ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ
Γέν.ιγ:1
Ανέβη δε ο Άβραμ εξ Αιγύπτου, αυτός και η γυνή
αυτού, και πάντα όσα είχε, και ο Λωτ μετ' αυτού, προς μεσημβρίαν.
Τώρα βλέπουμε τον Αβραάμ ν’ ανεβαίνει από την
Αίγυπτο προς την Μεσημβρία, τα Νότια της Χαναάν. Μετά την κατιούσα, αρχίζει η
ανοδική πορεία. Έχει όμως ακόμα μαζί του τον Λωτ.
Ξέρουμε ότι ό,τι κάνει ο Θεός, το κάνει κατά
τρόπο άξιο του Εαυτού Του. Είτε δημιουργεί, είτε σώζει, είτε ανορθώνει ή
επιστρέφει ψυχές, δεν ενεργεί παρά σύμφωνα με ό,τι είναι ο Ίδιος: Δοξάζει το
όνομά Του σε κάθε περίπτωση. Αυτό είναι ευτυχία για μας που εύκολα «παροξύνομεν τον Αγιον του Ισραήλ»
(Ψαλμ.οη:41) και που το κάνουμε προ παντός όταν πρόκειται για τη χάρη Του που
ανορθώνει.
Γέν.ιγ:2-4
Και ο Άβραμ ήτο πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις
αργύριον και εις χρυσίον. Και υπήγεν οδεύων από μεσημβρίας έως Βαιθήλ έως του τόπου
όπου ήτο η σκηνή αυτού το πρότερον μεταξύ Βαιθήλ και Γαί· εις τον τόπον του θυσιαστηρίου,
το οποίον είχε κάμει εκεί καταρχάς· και επεκαλέσθη εκεί ο Άβραμ το όνομα του Κυρίου.
Βλέπουμε ότι ο Αβραάμ όχι μόνο έφυγε από την
Αίγυπτο, αλλά και επανήλθε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, «έως του τόπου όπου ήτο η σκηνή αυτού τ ο π ρ ό τ ε ρ ο ν...»