Μήπως είσαι ένας σκονισμένος καθρέπτης;

Ο Θεός φανερώνει πολύ περισσότερο τον εαυτό Του σε κάποιους ανθρώπους απ’ ό, τι σε κάποιους άλλους — όχι επειδή έχει ευνοούμενους, αλλά επειδή είναι αδύνατον να φανερωθεί σε έναν άνθρωπο του οποίου όλος ο νους και ο χαρακτήρας είναι σε λάθος κατάσταση. Ακριβώς όπως ο ήλιος, ενώ δεν προσωποληπτεί, δεν μπορεί να αντανακλάσει σε ένα σκονισμένο καθρέφτη τόσο λαμπερά όσο σε ένα καθαρό.

Ο Θεός παντού είναι φως (Α’ Ιωάν.α:5), αλλά εμείς πρέπει να επιλέξουμε να ζήσουμε στο φως Του:

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Στα Ευαγγέλια (2)

Η φωνή από τον ουρανό

Τρεις φορές στη ζωή του Ιησού, μια φωνή ήρθε απ’ τον ουρανό: στο βάπτισμα, στη μεταμόρφωση (Ματθ.ιζ:1-9) και μετά τη θριαμβευτική Του είσοδο στην Ιερουσαλήμ (Ιωάν.ιβ:20-33). Μόλις εξηγήσαμε ότι μια φωνή δεν δηλώνει ένα ξεχωριστό πρόσωπο στη θεότητα, αλλά μόνο μια διαφορετική φανέρωση του πανταχού παρόν Πνεύματος του Θεού.

Σε κάθε μια απ’ τις τρεις περιπτώσεις, η φωνή δεν ήταν προς όφελος του Ιησού, αλλά άλλων και ήρθε για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Όπως ήδη εξετάσαμε, η φωνή στη βάπτιση του Ιησού ήταν μέρος των εγκαινίων της επίγειας διακονίας Του. Ήταν για τους ανθρώπους, όπως το περιστέρι ήταν για τον Ιωάννη. Η φωνή σύστησε τον Ιησού σαν τον Γιο του Θεού: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην» (Ματθ.γ:17). Η φωνή στο όρος της μεταμόρφωσης ήταν αναντίρρητα για τους μαθητές που παρακολουθούσαν, γιατί το μήνυμα ήταν: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην, αυτού ακούετε» (Ματθ.ιζ:5). Η τρίτη περίπτωση που ακούστηκε η φωνή συνέβη όταν μια ομάδα Ελλήνων (προφανώς εθνικοί προσήλυτοι) ήρθαν να δουν τον Ιησού. Ο Κύριος εξήγησε ότι η φωνή δεν ήταν γι’ Αυτόν, αλλά για τους ανθρώπους (Ιωάν.ιβ:30).

Κ α λ η μ έ ρ α

αδιαλείπτως προσεύχεσθε,.... Πώς?

Τι σημαίνει «αδιαλείπτως προσεύχεσθε»; Ακούγεται αδύνατο. Θα το εξηγήσουμε  και θα σας ενθαρρύνουμε να το κάνετε!

Η Α’ Θες.ε:17 μας λέει να προσευχόμαστε συνεχώς, αλλά τι σημαίνει αυτό πραγματικά;

Ακούγεται σαν μια ανεφάρμοστη εντολή.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Στα Ευαγγέλια (1)

ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Αυτό το κεφάλαιο ασχολείται με αναφορές που κατά κύριο λόγο βρίσκονται στα ευαγγέλια και τις οποίες κάποιοι χρησιμοποιούν για να διδάξουν περισσότερα του ενός πρόσωπα στη θεότητα.

Αν και τα εδάφια από τις Πράξεις μέχρι την Αποκάλυψη θα τα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο, σ’ αυτό το κεφάλαιο θα εξηγήσουμε μερικά απ’ αυτά, καθώς έχουν σχέση με τις ερωτήσεις που δημιουργούνται στα ευαγγέλια. Θα εναρμονίσουμε όλα αυτά τα εδάφια με τον υπόλοιπο λόγο του Θεού που διδάσκει ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Είναι ενδιαφέρον, ότι όλα αυτά τα εδάφια, όταν τα καταλάβουμε σωστά, απλά φανερώνουν αυτή την αλήθεια!

Κ α λ η μ έ ρ α

Άρνηση διόρθωσης

Πράγματα που οι ενοχλητικοί χριστιανοί ποτέ δεν κάνουν και γιατί εμείς πρέπει να τα κάνουμε!

Στο χώρο εργασίας μας, στη γειτονιά μας, ακόμα και στην εκκλησία, συναντάμε μερικές φορές ενοχλητικούς ανθρώπους.

Αυτοί οι άνθρωποι αρνούνται οδηγίες, χάνουν την ψυχραιμία τους, έχουν παράλογες απαιτήσεις, και/ή βυθίζονται σε αυτολύπηση αν δεν πάνε τα πράγματα όπως θέλουν. Αλλά το πρωταρχικό χαρακτηριστικό τους είναι η άρνησή τους να δεχτούν διόρθωση.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (4)

Επαναλήψεις του Θεού ή ΚΥΡΙΟΥ

Αποτελεί, μήπως, απόδειξη των πολλών προσώπων του Θεού η επανάληψη των λέξεων Θεός ή ΚΥΡΙΟΣ στο ίδιο εδάφιο, όπως είναι οι τριπλές επαναλήψεις (Αρ.ς:24-26, Δευτ.ς:4) και οι διπλές επαναλήψεις (Γέν.ιθ:24, Δαν.θ:17, Ωσηέ α:7); Μία ανάγνωση αυτών των εδαφίων θα μας δείξει ότι δεν υπαινίσσονται ότι υπάρχουν πολλά πρόσωπα στη Θεότητα. Ας τα αναλύσουμε με συντομία.

Το Αρ.ς:24-26 είναι απλά μία τριπλή ευλογία. Το Δευτ.ς:4 λέει ότι ο Θεός είναι ένας. Δύο από τις επαναλήψεις σ’ αυτό το εδάφιο είναι το «ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός». Σημαίνει, μήπως, ότι κάθε φορά που εμφανίζεται η φράση «ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός» δηλώνεται πως ο Θεός έχει δύο πρόσωπα; Φυσικά όχι. Απλά, μ’ αυτό τον τρόπο, γίνεται σαφές ότι ο Θεός ταυτίζεται μόνο με τον ΚΥΡΙΟ (τον Γιάχβε), ο οποίος λατρευόταν από τον Ισραήλ. Έχουμε ήδη συζητήσει το Γέν.ιθ:24 σ’ αυτό το κεφάλαιο. Στο Δαν.θ:17 ο προφήτης μιλάει για τον Θεό στο τρίτο πρόσωπο και στον Ωσηέ α:7 ο Θεός μιλάει για τον εαυτό Του στο τρίτο πρόσωπο. Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο, γιατί και στην Κ. Διαθήκη ο Ιησούς αναφέρθηκε στον εαυτό Του, μιλώντας στο τρίτο πρόσωπο (Μάρκ.η:38).

Κ α λ η μ έ ρ α

Φιλαδέλφεια

Αποκ.γ:7 «Και προς τον άγγελον της εν Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ, όστις ανοίγει και ουδείς κλείει, και κλείει και ουδείς ανοίγει»

Ο Θεός, στην περίοδο αυτή που ζούμε, θέλει να μας χαρακτηρίζει η αγάπη των αδελφών!

Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, ο διάβολος χρησιμοποιεί ευάλωτα άτομα, να πολεμάνε αυτό που ο Θεός θέλει να φτιάξει. Και βέβαια, θεωρούν ευατούς υπερέχοντας, ανώτερους, οξυδερκείς, είναι αυτοί που βλέπουν και καταλαβαίνουν – δεν είναι σαν τους πολλούς - δεν τους ξεγελάς εύκολα για να τους βάλεις στο μαντρί!

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (3)

Ο Υιός κι άλλες αναφορές στο Μεσσία

Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται πολλές φορές στον Υιό, όμως αυτό σηματοδοτεί μια δυαρχία στη Θεότητα; Αποδεικνύει την προΰπαρξη του Υιού; Ας μελετήσουμε αυτά τα εδάφια για ν’ απαντήσουμε σ’ αυτές τις ερωτήσεις.

Ο Ψαλμός β:2 μιλάει για τον ΚΥΡΙΟ και τον χρισμένο Του. Ο Ψαλμός β:7 λέει, «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι συ εγώ σήμερον σε εγέννησα». Ο Ψαλμός η:4-5 μιλάει για τον υιό του ανθρώπου. Ο Ψαλμός με:6-7 κι ο Ψαλμός ρι:1 περιέχουν επίσης πολύ γνωστές αναφορές στον Ιησού Χριστό. Ο πρώτος ψαλμός τον περιγράφει σαν Θεό και σαν χρισμένο άνθρωπο κι ο τελευταίος τον περιγράφει σαν τον Κύριο του Δαβίδ. Τα Παροιμίες λ:4, Ησαΐας ζ:14 και θ:6 αναφέρουν επίσης τον Υιό.

Κ α λ η μ έ ρ α

Λόγοι για να ευχαριστείς τον Θεό, όταν δεν αισθάνεσαι ευλογημένος

Οι Χριστιανοί συχνά λένε, «ο Θεός είναι καλός!» Στη συνέχεια, ευχαριστούν τον Θεό για την καλοσύνη Του σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Το ακούς όταν γλίτωσε η ζωή ενός άρρωστου παιδιού, όταν μια βιοψία επέστρεψε «καλοήθης», μια δουλειά σε κίνδυνο σώθηκε και όταν ένας επαναστατημένος έφηβος επέστρεψε στον Θεό.

Αλλά τι γίνεται όταν το παιδί πεθαίνει ή τα αποτελέσματα των εξετάσεων έρχονται πίσω «καρκίνος» ή η δουλειά χάνεται ή ο έφηβος ποτέ δεν επιστρέφει; Είναι και τότε καλός ο Θεός; Μπορούμε ακόμα να είμαστε ευγνώμονες στο Θεό;

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (2)

Άλλες αντωνυμίες πληθυντικού αριθμού

Υπάρχουν ακόμα μερικές περιπτώσεις χρήσης αντωνυμιών πληθυντικού αριθμού στην Π. Διαθήκη. Για παράδειγμα, Γεν.γ:22,  ια:7 και Ησ.ς:8. Η ανάγνωση αυτών των εδαφίων φανερώνει ότι μπορεί πολύ απλά να αναφέρονται στο Θεό και τους αγγέλους Του, ή στο Θεό και τον δίκαιο (Ησαία)στο Ησ.ς:8.

Η σημασία του ΕΙΣ

(Εβραϊκά אֶחָֽד ΕΧΑΔ)

Χωρίς αμφιταλαντεύσεις, η Βίβλος απερίφραστα δηλώνει ότι ο Θεός είναι ΕΙΣ (Δευτ.ς:4). Μερικοί τριαδικοί υποθέτουν ότι το ΕΙΣ σε σχέση με το Θεό σημαίνει ενωτική μονάδα παρά την απόλυτη αριθμητική αξία. Για να υποστηρίξουν αυτή τη θεωρία, προσφεύγουν στην Εβραϊκή λέξη Εχάδ, την οποία η Βίβλος χρησιμοποιεί για να εκφράσει την έννοια του ενός Θεού. Η λέξη καθώς φαίνεται μπορεί να σημαίνει και τα δύο, ενωτική μονάδα και απόλυτο αριθμητικό, γιατί ο Strong το προσδιορίζει σαν «ενωμένος, ένας, πρώτος». Βιβλικά παραδείγματα χρήσης της λέξης με την έννοια της απόλυτης αριθμητικής μονάδας, είναι διαφωτιστικά: σ’ ένα κατάλογο από Χαναναίους βασιλιάδες, ο καθένας ορίζεται με τη λέξη εχάδ (Ι.Ναυή ιβ:9-24), ο προφήτης Μιχαίας (Α’ Βασ.κβ:8), ο Αβραάμ (Ιεζ.λγ:24), ένας κατάλογος από πύλες, που η κάθε μία ορίζεται με το εχάδ (Ιεζ.μη:31-34) και ο άγγελος Μιχαήλ (Δαν.ι:13). Ασφαλώς, σε καθεμιά απ’ τις παραπάνω περιπτώσεις, το εχάδ σημαίνει ένας ή μία με αριθμητική αξία. Έχοντας υπόψη μας και τα τόσα πολλά εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης που περιγράφουν με κατηγορηματικό τρόπο την απόλυτη μονότητα του Θεού (δες κεφάλαιο 1, ιδιαίτερα τις Γραφικές αναφορές απ’ τον Ησαΐα), είναι ολοφάνερο ότι το εχάδ όταν χρησιμοποιείται για το Θεό, εννοεί την αριθμητική απόλυτη μονότητα της ύπαρξής Του. Ακόμα κι αν το εχάδ έχει την έννοια της ενότητας, υποδηλώνει ενότητα των πολλών ιδιοτήτων του Θεού κι όχι μια συνεργασία ξεχωριστών προσώπων.

Κ α λ η μ έ ρ α

Εσύ έχεις «Χαρούμενο ημερολόγιο»;

Έχεις ένα «Χαρούμενο Ημερολόγιο»; Είναι σημαντικό για να περνάμε καλά και η «Επιστολή» θα εξηγήσει το γιατί. 

Στις αρχές αυτού του χρόνου, αγόρασα ένα μικρό σημειωματάριο που στο εξώφυλλο έγραφε «Ημερολόγιο ευτυχίας».

Δεν το αγόρασα επειδή ήμουν ένα με την ευτυχία.

Το αγόρασα επειδή δεν ήμουν.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (1)

Στα προηγούμενα κεφάλαια παρουσιάσαμε τις βασικές Βιβλικές αλήθειες για το Θεό. Επιβεβαιώσαμε ότι είναι Ένας κι ότι η πληρότητα του Θεού κατοικεί μέσα στον Ιησού. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα συζητήσουμε κάποια εδάφια από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία χρησιμοποιούν οι τριαδικοί στην προσπάθειά τους να αντικρούσουν αυτές τις βασικές αλήθειες. Θα εξετάσουμε αυτές τις αναφορές για να δείξουμε ότι όχι μόνο δεν τις αντικρούουν αλλά, αντίθετα, εναρμονίζονται με την υπόλοιπη Γραφή. Τα κεφάλαια 8 και 9 ασχολούνται με το ίδιο θέμα αλλά με εδάφια από την Καινή Διαθήκη.

Κ α λ η μ έ ρ α

Πνευματικοί κίνδυνοι όταν χάνεις τις συναθροίσεις της εκκλησίας

Είναι σε όλους γνωστό, ότι τον τελευταίο καιρό, οι χριστιανοί για ασήμαντους λόγους αφήνουν την συνάθροιση της εκκλησίας κι έτσι όλο και πιο λίγοι χριστιανοί εκκλησιάζονται, «τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν».
 

Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία και την αναγκαιότητα της ομαδικής λατρείας για τον χριστιανό, αυτό είναι πολύ αποθαρρυντικό. Όχι μόνο είναι απογοητευτικό, αλλά και πνευματικά επικίνδυνο για εκείνους που λένε ότι ανήκουν στον Χριστό, αλλά χάνουν τακτικά την συνάθροιση της εκκλησίας. Παρακάτω, θέλω να απαριθμήσω ορισμένους λόγους και να εξηγήσω γιατί το να χάνεις συναθροίσεις δεν είναι καθόλου καλή ιδέα.
 

ΠΑΤΕΡΑΣ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (4)

Α’ Ιωάννου ε:7

 «Διότι τρείς είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Πνεύμα και ούτοι οι τρείς είναι έν»

Αν και αυτό το εδάφιο χρησιμοποιείται συχνά απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι υπάρχουν τρία πρόσωπα στη θεότητα, στην πραγματικότητα αντικρούει αυτή την άποψη, γιατί λέει ότι «ούτοι οι τρείς είναι έν». Πολλοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν αυτή τη φράση ώστε να εννοεί ενωτική μονάδα, όπως ένας άνδρας και μία γυναίκα είναι μία σάρκα. Όμως θα δείξουμε ότι αυτή η άποψη είναι βασικά πολυθεϊστική. Αν η λέξη «εν» αναφέρεται σε ενότητα αντί σε αριθμητικό προσδιορισμό, τότε η θεότητα μπορεί να θεωρηθεί σαν ομάδα θεών όπως είναι ένα συμβούλιο ή μια κυβέρνηση. Αν εννοεί ενότητα , τότε η πρόταση θα έπρεπε να λέει κανονικά «ούτοι οι τρείς συμφωνούσι ως έν».

Κ α λ η μ έ ρ α

Είναι η σύζυγος το Άγιο Πνεύμα του σπιτιού;

Κάποτε, άκουσα ένα κήρυκα να λέει ότι «η γυναίκα είναι το Άγιο Πνεύμα του σπιτιού». Αυτός ο ποιμένας ήταν παντρεμένος για περισσότερα από 20 χρόνια και είχε προηγουμένως μιλήσει για τις περιόδους του γάμου του, όπου η σύζυγός του τον είχε σταματήσει και τον είχε διορθώσει όταν είχε πάρει τον κακό δρόμο ή έπαιρνε λάθος αποφάσεις. Στη συνέχεια το πήγε ακόμα πιο μακριά μετά τη δήλωση του και ζήτησε από τους άνδρες της εκκλησίας να σηκώσουν τα χέρια τους για να επιβεβαιώσουν ότι συμφωνούν ότι οι γυναίκες τους ήταν το Άγιο Πνεύμα για τα σπίτια τους.

ΠΑΤΕΡΑΣ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (3)

Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα.

Είναι φανερό ότι οι όροι Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να υπαινίσσονται τρία διαφορετικά πρόσωπα, προσωπικότητες, θέλω ή όντα. Μπορούν μόνο να φανερώσουν τρεις διαφορετικές όψεις ή ρόλους ενός Πνευματικού όντος, του ένα Θεού. Περιγράφουν σχέσεις του Θεού με τον άνθρωπο κι όχι πρόσωπα στη θεότητα. Χρησιμοποιούμε τον όρο Πατέρας, για να δώσουμε έμφαση στο ρόλο του Θεού σαν Δημιουργό, Πατέρα των πνευμάτων, Πατέρα των αναγεννημένων πιστών και Πατέρα της ανθρώπινης φύσης του Ιησού Χριστού. Τον όρο Υιός τον χρησιμοποιούμε για ν’ αναφερθούμε στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, αλλά και στη φανέρωση του Θεού εν σαρκί με σκοπό τη σωτηρία των ανθρώπων. Όταν μιλάμε για το Άγιο Πνεύμα, δίνουμε έμφαση στην ενέργεια του Θεού στον κόσμο, ανάμεσα στους ανθρώπους και ιδιαίτερα στο έργο της αναγέννησης.