Από την εφημερίδα: «Ορθόδοξος τύπος»(10-09-10)
Η δραστηριότης των αιρέσεων και το χρέος της Δ. Εκκλησίας
Κατά την διάρκειαν των θερινών μηνών όλαι αι αιρέσεις, αι οποίαι δραστηριοποιούνται εις την Ελλάδα ανέπτυξαν μεγάλην δραστηριότητα εις τας νήσους του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους, αλλά ακόμη και εις την ορεινήν Ελλάδα. Ανενόχλητοι κάμνουν προσηλυτισμόν, ενώ διαθέτουν την Καινήν Διαθήκην και την Αγίαν Γραφήν ηλλοιωμένας, αλλά με την ένδειξιν ότι είναι εγκεκριμέναι υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου ή των Πατριαρχείων. Εις την προσπάθειάν των δεν συναντούν αντιστάσεις.
Ελάχιστοι οι Μητροπολίται, οι οποίοι ασχολούνται με την καταπολέμησιν των αιρέσεων. Εάν ησχολούντο θα εξέδιδον αντιαιρετικάς εγκυκλίους, θα εζήτουν από άμβωνος επαγρύπνησιν υπό του πιστού λαού, θα διεφώτιζον τον λαόν και θα ηξίωναν από τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, όπως ο Ραδιοφωνικός σταθμός της Εκκλησίας επεδίδετο εις αντιαιρετικόν αγώνα. Με αφορμήν όμως αυτήν την "απόβασιν" των αιρετικών εις τας νήσους και την ορεινήν Ελλάδα, μήπως θα έπρεπε η Διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος να επανακαθορίση την στάσιν της έναντι των αιρέσεων;