβουμε τον λόγο για τον σταυρό του Χριστού.
Η. ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Όπως ακριβώς ολόκληρος ο κόσμος επηρεάστηκε από την πτώση του ανθρώπου, έτσι και ο θάνατος του Χριστού έχει επίδραση σε ολόκληρο το σύμπαν (Ρωμ.η:19-23). Ο Ιησούς Χριστός είναι το κέντρο ενός σύμπαντος το οποίο περιστρέφεται γύρω Του και που έχει τώρα συμφιλιωθεί με το θάνατό Του.
«Και δι’ αυτού να συνδιαλλάξει τα πάντα προς εαυτόν, ειρηνοποιήσας δια του αίματος του σταυρού αυτού, δι’ αυτού, είτε τα επί της γης, είτε τα εν τοις ουρανοίς» (Κολ.α:20).
Η εξιλέωση αγγίζει τα ακρότερα μέρη του σύμπαντος και ως εκεί που φτάνει η αμαρτία. Με άλλα λόγια, το φάρμακο είναι τόσο σπουδαίο όσο και η ανάγκη. Μέσω του θανάτου του Χριστού, η δύναμη του Σατανά έχει εξουδετερωθεί (δεν έχει καμιά επίδραση). Το ότι υψώθηκε ο Χριστός, αυτό σημαίνει ότι εξέπεσε ο Σατανάς. Ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να είναι πλέον δούλος της αμαρτίας. Ο Γολγοθάς δίνει σ’ αυτόν που έχει ανάγκη άφεση για τις αμαρτίες του παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Έτσι τώρα δεν υπάρχει τόσο πολύ θέμα με το τι θα κάνω με τις αμαρτίες μου, αλλά περισσότερο με το τι θα κάνω με τον Ιησού που είναι Χριστός.
«Εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού» (Κολ.β:14).
Μελέτησε τις παρακάτω αναφορές: Ιωάν.ιβ:31-32 Ρωμ.γ:25-26 Εβρ.θ:26
